กองปราบจิตป่วน [City Hunter] ตอน รถไฟเหาะหฤหรรษ์



เรื่องที่แต่งนี้เป็นเพียงเหตุการณ์ที่สมมติขึ้นเพื่อความบันเทิงเท่านั้น  ตัวละครไม่มีส่วนเกี่ยวข้องใดๆทั้งสิ้น กรุณาอ่านแบบไม่คิดมากนะคะ ^__^~
 
# เรื่องสั้น เรื่อง กองปราบจิตป่วน City Hunter #
 
ตอน รถไฟเหาะหฤหรรษ์ ตอนที่ 3
 
 
"โมะไปดูแถวๆที่เก็บของกันเหอะ แถวนั้นอาจจะมีเจ้าเครื่องเล่นนั้นก็ได้ ตอนมันยังไม่ประกอบน่าจะหาของง่ายกว่านะ"
 
 
                แสดงละครตบตาพนักงานสาวสวยขายบัตรด้านหน้าเสร็จก็ตรงดิ่งมายังร้านไอติมที่สองพ่อลูก เอ้ย! สองน้าหลานยืนคอยอยู่สักครู่ใหญ่ๆแล้วทันที เข้าถึงตัวได้ก็คว้าที่ข้อมือหนาของคนตัวโตกว่าให้ออกไปหาของด้วยกัน อาทิตย์หน้าเจ้าของเล่นหวาดเสียวที่ว่าจะเปิดทำการ ถ้าเธอหาไม่เจอ ของสำคัญที่ว่าอาจจะเสียหายไปก่อนได้ หรือไม่อย่างนั้นก็ถูกเปลี่ยนที่ซ่อนซึ่งถ้าเป็นอย่างนั้นโอกาสที่จะเจอยิ่งยากเข้าไปใหญ่
 
 
                ก่อนจะได้ออกทำงาน ก็เจอแรงขืนตัวของเด็กโข่งกลายร่าง 'ยังจะมีอารมณ์เล่นอีกนะ!'
 
 
 
"โห..........แม่อ่ะ พ่อกะลูกยังไม่ได้เล่นอะไรเลยนะครับ เข้ามาปุ๊บจะให้ทำงานเลย ?" มือข้างหนึ่งอุ้มคนดีตัวเล็ก อีกข้างที่ถือไอติมกลับถูกนักแสดงมืออาชีพลากให้ไปยังจุดหมายที่เธอวาดหวังโดยไม่ทันตั้งตัว ยื้อแขนไว้เบาๆสาวเจ้าก็ไม่สามารถทำอะไรต่อได้ เพราะประโยคที่เขาเอ่ยออกไปชวนให้เกิดอาการเห่อแดงขึ้นมาที่แก้มสวยซะอย่างนั้น
 
                'น่ารัก' กับทุกๆอย่างที่เป็นแก้ว ภายนอกใครๆอาจจะมองว่าผู้หญิงของเขาสวยและเซ็กซี่ ยิ่งบนร่างกายประดับด้วยเสื้อผ้าของหัวขโมยจอมวางแผนอย่างซีสต้าร์ ชุดหนังรัดรูปนั่นด้วยแล้ว ถึงจะเป็นวายร้ายจอมขี้ขโมยแต่ก็ไม่อาจปฏิเสธได้ว่าลูกแมวตัวนี้แสนจะเซ็กซี่เหลือเกินเมื่อได้มองดวงตาที่แสนยั่วยวนนั่น แต่เขากลับมองเห็นเพียงความน่ารัก น่ารักตั้งแต่ครั้งแรกที่เจอกัน [ตอนหน้าจะเล่าให้ฟังนะคะ : คนดี] โดยเฉพาะบทคุณแม่ยังสาวในตอนนี้ ดูกี่ทีก็เห็นแต่ความน่ารัก แก้วมักจะทุ่มเทกับงานที่ได้รับมาก ซึ่งบางทีเขากลับคิดว่ามากเกินไปหรือเปล่า อันตรายไหม เสี่ยงแค่ไหน เจ้าตัวแสบไม่คิดจะสนใจ ถึงว่าล่ะประชากรทั้งบ้านของเขาที่ L.A. ถึงได้เทใจให้ความรักเสียจนหมด
 
 
                ปฏิเสธไม่ได้เลยว่า เขาก็คือหนึ่งในนั้น .... เทใจรักเสียจนหมดหน้าตักไม่สามารถเพิ่มเติมได้ไปมากกว่านี้อีกแล้ว และไม่มีวันที่จะลดน้อยไปได้อีกตลอดชีวิตของผู้ชายคนนี้
 
 
"ตลก ?" แน่ะ ทำหน้าตา ท่าทางน่ารัก เอียงคอเล็กๆใส่เขาอีกแล้ว เดี๋ยวจับอุ้มขึ้นรถกลับคอนโดตอนนี้เลยดีไหมครับ?
 
 
"เปล่านี่ครับ น่ารักดีออก เรียกกันแบบนี้ก็ดีนะครับ แม่จ๋า......ฟอด.....หอมจังครับแม่คุณทูนหัว" ย้ายคนดีตัวเล็กให้คุณแม่แล้วจ่ายเงินค่าไอศครีมก่อนจะโอบเอวบางหลวมๆผลักให้เดินออกไปสู่บรรยากาศของสวนสนุกกว้าง โดยไม่ลืมสูดดมความหอมจากแก้มนุ่มนิ่มจนเต็มปอด 'ชื่นใจที่สุดในโลก'
 
 
"-////- ตลกล่ะ เอาหน้าขี้เหร่ออกไปไกลๆเลย ใครจะไปเรียกแบบนั้นจริงๆกันล่ะ ละครน่ะละคร เคยดูหรือเปล่าหลังข่าวภาคค่ำอ่ะ?" มือเรียวโอบเอาเด็กน้อยไว้เลยไม่สามารถปฏิเสธสัมผัสสวาทจากชายคนรักที่ชักจะรู้สึกหน้าด้านขึ้นทุกวัน ไม่ได้รู้สึกอายอะไรเลยทั้งนอกบ้านในบ้าน หวังว่าวันนี้เธอจะไม่บังเอิญมาเจอเพื่อนที่มหา'ลัยเหมือนคราวก่อนที่เจอยายขนมจีนบนโรงพัก จนเกิดเรื่องต้องเปิดตัวพี่ชายโดยไม่ได้ตั้งใจอีกนะ แก้วใจเหนื่อยที่จะโกหกแล้วล่ะ [หมายถึงโกหกกับเพื่อนๆนะคะ ส่วนโกหกเรื่องงานน่ะยิ่งทำยิ่งสนุก ฮิฮิ]
 
 
 
"ลูกรักดูคุณแม่ทำกับเราสิครับ" ยัง ยังเล่นไม่ยอมเลิก ดูท่าวันนี้ทั้งวันเธออาจทำได้แค่มาดูลาดเลาเท่านั้น แล้วกลับมาลงมืออีกทีในวันอาทิตย์หน้าหรือเปล่าเนี่ย? เถียงตลอดไม่ยอมตามใจเลย เดี๋ยวถ้าเธองอนขึ้นมาจะหาว่าไม่เตือนนะ ฮึ!
 
 
 
"โมะตะหยกป้ะ? // มาม้าไปกันเหอะคนดีจะช่วยหา แต่คนดีว่าเข้าบ้านผีฉิงก่อนแล้วค่อยไปหาได้ไหมคะ นะคะมาม้า นะนะ" เด็กน้อยในมือหันหน้าไปว่าชายตัวโตช่วยเธออีกแรง ก่อนจะกลับมาทำตาปริบๆ เอียงคอทำปากจู๋แล้วร้องขอในสิ่งที่ตนเองปรารถนา 'ท่านี้อีกแล้ว เห็นแล้วมันอดใจอ่อนไม่ได้ทุกทีสิน่า...ทั้งน้าทั้งหลานเลยนะ เล่นกับเขาหน่อยก็แล้วกันไหนๆก็ไหนๆแล้ว เดี๋ยวจะหาว่าไม่เนียน..'
 
 
 
"คนดีจ๋า เอาอย่างนี้นะคะ ถ้าม้าหาของที่อยากได้เจอแล้ว ม้าจะให้หนูเล่นทุกอย่างเลย แต่ตอนนี้เชื่อม้านะคะ ม้าจะปล่อยให้คนดีไปเล่นกับปาป๊าแค่สองคนก็คงไม่ได้...." วางคนน่ารักตัวเล็กลงกับพื้นแล้วนั่งยองๆตรงหน้า ส่งสายตาจริงใจสุดๆให้ไป ยังไงวันนี้เธอต้องได้เข้าไปดูลาดเลาเจ้าเครื่องเล่นที่ว่าก่อน แล้วค่อยกลับไปวางแผนกับพี่เฟย์เพื่อหาทางเอาของสำคัญที่หายไปออกมาในวันอาทิตย์หน้า แต่ก็คงจะใจร้ายให้คนดีได้แต่มองเครื่องเล่นชวนสนุกของเด็กๆไม่ได้ อย่างนั้นก็ต้องมีข้อตกลงกันหน่อย คนละครึ่งวันก็แล้วกัน
 
 
 
"งั้น....ถ้าคนดีช่วยหาของ จะได้ไปเล่นเรวๆใช่ไหมคะหม่าม้า?" เด็กฉลาดเข้าใจอะไรได้รวดเร็วอย่างคนดีพยักหน้าสองสามครั้งเมื่อได้ฟังที่เธอพูด โดยไม่ลืมมอบตำแหน่งอันทรงเกียรติให้เธอพ่วงท้ายมาด้วย เพื่อเสริมสร้างความเป็นครอบครัวให้ให้แข็งแรงมากขึ้นไปอีก
 
 
 
"จ๊ะคนเก่งของม้า ^___^....ฟอด....."
 
 
@@@@@@@@@@@@@@@@@@@
 
 
"ยาหยี อยากเล่นอะไรเหรอครับ?" นึกขอบคุณบ้านญาติและคุณแม่ของตัวเองก็วันนี้ ที่ทำให้เขาให้มาพบกับนางฟ้าคนสวย เพื่อนรุ่นเดียวกันของอ.วิศวโดยบังเอิญ ถ้าไม่ใช่เพราะคุณแม่บังคับให้เขาตื่นแต่เช้าเพื่อมาเยี่ยมญาติฝ่ายพ่อที่พึ่งจะเดิน ทางมาถึง กทม.ได้สองสามวัน โดยที่บ้านของคุณญาติที่เคารพดันอยู่แถวๆสวนสนุกใกล้เจ๊งนี่น่ะสิ ขากลับเลยได้เจอะนางฟ้าคนสวยที่บ่นพึมพำๆอยู่คนเดียวตรงประตูทางเข้า จนเลยลากเขาเข้ามาด้านใน
 
               
                จะเพราะอะไรก็ช่างเหอะที่คนสวยยอมให้เขาเข้าใกล้และเอ่ยใช้สรรพนามหวานหูขนาดนี้  ยังไงซะมันก็ไม่ใช่ความฝันเขาจะไม่ยอมเก็บอะไรมาคิดเล็กคิดน้อยให้นางฟ้าบินหนีแน่ๆ  วันนี้ทั้งวันกบต้องได้ออกเดทกับนางฟ้า !!!!
                                    
 
"เอ.....เจ้าเครื่องเล่นที่ว่ามันอยู่ตรงไหนของมันกันนะ?" หลังจากที่สามารถโมเมลากเจ้ากบเพื่อน นศ.ของยายแก้วเข้ามาเป็นคู่รักข้าวใหม่ปลามันเพื่อที่จะได้ลองของเล่นใหม่ในอาทิตย์หน้า ก็มายืนอยู่ในบริเวณสวนสนุกโดยไม่ได้ตั้งใจ ครุ่นคิดแต่ว่าจะทำอย่างไรเพื่อเข้าหาจุดหมายของวันนี้ที่มาได้ จนได้ยินเสียงรบกวนประสาท ซึ่งแน่นอนว่ามาจากกบจากดาวนาแม็กที่ยืนหน้าหล่อตัวสูงอยู่ข้างๆเธอนี่เป็นแน่
 
 
"ยาหยี .... ที่รัก ..... นางฟ้า ..... เฟย์ครับ!!!!!!!!!!!!!!!!! "
 
"ฮึ