กองปราบจิตป่วน [City Hunter] ตอน รถไฟเหาะหฤหรรษ์

เรื่องที่แต่งนี้เป็นเพียงเหตุการณ์ที่สมมติขึ้นเพื่อความบันเทิงเท่านั้น  ตัวละครไม่มีส่วนเกี่ยวข้องใดๆทั้งสิ้น กรุณาอ่านแบบไม่คิดมากนะคะ ^__^~
 
ผู้แต่ง : ออมอนี่_cake
 
 
# เรื่องสั้น เรื่อง กองปราบจิตป่วน City Hunter #
 
 
ตอน รถไฟเหาะหฤหรรษ์ ตอนที่ 5 The Last
 
 
 
" เออนี่กบ แกรู้ป่ะว่า  'ของล้ำค่าที่สุดในชีวิต' ของคนเรามันคืออะไรอ่ะ "
.
.
.
"หืม....รู้สิ" 
.
.
 
            ก่อนจะหันหน้าสวยๆไปมองกบหน้าหล่อๆ ด้านข้าง...คุณพระ ไอกบมันรู้ แก้วใจขอยกเลิกที่บอกว่ามันไม่ฉลาดนะคะ
.
.
"จริงป่ะเนี่ยคุณภัทรดนัย? คุณรู้เหรอคะ ! บอกมาให้ไวค่ะ จริญญาอยากรู้มาก................ ก ไก่ ล้านตัวอ่ะ" กลับมานั่งหันหน้าเข้าหาผู้พูดในระยะปากชนปาก(?) แก้มชมแก้ม(?) ไหล่ชนไหล่(อันนี้โอเค) เพื่อตั้งใจฟังสิ่งที่ตนเองหาคำตอบมาข้ามวันค่อนคืน แต่เจ้ากบไอคิวเรี่ยดินตัวนี้กลับบอกว่ามันรู้
.
.
"อย่าบอกนะ ว่าจริญญาไม่รู้ ? ......ถึงว่าล่ะเกรดแต่ละวิชาเนี่ย เรี่ยดินมากเหอะครับ"
.
.
"หืม..... เกรดแกดีกว่าฉันมากเหอะ พ่อคู้น..................  อ่ะนะ โอเค ฉันมันฉลาดน้อย คนฉลาดมากอย่างคุณภัทรดนัยช่วยทำให้อิฉันตาสว่างด้วยเถิด จัดมาค่ะ คืออะไรคะ? 'ของล้ำค่าที่สุดในชีวิต' เนี่ย คือ?"
.
.
.
"ก็.............."
 
 
 
@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@
.
.
.
 
"คนดี วันนี้ใครมารับเอ่ย คุณน้าผู้ชายคนเมื่อเช้าหรือเปล่าคะ ?" วันนี้ที่ รร.ของคนดีมีคุณครูย้ายมาใหม่ในห้องอนุบาล ๒/๒ ดอกทานตะวันยิ้มแฉ่งค่ะ คุณครูมาอยู่ที่ห้องของคนดีเลยได้เจอกะโมะที่มาส่งตอนเช้า เฮ่อ ว่าแต่วันนี้ใครจะมารับคนดีกันล่ะคะ? น้าๆทั้งหลายก็ไม่ค่อยจะว่างกันซะด้วย เหมือนจะมีคดีใหม่ที่ต้องแก้ คนดีเลยต้องยืนรอผู้ปกครองที่ไม่รู้ว่าคนไหนมารับในเวลาเกือบๆ4โมงครึ่งแบบนี้ ทั้งๆที่คนดีเลิกเรียนตั้งแต่ 3 โมงครึ่งอ่ะค่ะ มันน่าเหนื่อยเหมือนกันนะเป็นคนดีเนี่ย!
 
 
..... เอ แล้วทำไมคุณครูต้องแต่งหน้าซะสวย ยิ้มซะหวานขนาดนั้น หรือจะปิ๊งโมะ? โอ...งานเข้าพ่อยอดชายเสียแล้ว แบบนี้คนดีต้องช่วยโมะสินะคะ                                                          
.
.
.
"ไม่ยู้ค่ะ ป๊ะโมะบอกว่าถ้าเลิกงานเร็วจามารับเอง แต่ถ้าเลิกช้า จาให้มามี้มารับค่ะ" แอบไขว้นิ้วไว้ด้านหลังอย่างสำนึกผิดในศีลข้อ 5 อย่างช่วยไม่ได้ ก็คนดีไม่อยากให้คุณครูคนสวยเสียใจนี่คะ โมะอ่ะรักน้าแก้วจะตาย ยังไงก็ไม่เปลี่ยนใจมาหาคุณครูแน่ๆ แบบนี้คนดีต้องช่วยตัดไฟเสียตั้งแต่ต้นลมค่ะ
.
.
.
"เอ๋ ตกลงคุณน้ารูปหล่อคนนั้นเป็นคุณพ่อเหรอคะ? คุณครูก็นึกว่าเป็นคุณน้าซะอีก ว้า คุณครูกะจะให้คนดีจีบให้ซักหน่อย เสียใจจังเลย"
.
.
.
"ป๊ะโมะน่ะ กลัวคุณแม่มักเลยค่ะคุณครู บางทีก็โดนดึงหูยาน................แบบนี้ด้วยค่ะ คิ คิ" แสดงท่าทีตอนที่โมะถูกน้าแก้วดึงหูตอนที่ชอบทำตัวเป็นเด็กๆให้คุณครูดู แล้วก็หัวเราะเสียงใส เพราะคิดถึงใบหน้าเหยเกของคุณน้าชายแล้วอดยิ้มตามไม่ได้ โมะรักน้าแก้วมากจริงๆ
.
.
.
"ว้าย จริงเหรอคะ อ๊ะ มีคนมารับคนดีแล้วล่ะ คุณน้า เอ..... หรือเป็นคุณพี่คะเนี่ย ยังใส่ชุดนักศึกษาอยู่เลย คุณครูชักงงกับครอบครัวของคนดีแล้วล่ะค่ะ" คุณครูหันไปเจอะน้าแก้วที่เดินตรงมาที่คนดีกับคุณครูอย่างรีบร้อน คงเป็นเพราะรู้ตัวแล้วว่าปล่อยคนดีไว้ที่ รร.นานเกินไป มองไปทางไหนก็ไม่เหลือใครแล้วนอกจากคนดีกะคุณครูคนสวย น้าแก้วเลยรีบมาแล้วยกมือไหว้แล้วก้มหัวขอโทษขอโพยคุณครูเป็นการใหญ่
.
.
.
"หวัดดีค่ะ น้าแก้ว วันนี้ป๊ะโมะเลิกดึกเหรอคะ? คุณครูอยากรู้ค่า" ยกมือไหว้น้าแก้วแล้วยื่นสองมือไปตรงหน้า เป็นสัญญาณให้รับรู้ว่าคนดีต้องการให้อุ้มแล้วถามคำถามที่คุณครูอยากรู้
.
.
.
"อ่ะค่ะ คุณนะ เอ้ย คุณพ่อแกเลิกดึกเลยให้แก้วมารับค่ะ" น้าแก้วก็แอบแถตามใจคนดีเสียด้วย คิ คิ วันนี้คนดีสนุกจริงๆ เหมือนเล่มเกมส์ซ่อนแอบเลย
.
.
 
"พอดีดิฉันเป็นครูคนใหม่น่ะค่ะ พึ่งเข้ามาทำงาน เลยยังไม่รู้ประวัติของนักเรียน แล้วแกยังรออยู่คนเดียวเลยมาคุยด้วยน่ะค่ะ เออ คุณเป็น.....?"
.
.
 
"แก้วค่ะ แก้วเป็นน้าของคนดีค่ะ ^____^ " น้าแก้วยิ้มรับให้คุณครูคนสวย ออกตัวแรงเอี๊ยดว่าเป็นคุณน้าของคนดี แล้วจะให้คนดีเล่นต่อยังไงเนี่ย? อ้อ ลืมไป วันนี้น้าแก้วมีเรียน T__T จะให้บอกว่าเป็นหม่ามี้ของคนดีได้ยังไงล่ะ ซวยแล้ว งานเข้า ใครจะมาเป็นคุณแม่ให้คนดีได้ละคะทีนี้
.
.
.
"แล้วผู้ชายที่มาส่งเมื่อเช้า คนที่ตัวสูงๆ หน้าตาค่อนข้างดี นั่น.... "
.
.
.
 
"ป๊ะโมะค่ะ คุณพ่อชื่อโทโหมะ วิดซาวะใช่ไหมคะน้าแก้ว?"
.
.
.
 
"อ่า...............ค่ะ ผู้ชายที่มาส่งเป็นคุณพ่อของแกน่ะค่ะ ส่วนคุณแม่ .......... อ้อ เปิดร้านจิวเวอรี่ตรงแถวๆห้าง KAMI น่ะค่ะ ลูกค้าที่ร้านเยอะเลยไม่ได้มารับ ยังไงช่วยให้ความรักแกเยอะๆด้วยนะคะคุณครู ป่ะคนดีไปกันเถอะค่ะ ลาคุณครูของหนูสิจ๊ะ" น้าแก้วผู้เอาตัวรอดเก่งที่สุดในโลก[โมะบอกมา] ยกน้าเฟย์ให้เป็นหม่ามี้คนดีแล้วรีบแยกตัวออกมาจากจุดเกิดเหตุ คงกลัวว่าคดีที่คนดีก่อขึ้นจะจบไม่สวย ฮือ .......... คนดีขอโทษค่า Y___Y
.
.
.
 
"กู๊ดบาย..............ทีเช่อ! หวัดดีค่า...." ยกมือไหว้คุณครูคนสวยพร้อมกับพูดแบบที่คุณครูสอนในชั้นเรียนก่อนที่คุณครูจะเดินมาข้างๆน้าแก้วแล้วกระซิบอะไรบางอย่างที่คนดีอยากรู้ แต่ไม่มีสิทธิ์ถาม
.
.
.
 
"อ่า....ค่ะ บายจ้ะคนดี อ้อ .....คุณน้าคะ ยังไงแกก็ยังเด็กมาก แล้วแกก็ฉลาดมาก แถมยังน่ารัก ครอบครัวเป็นสิ่งสำคัญนะคะ ^__^ รบกวนฝากบอกคุณพ่อกับคุณแม่ที่ไม่ค่อยว่างของคนดีด้วยนะคะ"
.
.
.
 
"อ่า.............................. ค่ะ " คุณครูพูดอะไรไม่รู้ รู้แต่หน้าน้าแก้วตอนนี้เหลือแค่2นิ้วเอง แถมพอเดินออกมาจาก รร. ได้สักพักก็โบกแท็กซี่แล้วกดโทรศัพท์หาคุณพ่อจำเป็นของคนดีทันทีพูดอะไรคนดีก็ไม่ได้ยิน รู้แต่ว่า น้าแก้วสั่ง [เรียกว่าบังคับและขู่เข็ญน่าจะเห็นภาพกว่าค่ะ] โมะว่า ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป โมะต้องมาส่งและมารับคนดีด้วยตัวเอง ห้ามให้คนอื่นมารับแทนอีก อ้อ เว้นน้าเฟย์ค่ะ ให้มารับได้เพราะเป็นคุณแม่ ..... โถ เพราะคนดีหรือเปล่าคะเนี่ย?
 
 
 
@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@
 
.
.
 
"ฮัลโหลพี่เฟย์ แก้วบิงโกแล้วนะคะ เจอกันวันอาทิตย์ที่สวนสนุกค่ะ อ้อ อย่าลืมแต่งตัวสวยๆด้วยนะคะ อืม .... เอาแบบเดรสเท่ห์ๆ กบมันชอบค่ะ ฮะๆๆๆ ค่ะพี่เฟย์ บายค่ะ" กลับมาจากรับคนดีคนสวยก็รีบเข้าครัวทำอาหารเพราะใกล้เวลาดินเนอร์เต็มที ก่อนจะเสิร์ฟอาหารจานสุดท้ายเสร็จ พร้อมกับวางโทรศัพท์จากยายแก้มบุ๋มที่คุยกันมาสักพักใหญ่ๆเรื่องแก้ปริศนาอะไรนั่น แล้วเดินมานั่งข้างๆเขาและคนดี
.
.
.
 
"อารมณ์ดีเชียวนะคุณแม่ ไขปริศนาได้แต่ก็ไม่ยอมบอกคุณพ่อที่ไม่ค่อยว่างของคนดีได้ไงเนี่ย? ไอเราก็เครียดนอนไม่หลับเลย ดูสิตาดำเป็นหมีแพนด้าแล้ว" แอบแขวะ ที่เมื่อตอนเย็นถูกโทรฯไปด่าขณะกำลังตรวจรายงานนักศึกษาที่คณะของตัวเองว่าเป็นพ่อที่ไม่ค่อยว่าง ไร้จิตสำนึก ไม่มีความเป็นผู้นำ ทำให้ครอบครัวขาดความอบอุ่น ว่าไปนู่น! ก่อนจะวกกลับมาที่เรื่องไขปริศนาของคุณนายที่ได้ความว่าแก้ได้แล้ว
.
.
.
 
"ด้าๆๆ โมะด้าๆๆๆ ฮ่าๆๆๆๆๆๆ " คนดีตัวเล็กแอบเอาองุ่นแดงมาแบ่งครึ่งแล้วโปะไว้ที่ใต้ตาของตัวเอง พร้อมกับล้อเลียนเขาอย่างเอาเป็นเอาตาย ตกลงนี่น้าหรือทาสผู้ต่ำต้อยครับเนี่ย?
.
.
.
 
"ไหนดูซิ เอ........คุณแม่ว่า ไม่ดำนะคะ แค่รอยเท้ากาเต็มหน้าไปหมดก็เท่านั้นเอง ฮ่าๆๆๆ"
.
.
.
 
"จริงอ่ะ ง่า แก้วอ่า..................... พูดแบบนั้นโมะกลัวนะครับ มาให้ลงโทษซะดีๆ ย่าส์!!!! " แล้วมื้อเย็นมื้อนี้ก็จบลงที่เขาเข้าชาร์ตตัวคุณแม่ยังสาว แล้วใช้นิ้วพิฆาต(?) จี๋ไปยังจุดสำคัญของร่างกายคนสวย ที่ตอนนี้ล้มลงไปเป็นท่าตรงโซฟาตัวใหญ่หน้าทีวีพร้อมกับหัวเราะร่าแล้วหอบเอาอากาศเข้าไปลูกใหญ่เพราะจั๊กจี้ ส่วนคนดีคงเป็นคนเดียวที่ได้กินข้าวอิ่ม แถมยังมีความสุขที่สุดกับการเล่นรถไฟเด็กเล่นบนจานข้าวของเขาเอง
.
.
.
 
"ปู๊นๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ"
.
.
.
.
// วันอาทิตย์ //
 
.
 
"คนดีนั่งตรงกลางนะคะ เดี๋ยวน้าจะนั่งริมนี้เอง ไม่กลัวนะคะ มารัดเข็มขัดให้แน่นๆก่อนนะคะ" เมื่อมาถึงสวนสนุกก็รีบไปรับสิทธิพิเศษในการฉลองเครื่องเล่นชิ้นใหม่ที่พึ่งเดินทางมาจากญี่ปุ่นสดๆร้อนๆ ก่อนจะบรรจงเลือกที่นั่งด้านหน้าสุด อุ้มคนดีลงไปนั่งแล้วจัดท่าทางให้พร้อมกับสิ่งพิเศษที่จะเกิดขึ้นต่อจากนี้ ก่อนจะหันไปเจอกับเจ้าของใบหน้าหล่อที่ยังไม่ละทิ้งความสงสัยออกไปได้เลยตั้งแต่ขับรถออกจากคอนโดมาด้วยกัน
.
.
.
"คนดีไม่กัวค่ะ ป๊ะเอาหน้าออกไปนะ อื้อ..... คนดีจะขับรถไฟ ปู๊นๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ"
.
.
.
 
"ไหนอ่ะครับแก้ว?" โทโมะยื่นหน้ามาหาแล้วพูดคำๆเดิมตั้งแต่เริ่มเข้ามาในสวนสนุก คุณชายคะช่วยทำหน้าคลายความกังวลหน่อยได้ไหม เด็กที่นั่งแถวถัดจากคุณไปน่ะจะร้องไห้แล้วนะ คิก คิก
.
.
.
"..........^______^............." แก้วใจของเขาไม่ตอบอะไรกลับมา เอาแต่ยิ้มลูกเดียวตั้งแต่เช้า ที่เขาเริ่มถามคนสวยเกี่ยวกับการแก้ปริศนาที่ว่าของคนสวย รอยยิ้มที่เขาหลงรักตั้งแต่แรกเห็น รอยยิ้มที่ทำให้เขาละทิ้งความเศร้าหม่น รอยยิ้มที่คอยเติมกำลังใจให้เขา รอยยิ้มของแก้วช่างเป็นอะไรที่พิเศษที่สุด ดังนั้นตอนนี้เขาคงต้องเลิกกังวลแล้วยิ้มรับกับสิ่งที่กำลังจะเกิดขึ้นใช่ไหม? ก่อนจะได้คิดอะไรไปไกล หูเจ้ากรรมก็ได้ยินเสียงนักศึกษาที่คุ้นเคยแว่วมาแต่ไกล -___-" จะมาเดทหวานๆสักหน่อย โดนก้างชิ้นใหญ่แล้วเหรอเนี่ย?
.
.
.
"อ้าว ยายแก้วมาด้วยเหรอ? อ้ะ สวัสดีครับ อ.โทโมะ มาไงครับเนี่ย? โอ้ว.... คนดีของน้ากบชุดปิกาจจูน่ารักจุงเบย"
.
.
.
 
"อ้าวแก้ว โมะ หวัดดี แล้วนี่มายังไงเนี่ย บังเอิญจริงๆ 'ตกลงว่าไง ของที่ว่าอยู่ตรงไหน?'" ยายแก้มบุ๋มลากเจ้า นศ.หน้ากบเพื่อนรักของคนสวยของเขาให้ไปนั่งด้านหลังสุดก่อนไป มิวายกระซิบถามเขาเกี่ยวกับสิ่งที่เขาเองก็อยากรู้ แต่ไม่มีสิทธ์ถาม
.
.
.
 
"พี่เฟย์เลือกที่นั่งเถอะค่ะ แล้วถามคนที่นั่งข้างๆดูนะคะ มันรู้ ^___^" คนสวยของเขาชิงตอบคำถามที่ยายแก้มบุ๋มสงสัย แล้วยิ้มหวานให้อีกที ก่อนจะหันไปฟังเสียงประชาสัมพันธ์กล่าวต้อนรับ
.
.
.
 
//พิเศษสำหรับคู่รัก และครอบครัวที่แสนอบอุ่น 20 ครอบครัวที่ได้มาเปิดตัวเครื่องเล่นชิ้นใหม่ของสวนสนุกเรา วันนี้รถไฟเหาะหฤหรรษ์พร้อมแล้วที่จะพาพวกคุณได้พบกับความแปลกใหม่อย่างที่ไม่เคยรู้สึกมาก่อน ปรกติรถไฟเหาะจะต้องหวาดเสียว ชวนเวียนหัวใช่ไหมคะ แต่ที่นี่ไม่ใช่ค่ะ รถไฟเหาะของเราหฤหรรษ์มากว่านั้นค่ะ มันจะค่อยๆเคลื่อนที่พาพวกคุณชมวิวที่สวยที่สุดของกรุงเทพฯ ยามเย็นๆแบบนี้ อาจจะมีบางช่วงที่รู้สึกตื่นเต้นชวนหวาดเสียวบ้าง แต่ก็เล็กน้อยค่ะ แล้วเราจะผ่านมันไปด้วยกัน ก็เหมือนกับการดำเนินชีวิตคู่ของพวกคุณที่ต้องมีทั้งทุกข์และสุขใช่ไหมคะ แต่ถึงอย่างนั้น พวกคุณก็ยังมีกันและกันอยู่ ยังคอยให้กำลังใจกัน คอยดูแลกัน และเป็นครอบครัวที่มีความรักความปรารถนาดีต่อกัน  เหมือนที่เด็กๆยังมีสวนสนุกแห่งนี้ค่ะ เชิญพบกับความตื่นตาตื่นใจนับจากนี้ได้เลยค่า....................//
.
.
.
 
"คอบคัว ปู๊นๆๆ รักกันๆๆ ปู๊นๆๆ" แอบหันไปมองคนดีตัวเล็กข้างๆกายเมื่อได้ยินคำพูดบางคำจากประชาสัมพันธ์ลอยมากระทบโสตประสาท......
 
 
            .....  'ก็เหมือนกับการดำเนินชีวิตคู่ของพวกคุณที่ต้องมีทั้งทุกข์และสุขใช่ไหมคะ แต่ถึงอย่างนั้น พวกคุณก็ยังมีกันและกันอยู่ ยังคอยให้กำลังใจกัน คอยดูแลกัน และเป็นครอบครัวที่มีความรักความปรารถนาดีต่อกัน' ......
.
.
 
"ไงคะ หาเจอหรือยัง สิ่งของที่ล้ำค่าที่สุดในชีวิตของคนเราที่บอสให้ตามหาน่ะค่ะ" คนดีตัวโตหันหน้ามายิ้มหวานให้อีกรอบของวันก่อนจะยื่นมือเรียวเข้ามาสอดประสานกับมือของเขาแน่น ความอบอุ่นจากคนน่ารักส่งผ่านมาที่เขา ทำให้เขารับรู้ได้ว่าการมีแก้วใจอยู่ข้างกายนั้นเป็นสิ่งที่ล้ำค่ามากกว่าสิ่งใดๆบนโลกใบนี้ เขารักเธอมาก รักมากยิ่งกว่าชีวิตของตัวเอง เขาจะรักษาสิ่งสำคัญที่สุดในชีวิตนี้ไว้ด้วยความรักของเขา....ตลอดกาล
 
 
......... สิ่งมีค่าที่สุดในชีวิตของคนเรานั้น ก็คือ "ครอบครัวที่อบอุ่น" นั่นเองสินะ.........
.
.
 
"อา...... นานๆที เจ้านายก็มีความคิดที่ดีไม่เลวนะ ว่ามั้ยครับคนดี ... น้าโมะรักคนดีกับน้าแก้วที่สุดในโลกเลย"
.
.
.
"คนดีรักแก้วแก้ว คนดีไม่รักโมะ โมะดื้อ! ฮ่าๆๆๆ // ฮ่าๆๆๆๆ "
.
.
 
"นี่ นายกบ นายรู้ไหม ว่าอะไรคือ สิ่งของที่ล้ำค่าที่สุดในชีวิต ของคนเราอ่ะ"
.
.
.
"รู้สิครับ นางฟ้าไม่รู้เหรอครับ??"
.
.
.
…NEVER ENDING STORY // TK NEVER DIE //…
 
@@@@@@@@@@@@@@@@@
 
ขอบคุณสำหรับการติดตาม ขอบคุณที่ให้กำลังใจกันมาตลอดทั้งที่เข้ามาอ่านหรือแค่เดินผ่านไปแวะเม้นบ้างไม่เม้นบ้าง^^~ ทั้งข้อตำหนิและคำชื่นชม ผู้เขียนขอน้อมรับและพร้อมที่จะนำไปปรับปรุงนะคะ...^^~


เรื่องที่แต่งนี้เป็นเพียงเหตุการณ์ที่สมมติขึ้นเพื่อความบันเทิงเท่านั้น  ตัวละครไม่มีส่วนเกี่ยวข้องใดๆทั้งสิ้น กรุณาอ่านแบบไม่คิดมากนะคะ ^__^~
 
ผู้แต่ง : ออมอนี่_cake
 
 
# เรื่องสั้น เรื่อง กองปราบจิตป่วน City Hunter #
 
 
ตอน รถไฟเหาะหฤหรรษ์ ตอนที่ 5 The Last
 
 
 
" เออนี่กบ แกรู้ป่ะว่า  'ของล้ำค่าที่สุดในชีวิต' ของคนเรามันคืออะไรอ่ะ "
.
.
.
"หืม....รู้สิ"
.
.
 
            ก่อนจะหันหน้าสวยๆไปมองกบหน้าหล่อๆ ด้านข้าง...คุณพระ ไอกบมันรู้ แก้วใจขอยกเลิกที่บอกว่ามันไม่ฉลาดนะคะ
.
.
"จริงป่ะเนี่ยคุณภัทรดนัย? คุณรู้เหรอคะ ! บอกมาให้ไวค่ะ จริญญาอยากรู้มาก................ ก ไก่ ล้านตัวอ่ะ" กลับมานั่งหันหน้าเข้าหาผู้พูดในระยะปากชนปาก(?) แก้มชมแก้ม(?) ไหล่ชนไหล่(อันนี้โอเค) เพื่อตั้งใจฟังสิ่งที่ตนเองหาคำตอบมาข้ามวันค่อนคืน แต่เจ้ากบไอคิวเรี่ยดินตัวนี้กลับบอกว่ามันรู้
.
.
"อย่าบอกนะ ว่าจริญญาไม่รู้ ? ......ถึงว่าล่ะเกรดแต่ละวิชาเนี่ย เรี่ยดินมากเหอะครับ"
.
.
"หืม..... เกรดแกดีกว่าฉันมากเหอะ พ่อคู้น..................  อ่ะนะ โอเค ฉันมันฉลาดน้อย คนฉลาดมากอย่างคุณภัทรดนัยช่วยทำให้อิฉันตาสว่างด้วยเถิด จัดมาค่ะ คืออะไรคะ? 'ของล้ำค่าที่สุดในชีวิต' เนี่ย คือ?"
.
.
.
"ก็.............."
 
 
 
@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@
.
.
.
 
"คนดี วันนี้ใครมารับเอ่ย คุณน้าผู้ชายคนเมื่อเช้าหรือเปล่าคะ ?" วันนี้ที่ รร.ของคนดีมีคุณครูย้ายมาใหม่ในห้องอนุบาล ๒/๒ ดอกทานตะวันยิ้มแฉ่งค่ะ คุณครูมาอยู่ที่ห้องของคนดีเลยได้เจอกะโมะที่มาส่งตอนเช้า เฮ่อ ว่าแต่วันนี้ใครจะมารับคนดีกันล่ะคะ? น้าๆทั้งหลายก็ไม่ค่อยจะว่างกันซะด้วย เหมือนจะมีคดีใหม่ที่ต้องแก้ คนดีเลยต้องยืนรอผู้ปกครองที่ไม่รู้ว่าคนไหนมารับในเวลาเกือบๆ4โมงครึ่งแบบนี้ ทั้งๆที่คนดีเลิกเรียนตั้งแต่ 3 โมงครึ่งอ่ะค่ะ มันน่าเหนื่อยเหมือนกันนะเป็นคนดีเนี่ย!
 
 
..... เอ แล้วทำไมคุณครูต้องแต่งหน้าซะสวย ยิ้มซะหวานขนาดนั้น หรือจะปิ๊งโมะ? โอ...งานเข้าพ่อยอดชายเสียแล้ว แบบนี้คนดีต้องช่วยโมะสินะคะ                                                          
.
.
.
"ไม่ยู้ค่ะ ป๊ะโมะบอกว่าถ้าเลิกงานเร็วจามารับเอง แต่ถ้าเลิกช้า จาให้มามี้มารับค่ะ" แอบไขว้นิ้วไว้ด้านหลังอย่างสำนึกผิดในศีลข้อ 5 อย่างช่วยไม่ได้ ก็คนดีไม่อยากให้คุณครูคนสวยเสียใจนี่คะ โมะอ่ะรักน้าแก้วจะตาย ยังไงก็ไม่เปลี่ยนใจมาหาคุณครูแน่ๆ แบบนี้คนดีต้องช่วยตัดไฟเสียตั้งแต่ต้นลมค่ะ
.
.
.
"เอ๋ ตกลงคุณน้ารูปหล่อคนนั้นเป็นคุณพ่อเหรอคะ? คุณครูก็นึกว่าเป็นคุณน้าซะอีก ว้า คุณครูกะจะให้คนดีจีบให้ซักหน่อย เสียใจจังเลย"
.
.
.
"ป๊ะโมะน่ะ กลัวคุณแม่มักเลยค่ะคุณครู บางทีก็โดนดึงหูยาน................แบบนี้ด้วยค่ะ คิ คิ" แสดงท่าทีตอนที่โมะถูกน้าแก้วดึงหูตอนที่ชอบทำตัวเป็นเด็กๆให้คุณครูดู แล้วก็หัวเราะเสียงใส เพราะคิดถึงใบหน้าเหยเกของคุณน้าชายแล้วอดยิ้มตามไม่ได้ โมะรักน้าแก้วมากจริงๆ
.
.
.
"ว้าย จริงเหรอคะ อ๊ะ มีคนมารับคนดีแล้วล่ะ คุณน้า เอ..... หรือเป็นคุณพี่คะเนี่ย ยังใส่ชุดนักศึกษาอยู่เลย คุณครูชักงงกับครอบครัวของคนดีแล้วล่ะค่ะ" คุณครูหันไปเจอะน้าแก้วที่เดินตรงมาที่คนดีกับคุณครูอย่างรีบร้อน คงเป็นเพราะรู้ตัวแล้วว่าปล่อยคนดีไว้ที่ รร.นานเกินไป มองไปทางไหนก็ไม่เหลือใครแล้วนอกจากคนดีกะคุณครูคนสวย น้าแก้วเลยรีบมาแล้วยกมือไหว้แล้วก้มหัวขอโทษขอโพยคุณครูเป็นการใหญ่
.
.
.
"หวัดดีค่ะ น้าแก้ว วันนี้ป๊ะโมะเลิกดึกเหรอคะ? คุณครูอยากรู้ค่า" ยกมือไหว้น้าแก้วแล้วยื่นสองมือไปตรงหน้า เป็นสัญญาณให้รับรู้ว่าคนดีต้องการให้อุ้มแล้วถามคำถามที่คุณครูอยากรู้
.
.
.
"อ่ะค่ะ คุณนะ เอ้ย คุณพ่อแกเลิกดึกเลยให้แก้วมารับค่ะ" น้าแก้วก็แอบแถตามใจคนดีเสียด้วย คิ คิ วันนี้คนดีสนุกจริงๆ เหมือนเล่มเกมส์ซ่อนแอบเลย
.
.
 
"พอดีดิฉันเป็นครูคนใหม่น่ะค่ะ พึ่งเข้ามาทำงาน เลยยังไม่รู้ประวัติของนักเรียน แล้วแกยังรออยู่คนเดียวเลยมาคุยด้วยน่ะค่ะ เออ คุณเป็น.....?"
.
.
 
"แก้วค่ะ แก้วเป็นน้าของคนดีค่ะ ^____^ " น้าแก้วยิ้มรับให้คุณครูคนสวย ออกตัวแรงเอี๊ยดว่าเป็นคุณน้าของคนดี แล้วจะให้คนดีเล่นต่อยังไงเนี่ย? อ้อ ลืมไป วันนี้น้าแก้วมีเรียน T__T จะให้บอกว่าเป็นหม่ามี้ของคนดีได้ยังไงล่ะ ซวยแล้ว งานเข้า ใครจะมาเป็นคุณแม่ให้คนดีได้ละคะทีนี้
.
.
.
"แล้วผู้ชายที่มาส่งเมื่อเช้า คนที่ตัวสูงๆ หน้าตาค่อนข้างดี นั่น.... "
.
.
.
 
"ป๊ะโมะค่ะ คุณพ่อชื่อโทโหมะ วิดซาวะใช่ไหมคะน้าแก้ว?"
.
.
.
 
"อ่า...............ค่ะ ผู้ชายที่มาส่งเป็นคุณพ่อของแกน่ะค่ะ ส่วนคุณแม่ .......... อ้อ เปิดร้านจิวเวอรี่ตรงแถวๆห้าง KAMI น่ะค่ะ ลูกค้าที่ร้านเยอะเลยไม่ได้มารับ ยังไงช่วยให้ความรักแกเยอะๆด้วยนะคะคุณครู ป่ะคนดีไปกันเถอะค่ะ ลาคุณครูของหนูสิจ๊ะ" น้าแก้วผู้เอาตัวรอดเก่งที่สุดในโลก[โมะบอกมา] ยกน้าเฟย์ให้เป็นหม่ามี้คนดีแล้วรีบแยกตัวออกมาจากจุดเกิดเหตุ คงกลัวว่าคดีที่คนดีก่อขึ้นจะจบไม่สวย ฮือ .......... คนดีขอโทษค่า Y___Y
.
.
.
 
"กู๊ดบาย..............ทีเช่อ! หวัดดีค่า...." ยกมือไหว้คุณครูคนสวยพร้อมกับพูดแบบที่คุณครูสอนในชั้นเรียนก่อนที่คุณครูจะเดินมาข้างๆน้าแก้วแล้วกระซิบอะไรบางอย่างที่คนดีอยากรู้ แต่ไม่มีสิทธิ์ถาม
.
.
.
 
"อ่า....ค่ะ บายจ้ะคนดี อ้อ .....คุณน้าคะ ยังไงแกก็ยังเด็กมาก แล้วแกก็ฉลาดมาก แถมยังน่ารัก ครอบครัวเป็นสิ่งสำคัญนะคะ ^__^ รบกวนฝากบอกคุณพ่อกับคุณแม่ที่ไม่ค่อยว่างของคนดีด้วยนะคะ"
.
.
.
 
"อ่า.............................. ค่ะ " คุณครูพูดอะไรไม่รู้ รู้แต่หน้าน้าแก้วตอนนี้เหลือแค่2นิ้วเอง แถมพอเดินออกมาจาก รร. ได้สักพักก็โบกแท็กซี่แล้วกดโทรศัพท์หาคุณพ่อจำเป็นของคนดีทันทีพูดอะไรคนดีก็ไม่ได้ยิน รู้แต่ว่า น้าแก้วสั่ง [เรียกว่าบังคับและขู่เข็ญน่าจะเห็นภาพกว่าค่ะ] โมะว่า ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป โมะต้องมาส่งและมารับคนดีด้วยตัวเอง ห้ามให้คนอื่นมารับแทนอีก อ้อ เว้นน้าเฟย์ค่ะ ให้มารับได้เพราะเป็นคุณแม่ ..... โถ เพราะคนดีหรือเปล่าคะเนี่ย?
 
 
 
@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@
 
.
.
 
"ฮัลโหลพี่เฟย์ แก้วบิงโกแล้วนะคะ เจอกันวันอาทิตย์ที่สวนสนุกค่ะ อ้อ อย่าลืมแต่งตัวสวยๆด้วยนะคะ อืม .... เอาแบบเดรสเท่ห์ๆ กบมันชอบค่ะ ฮะๆๆๆ ค่ะพี่เฟย์ บายค่ะ" กลับมาจากรับคนดีคนสวยก็รีบเข้าครัวทำอาหารเพราะใกล้เวลาดินเนอร์เต็มที ก่อนจะเสิร์ฟอาหารจานสุดท้ายเสร็จ พร้อมกับวางโทรศัพท์จากยายแก้มบุ๋มที่คุยกันมาสักพักใหญ่ๆเรื่องแก้ปริศนาอะไรนั่น แล้วเดินมานั่งข้างๆเขาและคนดี
.
.
.
 
"อารมณ์ดีเชียวนะคุณแม่ ไขปริศนาได้แต่ก็ไม่ยอมบอกคุณพ่อที่ไม่ค่อยว่างของคนดีได้ไงเนี่ย? ไอเราก็เครียดนอนไม่หลับเลย ดูสิตาดำเป็นหมีแพนด้าแล้ว" แอบแขวะ ที่เมื่อตอนเย็นถูกโทรฯไปด่าขณะกำลังตรวจรายงานนักศึกษาที่คณะของตัวเองว่าเป็นพ่อที่ไม่ค่อยว่าง ไร้จิตสำนึก ไม่มีความเป็นผู้นำ ทำให้ครอบครัวขาดความอบอุ่น ว่าไปนู่น! ก่อนจะวกกลับมาที่เรื่องไขปริศนาของคุณนายที่ได้ความว่าแก้ได้แล้ว
.
.
.
 
"ด้าๆๆ โมะด้าๆๆๆ ฮ่าๆๆๆๆๆๆ " คนดีตัวเล็กแอบเอาองุ่นแดงมาแบ่งครึ่งแล้วโปะไว้ที่ใต้ตาของตัวเอง พร้อมกับล้อเลียนเขาอย่างเอาเป็นเอาตาย ตกลงนี่น้าหรือทาสผู้ต่ำต้อยครับเนี่ย?
.
.
.
 
"ไหนดูซิ เอ........คุณแม่ว่า ไม่ดำนะคะ แค่รอยเท้ากาเต็มหน้าไปหมดก็เท่านั้นเอง ฮ่าๆๆๆ"
.
.
.
 
"จริงอ่ะ ง่า แก้วอ่า..................... พูดแบบนั้นโมะกลัวนะครับ มาให้ลงโทษซะดีๆ ย่าส์!!!! " แล้วมื้อเย็นมื้อนี้ก็จบลงที่เขาเข้าชาร์ตตัวคุณแม่ยังสาว แล้วใช้นิ้วพิฆาต(?) จี๋ไปยังจุดสำคัญของร่างกายคนสวย ที่ตอนนี้ล้มลงไปเป็นท่าตรงโซฟาตัวใหญ่หน้าทีวีพร้อมกับหัวเราะร่าแล้วหอบเอาอากาศเข้าไปลูกใหญ่เพราะจั๊กจี้ ส่วนคนดีคงเป็นคนเดียวที่ได้กินข้าวอิ่ม แถมยังมีความสุขที่สุดกับการเล่นรถไฟเด็กเล่นบนจานข้าวของเขาเอง
.
.
.
 
"ปู๊นๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ"
.
.
.
.
// วันอาทิตย์ //
 
.
 
"คนดีนั่งตรงกลางนะคะ เดี๋ยวน้าจะนั่งริมนี้เอง ไม่กลัวนะคะ มารัดเข็มขัดให้แน่นๆก่อนนะคะ" เมื่อมาถึงสวนสนุกก็รีบไปรับสิทธิพิเศษในการฉลองเครื่องเล่นชิ้นใหม่ที่พึ่งเดินทางมาจากญี่ปุ่นสดๆร้อนๆ ก่อนจะบรรจงเลือกที่นั่งด้านหน้าสุด อุ้มคนดีลงไปนั่งแล้วจัดท่าทางให้พร้อมกับสิ่งพิเศษที่จะเกิดขึ้นต่อจากนี้ ก่อนจะหันไปเจอกับเจ้าของใบหน้าหล่อที่ยังไม่ละทิ้งความสงสัยออกไปได้เลยตั้งแต่ขับรถออกจากคอนโดมาด้วยกัน
.
.
.
"คนดีไม่กัวค่ะ ป๊ะเอาหน้าออกไปนะ อื้อ..... คนดีจะขับรถไฟ ปู๊นๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ"
.
.
.
 
"ไหนอ่ะครับแก้ว?" โทโมะยื่นหน้ามาหาแล้วพูดคำๆเดิมตั้งแต่เริ่มเข้ามาในสวนสนุก คุณชายคะช่วยทำหน้าคลายความกังวลหน่อยได้ไหม เด็กที่นั่งแถวถัดจากคุณไปน่ะจะร้องไห้แล้วนะ คิก คิก
.
.
.
"..........^______^............." แก้วใจของเขาไม่ตอบอะไรกลับมา เอาแต่ยิ้มลูกเดียวตั้งแต่เช้า ที่เขาเริ่มถามคนสวยเกี่ยวกับการแก้ปริศนาที่ว่าของคนสวย รอยยิ้มที่เขาหลงรักตั้งแต่แรกเห็น รอยยิ้มที่ทำให้เขาละทิ้งความเศร้าหม่น รอยยิ้มที่คอยเติมกำลังใจให้เขา รอยยิ้มของแก้วช่างเป็นอะไรที่พิเศษที่สุด ดังนั้นตอนนี้เขาคงต้องเลิกกังวลแล้วยิ้มรับกับสิ่งที่กำลังจะเกิดขึ้นใช่ไหม? ก่อนจะได้คิดอะไรไปไกล หูเจ้ากรรมก็ได้ยินเสียงนักศึกษาที่คุ้นเคยแว่วมาแต่ไกล -___-" จะมาเดทหวานๆสักหน่อย โดนก้างชิ้นใหญ่แล้วเหรอเนี่ย?
.
.
.
"อ้าว ยายแก้วมาด้วยเหรอ? อ้ะ สวัสดีครับ อ.โทโมะ มาไงครับเนี่ย? โอ้ว.... คนดีของน้ากบชุดปิกาจจูน่ารักจุงเบย"
.
.
.
 
"อ้าวแก้ว โมะ หวัดดี แล้วนี่มายังไงเนี่ย บังเอิญจริงๆ 'ตกลงว่าไง ของที่ว่าอยู่ตรงไหน?'" ยายแก้มบุ๋มลากเจ้า นศ.หน้ากบเพื่อนรักของคนสวยของเขาให้ไปนั่งด้านหลังสุดก่อนไป มิวายกระซิบถามเขาเกี่ยวกับสิ่งที่เขาเองก็อยากรู้ แต่ไม่มีสิทธ์ถาม
.
.
.
 
"พี่เฟย์เลือกที่นั่งเถอะค่ะ แล้วถามคนที่นั่งข้างๆดูนะคะ มันรู้ ^___^" คนสวยของเขาชิงตอบคำถามที่ยายแก้มบุ๋มสงสัย แล้วยิ้มหวานให้อีกที ก่อนจะหันไปฟังเสียงประชาสัมพันธ์กล่าวต้อนรับ
.
.
.
 
//พิเศษสำหรับคู่รัก และครอบครัวที่แสนอบอุ่น 20 ครอบครัวที่ได้มาเปิดตัวเครื่องเล่นชิ้นใหม่ของสวนสนุกเรา วันนี้รถไฟเหาะหฤหรรษ์พร้อมแล้วที่จะพาพวกคุณได้พบกับความแปลกใหม่อย่างที่ไม่เคยรู้สึกมาก่อน ปรกติรถไฟเหาะจะต้องหวาดเสียว ชวนเวียนหัวใช่ไหมคะ แต่ที่นี่ไม่ใช่ค่ะ รถไฟเหาะของเราหฤหรรษ์มากว่านั้นค่ะ มันจะค่อยๆเคลื่อนที่พาพวกคุณชมวิวที่สวยที่สุดของกรุงเทพฯ ยามเย็นๆแบบนี้ อาจจะมีบางช่วงที่รู้สึกตื่นเต้นชวนหวาดเสียวบ้าง แต่ก็เล็กน้อยค่ะ แล้วเราจะผ่านมันไปด้วยกัน ก็เหมือนกับการดำเนินชีวิตคู่ของพวกคุณที่ต้องมีทั้งทุกข์และสุขใช่ไหมคะ แต่ถึงอย่างนั้น พวกคุณก็ยังมีกันและกันอยู่ ยังคอยให้กำลังใจกัน คอยดูแลกัน และเป็นครอบครัวที่มีความรักความปรารถนาดีต่อกัน  เหมือนที่เด็กๆยังมีสวนสนุกแห่งนี้ค่ะ เชิญพบกับความตื่นตาตื่นใจนับจากนี้ได้เลยค่า....................//
.
.
.
 
"คอบคัว ปู๊นๆๆ รักกันๆๆ ปู๊นๆๆ" แอบหันไปมองคนดีตัวเล็กข้างๆกายเมื่อได้ยินคำพูดบางคำจากประชาสัมพันธ์ลอยมากระทบโสตประสาท......
 
 
            .....  'ก็เหมือนกับการดำเนินชีวิตคู่ของพวกคุณที่ต้องมีทั้งทุกข์และสุขใช่ไหมคะ แต่ถึงอย่างนั้น พวกคุณก็ยังมีกันและกันอยู่ ยังคอยให้กำลังใจกัน คอยดูแลกัน และเป็นครอบครัวที่มีความรักความปรารถนาดีต่อกัน' ......
.
.
 
"ไงคะ หาเจอหรือยัง สิ่งของที่ล้ำค่าที่สุดในชีวิตของคนเราที่บอสให้ตามหาน่ะค่ะ" คนดีตัวโตหันหน้ามายิ้มหวานให้อีกรอบของวันก่อนจะยื่นมือเรียวเข้ามาสอดประสานกับมือของเขาแน่น ความอบอุ่นจากคนน่ารักส่งผ่านมาที่เขา ทำให้เขารับรู้ได้ว่าการมีแก้วใจอยู่ข้างกายนั้นเป็นสิ่งที่ล้ำค่ามากกว่าสิ่งใดๆบนโลกใบนี้ เขารักเธอมาก รักมากยิ่งกว่าชีวิตของตัวเอง เขาจะรักษาสิ่งสำคัญที่สุดในชีวิตนี้ไว้ด้วยความรักของเขา....ตลอดกาล
 
 
......... สิ่งมีค่าที่สุดในชีวิตของคนเรานั้น ก็คือ "ครอบครัวที่อบอุ่น" นั่นเองสินะ.........
.
.
 
"อา...... นานๆที เจ้านายก็มีความคิดที่ดีไม่เลวนะ ว่ามั้ยครับคนดี ... น้าโมะรักคนดีกับน้าแก้วที่สุดในโลกเลย"
.
.
.
"คนดีรักแก้วแก้ว คนดีไม่รักโมะ โมะดื้อ! ฮ่าๆๆๆ // ฮ่าๆๆๆๆ "
.
.
 
"นี่ นายกบ นายรู้ไหม ว่าอะไรคือ สิ่งของที่ล้ำค่าที่สุดในชีวิต ของคนเราอ่ะ"
.
.
.
"รู้สิครับ นางฟ้าไม่รู้เหรอครับ??"
.
.
.
…NEVER ENDING STORY // TK NEVER DIE //…
 
@@@@@@@@@@@@@@@@@
 
ขอบคุณสำหรับการติดตาม ขอบคุณที่ให้กำลังใจกันมาตลอดทั้งที่เข้ามาอ่านหรือแค่เดินผ่านไปแวะเม้นบ้างไม่เม้นบ้าง^^~ ทั้งข้อตำหนิและคำชื่นชม ผู้เขียนขอน้อมรับและพร้อมที่จะนำไปปรับปรุงนะคะ...^^~