มองเธออยู่....รู้รึเปล่า(KF)

ห้องเขื่อน
"พี่เขื่อนเฟย์หิวอะ"ก้นยังไม่ทันจะถึงพื้นโซฟาดีเลยเฟย์กก็บ่นหิว
"เมื่อกี้เพิ่งกินไปหิวอีกแล้วเหรอ พี่ยังไม่ได้ซื้ออะไรใส่ไว้เลยมีแต่บะหมี่กินได้ป่าวหล่ะ"
"สบายอยู่แล้วอยู่กะยัยมิล่ากินบ่อย"เดินเข้าไปในครัวแล้วลงมือต้มบะหมี่ทันที ส่วนเขื่อนก็ตรงไปที่โน๊ตบุ๊กเพื่อพิมสริปให้เฟย์ (แล้วตกลงงานเฟย์หรืองานเขื่อนกันแน่เนี่ย55)
"อ่ามาแล่วกองทัพต้องเดินดวยท้องพี่เขื่อนมากินเร็ว"เฟย์วางชามบะหมี่ไว้ที่โต๊ะคู่กันแล้วเดินมาช่วนเขื่อน
"ถ้าเฟย์มากินบ่อยๆพี่คงอ้วนแย่เลย"
"ไม่หรอกพี่เขื่อนหุ่นดีจะตายทั้งผอมทั้งสูงเท่ไม่เบาเลยนะจะบอก"เมื่อหลุดปากชมเขื่อนออกมาเมื่อไหร่ไม่รู้ มารู้อีกทีก็ตอนที่เขื่อนทำหน้าเอ๋อเนี่ยแหละ
"แหมเฟย์ชมแค่นี้ถึงกับทำหน้าประหลาดเลยเหรอเนี่ย ปะไปกินกันเกว่า"จูงมือเขื่อนไปที่โต๊ะเมื่อนั่งลง
"กินแล้วน้า"เฟย์บอกเขื่อนก่อนที่ทั้งสองจะก้มหน้าก้มตากินอย่างเอร็ดอร่อยเรียกว่าไม่หมดไม่มีทางเงยหน้าแน่ๆ
"อ่า...อร่อย~"
ทั้งสองเงยหน้าขึ้นมาพร้อมกัน จังหวะเป็นใจหน้าผากแนบหน้าผากพอดีทำให้สายตาสบสายตาทั้งสองอึงอยูาพักหนึ่งก่อนที่เฟย์จะเรียกสติได้
"อะ เออ พี่เขื่อนไปคิดต่อดิเดี๋ยวทางนี้เฟย์ล้างเอง"เฟย์พูดจาตะกุกตะกักแล้วยกชามไปเก็บ ส่วนเขื่อนก็เดินกลับไปที่โน๊ตบุ๊ก
"เสร็จรึยังอ่าพี่เขื่อน"เดินแล้วนั่งลงข้างๆพี่เขื่อนที่นั่งอ่านหนังสืออยู่
"เสร็จแล้วอยูาบนโต๊ะเดี๋ยวพี่ไปหยิบมาให้นะ"เดินไปหยิบกระดาษแล้วยืนให้ เฟย์ก้มลงอ่านอย่างตั้งใจ
"โอ้โห้ เปะ!อะพี่เขื่อนบทนี้มันทั้งอกหัหเศร้ารันทด เฟย์ดูอาการแย่เหมือนที่พี่เขื่อนเขียนสคริปขนาดนั้นเลยเหรอ"
"ไม่หรอก พี่แค่ใส่ให้มันเหมือนจริงก้เท่นั้นเองเฟย์แค่ไปฝึกการเข้าถึงบทเวลาเล่นออกมามันก็จะดูน่าเชื่อไง"
"ขอบคุณคะพี่เขื่อน"กระโดดขี่คอเขื่อน
"โอะเฟย์เฟย์พี่ไม่ทันตั้งหลักลงเดี๋ยวล้มนะ"เขื่อนมีท่าทางเซ่เล็กน้อยแต่ไม่ถึงกับล้ม
"พี่เขื่อนจะล้มได้ไงแข็งแรงจะตาย ไปส่งเฟย์กลับหอทีมืดแล้ว"
"อือ เฟย์ก็ลงก่อนซิเดี๋ยวจะพาไปส่ง"
"ไม่อ้าววววพี่เขื่อนเป็นม้าให้เฟย์ขี่ลงไปข้างล่างหน่อยนะ"เจอลูกอ้อนของรุ่นน้องเข้าไปเขื่อนเลยต้องยอมให้เฟย์ขี่หลัง พอเขื่อนเดินมาถึงหน้าประตูห้องเฟย์กลับกระโดดลงจากหลังเขื่อน
"อ้าววลงทำไมอะ"
"ลองใจพี่เขื่อนดูเฉย นี่ถ้าเฟย์ไม่ลงพี่เขื่อนจะแบกเฟย์ไปข้างล่างจริงเหรอ"
"อือ ก็เฟย์อยากให้แบกไม่ใช่ไง"
"ง่า น่ารรักจังพี่ชายสุดรัก"จับมือเขื่อนแล้วลากไปที่ลิฟเพื่อลงไปชั้นล่าง
 
 
 
หน้าห้องเฟย์
"บ๊าย บายพี่เขื่อน"เขื่อนพยักหน้า
"ฝันดีนะเรา"พูดแล้วเดินออกไป
"ฝันน้ำเชื่อมคร้าพี่เขื่อน"ตะโกนตามหลังเขื่อนไป
"ไงหล่ะแก"
"อะไรของแกยัยมิล่า"
"นึกว่าวันนี้จะไม่กลับแล้ว"
"ทำไมจะไม่กลับนี้พึ่งกี่โมงเอง"
"พึ่งกี่โมง!!"มิล่าชี้ไปที่นาฬิกาที่แขวนอยู่บนฝาผนัง
"ตีหนึ่ง ยี่สิบ!!"เฟย์ถึงกับตาโต
"เออดิ ตี่หนึ่งยี่สิบ"
"โอ้ยนอน นอนกันดีกว่าไม่ไหวดึกขนาดนี้เลยเหรอเนี่ย"ล้มตัวลงบนที่นอนแต่มิล่าดึงขึ้นมาก่อน
"ฮ้าว~มิล่ามีอะไรอีกแกนอนเร็วดึกมากแล้วเดี๋ยวเช้าไม่ต้องนอนกันพอดี"
"ขอดูสคริปแกก่อน"เฟย์ขว้าสคริปมาส่งให้มิล่า
"เอาไปดิ"นอนต่อ
"อือหือ บทนี้จัดหนักเลยคิดไงเลือกบทนี้เนี่ย"
"ก็ฉันอกหักอยู่ไง บทแกอะเอามาบ้าง"หลับตาไปพูดไป
"แกเนี่ยนะอกหัก แต่อาการแกมันไม่เห็นเหมือนคนอกหักเลยนะ"
"จริงเหรอวะ"กระเด่งตัวขึ้นมา
"ก็เอดิแล้วแกไปอกหักได้ไงเนี่ย"
"ก้คนที่ฉันชอบเค้ามีแฟนแล้วอ่า"
"งั้นแกคงไม่ได้ชอบคนที่แกชอบจริงๆแล้วหล่ะมั๋ง"
"พูดอะไรวะงง"
"ก็แบบว่าไอ้คนที่คิดว่าใช่ มันกลับไม่ใช่อะซิ"
"คนที่คิดว่าใช่ มันกลับไม่ใช่"พูดกับตัวเอง
'หรือว่าเราไม่ได้ชอบพี่โทโมะ แต่เรารู้สึกชอบเค้านะ โอ้ยยงง'คิดในใจ
"เฮ้ย!!เป็นอะไรเงียบเชี่ยว"
"เปล่าแล้วไหนสคริปแกขอดูหน่อยซิ
"ยังไม่แน่เลยว่าเอาอะไร"
"อืมพรุ้งเช้าค่อยคิดก็ได้มีเรียนแค่ตอนบ่ายใช่ม๊ะ"
"อืม"
"งั้นตอนนี้เรามานอนกันเหอะ"ล้มตัวนอนต่อมิล่าได้แต่ส่ายหน้าแล้วเดินไปที่เตียงตัวเองที่อยู่ข้างๆ
 
08.30
กริ๊ง กริ๊ง~
เสียงปลุกของนาฬิกาทั้งสองเรือนดังสนั่นหวันไหว เรือนหนึ่งเป็นรูปเคโรโระ อีกเรือนเป็นแบบเรียบๆสีชมพู
ฟิ้ว~เพล่ง!!
"เฮ้ย!!ยัยเฟย์"มิล่าตื่นทันทีที่ได้ยินเสียงอะไรแตกแล้วรีบวิ่งมาดูวัตถุสีชมพูที่แตกเป็นเสี่ยงๆ
"อืม อาราย ฮ้าว~"
"ยัยเฟยืแกทำบ้าอะไรเนี่ยห๊า"วิ่งมาปลุกเฟย์ที่เตียงให้ลุกขึ้น
"มาปลุกทำไมเนี่ยยย"ลุกขึ้นมาแล้วขยี้หัว
"มาดูเลย ฝีมือแกเนี่ย"โชว์นาฬิกาตัวเองที่ไม่เหลือความเป็นนาฬิกา
"ไหน"
"แกทำร้ายนาฬิกาฉัน"
"ง่ะฉันขอโทด เดี๋ยวซื้อใช่นะ"เห็นแล้วเฟย์ก็ตกใจในสภาพเหมือนกันว่าตนเองปาแรงขนาดนั้นเชี่ยว
"แกมาปาของฉันทำไม ทำไมแกไม่ปาของแก"
"อ้าววของฉันพี่เขื่อนซื้อให้ปาแล้วก้เสียดายแย่อะดิ"
"แกเลยมาปาของฉันเนี่ยนะ"
"อือ"
"แกยัยเฟย์!!"
"พอหยุดพูดไปอาบน้ำดีกว่าจะได้มาสอบบทกันไปเร็ว"เฟย์พลักมิล่าไปที่ห้องน้ำ
เมื่ออาบน้ำเสร็จต่างก็ซ้อมกันอยู่คนละมุม
"โอ้ยไม่ไหวแล้วเว้ย"
"เป็นอะไรไปอีกล่ะ"มิล่าเดินมาหาเฟย์
"ฉันทำมันไม่ได้อะ"
"ทำไมไม่ได้หล่ะ"
"ไม่รู้อะมันบอกไม่ถูก"
"แกก็ลองนึกเรื่องที่แกอกหักเมื่อวานนี้ดูเพื่อมันจะได้อารมณ์ขึ้นมา"
"ก็ลองแล้วแต่มันไม่รู้สึกอะไรเลย"
"งั้นก็นึกถึงเรื่องที่แกเสียยใจที่สุดแล้วกัน"
"ฉันไม่เคยมีความทุกข์อะ"
"แกสอบไม่ผ่าน ติกFแกทุกข์ไหม"
"มันก็ทุกข์แต่มันก็ไม่ถึงขั้นที่ทำให้ร้องไห้ได้หนิ"
"เอองั้นฉันก้จนปัญญาวะ"
"แกเป็นเพื่อนฉันก็ต้องช่วยฉันดิ"
"แกเก่งกว่าฉัน แล้วฉันจะไปช้วยแกยังไง"
"ช่วยที"
"แกก็ลองโทไปหาพี่เขื่อนซิ"
"ใช่ๆพี่เขื่อนเยี่ยมขอบใจแกมาเลย"เฟย์หยิบมือถือขึ้นมาแล้วโทรหาเขื่อนทันที
 
"ฮัลโหล...พี่เขื่อน"
(เอ่อเขื่อนไม่อยู่อะคะ)
"แล้วโทรศัพท์เค้าอยู่ที่คุณได้ไงอะคะ"
(เขื่อนฝากไว้เค้าไปห้องน้ำคะ"
"แล้วคุณอยู่ที่ไหนคะ"
(อ๋อห้องเขื่อนคะมีอะไรฝากไว้ไหมคะ)
"อะไรนะอยู่ห้องพี่เขื่อน!!"
ตื้ด ตื้ด~ยังไม่ทันได้พูดอะไรต่อปลายสายก็ถูกตัดไป
"ว่าไงแก"
"ว่าไงหล่ะพี่เค้าอยู่กะใครไม่รู้"
"อ้าวแล้วไปถาเค้าอะ"
"ลืม แล้วพี่เขื่อนเค้าอยู่กับใครนะ ทำอะไรกันที่ห้องด้วย"
"เค้าอาจเป็นแฟนพี่เค้าก็ได้"
"ไม่จริงอะ!พี่เขื่อนไม่มีแฟนซะหน่อย"
"เออๆรู้แล้วไม่ต้องตะโกนก้ได้้"
"เดี่ยวฉันมานะ"
"ไปไหนอะ"
"ไปดูไงว่าพี่เขื่อนอยู่กับใคร"
"อะอ้าวแกจะไปทำไม่ ปล่อยให่พี่เค้ามีโลกส่วนตัวบ้าง"ไม่ทันแล้วเฟย์ขว้่ากระเป๋ษได้ก็วิ่งออกไปเลย
 
 
 
 
 
 
 
 
................................................................................
งะงะใกล้จบแล้วเป็นกำลังใจกันมากๆนะจ๊ะ
ฝากเม้น+โหวดให้ด้วยถ้าถูกใจก็กดไลค์ อิอิ55+
ด้วยไรเตอร์พึ่งผ่านสมรภูมิสอบมาออกจะเครียดๆนิดนึ่ง คงอีกซักพักกว่าจะเรียกจิตนาการกลับมา
เรื่องอื่นๆคงอีกสัก12ชม.จะมาอัพจร้าขอเวลานีดนึ่งค๊าบบบ 
รักรีดเดอร์จุฟฟฟม๊วฟฟฟ
ปล.อ่านกันก่อนอย่างพึ่งหนีกันนะก๊าบบบ:)