มองเธออยู่....รู้รึเปล่า(KF)

หน้าคอนโดเขื่อน
"ค่อยๆนะแจมเดี๋ยวล้ม"ที่เฟย์เห็นคือเขื่อนกำลังพยุงผู้หญิงคนหนึ่ง เฟย์รีบตรงไปหาด้วยอารมณ์โกรธที่เขื่อนพาคนอื่นขึ้นห้อง(แม่หัวหอมหึงอยู่รู้ตัวไหม๊เนี่ย)
"พี่เขื่อน"
"อ้าวเฟย์มีอะไรรึเปล่า มาเช้าเชี่ยว"
"ทำไม เฟย์มาหาพี่ต้องมีธุระด้วยเหรอ"
"ไม่ใช่อย่างงั้น~"
ฟึ่บ~
ผู้หญิงที่เขื่อนพยุงอยู่เกิดล้มแต่ดีที่เขื่อนขว้าไว้ทันทำให้เมื่อกำลังกอดกันอยู่
"พี่เขื่อนยังคุยกับเฟยือยู่รึเปล่าเนี่ย"
"เอาเป็นว่าเดี๋ยวพี่ไปส่งแจมทำแผลเสร็จแล้วเราค่อยคุยกันนะ"
"แต่เฟย์มีปัญหานะพี่เขื่อน"
"เอาไวก่อนได้ไหมแจมเจ็บขามาคงต้องไปหาหมอนะ"
"แต่..."
"โอ้ย...เขื่อนแจมเจ็บขาอะจะเดินไม่ไหวแล้วนะ"เธอพูดแทรกขึ้นมาเขื่อนเลยอุ้มแจงไปที่รถ แต่เฟยืยังคงเดินตาม
"พี่เขื่อน..."
"เฟย์อย่าพึ่งก่อกวนจะได้ไหม๊"
"อ๋ิอ...เฟย์ก่อกวนพี่เหรอ"
"เฟย์ก่อกวนใหญ่แล้วนะ พี่ไม่มีเวลามาเล่นนะเฟย์ กลับหอก่อนเดี๋ยวพี่ตามไปที่หลัง"
"ไม่เอา อะไรคำก็ก่อกวนสองคำก็ก่อกวนเฟย์ผิดใช่ไหม๊"
"เฟย์เป็นอะไรเนี่ย งอแงทำไม เฟย์เป็นอะไรไม่เหมือนเฟย์คนเก่าเลยนะ"
"ใครกันแน่ที่ไม่เหมือนเดิมเค้าสำคัญนักใช่ไหม ถ้าสำคัญมากก้ไปเลยไม่ต้องมายุ่งกับเฟย์"
"เฟย์มีเหตุผลหน่อยสิแจมเจ็ยขานะ แต่เฟย์ปกติดี จะให้พี่ดูแลคนที่ปกติแล้วทิ้งคนเจ็บเนี่ยนะพี่ทำไม่ได้"
"ฮึก ฮืก~พี่เขื่อน"เฟย์น้อยใจถึงกับร้องไห้ออกมา เมื่อเขื่อนเดินไปที่รถไม่สนใจเธอ เฟย์ได้แต่กลับหอด้วยความน้อยใจ
 
 
"ยัยเฟย์!!"ทันทีที่มิล่าเปิดประตูก็ตกใจที่เฟยืร้องไห้ เฟย์เป็นคนร้องไห้ยากมากตั้งแต่ที่เจอและนี้เป็นการร้องไห้ครั้งที่2เองที่มิล่าเคยเห็นและดูเหมือนว่าเฟย์จะเสียใจมา
"ฮึก ฮือ~"เข้ากอดมิล่า
"กะ แกเป็นอะไรร้องไห้ทำไม"
"แกฉันเจ็บ ปวดร้าวไปถึงขั่วหัวใจเลย ฉันเสียใจ"
"เฟย์แกไปทำอะไรมา"
"พี่เขื่อนฮึก ฮือ~พี่เค้าไม่สนใจฉันเลย เค้าเห็นคนอื่นสำคัญกว่าฉันฮือ ฮือ"
"เฮ้ย..."มิล่าลอบถอนหายใจ
"แกคงกำลังมีความรักเข้าแล้วซินะ"
"ความรักเหรอ แต่ทำไมมันถึงคงเจ็บปวดนักหล่ะ"
"แกถึงความรักมันเป็นสิ่งเจ็บปวด แต่คนส่วนใหญ่ก็ยังเลือกที่จะมีมันไม่ใช่เหรอรวมทั้งแกด้วย"
"ฉันไม่อยากมีมันแล้ว แกช่วยไล่มันออกไปที ใจฉันมันกำลังจะสลายแล้วแก"
"แกจะว่าอะไรไหม๊ถ้าฉันจะพูดว่า...คนที่แกรักคือพี่เขื่อน"
"ไม่ใช่ฉันไม่ได้คิดอะไรกับพี่เค้าซักหน่อย"
"แล้วไอ้ที่แกมานั่งแคร์ความรู้สึกเค้า มานั่งร้องไห้ให้เค้าแกทำไปเพื่ออะไร"
"ไม่รู้ เค้าสนใจฉันมองฉันแค่คนเดียวแต่วันนี้มันไม่ใช่อีกต่อไปแล้ว"เฟย์ร้องไห้จนจไม่เหลือแรงสะอื้น แต่หยาดน้ำตายังคงพรั่งพรูไหลมาอย่างไม่ขาดสาย
"ถ้าแกไม่ได้รักพี่เค้าจริง แกก็ไม่จำเป็นต้องมาทำแบบที่ทำอยู่"
"ฉันห้ามแล้ว แต่มันทำไม่ได้"
""นั่นแหละแกรักพี่เค้าจริงๆ รักพี่เค้ามากเสียด้วย ในบ้างทีของที่มันอยู่ใกล้ตาเราเกินไปเราก้มองข้ามมัน แต่วันไหนที่เราเห็นว่ามันไม่อยู่เราถึงรู้ไงว่ามันสำคัญแค่ไหน เหมือนแกกับพี่เขื่อนที่สนิทกันมากจนไม่รู้ใจตัวเองว่ารักพี่เค้าไปแล้ว"
"ฉันรักพี่เค้าจริงๆเหรอ"
"ถ้ามใจตัวเองดูแล้วแกจะได้คำตอบ"
เ้ฟย์ลองนึกถึงช่วงที่เธอมีเขื่อนเข้ามาในชีวิต เวลาส่วนใหญ่เธออยู่กับเขื่อนมากกว่าอยู่กับตัวเองอีก ตลอดมาเธอเธอไม่ได้ทันคิดเลยว่าความใกล้ชิดมันจะเปลี่ยนเป็นความรัก ตั้งแต่เมื่อไหร่ไม่รู้รู้อีกทีก็รักไปแล้ว
"แล้วฉันต้องทำยังไงตต่อไปดีแก พี่เค้าไม่ได้คิดอะไรกับฉันเลย"
"มี2ทาง 1ทำใจ 2บอกเค้าไปเลยว่าเรารักเค้า"
"พี่เค้าไม่ได้รักฉันหนิไปบอกพี่เข้าได้ไง"
"หัวใจแก แกก้ควรจะเป็นคนกำหนดเอง"
"ฉันคงต้องทำใจใช่ไหม"น้ำตาหยดแหมะๆ มิล่าต้องปล่อยให้ร้องจนหยุดร้อง
"ปะแกเรามีเทสนะ"เฟยืเดินลงไปข้างล่างหอพรร้อมมิล่า
ระหว่างเดินมิล่าบีบมือแรงๆจนเฟย์รู้สึกได้
"มีอะไรรึเปล่าแก"ถามด้วยน้ำเสียงหม่นเศร้า
"แกต้องเข้มแข็งนะ"หันมาสบตาเฟย์
"ฉันจะพยายามอย่างถึงที่สุด"พูดเหมือนฮึดแต่ในใจมันจะถอยอย่าเดียว
 แต่เมื่อละสายตาจากมิล่าก็เห็นเขื่อนพยุงแจมที่มีผาพันแผลที่ขาขึ้นหอพักหญิงไป เฟย์เบื่อนหน้าหนี
ข่มไม่ให้น้ำตาไหลแล้วเดินไวๆขึ้นตึกไปห้องเรียนทันที
"วันนี้ใครจะมาแสดงเป็นคนแรกเอ่ยก้าวออกมาเลยจ๊ะ"มีพื้นที่หน้าว่างสำหรับทำการแสดงย่อยๆแต่จนถึงบัดนี้ก็ยังไม่มีใครก้าวออกมา เฟยืเลยเดินออกมา
"เริ่มได้จ๊ะ"ทันทีที่อาจารย์พูดจบเฟย์ก็ปล่อยทุกอย่างที่อึดอัดอยู่ในใจออกมาจนหมด พูดตามสริปทุกอย่าง เฟย์ร้องไห้อย่างนักจนเพื่อนที่มุงดูกันอยู่อึง เหวอไปตามๆกัน
"เก่งมากจ๊ะพรปวีร์ บอกคะแนนเลยแล้วกัน เล่นดีขนาดนี้A+จร้า"เฟย์ยกมือไหว้อาจารย์แล้วกลับเข้าที่ทั้งที่น้ำตายังนองหน้า
 
 
 
..................................................................................
รีดเดอร์ที่รักเข้ามาอ่านแล้วก้ช่วยกันเม้นเยอะๆ โหวดมากๆนะเจ้าค๊ะ
รักรีดเดอร์ที่สุดจุ๊ฟม๊วฟจะรักมากกว่านี้อีกถ้าเข้ามาอ่านแล้วเม้นนะจ๊ะ
ปล.ถ้าเย็นนี้เม้นเกิน5เมื่อไหร่อัพต่อนทันทีเลย อิ อิมีติดสิ้นบนด้วย555