I can say...ได้ไหมถ้าฉันจะบอกว่ารักเธอ
StrawberryTKCuTe
17)
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความMarried day
“ชนแก้ว !!!!”
“เฮ้ ~” ผมกระดกแก้วแอลกอฮอลล์ในมือเป็นว่าเล่นราวกับมันเป็นเพียงน้ำเปล่า เพื่อนๆหลายคนก็เริ่มจะหยุดยั้งและห้ามไม่ให้ผมดื่มเพราะเกรงว่าจะขับรถกลับบ้านไม่ไหว และระยะทางจากผับไปถึงบ้านผมก็ไม่ใช่ว่าจะใกล้ๆ
ฮึกกกกกก ดี ! อยากจะให้รถชนตายไปซะเลย T ^ T
“เห้ยไอ้โมะ พอแล้วๆ เดี๋ยวขับรถไม่ไหวนะเว้ย “
“ช่าง ฉันไม่สนว๊อยยยย เอิ้กกกก” ผมไม่ฟังคำเตือนของไอ้เจ้าเขื่อนจนกระทั่งร้านผิดและพนักงานของที่นั่นมาไล่ เอ้ย มาเชิญให้ผมกลับนั่นแหละ ผมถึงได้ยอมแยกกับพวกไอ้เขื่อนแล้วเดินโซเซมาขึ้นรถก่อนจะขับออกไปอย่างงูเลื้อย
อ้ะ ! อะไรแดงๆวาบๆน่ะ คุ้นๆอยุ่นะเนี่ย...กระสือหรือเปล่า ?
ตอนนี้ต่อให้กระสือก็ไม่กลัวแล้วค้าบบบบ กลัวอยู่อย่างเดียว...กลัวใจตัวเอง ฮื้อออออ T ^ T
ผมขับรถมุ่งหน้าเข้าหาไอ้ไฟวาบๆนั่น ไม่รู้ว่ามันจะเป็นไฟกระสือหรืออะไรก็แล้วแต่ ผมขับรถมุ่งตรงไปแล้วละ
“ถึงมาววววหล้าว เช้าสายก็หายยยปาย เอิ้กกก...แต่เมาใจนี่ประจามม ฮึก ทุกค่ำคืน งื้ออออ ทำไมต้องทำกับปะป๋าแบบนี้ด้วยนะเด็กผี ยัยเด็กบ้า T T” ผมก็แค่พึมพำร่ำร้องตามประสาคนอกหักเพราะรักเด็ก ? T ^ T จนกระทั่งมาถึงจุดที่ไฟแดงวาบๆวิ้งๆนั่นหมุนติ้วๆอยู่ อ๋ออออ พึ่งรู้ว่ามันคือ.....?
“คุณ คุณครับ ! โห หน้าแดงก่ำขนาดนี้กินเหล้ามาหรือเปล่า เชิญๆมาตรวจวัดแอลกอฮอลล์หน่อยครับ !”
มันคือ...ป้ายหยุดตรวจนั่นเอง หาได้ใช่กระสือแต่อย่างใด ฮิฮิ ห๊ะ ? ตำรวจ O o O
“เห้ย ผมไม่เมาๆๆ ปล่อยน๊า จะกลับบ้าน ผมจะกลับไปหาแก้วววว T0T”
“แก้ว แก้วไหน ? แฟนคุณเหรอ ?”
“ฮึก...ไม่ใช่สิ นี่คุณตามรวจผมน่ะ ตัดญาติขาดมิตรกาบบบผู้หญิง เอิ้กกกก ~ คนนั้นแล้ว จาพูดชื่อเขาทามมไมห๊า โอ๊กกกกก ~”
“นี่คุณ หยุดร้องไห้โวยวายได้แล้ว ! แล้วอีกอย่างนะน่ะผมไม่ได้เป็นคนพูดถึงคุณแก้วว คุณนะแหละพูดถึงคุณแก้ว ผมไม่รู้ด้วยซ้ำว่าคุณแก้วนะแก้วไหน แก้วคือใคร แล้วใครชื่อแก้ว -0-“
“โว้ยยยย คุณตำรวจ จะแก้วๆๆๆอะไรนักหนา รู้ป่ะ...มันเจ็บนะเห้ย !”
“....”
“ไม่เข้าใจหรือไง ? ผมเกลียดผู้หญิงชื่อแก้ว ! แล้วจะซ้ำเติมอะไรผมนักหนา ทำไมต้องซ้ำเติมผมด้วยคำว่า ‘แก้ว’ ทำม๊ายยยย ToT”
“อ้อ ได้ งั้นไปเสียใจในคุกในตารางซะหน่อยแล้วกันข้อหาต่อหว่าเจ้าหน้าที่และเมาแล้วขับ จบ ! คราวนี้แหละไม่เจอแก้วแน่ จะเจอก็แต่กรงนี้แหละ ไปๆ !”
“ไม่นะ ไม่อ๊าววว คนใจร้ายปล่อยๆๆๆ ปล๊อยยยยยยยยย ! -0-“
“อะไรนะคะ ? ค่ะๆได้ค่ะ “
“ตายแล้ว ทำยังไงดีละหนูแก้ว ตาโทโมะเข้าไปนอนเล่นในคุกตั้งแต่เมื่อคืนแล้วข้อหาต่อว่าเจ้าหน้าที่และเมาแล้วขับ แบบนี้แผนทุกอย่างของเราก็พังทลายนะสิลูก”
“จริงเหรอค่ะคุณป้า ? แย่จริงๆเลยปะป๋าเนี่ย !”
หมดกัน เจ๊งไม่เป็นท่า ! ก็ปะป๋านะสิ เพราะปะป๋าคนเดียวที่ทำให้ทุกอย่างเป็นแบบนี้ ไอ้เราก็อุตส่าห์กะจะเซอร์ไพรท์ส่งการ์ดแต่งงานของ ‘เราสองคน’ มาให้ อีตาบ้าขี้โวยวายนั่นก็ไม่ยอมอ่านให้จบ ! แล้วก็มาตัดสินว่าเราโลเลหลายใจคว้าคนอื่นมาแทนที่ !
แล้วอันที่จริงวันนี้...ก็เป็นงานแต่งงานของเรา อุตส่าห์กะจะเซอร์ไพรท์น่ารักๆด้วยการเชิญเขามาเป็นเจ้าบ่าวท่ามกลางสักขีพยานหลายร้อยคน แต่ไหงเมื่อคืนนี้ปะป๋าถึงได้ออกไปแฮงค์เอ้ากับพวกพี่เขื่อน แทนที่จะกลับมาทันงานกลับกลายเป็นว่าเข้าไปนอนตบยุงในคุกซะงั้น ? กรี๊ดดดดดดดด ปะป๋าบ้า ! แก้วไม่ยอมเป็นแม่สายบัวรอเก้อหรอกนะ ให้ตาย อีกสิบห้านาทีเจอกัน -0- !
“แก้ว นั่นลูกจะไปไหนน่ะลูก ? นี่มันก็จวนจะได้เวลาแล้วนะ” แม่ของฉันถามขึ้นขณะที่ฉันกำลังจะหาทางออกจากงานโดยไม่มีใครเห็น นี่ฉันลงทุนมากขนาดยอมบินกลับมาจากเมืองนอกเงียบๆและแอบเตรียมการกับแม่ของเขาตั้งแต่เมื่อคืนที่เขาออกจากบ้าน การ์ดเชิญก็เรียบร้อยแล้วด้วย ! ฮึ่ยยยย แล้วทำไมฉันต้องมาทำอะไรบ้าๆแบบนี้ย่ะ !
“เกิดแอกซิเดนท์นิดหน่อยคะคุณแม่ หนูต้องรีบไปประกันตัวปะป๋าก่อน ฮึ ! ไม่อย่างงั้นแก้วไม่ได้แต่งแน่ๆ “
“อ้าว ลูกแก้ว ยัยแก้ว ไปซะแล้ว”
“พี่คะ พี่ ทางนี้ๆ !”
“ไปไหนน้อง ?”
“ไปสน.xyz ค่ะ ด่วนๆด้วยพี่ไม่งั้นหนูไม่ได้แต่งงาน !”
“เอ่อ....ครับๆ” พอเรียกมอเตอร์ไซด์ได้แล้ว ฉันก็รีบถลกกระโปรงชุดไทยอันสวยงามของฉันเพื่อขึ้นคร่อมและมุ่งหน้าไปยังโรงพัก ตอนนี้ทุกๆสายตาของผู้คนบนถนนกำลังมองมาทางฉันด้วยสายตาประหลาดใจ พวกเขาคงคิดว่าป่านฉะนี้ฉันควรอยู่ในงานและเตรียมต้อนรับแขก หรือไม่ก็กำลังสวมแหวนแล้วรดน้ำสังข์ ฮ้า งานวิวาห์อันแสนอบอุ่น...
“น้องๆถึงแล้ว ห้าสิบบาท”
เพล้ง....!
ความฝันของฉันมลายลงทันทีเมื่อได้ยินเสียงเรียกของพี่วินมอ’ไซด์ เพื่อไม่เป็นการเสียเวลาฉันรีบควักแบงค์ห้าสิบที่เหน็บไว้ตรงหน้าอกแล้วรีบวิ่งจู๊ดดดดดดไปยังสน.ทันที
“คุณตำรวจค่ะ นายวิศว ไทยานนท์อยู่ไหนค่ะ ? แฮ่กๆ”
“อะ เอ่อ อยู่โน่นครับ” พอถามปุ๊บคุณตำรวจก็นำฉันไปยังห้องคุมขังปะป๋าทันที
“สภาพ ?”
“อะไรนะครับ “
“นั่น...นั่นสภาพของปะป๋าของแก้วเหรอเนี่ย โอ้มายก้อด !” ก็ดูสิ ไม่เจอกันนานสภาพของปะป๋าเปลี่ยนไปเยอะ และยิ่งอยู่ในคุกด้วยแล้วละก็...ผมเผ้ายุ่งเหยิง หน้าตาดำคล้ำแถมยังนอนเมาน้ำลายยืดยังกับหมาบ้าไม่มีผิด แง้งงงงงงงงง !
“เห้ย ไอ้น้อง วะฮ่าๆ เมียมารับไปแต่งงานโว้ยยย” แล้วอีตารุ่นพี่ในคุกก็รีบปลุกปะป๋าเมื่อเห็นว่าฉันมายืนมองสภาพอันโสมมของปะป๋า
“อะร๊ายย ผมไม่มีเมีย ผมโสด แฟนผมทิ้ง ฮึกกๆๆๆๆๆผู้หญิงหลายใจ !”
“เป็นแบบนี้ตั้งแต่เมื่อคืนแล้วครับคุณ ไม่ทราบว่าคุณชื่อแก้วใช่ไหมครับ ?”
“คุณตำรวจรู้ได้ไงค่ะเนี่ย ?”
“อ๋อ ก็เมื่อคุณคุณวิศวเขาฟูมฟายหาคุณ พอสักประเดี๋ยวก็ต่อว่าคุณใหญ่ว่าโลเลหลายใจ เห็นด่าคุณตั้งแต่เมื่อคืนยันเช้ายังไม่เลิกเลยครับ นี่จะมารับไปแต่งงานด้วยใช่มั้ย ? โอ้ ว้าว คุณยังจะเอาอีกเหรอ ฮะๆฮ่า”
“เงียบ !”
ฉันหันไปตวาดคุณตำรวจที่หัวเราะเยาะฉันราวกับฉันเป็นตัวตลก คนในห้องขังก็เหมือนกัน มองว่าฉันเป็นยัยบ้าที่มาตามหาเจ้าบ่าวไปแต่งงานด้วยทั้งๆที่เขาเฝ้าต่อว่าเธอทั้งคืน ! หึ ! ฉันก็อายเป็นนะโว้ยยยย
“ถ้าใครหัวเราะเยาะฉันอีกครั้งเดียว ฉันจะเผาโรงพักให้ตายกันทั้งหมดนี่ล่ะเอ้า !”
“อุ้บบบบ !ชะ เชิญครับคุณแก้ว เชิญญญรับคุณวิศวกลับได้เลยครับ แฮ่ๆ”
“ขอบคุณ !” ฉันเดินหน้านิ่งแต่ซ่อนรอยยิ้มอันเหี้ยมโหดเอาไว้ก่อนที่จะเข้าไปหาปะป๋าที่นอนแอ้งแม้งไม่เป็นท่าอยู่ในคุก ชิ ! พออีกตาในคุกเห็นฉันก็รีบหลบมุมหนีกันคนละทาง คงกลัวฉันจะเผาโรงพักมั้ง หึ !
“ปะป๋า....ปะป๋า !”
“อื้อออ ยุ่งน่า ใครว่ะ !”
“ใครเหรอ ฮึๆ แก้วไง แก้วนะ แก้ววววววว ! ตื่นเดี๋ยวนี้น่ะ ตื่น !”
“เหอะๆ แก้ว ยัยเด็กหลายใจคนนั้นน่ะเหรอ ป่านนี้เขาแต่งงานเข้าห้องหอ ฮึกๆๆๆๆๆกับคนอื่นไปแล้ววว กรี๊ด อยากจะกรี๊ด แง้งงงงงงงงง YOY” ปะป๋าร้องไห้ฟูมฟายอย่างกับเด็กทารกในระยะสามสัปดาห์ ! นั่น ว่าฉันอีกตะหาก ฮื้มมม
“ยัยเด็กใจร้าย โลเล นิสัยไม่ดี”
“...”
“ยัยเด็กบ้า ! พอได้ลองกินเบอร์เกอร์เข้าหน่อยก็ลืมปลาดิบแบบเค้าเลยยยยย ใจร้าย รับไม่ได้ คนใจร้ายยย อุ้บ !”
“กรี๊ดดดดดดดด ว่ากันเกินไปแล้วน่ะ ตายซะ !” ฉันกระโดดขึ้นคร่อมปะป๋าพลางตะปบเข้าที่ปากหนาๆช่างต่อว่าก่อนจะบิดหูบีบจมูกเขาอย่างหมั่นเขี้ยว ฮึ่ยยยยย ว่ากันจัง ว่าเข้าไป !
“โอ๊ยยยย อ๊ากกกก เอ้ววววววว เจ็บๆๆ เห้ยย แก้ว O o O!” ผมตกใจแทบสิ้นสติเมื่อเห็นว่าคนใจร้ายที่ผมเฝ้าต่อว่านักขึ้นมาทำร้ายร่างกายผมถึงโรงพัก โดยที่ตำรวจก็ไม่คิดจะห้าม -0-
“ตื่นแล้วเหรอ ? ไปแต่งงานกับแก้วเดี๋ยวนี้ ขอย้ำว่าเดี๋ยวนี้ !”
“แต่งงาน ? เธอจะมาแต่งงานอะไรกับฉันอีก เธอจะแต่งกับคนอื่นไม่ใช่หรือไง ถอยไป ฉันจะไปกินเหล้าต่อ ไป๊ !”
“ตาโง่ ! ปะป๋านี่โง่ที่สุดเลย ฮึก ไม่เคยฟังอะไรแก้วเลย” ก่อนที่ผมจะเดินลงไปเสียงของแก้วก็ดังขึ้นพร้อมกับเสียงสะอื้นจนผมต้องรีบหันไปดู
“มารยาหรือเปล่า ? น้ำตาน่ะ”
“ก็แล้วแต่ปะป๋าจะคิด ที่ผ่านมาปะป๋าก็ไม่เคยฟังอะไรแก้วอยู่แล้วนี่ ! เนี่ยนะเหรอรักจริง เหอะ ปะป๋ารักแต่ตัวเองมากกว่า”
“รักตัวเอง ? เธอพูดออกมาได้ยังไงว่าฉันรักตัวเอง ทั้งๆที่ฉันรักเธอแทบตาย ! แต่เธอก็หนีฉันไปไม่บอกสักคำ แถมยังส่งการ์ดแต่งงานมาให้อีก เธอคิดบ้างไหมว่าฉันจะรู้สึกเจ็บปวดขนาดไหนนะฮะ !”
“แล้วปะป๋าเคยฟังบ้างไหมเล่าถ้าแก้วบอกปะป๋าว่าแก้วจะไปเรียนเมืองนอก ปะป๋าก็คงไม่ฟัง ! แล้วอีกอย่างการ์ดแต่งงานนะแก้วกะจะเซอรไพรท์ปะป๋า แก้วอุตส่าห์ง้อปะป๋า ปะป๋าก็ไม่ยอมอ่านการ์ดให้จบว่าในการ์ดนะมันชื่อแก้วกับใคร !”
“แล้วใครเล่า ?”
“ก็ปะป๋าไงเล่า ! ไอ้ปะป๋าบ้า !”
“หาาาาา ?”
นี่ตลอดเวลาที่ผ่านมา ผมเป็นไอ้บื้อไอ้บ้าอยู่ได้คนเดียวอ๋อ -0- แล้วคุณแม่กับคนอื่นๆก็ไม่คิดจะขัดแย้งหน่อยเลย ? ทำไมทุกคนใจร้ายแบบนี้กันเล่า !
“ก็ได้ ในเมื่อปะป๋าไม่อยากแต่งก็ไม่ต้องแต่ง....กรี๊ดดดดดดดดดด ทำไรๆ ปล่อยนะ อ๊ายย ปะป่าบ้า ! ปล่อยน้าเดี๋ยวแก้วตก ปล๊อยยยยย ! >0<”
“ไม่ปล่อย ^^ ป่ะ...แต่งงานกันดีกว่า ฮิฮิ !” ผมมุ่งตรงไปคว้าร่างเล็กที่กำลังจะเดินหนีขึ้นอุ้มพาดบ่าก่อนจะรีบพาร่างนั้นกลับบ้านไปเพื่อที่จะ.....แต่งงาน อิอิ
“ปล่อยน้า ปล่อย เดี๋ยวตก ว้ายยยย !”
“มีความสุขมากนะลูก โทโมะดูแลน้องดีๆนะ และแม่ก็ดีใจมากที่แกเลิกโง่เสียที”
“ - - ? เอิ่มมมม ขอบคุณครับคุณแม่ “ ผมตอบรับคุณแม่ด้วยท่าทางสงสัยไม่เข้าใจว่านั่นคือคำอวยพรหรือคำด่าทางอ้อมกันแน่ แต่เอาเถอะ ยังไงวันนี้ก็วันมงคลของผมกับเด็กผี อุ้ยยย น้องแก้ว ใครพูดอะไรผมจะถือเสียว่าเข้าหูซ้ายทะลุออกหูขวาแล้วกัน ^^
“หนูแก้ว แม่ฝากดูแลตาโทโมะด้วยนะลูก ไอ้นิสัยงี่เง่า เข้าใจยาก ปากมาก ขี้โวยวาย ใช้แต่กำลัง และอื่นๆอีกเยอะที่แม่ไม่อยากจะพูด ยังไงก็ค่อยๆประคับประคองชีวิตคู่อยู่ตราบชั่วนิรันด์ รักกันนานๆนะลูก...”
“เอ่อ คุณแม่ครับ บางทีท่าคุณแม่ไม่พูดคงจะดีกว่านี้นะครับแม่จ๋า ^^;”
“เงียบน่า...เอาละลูก มีความสุขมากๆน้า มีหลานให้แม่อุ้มไวๆแล้วกัน”
“ค่ะ คุณน้า เอ้ย คุณแม่ ^^” หลังจากนั่น ญาติ พ่อแม่พี่น้องก็กรูเข้ามารดน้ำสังข์กันอย่างล้นหลามและพอถึงช่วงงานกลางคืนก็มีงานปาร์ตี้สละโสดต่อท้ายกว่าที่เจ้าบ่าวเจ้าสาวจะได้เข้าก็ปาไปเกือบๆตีสอง
ร่างสูงเดินโซเซหน้าแดงเข้ามาหาร่างเล็กที่นั่งง่วนกับการแกะชุดเจ้าสาวออกอย่างยากลำบาก อีกฝ่ายที่มีอาการมึนเมานิดๆเดินยิ้มหน้าทะเล้นมานั่งลงข้างๆแก้วก่อนจะจ๊วบแก้มนวลเต็มแรงและสวมกอดอย่างแนบแน่น เขาเกยคางลงบนไหล่ลาดเอียงของแก้วก่อนจะหลับตาพริ้มสูดกลิ่นกายหอมอ่อนๆของหญิงสาวอย่างสดชื่น
“อ๊ายย ปะป๋าทำอะไรเนี่ย >/////<”
“เอ๊า ปะป๋ากอดเมียตัวเองอ่ะ ผิดเหรอ อิอิ”
“พูดจาน่าเกลียดที่สุดเลยตาบ้า !”
“อะไรล่ะ แต่งงานแล้วไม่เห็นผิดอะไรนี่ ใครๆที่ไหนเขาก็ทำกันทั้งนั้น แหละโด่ว ถ้าไม่ทำอะไรกันนี่สิเรื่องแปลก -3-“
“กรี๊ดดดดดด ตบปากเดี๋ยวนี้ นี่แหนะๆๆ !” ฉันรัวฝ่ามือตบไปที่ปากหนาๆที่ช่างกล้าพูดจาด้านๆออกมาอย่างเต็มแรง อีกฝ่ายร้องโวยวายก่อนจะรวบมือของฉันไว้พลางล็อกใบหน้าฉันมาจูจุ๊บอีก -/////- กรี๊ด !
“มันไม่หยุดแค่จุ๊บๆหรอกสาวน้อย เรามา....จ้ำบึ้ดๆกันดีกว่า ปะป๋าสอนเอง ><”
“กรี๊ดดดดดดดดดดดดด ปะป๋าหื่น ปะป๋าโรคจิต อ๊าย ! >0<;”
.
.
.
“ปะป๋า...แก้วเจ็บบบบ งื้อออ TOT;”
“อื้มมมมม เดี๋ยวก็ไม่เจ็บแล้วน่า มานี่เร๊วว ปะป๋ายังไม่อิ่มเลย =,.=”
“ไม่เอาง่า เจ็บ ฮึกๆๆ T^T”
โอ๊ยยยย ไอ้บ้า ! ก็รู้ว่าเค้ายังเวอร์จิ้นก็ไม่คิดจะถนอมกันเลย แง้งงงงงงง
“มานี่ !”
“ไม่ ! T0T” ฉันวิ่งหนีสุดชีวิตแต่ยังไงก็ไม่รอด อีตาผีทะเลจอมหื่นนั่นอีกตามประกบตัวฉันแล้วก็อุ้มขึ้นพาดบ่าแล้ว...ก็โยนลงบนเตียงดังตุ้บ !
“เสร็จแน่เด็กผี หึหึ ! คราวนี้แหละ เธอไม่มีทางรอดแน่เด็กผีของปะป๋า ฮ่าๆๆๆ”
“กรี๊ดดดด ! ไอ้ปะป๋าโรคจิต อย่าทำหนูน้า...อ๊าาาา !”
และแล้วแก้วใจ...ก็ไม่รอด
THE END
มันไม่สนุก เค้ารู้ ^0^
จบแล้วครับ อยู่ๆก็จบ -____-!
ขอโทษฮะ ช่วงนี้ไม่ได้อัพ งานมันรัด
ยิ่งหว่างูเหลือมอีก T0T; ไม่มีเวล๊าาา
#ถ้าไม่ขี้เกียจ & หัวสมองโลดแล่นนุกจะกลับมาอัพภาคต่อ คิคิ ;D
ว่างๆทักได้ นุกชอบฝอย 5555555 =,.=
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
