City Hunter [กองปราบจิตป่วน] ตอน รหัสพิศวง
ออมอนี่cake
3)
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความเรื่องที่แต่งนี้เป็นเพียงเหตุการณ์ที่สมมติขึ้นเพื่อความบันเทิงเท่านั้น
ตัวละครไม่มีส่วนเกี่ยวข้องใดๆทั้งสิ้น กรุณาอ่านแบบไม่คิดมากนะคะ ^__^~
♥ เรื่องสั้นเรื่อง กองปราบจิตป่วน City Hunter♥
ตอน รหัสพิศวง ตอนที่ 3
“แก้วสดใสมาเชียววันนี้”
“แน่นอน แก้วนอนเต็มอิ่ม สบายใจ...วันนี้เรียนอะไรบ้างอ่ะ?”
“อังกฤษของ อ.โทโมะ ดรออิ้งของ อ.เพ็ตตี้”
“งั้นบ่ายแก้วค่อยเข้านะ ไปหาที่นอนในห้องสมุดแป๊บ”
“ไหนว่านอนมาเต็มอิ่มไง มานี่ๆๆ อย่ามาเนียนนะแก้ว ปีหน้าก็จะจบแล้วตั้งใจหน่อยสิ”
“โหย.................แม่ฟางบ่นจนหูจะบอดอยู่แล้วคร้าบ”
ตื่นเช้ามากับวันที่สดใส แม้จะรู้สึกแปลกไปบ้างที่ไร้มือปลาหมึกมาเกาะแกะข้างกายแต่ก็ไม่ได้สนใจจะเก็บมาคิดเท่าที่ควร ป่านนี้คงหนีไปฟ้องพี่ป๊อบไม่งั้นก็พี่เฟย์แน่ๆ ไม่มีทางยอมนอนแกร่วอยู่ที่ห้องคนเดียวหรอกแล้วก็เป็นอย่างที่ใจคิดเมื่อเปิดเข้าห้องไปแล้วพบแต่ความว่างเปล่า จึงถือวิสาสะเดินเข้าไปเตรียมชุดทำงานไว้ให้ก่อนออกไปเรียน
เรื่องบังเอิญที่ทำให้เธอเข้าไปเกี่ยวพันกับการจับกุมอาชญากรข้ามชาติ แค่เธออ่านปริศนาง่ายๆออกแค่นั้นก็ถูกลุงที่ไหนไม่รู้มาชวนเข้ากลุ่ม ตอนนั้นไม่ได้คิดว่าเรื่องใหญ่อะไรแค่ชิวๆสนุกๆก็เลยตกลงไป กลับกลายเป็นว่าเธอถูกบรรจุเข้าไปอยู่ในหน่วยลับของกองปราบๆหนึ่งใน แอล.เอ
กองปราบจิตป่วน...City Hunter
แล้วก็ได้เจอกับเขาลูกชายเจ้านายจอมเอาแต่ใจ ทั้งหัวดื้อ ทั้งซ่า ไม่ฟังใคร....เด็กในร่างผู้ใหญ่ที่ทั้งรักและหลงเธอ เขามาหลงรักเด็กสาวจอมแก่นแสนซนที่ดูยังไงๆก็มองไม่เห็นความสวย ไม่มีอะไรเซ็กซี่ เพียงแค่รู้จักกันได้เพียง 2 อาทิตย์ ได้ยังไงกันนะ?
“นักศึกษาไปหาข้อมูลทางประวัติศาสตร์ของชาติไทยที่เราสนใจแล้วแปลออกมาเป็นภาษาอังกฤษนะครับ อ.ให้เวลา 3 ชั่วโมงในการสืบค้นข้อมูล คืนนี้กลับไปแปลเป็นการบ้าน พรุ่งนี้พรีเซนนะครับขอครึ่งหน้าก็พอ เชิญครับ”
“อ.โทโมะขา หวายไม่ค่อยเข้าใจเลยอ่ะค่ะ ยังไงรบกวนไปนั่งหล่อๆชิวๆที่ห้องสมุดด้วยได้ไหมคะ สงสัยจะได้ถามเลยน่ะค่ะ ฮิฮิ เนอะฟางเนอะ”
“ตลอดอ่ะยายพะยูนหน้าสวย”
“กวินนายก็เลิกแซวหวายแบบนั้นสักทีเหอะน่า”
“ได้ครับ ป่ะไปพร้อมกันนี่แหล่ะ”
“ยายแก้วตื่นได้แล้ว อะไรไหนบอกว่าหลับมาเต็มที่ไง?”
“ฮ้าว....ก็วิชานี้มันน่าเบื่อ!!! ไปห้องสมุดเหอะจะได้รีบเสร็จๆ”
ขณะที่นั่งบรรยายประวัติศาสตร์ชาติไทยเป็นภาษาอังกฤษไป 1 ชม.เต็ม ก็ได้เห็นถึงความเหนื่อยล้าทั้งทางร่างกาย สายตาและจิตใจของนักศึกษาทุกคนในห้อง ไม่เว้นแม้กระทั่งคนสวยของเขาที่เอาแต่หลับตลอดตั้งแต่เขาเข้ามา เพื่อนแก้มป่องของคนสวยพูดแซวเขาซะเสียงดังจนคนทั้งห้องหัวเราะครืนคนดีก็ไม่มีทีท่าว่าจะตื่น ดูท่าคืนนี้เขาก็คงยังต้องนอนนอกห้องเหมือนเดิม...T^T
@@@@@@@@@
วันนี้แต่งตัวสวยพร้อมพกลักยิ้มแสนซนติดตัวมาด้วยตั้งแต่เช้าหวังเข้ามายืมหนังสือเกี่ยวกับอัญมณีในห้องสมุดของมหา’ลัยดังเสียหน่อย มาในสถานที่ๆอุดมไปด้วยเด็กๆหน้าตาน่ารัก จะให้มาแบบไก่กาอาราเล่คงไม่ใช่เฟย์แน่ๆ ตั้งแต่เดินเข้ามาขนาดพี่ยามยังต้องมองเลย ฮิฮิ งานนี้อาจจะได้ใช้ความสวยมากกว่าสมองซะแล้วล่ะ
“อ.คะ ถ้าเฟย์เป็นคนนอกอยากจะเข้ามายืมหนังสือบ้างจะได้ไหมคะ? ต้องทำยังไงบ้าง”
“เอ่อ ขอโทษครับคุณเฟย์ ทางเราไม่ได้บริการคนนอกน่ะครับ ให้อ่านได้แต่ยืมไม่ได้ แต่ผมจะจัดการให้ถ้า....คนสวยๆอย่างคุณเฟย์ต้องการน่ะครับ”
“จริงนะคะ งั้นเฟย์ขอไปหาหนังสือก่อน ขอบคุณนะคะ”
((ของจะถูกส่งไปวันพรุ่งนี้บ่ายๆ อย่าทำให้ผมผิดหวังนะ))
“ครับ แน่นอน”
@@@@@@@@@
“ที่รักคำนี้อ่านว่าไรอ่ะ?”
“History นี่! เกินไปไหมวะกบ ถ้าแกจะถามมันทุกคำแบบนี้ ฉันว่าแกไปลาก อ.คนโปรดมานั่งใกล้ๆเลยดีกว่าว่ะ ตูไม่ต้องทำงานทำการกันพอดี”
“เออดีๆๆ กบไปลาก อ.โทโมะรูปหล่อของหวายมานี่ป่ะๆๆๆ ลากมาใกล้ๆ หวายคิดถึง ฮิฮิ”
“ก็เค้าไม่เก่งนี่ ชิส์ ไม่ง้อก็ได้”
“ไปเลย ไม่เกิน 10 นาทีแกต้องลากหน้ายาวๆของแกกลับมาง้อยายฟางแน่ๆ”
ไอเพื่อนหน้ายาวเอาแต่ถามตั้งแต่เริ่มเขียนจะบ้าตาย ไม่ได้หวงความรู้หรือรำคาญอะไรมันจริงจังหรอกนะ แต่ตอนนี้เธอกำลังหาโอกาสดีๆจังหวะเหมาะๆไปจัดการงานของตัวเองก่อนน่ะสิ ส่วนเรื่องการบ้าน ก็ให้คนที่บ้านทำแทนก็แล้วกันอยากสั่งดีนัก ชิส์
“ชิส์ ไม่เห็นจะยากเลย อ่านเองก็ได้วะ...โอ๊ย....อะไรวะเนี่ย?”
“ขอโทษค่ะ น้องคะพี่ขอโทษเจ็บไหมคะเนี่ย พอดีพี่หยิบไม่ถึงน่ะค่ะมันเลยถูกเขี่ยให้ตกมาอีกฝั่งนึง พี่ขอโทษจริงๆๆนะคะน้อง เอ่อ....เป็นอะไรไหมคะ?”
“นางฟ้า......เฮ่อ........”
“น้องคะๆๆ เวรแล้วยายเฟย์”
“มีอะไรครับ?ผมเป็นที่ปรึกษาแกเอง”
“เอ่อ ช่วยทีค่ะเด็กเป็นลม ((ไอบ้านี่กำลังทำให้ฉันเสียแผน มาลากออกไปที))”
เมื่อแอบทำตาหวานใส่ อ.บรรณารักษ์ของห้องสมุดได้ก็รีบเข้ามาเดินหาหนังสือที่จำเป็นต้องใช้บังหน้าสัก3-4เล่ม ปรากฏว่าหนังสือเจ้ากรรมก็ดันอยู่สูงเหลือเกินเลยหยิบเพลินไปหน่อย จนพลาดมาโดนหัว นศ.อีกฝั่ง ทันทีที่ได้ยินเสียงร้องก็รีบเข้ามาดูกลัวจะเสียเวลาไม่ได้เป็นห่วงอะไรมากหรอกนะ คงไม่ตายมั้งแค่หนังสือ 3 เล่มเองไม่ถึง 2 กิโลฯหรอกน่า
นศ.หน้ายาวดูคลับคลาจะโกงอายุแล้วเข้ามาเรียน นอนกุมหัวอยู่แล้วร้องโอดโอยพอเธอโผล่หน้าไปขอโทษขอโพยเจ้ากบหน้าหล่อดันมองเธอซะตาค้างแล้วจู่ๆก็เป็นลมล้มพับไป ตบท้ายหยอดคำหวานให้รู้สึกเขินขึ้นมาอีก
ไอเด็กหน้ากบ...>///<
ช่วยไม่ได้จริงๆนะคะ บอกแล้วว่าวันนี้จัดเต็มไม่ได้ใช้สมองมากกว่าความสวยเลยให้ตายเหอะ สุดท้าย อ.ที่ปรึกษาที่คุ้นหน้าคุ้นตาเข้ามาพยุงออกไป ขอบใจนะไม่งั้นแผนฉันเละแน่ๆ
@@@@@@@@@
“แก้วครับ ไม่ตัดสินใจอีกเหรอครับ ผมตื๊อมาหลายครั้งแล้วนะครับ”
“เอ่อ....เมื่อไหร่คะ พรุ่งนี้แก้วว่างพอดี อ.ล่ะคะ?”
“ได้ครับ พรุ่งนี้ที่สวนสนุก KZ นะครับ ให้ผมไปรับที่ห้องนะ”
“ไม่ต้องค่ะ แก้วอยู่กับพี่ชายเดี๋ยวโดนดุ ไว้เจอกันที่หน้าประตูทางเข้าก็แล้วกันนะคะ”
เมื่อหาจังหวะดีๆที่คุณกบเพื่อนสนิทลุกออกจากที่นั่งไปได้ ก็รีบปรี่เอาร่างกายผอมบางกับเสื้อ นศ.ไซส์หลานกระโปรงสั้นเหนือเข่าเข้าไปวนเวียนแถวๆโต๊ะบรรณารักษ์ทันที เปิดโอกาสให้บุคคลที่รอคอยเข้ามาพูดคุยด้วยเพื่อให้เป็นไปตามแผนที่เธอพึ่งคิดได้เมื่อ 30 นาทีก่อนหน้า โดยมีสายตาเหยี่ยวมองตามอย่างไม่วางตา
อย่ามาทำให้เสียแผนเธอนะ ไม่งั้นคืนนี้โดนเตะออกจากคอนโดแน่ๆ
----------------------------------------------------------
เย็นนี้กลับดึก เลยแวะมาต่อสู้กับเน็ตกากเพื่ออัพก่อน ^^~ ขอบคุณที่เข้ามาอ่านนะคะ ขอบคุณมากๆ ^^~
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
