Yong Sister น้องสาวสุดที่รัก
10.0
เขียนโดย IamSnowPrincessToMokaew
วันที่ 27 มิถุนายน พ.ศ. 2555 เวลา 16.25 น.
2 chapter
20 วิจารณ์
6,938 อ่าน
1)
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความตอนที่ 1 เธอไม่ใช่เด็กๆแล้วนะ!!!
"พี่โมะๆ.."
เด็กหญิงวัยสิบเอ็ดปีเรียกพี่ชายที่อายุมากกว่าเธอเพียงสองปีของตัวเองที่กำลังนั่งอ่านหนังสืออยู่อย่างออดอ้อน
"ว่าไงคะแก้วใจ"
"คือว่าแก้วใจมีการบ้านมาให้พี่โมะสอนน่ะค่ะ แหะๆ><"
"ว่าแล้วว่าทำไมถึงพูดซะเสียงหวานเชียว..มาม่ะ ข้อไหนล่ะ"
เด็กหญิงกระโดดมานั่งบนตักของพี่ชายแล้วนำสมุดมาให้พี่ชายดู
"ข้อนี้ค่ะพี่โมะ...แก้วใจง๊งงง"
"อ๋อ..แก้วก็เอาอันนี้มาคูณกับอันนี้แล้วมาลบกับอันนี้แล้วมาหารกับอนนี้ก่อนจะบวกกับอันนี้ไงคะ"
"อ๊ออ แก้วใจเข้าใจแล้วค่ะ ขอบคุณน้าา ฟอดดด!!!"
O.o
โทโมะได้แต่อึ้งกับการที่เด็กหญิงกระโดดขึ้นหอมแก้มชายหนุ่มแล้วออกไปวิ่งเล่นต่อ
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
7 ปีผ่านไป
"พี่โมะคะ"
เด็กสาวในชุดเดรสชีฟองสายเดี่ยวเรียกพี่ชายของตัวเอง
"มีอะไรคะ"
"พี่โมะช่วยสอนการบ้านแก้วหน่อยสิคะ"
"การบ้านหรอ...เอามาให้พี่ดูหน่อยสิคะ"
แก้วทำท่าดีใจที่โทโมะจะช่วยสอนการบ้านก่อนจะวิ่งไปหยิบสมุดการบ้านมาให้โทโมะดูแล้วก็...
"O.o"
โทโมะอึ้งที่แก้วมานั่งตักตัวเอง..และที่แก้วโน้มตัวลงมาหาทำให้โทโมะได้เจ๊อะกับบราลูกไม้สีชมพูและเนินอกขาวๆของแก้ว
"พี่โมะคะ"
"........."
"พี่โมะคะ"
"........."
"พี่โทโมะคะ!!!!!!!!!!!"
"ฮะๆ"
โทโมะตื่นจากภวังค์ของการดูหน้าอกแก้ว(- -" )
"ตกลงพี่โมะจะช่วยสอนการบ้านแก้วป่ะเนี่ยยย"
"สอนๆจ้ะ ข้อไหนอ้ะคะ"
"ข้อนี้ค่ะ"
"ก้เอาอันนี้..บลาๆๆๆๆๆๆๆๆๆ"
"อ๋อออ เข้าใจแล้วค่ะ ขอบคุณน้า.งแก้วไปทำก่อนล่ะ จุ๊บบบบ~"
O.o
เอาอีกแล้วว..แก้วทำให้โทโมะอึ้งอีกแล้ว แต่ครั้งนี้ไม่ใช่หอมแก้มแบบเด็กๆ...แต่กลับเป็นการเอาริมฝีปากตัวมาประกบกับริมฝีปากของเขาอย่างเบาๆก่อนจะวิ่งหนีไป
มันไม่สนุกใช่มั้ยรีดเดอรืให้คำตอบไรเตอร์ที
"พี่โมะๆ.."
เด็กหญิงวัยสิบเอ็ดปีเรียกพี่ชายที่อายุมากกว่าเธอเพียงสองปีของตัวเองที่กำลังนั่งอ่านหนังสืออยู่อย่างออดอ้อน
"ว่าไงคะแก้วใจ"
"คือว่าแก้วใจมีการบ้านมาให้พี่โมะสอนน่ะค่ะ แหะๆ><"
"ว่าแล้วว่าทำไมถึงพูดซะเสียงหวานเชียว..มาม่ะ ข้อไหนล่ะ"
เด็กหญิงกระโดดมานั่งบนตักของพี่ชายแล้วนำสมุดมาให้พี่ชายดู
"ข้อนี้ค่ะพี่โมะ...แก้วใจง๊งงง"
"อ๋อ..แก้วก็เอาอันนี้มาคูณกับอันนี้แล้วมาลบกับอันนี้แล้วมาหารกับอนนี้ก่อนจะบวกกับอันนี้ไงคะ"
"อ๊ออ แก้วใจเข้าใจแล้วค่ะ ขอบคุณน้าา ฟอดดด!!!"
O.o
โทโมะได้แต่อึ้งกับการที่เด็กหญิงกระโดดขึ้นหอมแก้มชายหนุ่มแล้วออกไปวิ่งเล่นต่อ
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
7 ปีผ่านไป
"พี่โมะคะ"
เด็กสาวในชุดเดรสชีฟองสายเดี่ยวเรียกพี่ชายของตัวเอง
"มีอะไรคะ"
"พี่โมะช่วยสอนการบ้านแก้วหน่อยสิคะ"
"การบ้านหรอ...เอามาให้พี่ดูหน่อยสิคะ"
แก้วทำท่าดีใจที่โทโมะจะช่วยสอนการบ้านก่อนจะวิ่งไปหยิบสมุดการบ้านมาให้โทโมะดูแล้วก็...
"O.o"
โทโมะอึ้งที่แก้วมานั่งตักตัวเอง..และที่แก้วโน้มตัวลงมาหาทำให้โทโมะได้เจ๊อะกับบราลูกไม้สีชมพูและเนินอกขาวๆของแก้ว
"พี่โมะคะ"
"........."
"พี่โมะคะ"
"........."
"พี่โทโมะคะ!!!!!!!!!!!"
"ฮะๆ"
โทโมะตื่นจากภวังค์ของการดูหน้าอกแก้ว(- -" )
"ตกลงพี่โมะจะช่วยสอนการบ้านแก้วป่ะเนี่ยยย"
"สอนๆจ้ะ ข้อไหนอ้ะคะ"
"ข้อนี้ค่ะ"
"ก้เอาอันนี้..บลาๆๆๆๆๆๆๆๆๆ"
"อ๋อออ เข้าใจแล้วค่ะ ขอบคุณน้า.งแก้วไปทำก่อนล่ะ จุ๊บบบบ~"
O.o
เอาอีกแล้วว..แก้วทำให้โทโมะอึ้งอีกแล้ว แต่ครั้งนี้ไม่ใช่หอมแก้มแบบเด็กๆ...แต่กลับเป็นการเอาริมฝีปากตัวมาประกบกับริมฝีปากของเขาอย่างเบาๆก่อนจะวิ่งหนีไป
มันไม่สนุกใช่มั้ยรีดเดอรืให้คำตอบไรเตอร์ที
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
10 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
10 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
10 /10
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ