รักก็ได้ นายตัวดี

โทโมะ : มามะขอจูบที    (เขาพูดเราเดินเข้าไปใกล้เธอ)
 
แก้ว:  นี่หยุดเลยทำบ้าอะไรดูหน่อย (     เ ธอว่าพร้อมเอาปิดปากเขา)
 
โทโมะ:  โถ๋แก้วก็    ( เขาพูดหลังจากที่เธอเอามือออก)
 
แก้ว :จะทำอะไรดูสถานที่หน่อยคนเยอะอายคนอื่นบ้าง   (เธอได้ดุเขาไป)
 
โทโมะ : งันแสดงว่าถ้าไม่มีคนอื่นทำได้ งันปะเข้าห้องกัน (  เขาพูดแล้วดึงเธอไป)
 
แก้ว  :  นี่สมองคิดได้แค่นี้ใช่ไหมเนีย ( เธอว่าเขาแล้วดึงหูแรงๆ)
 
โทโมะ :  โอ๊ยแก้วจ๋าพี่เจ็บนะ 
 
แก้ว: เจ็บสิดีจะได้จำ  คิดอะไรบ้าๆ อยู่ได้
 
โทโมะ  :แต่พี่คิดกับแก้วคนเดียวนะไม่มีคนอื่นเลย
 
แก้ว : ไม่ต้องมาหวานเลย
 
โทโมะ  :   ก็พี่รักๆแก้วนิน่า  (เขาพูดเราเอาน่าเขาใกล้เธอ  จนเธอนั้นเขินน่าแดง
 
แก้ว:  พี่บอกแก้วบ่อยจะตายจนแก้วเบื่อคำว่ารัก ออกจากปากพี่แล้วนะ
 
โทโมะ  :แต่สำหรับพี่ไม่เบื่อเลยแล้วจะรอคำจากปากแก้วว่ารักให้พี่บ้าง   (เขานั้นได้พูดอย่างจริงจัง)
 
แก้ว : รอต่อไปนะ   (  เธอพูดแล้วหันหนีเขาไม่อยากให้เขานั้นเห็นตนน่าแดง)
 
โทโมะ  :แล้วเมือไรล่ะ จะบอกว่ารัก   แก้วรักพี่บ้างไหมบอกหน่อยสิ
 
แก้ว : แก้วยังไม่พร้อมอ่ะ  (   เธอนั้นได้ตอบไปส่งๆ)
 
โทโมะ  :งันจะรอนะ  อย่านานนะแก้ว  เ(ขานั้นได้พูดด้วยน้ำเสียงผิดหวัง)
 
แก้ว:  พี่ ถ้านานจะไม่รอเรอ   
 
โทโมะ  :รอสิ แต่ขอให้แก้วรักก็พอแล้ว
 
แก้ว : แล้วถ้าแก้วอยากจะตอบแล้วอ่ะ
 
โทโมะ   :  จริงเรอแก้ว 
ตอนนี้เขาและเธอนั้นน่าใกล้กันมาก
 
แก้ว : แก้วก็ ...... เออ  ก็  ..  รักพี่นะ
 
โทโมะ    :จริงเรอแก้วแก้ว  (เขาได้แสดงอาการดีใจแล้วอุ้มเธอ)
 
แก้ว  :เธอได้พยักน่าและเขิน  ปล่อยแก้วลงได้แล้ว
เขานั้นได้ปล่อยเธอลง  แล้วพาเธอเดินริมชายหาดไปยังร้านอาหาร
 
บ้านพัก
ตอนนี้แก้วกับเฟย์ได้เขาห้องนอนไป  เหลือแต่  เขื่อนกับโทโมะที่นั่งดู โทรทัศ
 
เขื่อน:  ไอโมะเป็นไงบ้างว่ะ ( เขานั้นได้ถามเพื่อนทันที)
 
โทโมะ :ดีสุดๆ ว่ะ  แก้วตกลงรักข้าแล้ว   แล้วแก่ล่ะว่ะ  
 
เขื่อน : โอเลยว่ะ   และแผนที่เราเตียมไว้จะยกเลิกไหมว่ะ
 
โทโมะ:  ไม่ว่ะ ถึงแก้วจะเป็นแฟนกูแต่กูก็อยากกินน้องมึงทั้งตัวอยู่ว่ะ
 
เขื่อน  :แม้สุดยอดเลยนะมึง เอาจช่วยเลย