City Hunter [กองปราบจิตป่วน] ตอน รหัสพิศวง

เรื่องที่แต่งนี้เป็นเพียงเหตุการณ์ที่สมมติขึ้นเพื่อความบันเทิงเท่านั้น
ตัวละครไม่มีส่วนเกี่ยวข้องใดๆทั้งสิ้น กรุณาอ่านแบบไม่คิดมากนะคะ ^__^~

" เรื่องสั้นเรื่อง กองปราบจิตป่วน City Hunter" 

ตอน รหัสพิศวง ตอนที่  6

 

 

“ห้ามจับมือ ห้ามโอบไหล่ ห้ามทำตาหวานใส่ ห้ามเอาตัวไปโดนมันนะ!!”

“ห้ามทำงานนี้เลยดีกว่าไหม? จะได้บอกเจ้านายว่าคุณชายโทโมะไม่ยอมให้แก้วทำงาน เพราะ....?”

“เกิดอาการ 3 ห. หวง ห่วง หึง... เออ บอกก็ดีอยากรู้เหมือนกันว่าบอสจะว่ายังไง รายนั้นหวงยายแก้วยิ่งกว่าไข่ในหิน ห่วงยิ่งกว่าลูก ห่วงมากกว่าแกอีกว่ะไอโมะ”

“ชิส์ โมะจะตามแก้วไปตลอดถ้ามันมองตาแก้วโมะจะฆ่ามัน”

“ประสาท!!! แก้วไปนะคะ”

 

เมื่อถึงเวลานัดทุกอย่างพร้อมแล้ว ทั้งแผนการ ทั้งอุปกรณ์ ยกเว้นคนบางคนที่ยังไม่พร้อมทำตัวหวงของเล่นเป็นเด็กๆ มองหน้าคนรักด้วยความอ่อนใจก่อนจะออกเดินไปรอที่หน้าประตูทางเข้าตามนัด ดีนะที่เมื่อคืนทุกคนพร้อมใจกันค้างที่ห้อง ก็เลยได้พี่เฟย์มานอนด้วยไม่อย่างนั้นไม่รู้ว่าจะได้แต่งตัวแบบไหนออกมาจากคอนโดเพื่อปดปิดรอยประหลาดตามร่างกาย

เธอต้องออกล่าเหยื่อ คงไม่ยอมสวมเสื้อคอเต่ากับกางเกงยีนส์ขายาวมาแน่ๆ

 

 

 

“มันโอบเอวแก้ว.....ฮึ่ย!!!! งานหน้าให้แกไปทำบ้างนะแบบนี้ แกมันโสดไม่มีใครหวง”

“ไม่มีทาง ถึงฉันจะสวยกว่า แต่ยายแก้วก็เด็กกว่า น่ารักกว่าและเอาตัวรอดได้ดีกว่าฉันย่ะ อีกอย่างฉันก็ชอบนั่งดูคนทรมานเล่นๆ ฮ่าๆๆๆ”

“อย่าทะเลาะกันน่า เดี๋ยวเราแยกกันเลยนะเฟย์แกอยู่ตรงนี้แหล่ะ เดี๋ยวฉันจะไปดักหน้าประตู ไอโมะที่ไวกิ้งนะเว้ย จะได้ไม่ต้องเห็นแล้วมัวแต่มานั่งตีอกชกลมอยู่แบบนี้ ขี้เกียจเห็นว่ะ”

 

ยืนมองคนสวยผ่านตู้น้ำข้างๆม้าหมุน ฮึดฮัดขัดใจแต่ก็ทำอะไรไม่ได้มากไปกว่าพ่นลมออกมาตามเรื่องตามราว ชักอยากให้งานเสร็จไวๆ คนหล่อเครียด.....

ก่อนจะออกไปหา อ.เซ็กซี่ตามนัดก็ตกลงทำความเข้าใจกับไอป๊อบเพื่อนรักแล้วดำเนินการตามแผน

 

 

{{{{{{{

 

 

“อ.ดนัยคะ..อ.คะ ? พี่นัยคะ”

“อ่ะครับ เดี๋ยวผมมาขอตัวไปโทรศัพท์แป๊บนึงนะคนดี”

 

 

“เพ็ตตี้มีคนมานั่งใกล้เด็กแล้ว”

((ฉันเห็นแล้ว เดี๋ยวรอให้มันลุกออกไปแล้วฉันจะไปพาเด็กมา รีบๆผละตัวออกจากยายเด็กนั่นเดี๋ยวนี้!!))

“เอาน่า แค่เด็กใจแตกอย่าคิดมากสิครับ”

 

แอบสังเกตอาการของ อ.ที่มาด้วยว่าดูจะร้อนรนผิดปรกติ คงเพราะตอนนี้นอกจาก อ.เซ็กซี่แล้วยังมี อ.ญี่ปุ่นสอนอังกฤษมานั่งข้างๆเด็กนั่นอีกคน คงกลัวว่าผู้ชายข้างๆจะทำให้เสียแผนล่ะสิ

 

แผนแกมันเสียตั้งแต่แกมาเจอฉันแล้วย่ะ ฮิฮิ

 

 

((เฟย์ไปที่ห้องควบคุมให้เค้าเคลียคนออกจากพื้นที่ภายใน 15 นาที))

((โทโมะอุ้มยายหนูนั่นออกมา ของอยู่ที่ตัวยายหนู คุ้มกันเด็กให้ถึงที่สุด))

((ป๊อบปี้จับคนส่งของให้ได้ จับเป็นเท่านั้น))

((หนูแก้วล่อ 2 คนนั้นไปที่ม้าหมุนให้ได้ บอสส่งคนไปช่วยหนูแก้วแล้ว))

((พ่อนะพ่อลำเอียงตลอด......))

คำสั่งจากศูนย์ใหญ่ใน แอล.เอ บอสของหน่วยสั่งงานผ่านวิทยุตามตามตัวที่ถูกฝังไว้ในต่างหูของแต่ละคน ความสนุกของกองปราบจิตป่วนเริ่มขึ้นแล้ว

 

City Hunter  เคลีย!!!!!!!!!!!!!!

 

{{{{{{{

 

 

 

ว้าย ................วี้ด .........ปั๊ก ............อ๊าก................โครม.............ปัง...............

 

“พี่นัยแก้วกลัวค่ะ ไปที่ม้าหมุนนะคะ ตรงนั้นมีที่หลบ ไปเหอะค่ะแก้วกลัวๆๆๆ อ.เพ็ตคะทางนี้ค่าๆๆๆ”

“ฮึ่ย เด็กล่ะ ....((เพ็ตตี้เด็กอยู่ไหน?)) น้องแก้วระวังครับๆ ......ฮึ่ย!! พวกแกเป็นใครวะ!!!!!”

“ว้าย....((ฉันไม่รู้ ชุลมุนไปหมดแล้วเนี่ย)) รอ อ.ด้วยๆ......อ๊าย!! ปล่อยฉันนะ!!!!!”

 

สิ่งที่เธอต้องทำก็แค่หนีบแขน อ.ดนัยไว้สุดฤทธิ์แล้วลาก อ.เพ็ตเข้ามาที่ม้าหมุนให้ได้ จะยากอะไรแค่เธอเอาหัวทุยๆเข้าไปคลอเคลียที่ไหล่หนาๆของชายหนุ่ม อ.เพ็ตสุดเซ็กซี่ก็ผละจาก อ.อังกฤษมาอย่างลืมเด็ก โฮะๆๆๆ เรื่องหวงน่ะยังไงก็ต้องมาก่อนเรื่องเงินอยู่แล้ว ฮิฮิ

ที่รู้ดีไม่ใช่ว่าเธอก็เป็นหรอกนะ เพราะสำหรับเธอเรื่องเงินต้องมาก่อน....(เหรอ จริงอ้ะ?)

 

แล้วคนที่เจ้านายบอกว่าจะเข้ามาช่วยก็ปรากฏตัว คุณตำรวจไทยคนเก่งนี่เอง...ขอบคุณนะคะ ส่วนคนอื่นๆก็แยกไปทำตามที่เจ้านายสั่ง มือฉมังอย่างป๊อบปี้ไม่ใช่เรื่องยากเลยที่เขาจะเข้าชาร์ตตัวชายที่เอาเงินมาแลกของโดยไม่เกิดการปะทะถึงขั้นต้องใช้อาวุธหนัก ส่วนพี่เฟย์ประชาสัมพันธ์คนเก่งก็แค่รายงานผ่านทางวิทยุของจุดทุกจุดว่าเราจะซ้อมหนีไฟในอีก 15 นาทีนี้ไม่ต้องตกใจแค่มีส่วนร่วมในสถานการณ์เฉยๆก็พอ

 

คนเก่งของเธอก็แค่อุ้มเอาเด็กน้อยที่หอบของขนาดเท่าลูกแตงโมแบกใส่กระเป๋ามาขึ้นไวกิ้งคนเดียว แล้วฝ่าวงล้อมเจ้าพวกที่อยากได้ของออกมาด้วยวิชาตัวเบา(โอวดูดี) เข้าไปในบ้านผีสิง เท่านี้ก็เสร็จโจร

ใส่แว่นดำ สูทดำเข้าบ้านผีสิง....จะรอดไหม เมื่อคนที่สิงอยู่ในบ้านไม่ใช่ผี แต่เป็นคุณพี่ตำรวจ ฮิฮิ

 

 

{{{{{{{

 

 

((ของล่ะ...)) บอสใหญ่ใช้วีดีโอลิ้งผ่านทางไอแพด เพื่อขอดูของที่ถูกขโมยออกมาจากพิพิธภัณฑ์ในกรุงปารีส

“นี่ครับ พร้อมเงิน 200ล้าน” โทโมะโชว์ของที่ได้มาให้ผู้เป็นทั้งพ่อและเจ้านายดู พร้อมกับเงินอีกจำนวนหนึ่ง

“เด็กไม่รู้อิโหน่อิเหน่....น่าสงสาร เห็นว่าพ่อแม่ตายเพราะอุบัติเหตุ อ.ดนัย พึ่งไปขอมาเมื่ออาทิตย์ที่แล้วจากสถานสงเคราะห์ค่ะ” เฟย์ลูบศีรษะเด็กน้อยที่ตอนนี้หลับไม่ได้สติเพราะความตกใจกลัว

“ผมจะส่งของไปให้บอสทางไหน? เรือ?” ป๊อบปี้ละมือจากหนังสือพิมพ์แล้วหันมาพูดกับบอสใหญ่

((ฉันส่งคนไปรับแล้ว เดี๋ยวก็ถึงที่ห้อง หนูแก้วล่ะ?)) เมื่อทุกอย่างเคลียเรียบร้อย ก็ถามหาถึงเด็กสาวที่เค้าทั้งหลงทั้งรักมากกว่าลูกในไส้ ก่อนจะโดนมารค่อนขอดกลับมา

 

 

“พ่อนี่ล้ำหน้าตลอดเลยนะครับ แก้วทำอาหารอยู่ผมหิว”

((แกหิวก็ไม่น่าจะเกี่ยวกับหนูแก้ว?))

“เจ้านายคะ ทานสปาเกตตี้ค่ะ แก้วใส่กุ้งของโปรดเจ้านายด้วยนะคะ ...โมะทำอะไรน่ะ ปล่อยนะๆ”

((ว้าก...............ไอโมะปล่อยมือจากหนูแก้วเดี๋ยวนี้ๆๆๆๆ คุณมาดูไอโมะมันกอดหนูแก้ว คุณๆๆๆ))

 

เมื่อเห็นหน้าเจ้านาย ก็พูดจาให้คนฟังมีความสุขนิดนึง แต่กลับโดนเด็กหวงของเล่นใช้มือปลาหมึกโอบเอวไว้แน่นต่อหน้าต่อตาผู้เป็นพ่อ รายนั้นหวงเธอแค่ไหนใครๆก็รู้ทั้งยังเรียกนายหญิงให้เข้ามาอีกคน

 

 

เด็กขี้หวงกันทั้งครอบครัว....เฮ่อ แก้วใจเอ๋ย

 

 

{{{{{{{

 

 

“...ฟอด...หอมจัง สปาเกตตี้ห๊อมหอม”

((คุณ!!ตาโมะมันหอมหนูแก้วด้วย ว้าย...........คุณนมๆมาจัดการตาโมะเลย มันล่วงเกินหนูแก้ว))

 

“ปิดเหอะรำคาญอ่ะ........”

((ไอโมะดูแลเด็กนั่นด้วย พ่อตั้งชื่อให้แล้วแกชื่อ “คนดี” แล้วก็เอามือสกปรกออกจากเอวหนูแก้วซะ ไม่งั้นฉันจะย้ายให้หนูเฟย์มาอยู่ที่ห้องแทนหนูแก้ว!!!!!!!!))

 

 

“อ้าว...เกี่ยวอะไรกับเฟย์ล่ะคะบอส??”

 

เมื่อโอบเอาคนตัวเล็กมานั่งที่ตักได้ ก็ทั้งกอดทั้งหอมต่อหน้าผู้เป็นพ่อและแม่รวมถึงแม่นมที่อยู่ไกลถึงต่างแดนเพื่อแกล้ง ก่อนจะบอกให้ปิดไอแพดไปเสียเพราะรำคาญเด็กสามคนที่เอาแต่นั่งตีอกชกลมที่ทำอะไรไม่ได้เมื่อเขาเข้าชาร์ตคนสวย

คนสวยของเขามั้ง? ถ้าจำไม่ผิด

 

 

{{{{{{{

 

 

 

 

“โมะไม่เอาน่า คนดีก็อยู่เนี่ย ไม่อายเด็กบ้างหรือไงเล่า?”

 

 

 

 

 

//เสาร์นี้ ออมอนี่_cake ต้องเดินทางไปเป็นแขกรับเชิญในงานแต่งชาวบ้านอีกแล้ว T^T ตอนสุดท้ายวันอาทิตย์ละกันนะค้าบ....อ้อ วันนี้ 17.00 – 18.00 FFK มาที่ Central พิษณุโลกนะจ้ะ ฮิฮิ อยากเจอจัง....//