เปิดหัวใจต้อนรับรักครั้งใหม่

       ทั้งสองเดินเข้ามาในห้องจัดงานเลี้ยง  สายตาทุกคู่จับจ้องมายังทั้งคู่เพราะดูแล้วเป็นคู่ที่เหมาะสมกันมาก ฝ่ายชายก็หล่ออย่างกับเจ้าชาย ส่วนหญิงสาวก็สวยอย่างกับเจ้าหญิง

      " หวัดดีครับโทโมะ" เคนตะเพื่อนสนิทของโทโมะเดินเข้ามาทักทาย

      " หวัดดีเคนตะ นี้แก้วเพื่อนเราเอง" โทโมะเอ่ยแนะนำหญิงสาวข้างกายให้เพื่อนหนุ่มได้รู้จัก

       " ผมเคนตะ เพื่อนสนิทของเจ้าโมะมันครับ"

       " ยินดีที่ได้รู้จักเช่นกันนะค่ะ" แก้วบอกแล้วหยิบให้ชายหนุ่มทั้งสองคน

       " ไปนั่งดีกว่า เดี๋ยวแก้วจะเมื่อยเอา" โทโมะบอกแล้วเดินมายังโต๊ะของตัวเอง

       " เฮีย" แก้วที่เดินมาเห็นว่าใครนั่งอยู่ก็ร้องเรียกอย่างตกใจ

       " แก้ว" จงเบหันมาก่อนจะลุกเดินมาหาน้องสาว

       " ทำไมไม่ติดต่อกลับมา เฮียเป็นห่วงรู้ไหม" จงเบเข้ามากอดน้องสาว

       " แก้วขอโทษเฮีย แก้ว.."

       " เฮียรู้เรื่องแกกับกวินแล้ว เฮียจะบอกแกตั้งหลายรอบแล้วแต่กลัวแก้วไม่เชื่อ" จงเบเอ่ยบอกน้องสาว

       " ถ้าเฮียบอกแก้ว แล้วแก้วเชื่อเฮีย  แก้วก็คงไม่ต้องเจ็บแบบนี้" และสองพี่น้องก็กอดกัน

       " อึ้งเลยเหรอไง" เคนตะเอ่ยถามเพื่อนหนุ่มที่ยืนอึ้งเมื่อเห็ฯหญิงสาวที่ควงมาไปกอดกับเจ้านายของเขาเอง

       " หวัดดีครับคุณจงเบ" โทโมะเอ่ยทักทายพร้อมก้มหัวให้เล็กน้อย

       " หวัดดีโทโมะ นั่งก่อนสิ" จงเบบอกกับชายหนุ่ม โทโมะจึงนั่งลงข้างๆ หญิงสาว 

       " เฮียรู้จักโทโมะด้วยเหรอ"

       " รู้จักสิ รู้จักดีด้วย โทโมะนี้เป็นคนสนิทของเฮียเอง  และยังเป็นลูกรักของป๊าด้วยนะ" จงเบเอ่ยบอกกับน้องสาว

       " ได้ไงอ่ะ แก้วอุตส่าห์ครองตำแหน่งลูกรักมาได้ตั้งนาน" แก้วเอ่ยบอกพี่ชาย

       " ก็แกอยากอยู่เรียนที่เมืองไทย  โทโมะเลยได้ไปเป็นลูกรักของป๊าแล้ว" จงเบเอ่ยบอกน้องสาว

        " โทโมะ ไปสนิทกับแก้วตั้งแต่ตอนไหนเนี่ย" จงเบเอ่ยถามชายหนุ่ม

        " เอ่อ ตอนที่มาอยู่เมืองไทยนะครับ ผมขอโทษนะครับ ผมไม่รู้ว่าเป็นคนรักของคุณจงเบ"   โทโมะเอ่ยขอโทษพร้อมก้มหัวให้เจ้านาย

        " อ่าอ่าอ่า" สองพี่น้องหัวเราะกัน ที่ชายหนุ่มไม่ได้ยินที่องคนพูดคุยกัน

        " แก้วเป็นน้องสาวของฉันเอง"

        " อะไรนะครับ น้องสาว" โทโมะกับเคนตะเอ่ยถามพร้อมกัน

        " ค่ะ แก้วเรียนอยู่ที่เมืองไทยคนเดียว"

        " เด็กดื้อนะ ให้พี่อยู่ด้วยกัน็ไม่ไป" จงเบเอ่ยบอกกับโทโมะและเคนตะ

        " ใครจะไปล่ะ ย้ายไปหลายประเทศจัง  อยู่เป็นที่ๆ ไม่ได้" แก้วเอ่ยว่าพี่ชาย

        " ธุรกิจดีก็ต้องขยายสิครับน้องสาว"  หลังจากงานเลี้ยงเลิกแก้วกับโทโมะขึ้นมาพักผ่อนที่ห้องพัก 

        " คุณแก้วนอนที่เตียงเถอะครับ เดี๋ยวผมนอนที่โซฟาเองครับ" โทโมเอ่ยบอกหญฺงสาวเมื่อเดินเข้ามาในห้อง

        " เดี๋ยว มาคุยกันก่อน" แก้วบอกชายหนุ่มก่อนจะลากมานั่งที่โซฟาด้วยกัน

        " มีอะไรครับคุณแก้ว"

        " ไม่ต้องเรียกฉันว่าคุณ เรียกเหมือนเดิมที่เรารู้จักกันได้ไหม" แก้วเอ่ยบอกชายหนุ่ม

        " แต่"

        " ไม่มีแต่  ฉันไม่อย่างแบ่งว่าใครเป็ฯเจ้านายเป็นลูกน้อง"

        " ก็ได้ครับ"

        " นายไปเป็นลูกรักของป๊าฉันตั้งแต่เมื่อไร  ฉันไม่ยอมนะ" แก้วเอ่ยบอกชาหยนุ่มด้วยใบหน้าที่งอนและเชิดใส่นิดๆ

        " ก็ตั้งแต่ผมทำงานกับท่านมาเห็นจะได้ครับ" โทโมะเอ่ยแล้วยิ้มให้หญิงสาว

        " แก้วไม่ยอม ตำแหน่งนั้นแก้วครองมาตลอด"

        " อันนี้คงต้องแล้วแต่คุณท่านครับ" โทโมะยิ้มให้กับหญิงสาว  เขาอยากจะดึงเธอมากอด มาจูบ แต่เขาเป็นแค่ลูกน้องคนสนิท  แต่เธอเป็นลูกสาวของเจ้ายตัวเอง

         " ช่างเถอะ แก้วไปเปลี่ยนเสื้อผ้าก่อนดีกว่า" แก้วบอกแล้วเดินหายเข้าไปในห้องน้ำ  ออกมาด้วยเสื้อเชิ๊ตกับกางเกงขาสั้น  ตามด้วยโทโมะ

         " มานอนนี้ก็ได้ ฉันไว้ใจร้าย" แก้วเอ่ยบอกชายหนุ่ม

         " ไม่เป็นไรครับ"  โทโมะเอ่ยบอก

         " ไม่เป็นไรหรอกน่า มาเถอะ" แก้วดึงชายหนุ่นให้มานอนเตียงเดี๋ยวกัน  แต่ระหว่างดึงหญิงสาวเซก่อนจะล้มใส่ที่นอนโดยมีชายหนุ่มคร่อมทับลงมา  ปากของทั้งคู่ประกบกันพอดี  โทโมะไม่ยอมลุกกลับกดจูบนั้นลงไปอีกครั้ง  แก้วเองก็จูบตอบพร้อมมือค่อยๆ สอดเข้าไปในผมของชายหนุ่ม   เช่นเดียวกันโทโมะที่สติหลุดลอยไปไกลลูบไล้เข้าไปในเสื้อตัวใหญ่ของหญิงสาว

            ++ เรื่องสุดท้ายของคืนนี้ ไปนอนก่อนนะ ฝันดีจร้า ++

             ++        อย่าลืม เม้น โหวต ติ ชม ด้วยนะ        ++