รักคุณเข้าอีกแล้ว {TK and PF

นิยายเรื่องนี้เกิดจากความจิ้นไม่ชอบขอโทษด้วยน่ะค่ะ>___<!
------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
“มีแค่นี้ใช่มั้ยค่ะ จะได้จัดการเลย.”หญิงสาวสูงขาวคนนึงเอ่ยกับรุ่นพี่หนุ่ม
“อืม แค่นี้แหละแก้วจัดการได้น่ะ”รุ่นพี่หนุ่มเอ่ยถาม ฝ่ายรุ่นน้องก็พยักหน้าก่อนจะหันมายิ้มร่าเริงให้
“ค่ะ ได้ค่ะงั้นแก้วขอตัวก่อนน่ะค่ะ”หญิงสาวเอ่ยขึ้นก่อนจะยกมือไหว้พอเป็นพิธีแล้วเดินออกไปฝ่ายรุ่นพี่ค่อยๆเอามือ
ลงสายตามองสาวรุ่นน้องอย่าไม่วางตา
“พี่โมะ มองไรอ่ะ”หนุ่มตาตี๋แตะไหล่พี่ชายเบาก่อนจะมองไปตามทางที่พี่ชายเขามอง
“ห๊ะ ไรน่ะ”
“หูตึงหรอค่าบบ’พี่ผมบอกว่ามองอะไร”
“มองหาป๊ะป๊าแกมั้ง”โทโมะหันมาก่อนจะผลักหัวไอ่น้องชายตัว
“โห่ๆเล่นพ่อเลยเออะ”ป็อปปี้มองหน้าอย่างหาเรื่อง
“พ่อแกก็พ่อฉันนั่นแหละ”โทโมะเอ่ยเอื้อมมือไปหยิบหนังสือแล้วเดินออกไป
“เออว่ะ พ่อเราก็พ่อมันนี้หว่า วุ้ย!ไรแว๊ะ”ป็อปปี้ขยี้หัวหน่อยก่อนจะวิ่นตามพี่ตัวเองไปวิ่งจนไปชนกับใครเข้า
“ว๊ายย!”
“เฮ้ย!”ป็อปปี้มองหญิงสาวที่กำลังจะก้นจ้ำแต่มือแกร่งนั้นก็คว้าเอวไว้ซะก่อนแล้วช้อนผู้หญิงคนนั้นให้อยู่อ้อมแขนฟางก็ได้แต่ปิดตาแน่นไม่แม้แต่จะลืมตาขึ้นมา
“นี้คุณลืมตาได้แล้ว”ป็อปปี้ลูกนกที่สั่นๆอยู่ในอ้อมแขนฟางเปิดตามาข้างนึงแล้วตรวจรอบตัวเองดู
“ไม่เป็นอะไรนี้น๊า”ฟางเอ่ยป็อปปี้ได้แต่กอดอกมอง
“ขอบคุณมีมั้ยหนออ?”จู่ๆป็อปปี้ก้เอ่ยขึ้นมา
“ก็คุณมาชนฉันก่อนอ่ะแล้วฉันจะขอบคุณคุณทำไม”ฟางมองอย่าหาเรื่อง
“เอ๊าๆ ถ้าคุณไม่มีผมรองรับไว้ล่ะก็จับก้นแน่..”ป็อปปี้บอก
“เออๆ ขอบคุณก็ได้ ‘ขอบคุณ!’น่ะ ไปก่อนน่ะ”ฟางเอ่ยแล้วรีบวิ่งหายไปที่สุด
“อะไรของเขา”ป็อปปี้งงแล้วหันมาทางด้านหน้าก็เจอกับประเป๋าสตางค์ของใครบางคนตกอยู่
“ของใครว่ะ”ป็อปปี้หมุนไปหมุนมาแล้วเปิดดู
“เฮ้ย!ไอ่ป็อปแกจะกลับบบ้านมั้ยเนี๊ยะ”โทโมะตะโกนมา
“กลับๆ”ป็อปปี้เอ่ยแล้วเอากระเป๋าสตางค์เก็บไว้ด้านหลังกระเป๋าแล้วรีบวิ่งไป.
 ----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
อัพแป้วว> <♥ เม้นหน่อยโผ๋มมหน่อยน๊าค่าบบบ'
มันไม่หนุกหรอ เม้นหน่อยน่ะ