SF : จีบได้แฟนไม่รัก

@ คอนโดหรู
“โอ๊ย!”เสียงเล็กดังขึ้นเพราะความเจ็บจากเศษแก้วที่บาดเท้าเธอเอง
“เป็นอะไรนะ”ร่างสูงเอ่ยถามแฟนสาวด้วยน้ำเสียงที่เรียบเฉย
“เปล่าๆแค่โดนเศษแก้วบาดนะ”ร่างบางตอบ
“อืม...”ร่างสูงเอ่ยออกมาแค่ประโยคสั้น
‘ไม่คิดจะเป็นห่วงกันเลยรึไงหะ! ตาบ้า!’ร่างบางคิดในใจ
@มหาวิทยาลัย
“เลิกเรียนกี่โมงจะได้มารับถูก”ร่างสูงเอ่ยถามแฟนสาวที่นั่งอยุ่ในรถของตน
“บ่าย2นะ”ร่างบางเอ่ยตอบด้วยน้ำเสียงปกติ
“อืม”
‘ไม่คิจะพูดอะไรนอกจาก ‘อืม’เลยหรอ ตาบ้า!’

“แก้วใจจจจจ”เสียงเพื่อนชายคนสนิทของร่างบางดังมาแต่ใกล้ในขณะที่ร่างบางกำลังนั่งทำ
งานเงียบๆอยู่ที่โต๊ะมาหิน
“มีอะไรเขื่อน”ร่างบางเอ่ยตอบแต่สายตายังไม่ละไปจากจอโน๊ตบุ๊คเครื่องสวย
“เปล่า... “

“เขื่อน” หลังจากเงีบยไปนานร่างบางก็เอ่ยพูดกับเพื่อนที่นั่งอยู่ฝั่งตรงข้าม
“หืม?”ร่างโปร่งตอบกลับอย่างสงสัย
“แกว่าโทโมะเค้ารักฉันจริงๆรึเปล่าอะ”
“ฮะ..ทำไมถามอย่างนั้นอะแก้ว”ร่างโปร่งถามอย่างสงสัย
“ก็...โทโมะเหมือนไม่ค่อยจะเป็นห่วงฉัน แคร์ฉัน หรืออะไรหลายๆอย่างที่แฟนเขาควรทำให้กันแต่โทโมะก็ไม่เคย”ร่างบางร่ายยาวเพื่ออธิบาย
ให้ร่างโปร่งเข้าใจ
“อืม?.....งั้นมาพิสูจน์กันไหม”ร่างโปร่งเสนอความเห็น
“ยังไงอะ”ร่างบางถามด้วยความสงสัย
“ก็..... ซุบซิบๆๆๆๆ “
“อืมก็ได้ฉันจะลองดู”
11.30น
@โรงอาหาร
“เอ่อ...พี่แก้วครับ คือ ผม...ขอเบอร์พี่แก้วได้ไหมอะครับ”รุ่นน้องผู้ชายหน้าตาดีคนนึงรวบรวมความกล้า เข้ามาขอเบอร์โทรร่างบาง เธอไม่คิดจะแปลกใจเท่าไรเพราะเธอก็โดนแบบนี้ทุกวัน แต่เธอก็ไม่เคยจะให้เบอร์ใคร แต่วันนี้....
“ได้สิคะ”ร่างบางพูดจบก็จดเบอร์โทรแล้วยื่นให้รุ่นน้อง
“ขอบคุณครับพี่แก้วเดี๋ยวคืนนี้ผมโทรไปหาได้ใช่ไหมครับ”รุ่นน้องคนเดิมพุดเป็นเชิงขอ
อนุญาตจากเจ้าของเบอร์
“ได้สิจะ^^”ร่างบางพูดพร้อมกับโปรยยิ้มหวานที่ใครเห็นก็ต้องละลาย
อีกมุมหนึ่งของโรงอาหาร
ร่างสูงที่ยืมมองแฟนสาวอยู่ถึงขั้นกำหมัดแน่น ตอนแรกก็กะว่าจะนั่งกินข้าวด้วยแต่ก็ต้องชะงักเมื่อเห็นรุ่นน้องอีกคนเดินไปขอเบอร์แ
ฟนสาว ตอนแรกร่างสูงก็ไม่ได้คิดอะไรเพราะร่างบางก็ไม่เคยจะให้เบอร์ใครอยู่แล้ว แต่.......คราวนี้มันกลับไม่เป็นไปตามคาด ร่างบางให้เบอร์รุ่นน้องคนนั้นอย่างง่ายดาย
‘ทำไมเธอถึงไม่แคร์ฉันบ้างนะแก้ว...’
16.00 น
หลังจากที่ร่างสูงไปรับร่างบางกลับมาที่คอนโดแล้ว พอกลับถึงห้องร่างบางก็คุยกับร่างสูง2-3ประโยค แล้วจึงนั่งทำงานต่อจนถึงตอนนี้
เธอเคยรักฉันจริงๆรึเปล่า(เสียงโทรศัพท์แก้ว)
หมับ!
ร่างสูงคิดว่าต้องเป็นรุ่นน้องคนเมื่อกลางวันแน่นๆจึงคิดจะรับโทรศัพท์แทน
“โทรศัพท์แก้ว เดี๋ยวรับเองได้!”ร่างบางพูดกึ่งตะคอกนิดนิดๆ
ร่างสูงจึงปล่อมมือออก
-ฮัลโหลครับพี่แก้วใช่ไหมครับ-คิว
-ใช่จะ น้องคิวที่ขอเบอรืพี่เมื่อกลางวันรึเปล่า-แก้ว
-ใช่ครับพี่แก้วทำอะไรอยู่ครับ-คิว
แล้วร่างบางก็คุยโทรศัพท์ไปสักพักใหญ่
“คุยกับกิ๊กรึไงนานจังนะ”ร่างสูงพูดขึ้นหลังจากที่เห็นร่างบางวางโทรศัพท์แล้ว
“ใช่!คุยกับกิ๊ก!ก็ตัวจริงไม่สนใจก็เลยต้องคุยกับกิ๊กแทน” ร่างบางพุดประชดประชนร่างร่างสูง
“แก้ว!!!”ร่างสูงตะวาดเสียงใส่ร่างบาง
“อะไร!”
“แก้วเป็นแฟนโทโมะนะ”ร่างสูงพูดน้ำเสียงอ่อนลง
“หรอ..? แฟนที่ไหน เขาทำแบบนี้ละ!”
“แบบไหนละครับ”ร่างสูงหยอดเสียงหวานพร้อมกับกอดร่างบางจากด้านหลัง
“อะไรเนี่ยโทโมะ!ปล่อยแก้วนะ”
“ไม่ปล่อยอะครับตกลงโกรธเรื่องไรหะ?”
“ยังไม่รู้ตัวเองอีก ชิ!”
“ง่าแก้ว...ก็โทโมะไม่รู้นี่ครับบอกหน่อยน้าๆๆๆๆ”
“ก็โทโมะอะไม่เคยจะทำตัวเป็นห่วงแก้ว หรือทำอะไรที่แฟนเค้าควรทำเลยนิ!”
“โทโมะก็นึกว่าเรื่องอะไร ก็โทโมะเขิลนิครับ โทโมะเป็นผู้ชาย จะพูดจาหวานๆโทโมะก็อายเป็นนะ!”
“แต่ก็น่าจะพูดบ้างนะ “
“รู้ไหมโทโมะอะห่วงแก้วตลอดเวลาเลยนะ”
โอ๊ย!”เสียงเล็กดังขึ้นเพราะความเจ็บจากเศษแก้วที่บาดเท้าเธอเอง
“เป็นอะไรนะ”ร่างสูงเอ่ยถามแฟนสาวด้วยน้ำเสียงที่เรียบเฉย
“เปล่าๆแค่โดนเศษแก้วบาดนะ”ร่างบางตอบ
“อืม...”ร่างสูงเอ่ยออกมาแค่ประโยคสั้น
‘แก้วจะเป็นอะไรมากรึเปล่านะ หายไวๆนะครับ’
“เลิกเรียนกี่โมงจะได้มารับถูก”ร่างสูงเอ่ยถามแฟนสาวที่นั่งอยุ่ในรถของตน
“บ่าย2นะ”ร่างบางเอ่ยตอบด้วยน้ำเสียงปกติ
“อืม”
‘ตั้งใจเรียนนะจบแล้วโทโมะจะได้ให้แม่ไปขอ><’

“คนบ้า! ก็โทโมะไม่ยอมพูดแล้วแก้วจะรู้ไหมละ”
“ก็พูดนี่แล้วไงครับ หายโกรธน้าๆๆๆ “
“ก็ได้!”
“เย้แก้วน่ารักที่สุดในโลกเลย”
ฟอด!
ร่างสูงพูดจบก็หอมแก้มร่างบางทันที
“>///<”
“แล้วรุ่นน้องคนนั้นอะ แก้วให้เบอรืน้องเค้าทำไมอะครับ โทโมะหึงนะ”
“55มันก้แค่แผนนะ”
“แผน? แผนอะไรอะแก้ว”
“ไม่บอก”
“ไม่บอกใช่ไหม ได้!....”พูดจบร่างสูงก็อุ้มร่างบางขึ้นพร้อมมุ่งหน้าไปยังห้องนอนสีขาวสะอาด เพื่อหวังจะทำอะไรบ้างอย่างข้างในทันที( ไปจิ้นก็ต่อเองละกันนะไรเตอร์แต่งNCไม่เป็นอะ><)