รักร้ายลูกชายกำมะลอ

วันนี้เรามีแพลน จะไป กิน อาหารญี่ปุ่นกันที่ห้างดังแห่งหนึ่ง

ฉันเดิน มาถึงรถ แล้วก็   ... vnh, อื้ม มม นี่กุนแจรถ ฉันเหวียงกุนเเจ ให้โทโมะไปเกือบเข้าหน้า

อ้าว ว ทำไมตะเองให้ เค้าขับหละ หึ ?

ใช่ๆ ใช่ สิ พอดีว่าเค้าขี้เกียดอ่ะ ขอนั่งเป็นคุณนายหน่อยไม่ได้หลอ

ได้สิคร้าบ บบ

เค้ามันเป็นคนขับอยู่เเล้วหนิอยู่บนฟ้าก็ต้องขับเครื่องอยู่ตรงนนี้ก็เป็นคนขับรถอีก TT

ชายหนุ่มเดินไปเปิดประตูรถให้คนสวย อย่างรวดเร็ว

เเร้วเดินกลับมาที่ฝั่งคนขับก่อนรถ จะ ทยานด้วยความเร็ว

ไปถึงห้างแห้งหนึ่ง เพื่อ มากินอาหารญี่ปุ่นแท้ๆ ขึ้น ชื่อสุดแพงที่ร้านนี้

คนเยอะเเยะ น่าดูเรย ต้องรอคิวป่าวเนี่ย

ฉันเริ่มบ่นแต่ เพราะ เค้า เป็นลูกค้าประจำเรย ใช้คลับก๊าด

พาเธอรัดเคิวไปกินของอร่อยได้อย่างรวดเร็ว 

ก่อนที่ ทั้งสองจะซื้อ ของ ใช้ เล็กๆ น้อยๆ แล้วก็ ขนมอีกมากมาย

หอบจนเต็มไม้เต็มมือ ก่อนพากันกลับ ห้องที่คอนโดหรู

รถคนงามเลี้ยวเข้ามาในคอนโด กลางใจเมืองสุดหรู

เขานั่งขับกลับมาคนเดียวตลอดทางเมื่อร่างบางหลับไปตั้งเเต่ขึ้นรถ

แต่พอกำลังจะเลี้ยวเข้สซองเพื่อจอดรถหนะสิ

+++ ++  +

!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

โอ๊ะ  อร๊าย ย

หัวฉันโขกกับกระจกรถอย่างเเรง

โอ๊ย ยย ยย ทำไมตะเองขับรถเเบบนี้หละ คิดจะหยุดก็ หยุด เเบรกก็เเบก ซะเเรงเรย

ฉัน บ่นตาเขียวใส่เขาไอ้บ้าเอ้ย ยยเวลาขับเครื่องบิน ขับเเบบ นี้รึป่าว เคยโดนผู้โดยสารด่าบ้างไหม ?หะ

สายการบินเค้าจ้างไปขับได้ยังไง วะขับแบบนี้อ่ะ  ฉันด่า ออกไปเป็น ชุดเพียงเเค่ หัวโขกกับกระจกแค่นั้น

อ้าว วววว

เวร รรรร

 อีตุ๊ด หายไปไหนเนี่ย ??

ประตู ได้ถูกเปิดทิ้งไว้

, .......................

.  .........................................

 ผมเปิดประตู ลงไปดูตะกล้าสีฟ้า หน้ารัก ลายลูกไม้ใบหนึ่งที่ตั้งอยู่ในซองจอดรถทะเบียน ของ แก้วจัย

มันเป็นตะกล้า ใส่ของของเด็กออ่นแน่นอน ผมเคยเห็นเเล้ว พอลงมาดู มันก็เป็น อย่างนั้นจริง ๆ

อย่างที่ผมคิดไว้ตั้งเเต่ทีเรกที่หยุดรถเรย

ผมเปิด ผ้าดู  เด็กหน้าตาหน้า รักคนหนึ่ง นอน ยิ้มอยู่

ฉัน ลงม ก็ ยืนอึ้งหนะ สิ เมื่อ เห็นอย่างที่เขาเห็น

คัยนะคัยเอาเด็กมาวางไว้ในที่จอดรถ ของฉันซะได้

ตะเอง อึ้งอยู่ทำไมเอาไงดีกับตาหนู นี่หละ

เค้าว่านะ เรา สองคน พาเด็กไปแจ้งความดีกว่านะ

โอเคๆ เอางั้นก็ได้ เค้าก็คิดเหมือนตะเอง

พอพูด จบ เขาก้ กลับไปสต๊าดรถเเล้ว บอกให้ ฉันอุ้มเด็ก ขึ้นมา

ขณะ ที่กำลัง อุ้ม

ฉันรู้สึก ถูกชะตากับเด็กคนนี้ จัง แก้วยุ้ยๆ ปากแดงๆคิ้วเข้มเชียว หน้าเหมือนใครกันน้า นึกไม่ออกจริงๆ

ฉันนั่งมอง ใบหน้าน้อยๆ น่ารักๆ มาอยู่นาน

จนปากเสียๆ ของเขาเอ่ย ถาม ? .........

 ตะเองจ๋า ตะเองอยากมีลูกหลอ 

มองเด็กคนนี้ซะ ขนาดนนั้น น่ารักอะสิ

บ้าหนะ ตะเอง พูดอะไร ใครอยากมีลูก ฉันแค่มองเเล้วคิดว่า เด็ก หน้าตาหน้ารักขนาดนี้ไม่น่า จะทิ้งได้ลงคอเรย ดูสอ

แววตา สีหน้า หน้ารักขนาดนี้ ใจร้ายจังทิ้งได้ไง TT

ว๊าว ววววพรหมลิขิต เด็กคนนึงให้มาพบเจอ แล้ววว วว จะเป็นไง ต่อไป แด๋วเจอกันตอนหน้าจร้า ฝากติดตามด้วยน้า  ^O^ เม้นด้วยโหวดด้วย =3=  รักรีดเดอร์จุงเบย ยยยย ; #เค้ายังคงพิมผิดบ่อบเหมือนเดิมขอโทษไว้นะตรงนนี้ด้วย ^^