กองปราบจิตป่วน [City Hunter] ตอน รถไฟเหาะหฤหรรษ์

เรื่องที่แต่งนี้เป็นเพียงเหตุการณ์ที่สมมติขึ้นเพื่อความบันเทิงเท่านั้น 
ตัวละครไม่มีส่วนเกี่ยวข้องใดๆทั้งสิ้น กรุณาอ่านแบบไม่คิดมากนะคะ ^__^~

# เรื่องสั้น เรื่อง กองปราบจิตป่วน City Hunter #

ตอน รถไฟเหาะหฤหรรษ์ ตอนที่ 1 The First

"สิทธิพิเศษสำหรับผู้ที่มาเป็นครอบครัว จะได้รับตั๋วฟรีขึ้นรถไฟเหาะหฤหรรษ์ที่พึ่งย้ายมาจากประเทศญี่ปุ่น

ในวันอาทิตย์นี้ก่อนใคร พิเศษสุดๆสำหรับ 20 ครอบครัวที่น่ารักเท่านั้น"

"รถไฟเหาะหฤหรรษ์....ครอบครัว?"

.

.

.

"โมะอ่า คนดีจะดูโคงันๆๆ"

"น้าโมะหล่อกว่าตั้งเยอะ ดูน้าโมะแทนเหอะ ให้น้าดูข่าวนะครับ นะนะ"

                นั่งเล่นไอแพดของตัวเองอยู่ในห้องนอนก็ได้เจอกับข้อความที่ถูก RT(Retweet) ต่อๆกันมาในหน้า TL(Timeline) ของตัวเอง เกี่ยวกับโปรโมชั่นสุดพิเศษของสวนสนุกที่กำลังจะเจ๊งไม่เจ๊งแหล่ในขณะนี้ 'เห็นว่าใกล้ปิดตัวแล้วไม่ใช่หรือไงนะ? .... แล้วทำไมยังจะเอาเครื่องเล่นมาลงเพิ่มอีกล่ะ?' ยังไม่ทันได้ประมวลผลอะไรเท่าไหร่ เสียงของเด็กแย่งกันดูทีวีจากข้างนอกก็เข้ามากระทบโสตประสาทเสียก่อน

"เฮ่อ..... คิดอะไรไม่ออกแล้วเนี่ย"

.

.

                ปิดไอแพดได้ก็เดินออกมาดูสถานการณ์ด้านนอกเพราะเป็นห่วงว่าเด็กตัวโตจะถูกเด็กตัวเล็กใช้รีโมททีวีตีหัวแบะแล้วเป็นเธอเองที่ต้องมานั่งทำแผลในวันหยุดของตัวเองแบบนี้ 'ไม่ใช่เรื่องดีแน่ๆ ถ้าจะต้องมาเห็นเลือดเห็นเนื้อใครในวันพักผ่อนดีๆอย่างนี้น่ะนะ'  ก่อนจะหันไปสบตากับเด็กตัวโตแล้วเดินเข้าห้องครัวไป แล้วก็ได้ยินเสียงเด็กเลี้ยงแกะเล่านิทานเป็นตุเป็นตะหลอกเจ้าเด็กตัวน้อย

.

.

"อ๊ะ เมื่อกี๊น้าโมะเห็นน้าแก้วทำคัพเค้กสตรอวเบอร์รี่ที่คนดีชอบด้วยสิ สงสัยน้าโมะต้องเลิกดูทีวีแล้วไปหาขนมอร่อยๆกินดีกว่า...."

"แก้วๆๆ คนดีไม่ดื้อ คนดีกินหนมๆๆๆ"

.
.

'เฮ่อ ให้มันได้แบบนี้สิน่า'

@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@

"น้าแก้วยู้ไหมคะ ว่าคนดีชอบอะไรมากที่ฉุดในโลก?" เด็กน้อยเอียงคอถามอย่างน่ารักน่าชัง จนเธอเองเห็นแล้วก็อดก้มลงไปฟัดแก้มอิ่มๆนั่นไม่ได้ ก่อนคนตัวเล็กจะหัวเราะออกมาเพราะจั๊กกะจี้

"เอ....สตรอวเบอร์รี่รึเปล่าน้า?" เด็กน้อยพยักหน้าหงึกๆสองที ก่อนจะเอื้อนเอ่ยข้อคำถามออกมาใหม่อีกรอบ

"แล้วน้าแก้วยู้ไหมคะ ว่าคนดีรักใครที่ฉุดในโลก" คนดีลุกจากเก้าอี้ตัวสูงแล้วปีนขึ้นมานั่งบนโต๊ะทานข้าวข้างๆมีจานคัพเค้กที่เธอพึ่งนำออกมาจากตู้เย็น ปากเล็กเอ่ยถามไปพลาง มือนุ่มนิ่มก็หยิบขนมของโปรดเข้าไปปากพลาง 'น่ารัก' ช่างน่ารักเสียจนคิดไปไกลว่า ถ้าคนดีเป็นลูกสาวตัวน้อยๆที่สวรรค์ได้มอบให้เธอกับโทโมะจริงๆจะดีแค่ไหนกันนะ 'อ๊ะ เพ้อเจ้ออะไรเนี่ยเรา (-/////-) '

"อืม....เป็นน้าแก้วกับน้าโมะหรือเปล่าเอ่ย?" เอ่ยตอบไปพร้อมกับใช้นิ้วหัวแม่มือปาดเอาครีมที่เลอะอยู่ตรงมุมปากของเด็กน้อยออก ตอนนี้ขนมเลอะไปทั้งมือและหน้าของนางฟ้าตัวน้อยๆแล้ว

"ข้อฉุดท้าย ถ้าน้าแก้วตอบถูก คนดีจะหอมแก้มแก้ว3ทีเลย! ...คนดีชอบไปที่ไหนมากที่ฉุดในโลก?" คนดีพยักหน้าหงึกๆอีกสองทีก่อนจะเอ่ยคำถามในข้อที่สาม ดูจากปฏิกิริยาตอบสนองของการเฉลยคำถามในสองข้อที่ผ่านมานั้น ดูเหมือนจะไม่ได้มีความอะไรเท่ากับคำถามในข้อสุดท้าย ที่คนดีบอกจะมีรางวัลให้ถ้าตอบถูกเสียด้วย ตอบถูกมาสองข้อเด็กน้อยให้แค่การพยักหน้าไปสองทีเท่านั้นเอง 'จะตอบอะไรดีนะ?'

"เอ...ไม่รู้สิคะ เป็นสวนสัตว์ใช่ไหมเอ่ย?" ก็คนดีน่ะชอบดูรายการสัตว์ แถมยังเคยขอเลี้ยงเจ้าพิชบลูมาแล้วเมื่อเดือนก่อน

.

.

"ฮึ ไม่ช่าย ฮิฮิ ทายอีกๆ ตอนนี้เหลือแค่สองทีนะแก้วๆ"

.
.

"เด็กดื้ออย่างคนดีน่ะ ก็ต้องชอบไปเที่ยวสวนสนุกอยู่แล้ว ไม่เห็นยากเลยครับ ....ฟอด.... หอมจัง นี่ก็อร่อย" จู่ๆก็มีแขกไม่ได้รับเชิญโผล่มาจากไหนไม่รู้ ช่วยตอบคำถามพร้อมกับหยิบคัพเค้กเข้าปากแล้วขโมยหอมแก้มเธอไปหน้าตาเฉย

"คอแทบหักอะ" ค่อนขอดกลับไปเพราะดุไปก็ไม่มีประโยชน์ เคยขอหลายครั้งว่าอย่าทำอะไรแบบนี้ต่อหน้าเด็ก เคยฟังที่ไหนล่ะ 'หอมซะแรงจนคอแทบหัก'

"โมะสิดื้อ มาหอมแก้วได้ไงอ่ะ คนดีจะหอมอยู่นะ ฮึ โมะดื้อๆๆๆๆๆ มาให้คนดีตีนะๆ" เด็กน้อยรีบลงจากโต๊ะทานข้าวแล้ววิ่งตามเด็กโข่งออกไปข้างนอก ก่อนจะได้ยินเสียงโวยวาย บอกว่ายอมและจะพาไปเที่ยวสวนสนุก

"ฮะๆ น้าโมะยอมแล้วอย่าตีน้าโมะเลยนะครับ เอางี้เดี๋ยวไว้น้าโมะไม่มีงานเมื่อไหร่ จะพาคนดีไปเที่ยว ไปที่คนดีอยากไปที่สุดในโลก.............. ดีไหมครับ"

"จริงนะ งั้นก็ได้ งั้นคนดีให้โมะหอมแก้วๆได้อีกสองที เพราะน้าโมะตอบถูก ฮิฮิ" อ่าว แล้วเกี่ยวกับแก้มนุ่มๆของเธอไหมเนี่ย?

.

.

@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@

"ของโบราณที่หายไปถูกส่งไปที่ญี่ปุ่นเมื่อ 4 วันก่อน และตอนนี้มันไม่ได้อยู่ที่นั่นแล้ว เห็นว่าถูกขนย้ายไปพร้อมกับอุปกรณ์ประกอบเครื่องเล่นหวาดเสียวที่จะถูกส่งมายังKZแลนด์ที่เมืองไทยเมื่อ 2 วันที่ผ่านมา"

"เครื่องเล่นหวาดเสียวเหรอคะ?....จากญี่ปุ่น"

"จ้ะหนูแก้ว รถไฟเหาะหฤหรรษ์อะไรนี่ล่ะ บอสไม่แน่ใจ ....แต่ระวังด้วยนะของที่ว่าราคามหาศาลเลยล่ะ"

"ค่ะบอส"

                จู่ๆก็นึกถึงเรื่องที่คุยกับบอสเมื่อวันก่อน เพราะได้ยินคำว่าสวนสนุกบ่อยเสียจนทำให้คิดขึ้นมาได้ ก่อนจะนึกย้อนไปที่หน้าจอ TL ของตัวเองเมื่อเช้าขึ้นมาได้ ใบหน้าสวยก็เผยรอยยิ้มสนุกขึ้นมาอย่างปิดไม่มิด

"สิทธิพิเศษสำหรับผู้ที่มาเป็นครอบครัว จะได้รับตั๋วฟรีขึ้นรถไฟเหาะหฤหรรษ์ที่พึ่งย้ายมาจากประเทศญี่ปุ่น

ในวันอาทิตย์นี้ก่อนใคร พิเศษสุดๆสำหรับ 20 ครอบครัวที่น่ารักเท่านั้น"

"รถไฟเหาะหฤหรรษ์....ครอบครัว? .... ใช่สิ ต้องไปเป็นครอบครัวสินะถึงจะมีสิทธิ์เข้าไปเล่นได้น่ะ"

.

.
"อยู่ๆก็ขอให้พาไปเที่ยว ปรกติวันเสาร์แก้วจะให้พักอยู่ที่บ้านไม่ใช่เหรอ? ชวนไปไหนก็ไม่เคยยอม" โทโมะเดินออกมาจากห้องน้ำพร้อมกับใส่ผ้าขนหนูแค่ผืนเดียวที่มีทีท่าว่าจะหลุดไม่หลุดแหล่ ในมือมีผ้าผืนเล็กที่พยามยามซับน้ำออกจากศีรษะ ก่อนจะมานั่งที่ปลายเตียง แล้วยื่นผ้าให้เธอรับมาช่วยซับผมให้

.

.

"ก็....." ไปไม่เป็นกับสภาพล่อแหลมตรงหน้า เรื่องโกหกน่ะยอมรับว่าเธอเองก็เก่งมาก เพราะทั้งงานที่ทำอยู่และสถานะของตัวเองกับอ.ที่ปรึกษาสุดหล่อที่บอกเพื่อนๆในคณะไปได้แค่ว่าพี่น้องกันน่ะก็บอกได้อย่างดีอยู่แล้วว่าแต่งเรื่องเก่งแค่ไหน แต่สภาพที่เห็นอยู่เนี่ย มันทำให้เผลอคิดลึกไปไกลไง เลยลืมคำโกหกที่เตรียมมาไว้ทั้งหมด 'ไปนอนกับคนดีมาตั้ง3-4วันเพราะเด็กน้อยไม่สบาย เห็นก็แต่อะไรๆที่มันน่ารัก ตอนนี้คนดีหายแล้วเลยกลับมานอนที่ห้องของคนรัก กลับมาเจออะไรที่มันน่า......แบบนี้ ห่างหายจากอ้อมกอดอุ่นๆไปนาน สมองมันก็พาลคิดแต่เรื่องทะลึ่งขึ้นมาซะอย่างนั้น ฮึ่ย ยายแก้วบ้า!!! >____<'

.

.

"ก็อะไรครับ? ....หอมจัง....อ๊ะ ...." คิดอะไรไปเรื่องเปื่อยก็ถูกคนตัวโตกว่าคว้าเอวเล็กเข้ามาแนบที่ใบหน้าหล่อๆ ก่อนจะถูกสูดดมเข้าที่ปมชุดคลุมอาบน้ำของตัวเอง แล้วคนตัวโตก็ถูกผลักให้นอนแผ่ราบไปกับเตียงกว้าง

"ก็คนดีอยากไปไง พาแก้วกับคนดีไปไม่ได้เหรอคะ?" นอนทับอยู่บนตัวชายหนุ่ม ใช้นิ้วเรียวจิ้มเข้าที่กล้ามเนื้ออกเป็นมัดๆสองสามครั้ง ช้อนตามองและแอบเอาวิชาเอียงคออ้อนๆของคนดีเมื่อเช้ามาใช้

"อ่า....ทำกันถึงขนาดนี้ แก้วคงไม่คิดว่าจะได้ตื่นเช้าเพื่อไปเที่ยวแล้วนะครับ"

* ขอโทษนะคะที่ผิดเวลาไปหน่อย แบบนี้ยังเรียกว่าเย็นๆอยู่ไหมคะ? T___T ตอนนี้ดูเหมือนจะเป็นแก้วคนดี มากว่าโทโมะแก้วนะคะเนี่ย คิกๆ ฝนตก TC นะคะ *