คนที่ฉันรักคือเธอ

ตอนที่ 4 คนที่ฉันรัก...

“เพราะแบบนี้ใช่มั้ย โทโมะถึงเปลี่ยนไป...ฮึก” ขณะที่ผมกำลังอึกอักอยู่นั้น เสียงของแก้วก็ดังขึ้น ทำให้ผมหันไปมองผู้หญิงข้างหลังผม นั่นก็คือแก้ว แก้วยืนมองผมกับพิมด้วยน้ำตาไหลพราก

“แก้ว...... แก้วๆเดี๋ยวแก้วฟังโทโมะก่อน... แก้ว” ผมกำลังจะเล่าเรื่องราวที้งหมดให้แก้วฟัง แต่เธอไม่ฟังและรีบวิ่งออกจากร้าน

“เอ่อ...โทโมะพิมขอโทษ พิมไม่รู้ว่าโทโมะคบกับแก้วอยู่ พิมขอโทษจริงๆนะ” พิมพูดขอโทษผมด้วยน้ำเสียงรู้สึกผิด

“พิมไม่ผิดหรอก โทโมะขอโทษนะ โทโมะรักแก้ว โทโมะขอโทษ” ผมขอโทษพิม ในที่สุดผมก็ได้รู้ว่าผมรักใคร ที่จริงแล้วผมอาจรักแก้วมาโดยตลอด แต่ความรู้สึกนั้นอยู่ลึกเกินไป และอาจเป็นเพราะว่า ผมกับแก้วเป็นเพื่อนสนิทกัน ทำให้ผมไม่รู้ใจตัวเอง

“อืม ไม่เป็นไรพิมเข้าใจ โทโมะรีบตามไปง้อแก้วสิ แก้วเข้าใจผิดใหญ่แล้ว โชคดีนะโทโมะ”

“อืม ขอบใจนะพิม” ผมยิ้มให้พิมแล้ววิ่งออกจากร้านทันที

                    Kaew….

ในที่สุดสิ่งที่ฉันคิดก็เป็นจริงสินะ พิมกลับมาแล้ว โทโมะกำลังจะทิ้งฉัน ฉันไม่น่ามาที่นี่เลย

       ย้อน

“แก้ว”

“อ้าว ฟางมีไรเหรอ” ยัยฟางนี่เอง ทำเอาฉันตกใจหมดนึกว่าเสียงใครที่แท้ก็ยัยฟู

“วันนี้โทโมะไม่มาด้วยเหรอ เห็นทุกทีตัวติดกันตลอดเลยนิ”ฟางถาม

“โทโมะเขามีธุระน่ะ”

“อืมงั้นขึ้นเรียนกันเถอะ”

“เดี๋ยวฟางขึ้นไปเรียนก่อนนะ วันนี้แก้วไม่ขึ้น ฝากจดเลคเชอร์ให้ด้วยขอบใจนะ”

     ปัจจุบัน

และสิ่งที่ฉันเห็นคือ โทโมะจับมือกับพิมอยู่ ฉันควรดีใจสิ! ที่เขาจะสมหวังไม่ใช่มานั่งร้องให้เสียใจอยู่อย่างนี้  ตลอดเวลาสามเดือนที่ผ่านมาเขาทำให้ฉันมีความสุขมาก จนฉันไม่อยากให้เขาจากฉันไป วันนี้แล้วสินะที่ฉันต้องทำใจยอมรับสิ่งที่จะเกิดขึ้น

“แก้ว” แล้วเสียงผู้ชายคนหนึ่งก็เรียกฉันจากทางด้านหลัง นั่นก็คือโทโมะนั่นเอง ฉันจะไม่วื่งหนีอีกแล้ว ฉันต้องยอมรับความจริง

“โทโมะ รักกับพิมให้นานๆนะ ฉันดีใจกับนายด้วยจริงๆ”ฉันพูดแล้วยิ้มให้โทโมะ

“เดี๋ยวแก้วนี่เธอพูดเรื่องอะไร รักกับพิมให้นานๆมันหมายถึงอะไร เธอเป็นแฟนฉันนะแก้ว ทำไมพูดแบบนี้”โทโมะถามฉันด้วยสีหน้างงๆ

“555 นายไม่ต้องกลัวหรอกว่าแนจะเสียใจหรอกน่ะ ไม่เป้นไรหรอกแค่เห็นนสยมีความสุขมันก้ดีแล้วล่ะ” ฉันฝืนยิ้มให้เขาทั้งที่ในใจกำลังร้องให้

“อ๋อ ฉันเข้าใจล่ะ ^^”

“งั้น โชคดีนะฉันกลับล่ะ” ฉันหันหลังเตรียมจะกลับบ้านแต่โทโมะคว้ามือฉันให้หันมาหาเขา

“นี่ แก้วเธอกำลังเข้าผิดอยู่นะ ฉันกับพิมเราเป็นได้แค่เพื่อนกันเท่านั้นแหละ พิมมาขอฉันคืนดีกับฉัน แต่ฉันไม่ได้รักเขาแล้ว เพราะฉันมีคนที่ฉันรักอยู่แล้ว”

“นายกำลังพูดถึงอะไร” โทโมะเอาหน้าเข้ามาใกล้กับหูฉัน

“คนที่ฉันรักคือเธอนะแก้ว ฉันรักเธอ” เขาดึงฉันไปกอด แนน้ำตาไหลเพราะความดีใจ มีความสุข

“ฉันก็รักนายโทโมะ” แล้วโทโมะก็เลื่อนใบหน้าของเขาเข้ามาใกล้กับหน้าฉันเรื่อยๆ แล้วริมฝีปากเราก็ค่อยประกบกัน

     THE END