Stepchild จากลูกเลี้ยงเป็นลูกรัก

"ฮือ พี่บ้า" ตีเข้าที่อกป๊อปปี้ไม่ยั้ง

"…" ดึงฟางเข้ามากอด ทำให้รู้ว่าฟางตัวสั่นเพราะความกลัวขนาดไหน ทำไมเขาไม่คิด ทำไมเขา
ปล่อยให้อารมณ์มาควบคุมทุกอย่าง?

"…" ปล่อยให้ฟางร้องไห้จนหลับไป ก่อนเช็ดตัวและเปลี่ยนเสื้อผ้าให้ฟาง นอนกอดและหลับไป
ในที่สุด




 
"พี่รักเรามากนะ รักมานานแล้วด้วย" กระซิบกับคนที่ยังซุกอยู่ในอ้อมกอดเขา ก่อนที่เขาจะดึง
ผ้าห่มขึ้นมาห่มให้เธอเพื่อเพิ่มความอบอุ่น เพราะทั้งสองต่างนอนทั้งๆที่ไม่ได้ใส่อะไรเลยแม้แต่นิด
 
 
 
 
 
 
 
 
"อาห์ พี่ป๊อป" เสียงร้องครางเสียงหลงยังคงดังระงมเมื่อพระอาทิตย์ตกดินอีกครั้ง
 
"ฟาง… พี่ใกล้ อึก… อืมห์" ครางตอบออกมาอย่างพอใจกับจังหวะร่างกายที่ฟางเริ่มคุ้นชินบ้าง
มีการเด้งสะโพกรับจังหวะที่เขาเติมเต็ม ทำให้ป๊อปปี้ยิ่งติดใจมากขึ้นไปอีก
 
"อือห์" กระตุกเกร็งทันที เมื่อป๊อปปี้ส่งเธอแตะขอบสวรรค์
 
"ทำให้พี่หน่อย" พูดพรางจับมือฟางเหมือนจะให้ลุกขึ้นกรายๆ
 
"ไม่เอา... เหนื่อย" ตอบปัดๆก่อนที่ป๊อปปี้จะยอมจำนนต่อสายตาเว้าวอนของหญิงสาว ล้มตัวลง
มามองหน้ากันในที่สุด
 
 
 
 
 
 
 
"พี่มองทำไม?" ถามเขินๆกับสายตาของป๊อปปี้ที่จ้องตนไม่หยุดสักที
 
"มองยัยเตี้ย" ตอบกลับพร้อมยิ้ม
 
"พี่ป๊อปบ้า เดี๋ยวอาทิตย์หน้าฟางก็ต้องไปเป็นเฟรชชี่มหาลัยแล้ว"
 
"ดีนะฟางสอบติดที่เดียวกับพี่"
 
"…" พยักหน้าก่อนเตรียมจะเข้าสู่ห้วงนิทรา
 
"ฟาง"
 
"หืม?" ลืมตาขึ้นมามองป๊อปปี้อีกครั้ง
 
"แต่งงานกับพี่นะ"
 
"พี่ป๊อป... ฟางว่ามัน"
 
"ถ้าฟางไม่ได้รู้สึกอะไรกับพี่เหมือนที่พี่รู้สึกก็ไม่เป็นไร พี่เข้าใจ" พูดน้ำเสียงน้อยใจทันทีเมื่อฟาง
ทำเหมือนจะไม่ยอมแต่งงานกับเขา
 
"ฟางไม่อยากจัดงานแต่ง... ได้มั้ย" อ้อนขอกับป๊อปปี้ เพราะเธอเองก็ยังเด็กแต่งงานเลยมันก็จะดู
เร็วไป
 
"แล้วฟางจะแต่งกับพี่รึเปล่า?"
 
"แต่งสิ"
 
"น่ารักมาก" ป๊อปปี้ยิ้มแป้นทันทีเมื่อฟางก็ยอมแต่งงานกับเขาสักที
 
"ทำไมพี่ถึงอยากแต่งกับฟางล่ะ"
 
"ก็… พี่รักเราไง รักมากและรักมานานแล้วด้วย"
 
"รักมานาน? พี่ป๊อป?" ฟางที่รีบสะบัดมือป๊อปปี้ที่จับอยู่ออกทันที
 
"ฟาง…" เมื่อรู้ตัวอีกทีก็เผลอพูดออกไปแล้ว เอายังไงดีวะไอ้ป๊อปเอ๊ย?
 
"พี่… ความจำเสื่อมไม่ใช่หรอ?"
 
"…ฟาง พี่ขอโทษ"
 
"ทำไมพี่ทำกับฟางแบบนี้ล่ะ" ถามเสียงเบา
 
"พี่รักฟางนะ"
 
"พี่รักฟางแล้วพี่โกหกฟางทำไม"
 
"…"
 
"พี่เห็นฟางโง่ใช่มั้ย เห็นไอ้เด็กคนนี้มันหลอกง่ายนักใช่มั้ย" พูดประชดประชันออกมาชุดใหญ่
ก่อนนอนหันหน้าหนีไปทันที
 
"ฟาง… ฟังพี่นะ พี่แกล้งความจำเสื่อมคือพี่อยากแต่งงานกับเรา เลยไม่รู้จะเริ่มยังไงดี"
 
"ทุกคนในบ้านเลยหลอกฟาง?" หันกลับมาประชดอีกครั้งก่อนหันหนีและเงียบไปในที่สุด
 
"พี่ขอโทษ..." ได้แต่พูดขอโทษเบาๆและทั้งคู่ก็เผลอไปในที่สุด
 
 
 
 
 
 
 
 
"แม่ ฟางหายไปไหน?" เมื่อแม่ตนรับโทรศัพท์ก็รีบพูดโพร่งด้วยความร้อนใจทันที
 
' เห็นบอกจะไปนอนบ้านน้องแก้วสักพักน่ะ เตรียมตัวเข้ามหาลัยนี่ '
 
"แม่ ฟางรู้แล้วเรื่องที่ป๊อปโกหก"
 
' ตาป๊อป ทำไมไม่ห้ามน้องไม่ให้ไป '
 
"ป๊อปจะให้เวลาฟางสักพัก"
 
' ถ้าลูกไม่อยากแต่งงานแล้วก็ได้นะ แม่มาคิดๆดูแล้ว ถ้าบังคับไปไม่มีความสุขเปล่าๆ '
 
"ไม่แม่ ป๊อปกับฟางรักกัน แล้วเราก็เคยมีเรื่องอย่างว่ากันแล้วด้วย" ยอมสารภาพความจริงกับ
 
แม่ของตน
 
' ได้คุมรึเปล่า? ' ถามด้วยความเป็นห่วงทันที เพราะทั้งคู่ยังเด็กมาก
 
"คุมครับ"
 
' แม่จะโทรไปบอกน้าเฟียตนะลูก หนูไม่ต้องร้อนใจอะไรไป เดี๋ยวแม่จัดการให้ '
 
"ครับแม่"
 
 
 
 
 
 
 
"ฟางเมื่อไหร่ฟางจะกลับมา" ได้แต่เฝ้าถามคำถามเดิมๆซ้ำๆเมื่อเวลาผ่านเลยไปเป็นอาทิตย์ เห็น
แก้วขับไปส่งฟางที่มหาลัยก็นึกเจ็บใจ คนๆนั้นจริงๆต้องเป็นเขา คนอื่นไม่มีสิทธิ์แค่เดินจับมือเธอ
ด้วยซ้ำ
 
 
 
 
 
 
 
"อ๊ะ ขอโทษค่ะ" เสียงคุ้นเสียงหนึ่งดังขึ้นอย่างไม่ตั้งใจ
 
"ฟาง?"
 
"…ขอโทษค่ะ" รีบก้มเก็บหนังสือให้ป๊อปปี้เมื่อระหว่างทางเดินสวนกันทั้งเธอและเขาต่างเหม่อกัน
ทั้งคู่
 
"ฟาง" เรียกชื่อพรางบีบมือฟางไว้แน่นไม่ยอมให้ไปไหน
 
"…พี่ป๊อป อ๊ะ ฟางต้องเข้าคลาสแล้วพี่ปล่อยนะ" รีบแกะมือป๊อปปี้ออกทันที จริงๆอยากให้เวลา
อยู่อย่างนี้นานๆ แต่ทำยังไงได้ ก็ช่วงเวลามันไม่เอื้ออำนวยสักทีสิน่า
 
"ฟาง กลับไปอยู่กับพี่นะ"
 
"เดีี๋ยวค่อยคุยนะพี่ป๊อป" เมื่อแกะมือป๊อปปี้ได้ก็รีบเดินหนีออกมาทันที ขอร้องล่ะใจจ๋าอย่าสั่น เค้า
คือคนใจร้าย เค้าหลอกเรา...
 
"มาหาพี่ที่จอดรถนะ" ตะโกนไล่หลังตามไป ฟางได้แต่พยักหน้ารับรู้ก่อนเดินหายไปทันที
 
 
 
 
 
 
 
 
 
"ฟาง เย็นนี้เอาไง?" แก้วที่ถามขึ้นเมื่ออาจารย์ปิดคลาสเรียบร้อย
 
"แก้วกลับไปกับพี่โมะนั่นแหละ เย็นนี้ฟางมีธุระต่อ"
 
"อืม ฟาง แก้วว่าฟางเลิกฝืนได้แล้วนะ ถึงพี่เค้าจะโกหกฟาง มันไม่น่าอภัยก็จริง แต่… คิดๆดูแล้ว
มันก็ทำให้ฟางกับพี่เค้ารักกันมากขึ้นไม่ใช่หรอ?" แก้วพูดก่อนมองตาฟางนิ่ง
 
"…ขอบใจนะ" ยิ้มให้เพื่อนรักทันทีเมื่อได้ยินดังนั้น
 
 
 
 
 
 
 
 
"พี่ป๊อป" เดินมาหาป๊อปปี้ตามที่ป๊อปปี้นัดไว้จริงๆ
 
"ฟาง"
 
 
 
 
 
 
FWN