SF : จีบได้แฟนไม่รัก

@ คอนโดหรู“โอ๊ย!”เสียงเล็กดังขึ้นเพราะความเจ็บจากเศษแก้วที่บาดเท้าเธอเอง“เป็นอะไรนะ”ร่างสูงเอ่ยถามแฟนสาวด้วยน้ำเสียงที่เรียบเฉย“เปล่าๆแค่โดนเศษแก้วบาดนะ”ร่างบางตอบ“อืม...”ร่างสูงเอ่ยออกมาแค่ประโยคสั้น‘ไม่คิดจะเป็นห่วงกันเลยรึไงหะ! ตาบ้า!’ร่างบางคิดในใจ@มหาวิทยาลัย“เลิกเรียนกี่โมงจะได้มารับถูก”ร่างสูงเอ่ยถามแฟนสาวที่นั่งอยุ่ในรถของตน“บ่าย2นะ”ร่างบางเอ่ยตอบด้วยน้ำเสียงปกติ“อืม”‘ไม่คิจะพูดอะไรนอกจาก ‘อืม’เลยหรอ ตาบ้า!’“แก้วใจจจจจ”เสียงเพื่อนชายคนสนิทของร่างบางดังมาแต่ใกล้ในขณะที่ร่างบางกำลังนั่งทำงานเงียบๆอยู่ที่โต๊ะมาหิน“มีอะไรเขื่อน”ร่างบางเอ่ยตอบแต่สายตายังไม่ละไปจากจอโน๊ตบุ๊คเครื่องสวย“เปล่า... ““เขื่อน” หลังจากเงีบยไปนานร่างบางก็เอ่ยพูดกับเพื่อนที่นั่งอยู่ฝั่งตรงข้าม“หืม?”ร่างโปร่งตอบกลับอย่างสงสัย“แกว่าโทโมะเค้ารักฉันจริงๆรึเปล่าอะ”“ฮะ..ทำไมถามอย่างนั้นอะแก้ว”ร่างโปร่งถามอย่างสงสัย“ก็...โทโมะเหมือนไม่ค่อยจะเป็นห่วงฉัน แคร์ฉัน หรืออะไรหลายๆอย่างที่แฟนเขาควรทำให้กันแต่โทโมะก็ไม่เคย”ร่างบางร่ายยาวเพื่ออธิบายให้ร่างโปร่งเข้าใจ“อืม?.....งั้นมาพิสูจน์กันไหม”ร่างโปร่งเสนอความเห็น“ยังไงอะ”ร่างบางถามด้วยความสงสัย“ก็..... ซุบซิบๆๆๆๆ ““อืมก็ได้ฉันจะลองดู”11.30น@โรงอาหาร“เอ่อ...พี่แก้วครับ คือ ผม...ขอเบอร์พี่แก้วได้ไหมอะครับ”รุ่นน้องผู้ชายหน้าตาดีคนนึงรวบรวมความกล้า เข้ามาขอเบอร์โทรร่างบาง เธอไม่คิดจะแปลกใจเท่าไรเพราะเธอก็โดนแบบนี้ทุกวัน แต่เธอก็ไม่เคยจะให้เบอร์ใคร แต่วันนี้....“ได้สิคะ”ร่างบางพูดจบก็จดเบอร์โทรแล้วยื่นให้รุ่นน้อง“ขอบคุณครับพี่แก้วเดี๋ยวคืนนี้ผมโทรไปหาได้ใช่ไหมครับ”รุ่นน้องคนเดิมพุดเป็นเชิงขออนุญาตจากเจ้าของเบอร์“ได้สิจะ^^”ร่างบางพูดพร้อมกับโปรยยิ้มหวานที่ใครเห็นก็ต้องละลายอีกมุมหนึ่งของโรงอาหารร่างสูงที่ยืมมองแฟนสาวอยู่ถึงขั้นกำหมัดแน่น ตอนแรกก็กะว่าจะนั่งกินข้าวด้วยแต่ก็ต้องชะงักเมื่อเห็นรุ่นน้องอีกคนเดินไปขอเบอร์แฟนสาว ตอนแรกร่างสูงก็ไม่ได้คิดอะไรเพราะร่างบางก็ไม่เคยจะให้เบอร์ใครอยู่แล้ว แต่.......คราวนี้มันกลับไม่เป็นไปตามคาด ร่างบางให้เบอร์รุ่นน้องคนนั้นอย่างง่ายดาย‘ทำไมเธอถึงไม่แคร์ฉันบ้างนะแก้ว...’16.00 นหลังจากที่ร่างสูงไปรับร่างบางกลับมาที่คอนโดแล้ว พอกลับถึงห้องร่างบางก็คุยกับร่างสูง2-3ประโยค แล้วจึงนั่งทำงานต่อจนถึงตอนนี้เธอเคยรักฉันจริงๆรึเปล่า(เสียงโทรศัพท์แก้ว)หมับ!ร่างสูงคิดว่าต้องเป็นรุ่นน้องคนเมื่อกลางวันแน่นๆจึงคิดจะรับโทรศัพท์แทน“โทรศัพท์แก้ว เดี๋ยวรับเองได้!”ร่างบางพูดกึ่งตะคอกนิดนิดๆร่างสูงจึงปล่อมมือออก-ฮัลโหลครับพี่แก้วใช่ไหมครับ-คิว-ใช่จะ น้องคิวที่ขอเบอรืพี่เมื่อกลางวันรึเปล่า-แก้ว-ใช่ครับพี่แก้วทำอะไรอยู่ครับ-คิวแล้วร่างบางก็คุยโทรศัพท์ไปสักพักใหญ่“คุยกับกิ๊กรึไงนานจังนะ”ร่างสูงพูดขึ้นหลังจากที่เห็นร่างบางวางโทรศัพท์แล้ว“ใช่!คุยกับกิ๊ก!ก็ตัวจริงไม่สนใจก็เลยต้องคุยกับกิ๊กแทน” ร่างบางพุดประชดประชนร่างร่างสูง“แก้ว!!!”ร่างสูงตะวาดเสียงใส่ร่างบาง“อะไร!”“แก้วเป็นแฟนโทโมะนะ”ร่างสูงพูดน้ำเสียงอ่อนลง“หรอ..? แฟนที่ไหน เขาทำแบบนี้ละ!”“แบบไหนละครับ”ร่างสูงหยอดเสียงหวานพร้อมกับกอดร่างบางจากด้านหลัง“อะไรเนี่ยโทโมะ!ปล่อยแก้วนะ”“ไม่ปล่อยอะครับตกลงโกรธเรื่องไรหะ?”“ยังไม่รู้ตัวเองอีก ชิ!”“ง่าแก้ว...ก็โทโมะไม่รู้นี่ครับบอกหน่อยน้าๆๆๆๆ”“ก็โทโมะอะไม่เคยจะทำตัวเป็นห่วงแก้ว หรือทำอะไรที่แฟนเค้าควรทำเลยนิ!”“โทโมะก็นึกว่าเรื่องอะไร ก็โทโมะเขิลนิครับ โทโมะเป็นผู้ชาย จะพูดจาหวานๆโทโมะก็อายเป็นนะ!”“แต่ก็น่าจะพูดบ้างนะ ““รู้ไหมโทโมะอะห่วงแก้วตลอดเวลาเลยนะ”โอ๊ย!”เสียงเล็กดังขึ้นเพราะความเจ็บจากเศษแก้วที่บาดเท้าเธอเอง“เป็นอะไรนะ”ร่างสูงเอ่ยถามแฟนสาวด้วยน้ำเสียงที่เรียบเฉย“เปล่าๆแค่โดนเศษแก้วบาดนะ”ร่างบางตอบ“อืม...”ร่างสูงเอ่ยออกมาแค่ประโยคสั้น‘แก้วจะเป็นอะไรมากรึเปล่านะ หายไวๆนะครับ’“เลิกเรียนกี่โมงจะได้มารับถูก”ร่างสูงเอ่ยถามแฟนสาวที่นั่งอยุ่ในรถของตน“บ่าย2นะ”ร่างบางเอ่ยตอบด้วยน้ำเสียงปกติ“อืม”‘ตั้งใจเรียนนะจบแล้วโทโมะจะได้ให้แม่ไปขอ><’“คนบ้า! ก็โทโมะไม่ยอมพูดแล้วแก้วจะรู้ไหมละ”“ก็พูดนี่แล้วไงครับ หายโกรธน้าๆๆๆ ““ก็ได้!”“เย้แก้วน่ารักที่สุดในโลกเลย”ฟอด!ร่างสูงพูดจบก็หอมแก้มร่างบางทันที“>///<”“แล้วรุ่นน้องคนนั้นอะ แก้วให้เบอรืน้องเค้าทำไมอะครับ โทโมะหึงนะ”“55มันก้แค่แผนนะ”“แผน? แผนอะไรอะแก้ว”“ไม่บอก”“ไม่บอกใช่ไหม ได้!....”พูดจบร่างสูงก็อุ้มร่างบางขึ้นพร้อมมุ่งหน้าไปยังห้องนอนสีขาวสะอาด เพื่อหวังจะทำอะไรบ้างอย่างข้างในทันที( ไปจิ้นก็ต่อเองละกันนะไรเตอร์แต่งNCไม่เป็นอะ><)