Living in the heart สิ่งที่อยู่ในหัวใจ...ของฉัน

 
หลังจากเสร็จภารกิจ เอ๊ย..ไม่ใช่ๆเคลียกันเรียบร้อยแล้ว....
 
            ร่างบางเดินออกมาจากห้องน้ำหลังจากชำระร่างกายอยู่นานคนข้างนอกรอจนแทบหลับไปเลยก็ว่าได้
แก้วนั่งอยู่หน้ากระจกบานใหญ่พร้อมกับรอยยิ้มที่พุดพรายเต็มใบหน้าหวานก่อนจะถูกมือหนาเกาะกุมที่ไหล่บาง
 
“อะไร= =”
 
“ฉันเซตให้”โทโมะจัดการหวีเรือนผมให้แก้วอย่างเบามือและเซตมันออกมาอย่างสวยงาม แก้วรู้สึกดีไม่น้อย ถึงแม้ว่าบุคลิกและนิสัยของโทโมะจะเย็นชาเรียบเฉยแต่ที่จริงแล้วสำหรับแก้วมันไม่ใช่เลย ในสายตาแก้วผู้ชายคนนี้อ่อนโยนมากๆคนนึงเลยล่ะ
 
“เสร็จแล้ว สวยใช่มั๊ย”
 
“อือ”-/////////////////-  แก้วตอบพร้อมหลุบสายตาต่ำด้วยความเขินอาย
 
       มือหนาไล้ลงต่ำเรื่อยๆจนมาหยุดที่หน้าอกของร่างบางกอบกุมไว้พร้อมเค้นคลึงเบาๆอย่างอยากแกล้งคนปากแข็งที่ไม่ยอมพูดสักที
 
เพี๊ยะ!!!
 
“โทโมะ เอามือของนายออกไปนะไอ้บ้า!!!”แก้วด่าลั่นก่อนจะฟาดมือโทโมะอีกครั้งนับไม่ถ้วน
เพี๊ยะ …ไอ้หน้าด้าน
 
“ด้านได้ อายอด” ดูเค้าพูดเข้าT_T
 
เพี๊ยะ ….ไอ้จอมฉวยโอกาส
 
“ก็โอกาสมันน่าฉวยนี่นา” โทโมะ!!!
 
เพี๊ยะ......ไอ้โรคจิต!!!
 
“แล้ว...รักมั๊ยล่ะ?” เอ่อ...จะด่าว่าอะไรดี
 
.
.
.
 
“โทโมะ นายอย่ามาทำรุ่มร่ามกับชั้นนะ><”
 
“ทำไม? ก็เธอเป็นเมียชั้นนี่!!!”
 
O.O!!
 
“โทโมะ -//////////-“
 
“หรือเธอจะปฏิเสธว่ามันไม่ใช่เรื่องจริง ทั้งที่มันเพิ่งจะผ่ามาเมื่อกี๊นี้”ร่างสูงยียวนกลับอีกฝ่ายที่ตั้งตัวไม่ทันทั้งเขินทั้งอับอาย
 
 
  ว๊ากกกก ไอ้บ้าโทโมะทำไมนายชอบพูดให้ฉันอับอายห๊า!!~
 
 
“ไม่ใช่แล้วกัน!!ถอยฉันจะไปเรียน”
 
“ฮะๆก็ไปสิ”ยันตัวร่างบางให้ลุกขึ้นอย่างรวดเร็วจนแก้วรู้สึกเจ็บจี๊ดตรงช่วงล่าง ทั้งที่เมื่อกี๊อุตส่าห์เก็บอาการไว้อยู่แล้วเชียว
 
“ฮ่าๆเดินไม่ไหวเหรอไง ชั้นอุ้มเอาม่ะ”
 
“ไม่ต้องยุ่ง”
 
“เดี๋ยวต่อไปเธอชินแล้ว...มันก็ไม่เจ็บแบบนี้หรอก”เอ่ยใจความ 2 แง่ 2 ง่าม แล้วเดินผิวปากออกไปอย่างสบายใจกว่าที่แก้วจะรู้สึกตัว...
“ฮะ?”
 
“หมายความว่า......”
 
“โทโมะ! อ๊ากกกกกกกก ไอ้บ้า ไอ้ทุเรศ”แก้วยืนกัดฟัดกรอดอย่างเข้าใจความหมายนั่นดีแล้ว
 
 
                                      ..................................................
 
“เฮ้~แก้วใจ มาสายจัง วันนี้”เฟย์เพื่อนสนิทของแก้วร้องทักมาแต่ไกล
 
“โว้ววว   วันนี้มากับไอ้โทโมะด้วยเหรอ เจอกันที่ไหนอ่ะ บ้านแกไม่ได้อยู่ทางเดียวกันนี่”ชายร่างสูงนามว่าเขื่อนแฟนของเฟย์ทั้งคู่ก็เหมือนเพื่อนกลุ่มเดียวกันเพียงแต่โทโมะจะพูดก็ต่อเมื่ออยู่กับแก้วมากกว่า
 
“-/////////-“
 
 
“......”ยังไม่ทันที่แก้วกับโทโมะจะตอบอะไรก็มีเสียงแทรกขึ้นเสียก่อน
 
หมับ!
 
“^^ แก้ว รายงานเสร็จยัง”ชายหนุ่มหน้าหวานไม่แพ้โทโมะอีกคนตรงเข้าทักแก้วพร้อมเกาะไหล่บางไว้
 
-  - +++
 
 
         เยอะไปๆๆ
 
 
“อะ อ่าวทอร์ชแก้วทำเสร็จแล้วล่ะ แล้วทอร์ชล่ะ”
 
“ยังเลย แก้ว”ทอร์ชเอยด้วยสีหน้าชวนสงสารจนแก้วใจอ่อน
 
“แก้วช่วยนะ^^”
 
“อ่า~แก้วน่ารักจัง ใครได้เป็นแฟนโชคดีตาย^^”ทอร์ชเอ่ยเป็นนัยๆ แก้วยิ้มแห้งๆแล้วเหลือบตามองคนบางคนที่ทำเป็นเมินเฉย
 
“ฮึ!”โทโมะสบถในรำคอเบาๆ
 
 
         หงุดหงิดว่ะ
 
 
ปึง!!
 
     เสียงถีบเก้าอี้ในโรงอาหารดังสนั่นหวั่นไหว ในขณะที่แก้วกำลังจะเดินออกไปช่วยทอร์ชทำงานยังต้องหันกลับมามอด้วยท่าทีตกใจ
 
 
   เป็นบ้าอะไรของเค้า
 
 
“จะไปไหน”ร่างสูงเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงดุดันทำเอาคนทั้งโรงอาหารหันมามอง เขื่อนกับเฟย์ดูจะอึ้งเล็กน้อยกับอาการที่โทดมะเป็น
 
“ไปช่วยทอร์ชทำงาน”
 
“นั่งลง ฉันไม่ให้ไป”
 
ควับ!!
 
เฟย์หันหน้ามามองโทโมะอย่างไม่เข้าใจ
 
 
     อะไรกัน โทโมะเป็นบ้าอะไรของเค้าฮะ
 
 
“อะไร โทโมะนายอย่ามางี่เง่าได้ไหม”ร่างบางโวยวายใส่ยกใหญ่
 
“โทโมะ ทำไมนายไม่ให้แก้วไปช่วยฉัน ขอเหตุผลนายหน่อยได้ม่ะ”ทอร์ชกระชากเสียงด้วยความไม่พอใจที่โทโมะไม่ยอมให้แก้วไป
 
“นั่งลง”
 
“.....”
 
“ฉันสั่งให้นั่งลง”โทโมะไม่สนใจทอร์ชสำหรับเขาทอร์ชก็แค่อากาศ หันไปออกคำสั่งกับแก้วแทน
 
“ทำไมฉันต้องทำตามที่นายบอกด้วย!!”แก้วเถียงคอเป็นเอ็นและไม่ยอมทำตามโทโมะ
 
 
         ยัยเด็กดื้อ เธอตายแน่
 
 
“เฮ้ย โทโมะแกเป็นอะไรว่ะ ก็ให้ยัยแก้วไปช่วยทอร์ชสักหน่อยไม่ได้เลยเหรอไง”เขื่อนที่เงียบอยู่นานเอ่ยถามอย่างไม่เข้าใจ ก่อนจะต้องหันไปเพราะเสียงหัวเราะคิกคักน้อยๆของเฟย์
 
“ฮะๆ><”
 
“เฟย์ ขำอะไรเหรอ บอกหน่อย”เขื่อนเปลี่ยนน้ำเสียงทันทีที่พูดกับเฟย์ อีกฝ่ายก็เอาแต่อมยิ้มและทำท่าเขินบิดตัวไปมา  เพิ่มความสงสัยให้เขื่อนเพิ่มขึ้นไปอีก
 
“ฉัน-บอก-ให้-เธอ-นั่ง-ลง”ร่างสูงเน้นทีละคำ
 
“ไม่!!”แก้วก็ปฏิเสธเสียงแข็งตอบเช่นกัน
 
“เราไปกันเหอะแก้ว”ทอร์ชเอ่ยตัดบทก่อนจะโอบเอวแก้วออกไป
 
“ถ้าเธอก้าวขาออกไป....คืนนี้เทอเจ็บอีกแน่แก้ว!!!”ร่างบางสะดุดกึกเหมือนถูกอะไรรั้งขาไว้ ในขณะที่โทโมะนั่งกระดิกขาอย่าสะใจ  
 
    ร่างบางยืนตัวสั่นหน้าชาอย่างบอกไม่ถูก
 
“แก้ว ไปกั....”
 
“เอ่อ แก้วขอโทษนะทอร์ชแก้วไปช่วยไม่ได้แล้ว แก้วๆมีงานต้องทำนะ ขอโทษนะ”ร่างบางพูดพลางปาดเหงื่อก่อนจะไล่ทอร์ชไปทำงานแล้วตัวเองก็กลับมานั่งกับ โทโมะ!!
 
“เป็นบ้าอะไรฮะ พูดอะไรออกไป!!”แก้วหน้าแดงแปร๊ดกระซิบรอดไรฟันกับโทโมะอย่างอาฆาต
 
     โทโมะนึกขำในใจน้อยๆกับท่าทีที่กำลังขู่ฟ่ออย่างเอาเรื่อง
 
 
       ขู่ชั้นซะ นึกว่าฉันกลัวไหม
 
 
 
“เอ่อ โทโมะ แก้ว ฉันกับเขื่อนไปหาข้าวกินก่อนนะ”ว่าแล้วเฟย์ก็รีบจูงมือขึ้นวิ่งไปทำเอาคนถูกฉุดหน้าแทบคว่ำ
 
 
  เฟเย่ ที่รัก วิ่งหนีไฟไหม้เหรอจ๊ะ ToT
 
 
“เขื่อนๆ”เฟย์สะกิดที่กำลังกินข้าวอย่างเอร็ดอร่อย
 
“อ่าๆไรจ๊ะ^^”
 
“ว่าไหม โทโมะนะ...”เฟย์พูดค้างไว้แล้วทำหน้าครุ่นคิด
 
“อะไรเหรอ โทโมะ เอ นั่นสิ มันเป็นบ้าอะไรของมัน แถมเมื่อกี๊ยังพูดจาแปลกๆใส่แก้วอีกชั้นฟังแล้วขนลุกแทน ฮุ่ย!”เฟย์หัวเราะเล็กน้อยกับท่าทางแอคติงค์โอเวอร์ของเขื่อน
 
.
.
.
 
“ทำอะไร”แก้วแย้งขึ้นเมื่อถูกวงแขนแข็งแรงพาดไว้ที่ไหล่บาง
 
“แสดงความเป็นเจ้าของ”
 
 
 -//////-  โทโมะ นายทำใจชั้นเต้นแรงอีกแล้ว
 
 
“เอาลงไปฉันหนัก!”
 
“ลุกขึ้น!”
 
 
   เอ๊ะ อะไรกัน  อยากสั่งให้นั่งก็สั่งให้ลุกก็ลุก ฉันคนนะไม่ใช่หุ่นยนต์บังคับ
 
 
“จะบ้าเหรอ วันนี้นายแปลกมากรู้ตัวป่ะ  นายเป็นอะไรกันแน่เนี่ย”แก้วแว้ดใสอย่างเหลืออด ตามไม่ทันจริงๆ โทโมะทำตัวแปลกมากขึ้นทุกวันๆ
 
“เป็นอะไรนะเหรอก็เป็น.........สามีเธอยังไงล่ะ”ร่างสูงพูดขึ้นทำให้คนบริเวณรอบหันมามองด้วยความสนใจ สร้างความอับอายให้แก้วได้มากเลยทีเดียว
 
  คนสวยหน้าแดงด้วยความเขินทั้งเขินทั้งโกรธ
 
“โทโมะ!”เพี๊ยะ!มือที่ไวยิ่งกว่าแสงกระทบเข้ากับปากของคนที่พูดให้ตนอับอาย
 
 
  ตบชั้นอีกแล้ว เดี๋ยวชั้นจะตบเทอมั่ง แต่ไม่ใช่มือหรอกนะ...
 
 
“อื้อ อึก...”ร่างสุดบีบปลายคางแก้วไว้แน่นก่อนจะกดจูบหนักหน่วงลงไปบนริมฝีปากบาง คนที่โรงอาหารฮือฮากันยกใหญ่ก่อนจะกลับเข้าที่เพราะไม่ใช่เรื่องของตัวเอง
 
“ฮึ  ฉันตบเธอคืน.....ด้วยปาก ลุกขึ้น!จะลุกดีๆหรือต้องให้ฉันช่วย!!”โทโมะเอ่ยสั่งเสียงเข้ม
 .
.
.