คนที่ฉันรักคือเธอ

“เกลไปก่อนนะค่ะ แก้ว”เกลพูดแล้วลงจากรถ

“จร้า ตั้งใจเรียนนะ”

.
.
.

มหาวิทยาลัย

“แก้ว เดี๋ยวแก้วไปเรียนก่อนเลยนะไม่ต้องรอโมะ โทโมะมีธุระด่วน”โทโมะพูด เมื่อมาส่งฉันที่มหาวิทยาลัย

“อืม แก้วไปนะ”ฉันพูดกับโทโมะแล้งลงจากรถ โทโมะมีธุระด่วนอะไรนะ เมื่อก่อนเขาไม่เคยเป็นแบบนี้นิ ปกติต่อให้เขามีธุระด่วนมากแค่ไหนเขาก็บอกให้ฉันรอเสมอหรือไม่ก็พาฉันไปด้วย แต่วันนี้เขาบอกฉันว่าไม่ต้องรอ

“แก้ว”

“อ้าว ยัยฟางนี่เอง ทำเอาฉันตกใจหมด”นึกว่าเสียงใครที่แท้ก็ยัยฟู

“วันนี้โทโมะไม่มาด้วยเหรอ เห็นทุกทีตัวติดกันตลอดเลยนิ”ฟางถาม

“โทโมะเขามีธุระน่ะ”

“อืมงั้นขึ้นเรียนกันเถอะ”

            Tomo.........

หลังจากที่ผมไปส่งแก้วแล้ว ผมก็มุ่งหน้าไปสถานที่แห่งหนึ่ง เพื่อไปพบ “พิม” ใช่พิมกลับมาแล้ว เธอขอคืนดีกับผม แต่ผมก็ไม่รู้ว่าผมรักใครระหว่าง แก้วกับพิม มันอาจะจริงที่พิมทิ้งทิ้งผมไป แต่ผมก็ยอมรับว่ายังลืมเธอไม่ได้ ส่วนแก้วผมกับแก้วเรารู้จักกันมานาน เธอคอยอยู่เคียงข้างผมมาตลอด ห่วงใย และรู้ใจผมทุกเรื่อง แล้วผมก็ขอแก้วเป็นแฟนเพราะผมเสียใจที่โดนทิ้ง แต่วันนี้พิมกลับมาแล้ว แล้วผมก็ไม่ค่อยมั่นใจ ความรู้สึกของผมเท่าไร

“โทโมะ มาแล้วเหรอพิมรอตั้งนานแน่ะ”พิมพูดทันทีที่เห็นผม

“ขอโทษนะ ที่ปล่อยให้รอ”

“โทโมะ พิมขอโทษนะที่บอกเลิกโทโมะน่ะ แต่เรากลับมาเป็นเหมือนเดิมได้มั้ย”พิมจับมือผมไว้ผมยอมรับว่าผมหวั่นไหว นี่ผมกำลังจะทรยศแก้วงั้นเหรอ ผมมันเห็นแก่ตัวเกินไปแล้ว

“เอ่อ..........”

    ใกล้จบแหละ ลุ้นอยู่ใช่มั้ยว่าโทโมะจะบอกว่าอะไร ตอนหน้าตอนจบนะ