ตัดใจไม่ลง และ คงไม่ยอม (ภาคต่อโจทย์รัก)

ฟางยิ้มมีเล่ห์นัย ตาขวาง เดินมาหาฉันพร้อมกับชักปืน
"ตาย-ซะ-เถอะ"
ปัง!!!!!!!!!!!!!!
"แก้ว!!!!!!!!!!!!"
ทุกอย่างอยู่ในความสงบ ไม่มีเสียงอะไรนอกจากเสียงหัวเราะด้วยความสะใจของฟาง
"ฮ่าๆๆๆๆ ตายๆไปซะเถอะ ฉันเกลียดแก ฮ่าๆๆๆ"
แต่แปลกๆนะ โดนยิงแท้ๆ แต่ทำไมฉันไม่รู้สึกเจ็บเลย ไม่มีเลือดไหล ไม่เจ็บ ไม่เป็นอะไรเลย เสียงหัวเราะของฟางค่อยๆแผ่วลงเรื่อยๆ 
"ป๊อป!!!!!!!!!!" 
ฟางตะโกนเรียกชายหนุ่มคน (เคย) รักของเธอ
"ฮือ... ป๊อป อย่าเป็นอะไรนะ ฟางขอโทษอ่ะ ฮือ..."
"ฟะ ฟาง" 
"ฮือ.. ยืนอยู่ทำไมเล่าแก้มัดสิ ไอ้โง่!!!!"
ฟางสั่งลูกน้องให้แก้มัด แล้วโอบร่างกายของเค้ามาไว้ในอ้อมแขน
"ฮือ.. ป๊อป อย่าเป็นไรนะ ฮือ..."
"ฟาง แค่กๆ อย่าร้องไห้เลยนะ เราไม่โทษฟางหรอก"
ป๊อปปี้ยกมือขึ้นมาปาดน้ำตาที่แก้มของฟาง ยิ้มเล็กน้อย
"ป๊อป..."
"เรา-รัก-ฟาง-มากๆนะ"
ป๊อปปี้พูด มือที่ปาดน้ำตาของฟางอยู่ค่อยๆร่วงหล่นลงสู่พื้น
"ป๊อป!!!!!!!!!!!!!"
ฟางเขย่าตัวป๊อปปี้ และกอดเค้าเอาไว้ ร้องไห้ คร่ำครวญ
"แก นังแก้ว เพราะแก เพราะแก ฉันจะฆ่าแก!!!!" 
ฟางทิ้งร่างของป๊อปปี้ ชักปืนแล้วเอาปืนจ่อหัวแก้ว
"หยุดนะ ยอมมอบตัวซะเถอะ ตำรวจล้อมไว้หมดแล้ว"
"ไม่! ฉันจะไม่ยอมโดนจับหรอก ถ้าใครเค้ามานังแก้วตาย"
"ฟาง ยอมมอบตัวเถอะนะ โทษหนักจะได้กลายเป็นเบา" โทโมะพูด
"ไม่!!! ยังไงฉันก็โดนจับอยู่ดี งั้น งั้นฉัน ฉันจะฆ่าตัวตาย"
ฟางเอาปืนจ่อหัวตัวเอง 
"เฮ๊ย! อย่านะฟาง"
โทโมะกระโดดไปชนฟาง ปืนกระเด็นไปตกอยู่ที่ตักแก้ว
"เราขอร้อง มอบตัวเถอะ"โทโมะพูด
"ฟะ ฟาง" 
"ไอ้ป๊อป"เขื่อนพูด
"ป๊อป ป๊อปยังไม่ตาย ฟางดีใจจัง"ฟางยิ้มร่าแล้วเดินเข้าไปหาป๊อปปี้
"เข้าจับกุม"
ตำรวจรุมเข้าล้อมจับฟาง ยัดฟางขึ้นรถตำรวจ แล้วขับออกไป
 
"ไอ้โม"ป๊อปปี้เรียกโทโมะ
"ไร"โทโมะตอบ
"ฉันขอโทษนะ เรื่องของฉันกับฟางน่ะ"
"ไม่เป็นไรหรอก ฉันไม่ถือ"
"ไอ้เขื่อน ไอ้โมะ แก้ว"
"อะไรหรอ"ฉันพูด
"ฉันขออะไรซักอย่าง เป็นอย่างสุดท้ายได้มั๊ยว่ะ"
"ฮือๆ อะไรว่ะไอ้ป๊อป ฉันให้แกได้ทุกอยู่างเลย"เขื่อนพูด
"หึๆ งั้น... เรียกรถพยาบาลให้ฉันทีนะ ฉันยังไม่อยากตาย นะ ไหว้ล่ะ"
"โถ่... ไอ้เวร"โทโมะตบหัวป๊อปปี้
"โทโมะ อย่าไปทำป๊อปสิ สงสารป๊อปน่ะ"ฉันพูด
"ต่อไปนี้ เราสองคนจะมีความสุขกันแล้วใช่มั๊ยแก้ว"โทโมะพูด
"อืม คงงั้นอ่ะ"
"โมะรักแก้วนะ"โทโมะพูด
"แก้วก็รักโมะ"ฉันพูด
โทโมะยื่นหน้ามาใกล้ฉัน เรียวปากสีชมพูอมส้มยื่นเข้ามาใกล้เรื่อยๆ
"เอ่อ... รถพยาบาลกูล่ะครับเพื่อนโมะ"ป๊อปปี้พูดพร้อมสะกิดโทโมะ
"เออ ลืมว่ะ โทร.ดิเขื่อน"โทโมะสั่งเขื่อน
 
20 นาทีต่อมา รถพยาบาลมาถึงที่เกิดเหตุ ขนร่างป๊อปปี้ไปขึ้นรถพยาบาลแล้วพกเราทุกคนก็ออกจากที่นั่นไป
 
จบตอนแล้วค่ะ เป็นไง ชอบรึเปล่า ตอนหน้าจะเป็นตอนสุดท้ายแล้วนะคะ อย่าลืมติดตามให้จบด้วยนะ
อ่อๆ สำหรับแฟนๆเรื่องลูกพี่ลูกน้องอ่ะ เดี๋ยวอัพเรื่องนี้ให้พรุ่งนี้นะคะวันนี้ไรเตอร์ต้องขอตัวและหัวไปก่อนนะคะ