สองคน หนึ่งใจ Combined Heart

  เช้าตรู่~

  แสงแดดอ่อนๆลอดผ่านหน้าต่างเข้ามากระทบกับดวงตาเรียวสวยของร่างบางที่ยังหลับไหลและไม่มีทีท่าว่าจะตื่นง่าย

"ฮื้ม.."ร่างสูงหยีตาอย่างงัวเงียเพราะแสบตากระแสงแดดที่ส่องกระทบก่อนจะค่อยๆปล่อยมือจากเอวบางของคนเป็นน้องแล้วนั่งทบทวนตัวเอง?

 

อะไรกันนะ!!!

 

"แก้ว..แก้ว"โทโมะเขย่าตัวแก้วเบาๆ

"อื้อ...พี่~ขอนอนต่ออีกนิดน้าาา"

"แต่เช้าแล้วนะแก้ว..แล้วนี่บอกที่บ้านหรือเปล่าว่าจะมา!"

O o O!!!!  แก้วตาโตหูผึ่งทันทีไม่ใช่ว่าโดนดุหรอกนะแต่เรื่องที่ลืมบอกที่บ้านว่าจะมาหาพี่ชายแล้วยังจะไม่กลับบ้านอีก

 

ซวยแน่ แก้วจายยยยToT

 

"โทสับๆๆแก้วอยู่ไหนอ่า"แก้วทำท่าเหมือนอยากจะตายตรงนี้เสียให้ได้โทโฒะนึกขำในใจน้อยๆ

"หวายยย~101มิสคอล หม่าม๊า!!!!"แก้วอุทานเมื่อเจอโทรศัพท์ก่อนจะเห็นสายเรียกเข้าจากผู้เป็นแม่

"งั้น..ไปอาบน้ำป่ะ พี่จะไปส่ง^^" 

"ดีเลย^^"ตอบแค่นั้นแล้วรีบกุลีกุจอไปอาบน้ำทันที

.............................................................................................................

เอี๊ยด!!!

เสียงรถเบรกดังลั่นเมื่อแก้วกำลังจะเดินตัดหน้ารถ

ฟึ่บ~

แต่โชคดีที่รถคันนั้นเบรกได้ทันและโทโมะคว้าเอาไว้พอดี

"แก้ว!!!"

"ว้ายย~"

"พี่บอกเเล้วให้เดินดีๆอย่าออกไปนอกถนนขนาดนั้นถ้ารู้ว่า ดื้อ..อย่างงี้พี่ไม่พามาเที่ยวตลาดก่อนหรอกจะพากลับบ้านแล้วไม่มาหากันอีกเลยดีกว่า!!"รู้ว่าพูดไปแล้วตัวเองทำไมได้ ก็ไม่ทำไมแค่อยากจะขู่ก็เท่านั้น-~

"โฮ่-O-พี่อ่ะ"

"งั้นมานี่เลย"หมับ!มือหนาฉุดรั้งข้อมือบางให้เดินไปด้วยกันก่อนที่จะจับมือแก้วไว้แน่น

 

พี่ชาย~อบอุ่นจัง>///<

 

~เดินข้ามถนนจูงมือด้วยกันเวลาดูหนังมีเธอชิดใกล้ กุมมือกันไว้ในวันที่เราอ่อนแอไม่รู้ว่ารักเธอมากเท่าไหร่รู้แค่ว่าเธอคือรักแท้รักไม่มีข้อแม้แค่เธอตลอดไป หลงทางไปก็ไม่กลัวมีเราโลกนี้ที่ดูเหมือนว่างเปล่าก็เปลี่ยนไปเหมือนของขวัญจากฟ้ายิ่งใหญ่"

 

.

.

.

"ถึงแล้ว นี่แหละบ้านแก้ว พี่เข้าไปนะ"เมื่อกลับมายังบ้านของแก้วร่างสูงทำท่าจะไม่ยอมเข้าไปเพราะว่ามีงานต้องทำคั่งค้างอยู่ที่บ้านขืนเข้าไปอยู่ยาวอีกแน่

"แต่พี่..."

"นะ..."สุดท้ายก็ต้องยอมจำนนต่อคนขี้อ้อนอยู่ดี

"เฮ้ออ  ก็ได้"

 

เฮ้อออ  แก้วใจขี้อ้อนไม่เคยเปลี่ยนแล้วพี่ก็ใจอ่อนอีก...ตามระเบียบ--''

 

"อ้ะ..แม่!ดูนี่สิค่ะแก้วพาใครมาด้วย"

"ยัยแก้ว หายไปไหนมาลูก แล้วนี่..."แม่ของแก้วดูท่าจะงงเล็กน้อยที่เห็นแก้วพาผู้ชายเข้าบ้าน

 

ไม่ใช่ป๊อปนี่?

 

"สวัสดีครับคุณน้า"โทโมะกล่าวสวัสดีแม่ของแก้วอีกฝ่ายก็ได้แต่รับไหว้อย่างงๆ

"เอ่อ จ๊ะแล้ว..."

"ฮ่ะๆแม่จำไม่ได้จริงๆด้วย พี่หล่อขึ้นเยอะเลยล่ะ^^"ร่างบางหันกลับไปพูดใส่โทมะ โทโมะส่ายหน้าอย่างเอือมๆกับพฤติกรรมของแก้ว

"แม่ นี่พี่โทโมะไง"

"หา!!โทโมะจริงๆเหรอลูก ยัยแก้วนี่เราเจอพี่เค้าแล้วเหรอ โหน้าจำไม่ได้เลยหล่อกว่าเดิมจริงๆด้วยลูก"

"แม่!!นี่ของหนูนะ"ร่างบางร้องท้วงแล้วเกาะเเขนโทโมะไว้แน่นไม่สนซักนิดว่าคนที่แย้งด้วยจะเป็นแม่!!

"เอ๊ะ ยัยลูกคนนี้นี่พี่เค้าไปเป็นของเราตั้งเเต่เมื่อไหร่กัน เดี๋ยวเหอะป๊อปมาได้ยินจะเข้าใจผิดเรานะ"่แก้วหน้าเจื่อนลงในขณะที่โทโมะมองด้วยความสงสัย

 

ป๊อปี้ใครกันนะ

 

"ไหนๆโทโมะขอน้ากอดหน่อยเร๊ว น้ากอดได้ไหมเนี่ย"

"ได้ครับ^^"พูดยิ้มๆแล้วเดินเข้าหาแต่ก็โดนคนข้างกายรั้งเเขนไว้

"ไม่ได้นะ!!ห้ามกอดนะ หนูกอดได้คนเดียว"

 

หวงพี่ชายหรอกน่า-3-

 

"แก้วใจ~"ร่างสูงเอ่ยเบาๆกับเด็กเอาแต่ใจอย่างแก้ว

"ไม่เอาอ่ะ ไม่ให้กอด><"

"เอ้า เอาล่ะไม่กอดก็ไม่กอด แม่ไม่อยากเถียงด้วยแล้ว ป่ะๆไปนั่งคุยกันดีกว่าเดี๋ยวน้าหาอะไรให้ทานเล่น"

"ครับ"

 

ติ๊งต่อง~

"ใครมานะ ยัยแก้วไปดูสิลูก"

"เดี๋ยวพี่ไปดูให้ก็ได้ แก้วไปช่วยแม่เถอะ"

"อ่าๆได้ เดี๋ยวแก้วมานะสุดหล่อ.........ของแก้ว"ร่างบางเน้นชัดกับคำพูดสุดท้ายก่อนหายเข้าครัวไป

 

ตึกตักๆ อ่าทำไมใจชั้นเต้นแรงแบบนี้นะ

 

"^O^เฮลโหลแก้วใจ~คิดถึงจัง อะ อ้าว?"ป๊อปปี้แวะมาหาแ้ก้วแต่ดันมาเจอชายแปลกหน้าอยู่ในบ้านของแก้วไม่ได้อดจะตะหงิดในใจอยู่ไม่น้อยถ้าไม่ติดที่ว่าเห็นรถของแม่แก้วยังอยู่ในบ้านก็คงิดไปแล้วล่ะว่าแก้วกับผู้ชายคนนี้................

"เอ่อ..มาหาแก้วเหรอครับ"โทโมะเอ่ยทักก่อนจะเปิดประตูให้

"ครับ ผมมาหาแฟน"

 

แฟน แฟน? แฟนแก้ว...งั้นเหรอ

 

"แฟน?"โทโมะทวนคำอย่างไม่เชื่อหูตัวเอง

"ครับ แก้วใจ~"

"........"

"แก้วอยู่ในบ้านใช่มั๊ยครับ งั้นผมเข้าไปนะ"ป๊อปเดินนำลิ่วเข้าไปทิ้งให้โทโมะยืนตัวชาอยู่หน้าบ้าน

 

นี่เราเป็นอะไรไป ทำไมจู่ๆขาแข้งก็เกิดชาก้าวไม่ออกซะงั้น?

 

"พี่โทโมะ^^แก้.........พี่ป๊อป!!ร่างบางอุทานอย่างตกใจเมื่อเห็นว่าคนที่เดินเข้ามาไม่ใช่โทโมะ

"อ้าว..ป๊อป ทานขนมด้วยกันสิลูก"

"สวัสดีครับคุณน้า เอ่อ แล้ว.."

"ถามน้องสิจ๊ะ"แม่ของแก้วเอ่ยอย่างรู้ทันเพราะดูออกว่าป๊อปคงเคลือบแคลงใจกับผู้ชายอีกคนในบ้านนี้

"พี่โทโมะ!!!"ร่างบางร้องเรียกเมื่อเห็นโทโมะเดินเข้ามา

"พี่กลับก่อนนะ คุณครับผมลาล่ะครับ"โทโมะบอกลาแก้วแับแม่แก้ว

"พี่~"ดูเหมือนว่าคราวนี้เสียงออดอ้อนของแก้วจะไม่เป็นผมยังไงซะโทโมะก็ยังยืนยันว่าจะกลับให้ได้แก้วเลยจำยอมต้องปล่อยออกมา

       ฮึ นี่มันอะไรกันนะ เราเป็นอะไรไปเนี่ย เห็นน้องสาวมีคนรักแล้วทำไมมันรู้สึกจี๊ดๆอย่างบอกไม่ถูกเลย มันคือความรู้สึกอะไรกันแน่ไม่เข้าใจตัวเองเลยจริงๆ

ไม่อยากเห็นเขาอยู่ด้วยกัน    เฮอะ!แค่ไม่ชอบคนเยอะๆก็เท่านั้น

ไม่อยากเห็นแก้วออดอ้อนใคร  พี่รำคาญแทนคนนั้นต่างหากเล่า!!

ไม่อยากเห็นใครแสดงความเป็นเจ้าข้าวเจ้าของแก้ว  พี่แค่..อยากมีบ้างล่ะมั้ง?

.

.

.

"พี่ป๊อปมาหาแก้วมีอะไรเปล่าค่ะ"แก้วเอ่ยถามเสียงเนือยหลังจากม่แก้วออกไปทำธุระข้างนอกแล้วป๊อปเลยได้โอกาสยิงคำถามใส่แก้วทันที

"ใครเหรอแก้ว"

"เอ่อ  พี่ชายนะค่ะ"แก้วตอบแล้วหลบสายตาลงต่ำลง

"คนในรูปที่บอกว่าไม่ได้เจอกันมา 10 ปีนะเหรอ"

"อือ..ใช่ค่ะ"

"หล่อมาก พี่เป็นผู้ชายด้วยกันยังมองว่าเขาหล่อมากเลยจริงๆผู้ชายอะไรหน้าหว๊านหวาน พี่อิจฉาอ่ะแก้วใจ~"น้ำเสียงติดทะเล้นๆของป๊อปปี้ทำให้แก้วเย็นชาด้วยไม่ลง

"อิจฉาทำไมอ่ะ"

"ไม่ๆไม่อิจฉาและ พี่มีแก้วใจอยู่ทั้งคนพี่ว่าพี่น่าอิจฉาที่สุดและมีแฟนสวยขนาดนี้><"

"อือ...."เวลาผ่านไปซักพักป๊อปปี้ก็ลากลับบ้านแก้วได้แต่นั่งคิดทบทวนความรู้สึกตัวเอง

.

.

.

มหาลัย

"ยัยแก้วววววววว!!ฮู้ววว"เฟย์เปาลมเข้าหูแก้วที่นั่งเหม่ออยู่แบบเดิม

"โอ๊ย!ยัยเฟย์หูชั้นจะแตกอยู่แล้วตะโกนทำไม--''"

"แกเหม่ออีกแล้วอ่ะ เป็นอะไร หรือว่าพี่ป๊อปหนีไปมีกิ๊ก!!!"

"เพ้อเจ้อ-O-"

"หัวห้อมมมมมม!!"เสียงแหลมจากชาบผมทองนามว่าเขื่อนดังมาแต่ไกล

"เขื่อน!!เรียกชื่อชั้นได้ม่ะ"เฟย์แขวะเบาๆ

"คร้าบบ เฟย์ ดีจ้าแก้ว^^"

"อืม"

"นี่นายมีอะไรถึงได้มาหาชั้นแต่เช้านะ"เฟย์ถามเขื่อนที่เมื่อกี๊ทำท่าร้อนร้นรีบปรี่เข้ามาซะ

"อ่อ...จะมาบอกว่าวันนี้มีวิทยากรมาที่คณะเฟย์กับแก้วนะเพื่อนเฟย์ที่ชื่อๆๆๆเอ้อชื่อมินฝากมาบอกเตรียมเลกเชอร์ดีๆน้า จะได้เรียนเก่งๆ^^"เขื่อยีหัวเฟย์เบาๆอย่างเอ็นดูอีกฝ่ายหน้ายู่ไปเล็กน้อย

"รู้แล้วน่า;xp"

"ป่ะ ยัยแก้วไปกันเหอะได้เวลาแล้วด้วย"เฟย์กึ่งลากกึ่งดึงแก้วที่ดูเหมือนจะไม่ได้เอาวิญญาณมาเรียนด้วยเข้าห้องเรียนไป

.........................................

"สวัสดีครับ ผมโทโมะครับ"วิทยากรที่ว่านี่ พี่เองเหรอ แก้วตาโตเมื่อเห็นใครเดินเข้ามาอีกฝ่ายชะงักไปเล็กน้อยเหมือนกัน  ระหว่างบรรยายแก้วนั่งจดนั่งฟังเป็นอย่างดีจนเฟย์อดสงสัยไม่ได้

 

ที่เมื่อกี๊ทำท่าจะเป็นจะตายทำไมตอนนี้แลดูตั้งใจจะเรียนขึ้นมาซะงั้น ชั้นตามแกไม่ทันจริงๆยัยแก้ว ชิ คนสวยเซ็ง

 

พักกลางวัน

 

 

ร่างบางยืนรออยู่หน้าประตูจนนักศึกษาทยอยอกกันจนหมดห้องและแน่นอนคนสุดท้ายก็คือวิทยากรนั่นเอง!!

"พี่!!!^^"

"ขวางพี่ทำไม"

"พี่ไม่เห็นบอกเลยว่าจะมานะ"

"ก็เห็นแล้วนี่"

"พี่อ่ะ ป่ะ ไปกินข้าวกัน"

"ยัยแก้วใจ ไปกิน.O.O"เฟย์ตาโตเมื่อเห็นว่าแก้วจับมือวิทยากรสุดหหล่ออยู่อย่างสนิทสนม

"รู้จักกันด้วยเหรอ"

"พี่ชายชั้นเอง^^"แก้วไม่สนใจว่าใครจะคิดยังไงเดนจูงมือร่างสูงผ่านหน้าเฟย์ที่ยืนงงหนักไปที่โรงอาหาร

"เฮ้ย เดี๋ยวๆยัยแก้วไม่รอพี่ป๊อปเหรอ...."เฟย์ตะโกนไล่หลังไป อยากจะบอกว่า ไม่ทันแล้ว.....