รักนี้แสนสุดจะทน

  แล้วเธอนั้นก็ได้เห็นน่าผู้หญิงที่กำลังมีความสุขกับ โทโมะอยู่    

เบลล์.  !!  เสียงหลัง ที่เธอเห็นน่าผู้หญิงคนนั้น เธอแทบช็อก เพราะผู้หญิงคนนั้น  คือเพื่อนของเธอ

เธอไม่เคยคิดเลยว่า  คนที่โทโมะนั้นมีความสุขด้วยนั้นเป็นเบลล์   อยู่ๆน่าตาของ

ผู้หญิงที่ถูก หักหลัง ทั้งเพื่อน และคนรักของเธอ

หลายวันผ่านไป   และวันนี้เป็นวันที่เธอนั้นไปตรวจว่าลูกของเธอนั้นสุขดีไหม

วันนี้เป็นวันที่เธอนั้นลุ้นมากกลัวว่าลูก ของเธอจะไม่แข็งแรง  มันเป็นเรื่องธรรมดาของพ่อแม่ที่ต้องตื่นเต้น

มีแต่โทโมะที่ เป็นพ่อ  ไม่รู้เลยว่าวันไหนตรวจไร บ้าง แค่เขาถามถึงลูกก็แทบไม่มี

         “ สวัคดีคับคุณแก้ว แล้ววันนี้สามีคุณไม่มาเรอคับ  “   ทักทายตามมารยาทแต่ไม่เห็นโทโมะมาเขาเลยถาม

“ คือ เขาติดธุระอ่ะค่ะ  งานเยอะ”        แก้วได้ตอบหมอไปแต่ในใจมันก็เศร้า

“ลูกของคุณแข็งแรงดีนะคับ    ส่วนคุณแก้ว หมอว่าคุณต้องดูแลตัวเองนะคับอย่าเครียดและอย่าทำงานหนัก “

      คุณหมอได้บอกแก้ว เพราะแก้วนั้นสุขภาพไม่ดีนัก  แถมใกล้คลอดแล้ว ด้วย

“ค่ะ  งันฉันขอตัวกลับบ้านนะคะ  “      แล้วเธอก็ออกไปจากโรงบาลไปยังคอนโด

พอเธอมาถึงน่าห้องนั้น ก็มีรองเท้า ผู้หญิงอยู่น่าห้อง แต่เธอก็ไม่คิดไรก่อนเข้าห้องไป

เธอได้เข้าห้องมานั้น  “   โอ๊ย ...โอ๊ย เบาหน่อยสิ”      เธอได้ยิน  เสียงผู้จากห้อง  นอน

แก้วเลยตัดสิ้นใจทีจะเข้าไปดู ก็เห็น  โทโมะกับเบลล์ สนุกกับบ้านเตียง 

จนเธอเห็น ภาพนั้นเธอร้องไห้ออกมา 

“ทำไรกันอ่ะ     “    เธอได้เห็นภาพนั้นเธอร้องไห้แล้วตะโกนถามทันที

แก้ว!!       โทโมะได้รีบหันมาและตกใจที่เขาไม่คิดว่าแก้วจะมาเจอแบบนั้

ตอนนี้น่าของแก้วเต็มไปด้วยน้ำตา ของความเจ็บปวดที่เขาทำมันไว้

“จะทำอะไรกรุณาให้เกลียจกันบ้างไม่ใช่คิดไรก็จะทำ”     แก้วได้ว่าโทโมะทันที

“เบลล์เธอมันก็เหมือนกันรู้อยู่ว่า  เขามี ภรรยากับลูกแล้ว  เธอยังทำได้ลง นี่เธอเป็นเพื่อนฉันบ้างป่าว”

เสียงที่เธอพูดออกมานั้น แหบมากเพราะเธอร้องไห้ไม่หยุด

“แต่ฉันไม่เคยคิด ว่าเธอเป็นเพื่อนฉันด้วยซ้ำ”    เบลล์ได้พูดแบบกะแทก

“ก็มันแน่ล่ะถ้าเธอเป็นเพื่อนนะ  คงไม่คิดขโมยของคนอื่น”       แก้วนั้นได้ว่ากลับทันที

“อ๊าย .... แก่  โมะ ข๊า แก้วว่าเบลล์อ่ะ”        พูดไปทำดเสียงออดอ้อแล้วแกะแขนอย่างกะ  ปิ่ง

“เบลล์โทโมะว่าเบลล์กลับไปก่อนเถอะ  นะ”      เขาหันไปบอกเบลล์ แต่เบบล์ทำน่าไม่ยอมตาต้องออกไป

ตอนนี้แก้วได้ตาบวมน่าแดง  มาก   ร้องไห้มาตั้งนาน

“นี่โทโมะฉันขอร้องล่ะ นายกรุณาหยุดกะทำชั่วๆแบบนี้ได้ไหม”     พอเบลล์นั้นออกไปแก้วก็รีบคุยกับเขาทันที

“นายจะทำไรฉันไม่ว่า  แต่ลูก นายมีลูกนะ  ฉันแค่อยากให้เขามีพ่อ  ขอร้องล่ะ

อยู่บ้านชะบ้าง “      เธอได้ขอร้องโทโมะ เพระเธอกลัวว่าลูกเกิดมาจะเสียใจที่ไม่มีพ่อ

“ได้ ฉันจะอยู่ บ้าน บ้างก็ได้ แต่ฉัน ข้อแม้  “ เขาได้บอกกับเธอ

“เธอจะต้องให้เบลล์มาอยู่ที่นี้  จนลูกใกล้คลอด  แต่เธอห้ามว่า และทำร้ายเธอ”

ห่ะ  !!   แก้ว อุทานกับข้อตกลงของเขา

ขอกำลังใจหน่อยน๊า