เพื่อนสนิท....

"ฉัน...มะ..อื้อๆ"(ไอบ้านี่เอามือมาปิดปากฉันทำไมว่ะ)
"ขอโทษด้วยนะครับ"
"เฮอะ เชอะ"
"เฮ้อ.. ค่อยยังชั่ว"
"นี่ นายไปบอกอยางงั้นได้ไงฮะฉันกับนายไม่ได้เป็นอะไรกันสักหน่อย"(แต่ที่จริงอยากเป็นจะตาย)
"ทำไม มีคนมองว่าเป็นแฟนฉันแล้วมันไม่ดีตรงไหนฮะ กลัวใครมาเห็นแล้วเข้าใจผิดล่ะ"(ตอนนี้ผมโกรธยัยห้อยมาก ทำไมมีคนมาองว่าเป็นแฟนผมแล้วยังไง เฮอะ! กลัวใครมาเห็นรึไง)
"เฮ้ยนี่แกเป็นบ้าไรว่ะ"
"เออ ใช่ชั้ลมันบ้า บ้ามากด้วย บ้าที่ไปรักเธอ"(เฮ้ย พูดไรออกไปว่ะ)
"อะไรนะ"
"ปะ..เปล๊า กลับบ้านเหอะ"
"อะ อืม"(อะไรของมันว่ะ ว่าแต่มันรักฉันจริงรึป่าว>.<)
"นี่ ยัยห้อย"
"อะไรไอตุ๊ด"
"ถ้าสมมุติมีคนมาบอกรักเธอ เธอจะรับรักเค้ามั้ย"
"ไม่รู้ดิ มันขึ้นอยู่ที่ใจว่ารักไม่รัก ว่าแต่ถามทำไมว่ะ"
"คือ...แก้วฉัน...ฉันชอบเธอ!!"
"อุ๊บๆ!"(ไอบ้านี่มาจูบฉันทำไมเนี่ย)
"ปากหวานดีนี่"
"นี่ ไอตุ๊ด ฮึ่ย"
"แก้ว เป็นแฟนกันนะ"
"อะ...อืม"
4 ปีผ่านไป (ไวเหมือนโกหก)
"แก้ว"
"อะไร"
"โมะหิวอ่ะ"
"หิวอะไรของนาย"(โทโมะมองด้วยสายตาเจ้าเลห์)
"โมะหิวจริงๆ"
"หิวอะไรล่ะ"
"หิว อยากกินแก้ว"
"ฮะ เฮ้ย อะไรของนายเนี้ย อุ๊บ"โทโมะปิดปากแก้วด้วยปากตนเอง มือหนาอยู่ไม่นิ่งปลดนู่นปัดนี่จนไม่เหลืออะไร 
"โอ๊ะ จะเจ็บ"แก้วรู้สึกเจ็บที่อยู่ๆโทโมะก็นำแกนกายของเขาเข้ามา ปากที่ประกบปากหวานอยู่ก็เริ่มไซร้ซอกคอขาวเนียนขบเม้นเป็นรอยแดง
"อื้อๆๆ"หลังจากไซร้ซอกคอขาวแล้ว ก็ลงมาจักการที่เนินอกอันอวบอิ่มของแก้ว แกนกายที่ยังอยู่คาตัวแก้วเริ่มขยับถี่เเลัเบาเพื่อไม่ให้คนข้างล่างเจ็บ แต่ตอนนี้เขาควบคุมตัวเองไม่อยู่เขาทนไม่ไหวจริงเขาก็เลยขยับแกนกายของเขาเข้าออกอย่างแรงจึงทำให้คนข้างล่างเจ็บ
"อื้อๆ ทะ....โทโมะ จะ....เจ็บ"
"อีกนิดเดียวนะคนดี"
"อ่าส์" ทั้งคู่ครางออกมาหลังเสร็จกิจกรรม และหลับไปด้วยความเหนื่อย
---------------------------------------------------------------------------------------