Season ฤดูกาลของความรัก
To_oNg0909
11) ผู้หญิงในแสงแดด
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความผู้หญิงในแสงแดด
ร้อน ร้อน ร้อน (โว้ยยยย) =^= ให้ตายซิ เมืองไทยมันจะร้อนไปไหน นี่แค่เดินออกมาหน้าร้านก็ทำเอาฉัน
แทบไหม้แล้วนะ
แต่ถ้าจะให้พูดจริงๆ คงมีเรื่องดีๆสำหรับฉันในหน้าร้อนไม่กี่เรื่องหรอกมั้ง...
โอ๊ะ ลูกค้านี่น่า ฉันโยนบัวรดน้ำในมือทิ้ง ก่อนจะรีบวิ่งเข้าไปในร้านทันที
“สัวสดีค่ะ รับอะไรดีค่ะ”
“ค่ะ ฉันอยากสั่งคัพเค้กนะค่ะ”
“ได้ค่ะ ทางร้านเรามีหลายหน้าหลายรสให้เลือกนะค่ะ” ฉันนำเสนอหน้าเมนูให้คุณลูกค้าทันที
“ตกลงค่ะ เป็นคัพเค้ก 50 ชิ้น กับวาฟเฟิ่นนะค่ะ”
“ขอโทษนะค่ะ รบกวนช่วยเอาไปส่งให้ด้วยได้มั้ยค่ะ”
จัดส่งงั้นเหรอ ร้านฉันไม่มีบริการแบบนั้นด้วยซิ แต่เอาเถอะ เดี๋ยวออกไปแล้วให้เด็กมาดูร้านแทนแปปนึงคงไม่เป็น
อะไรหรอกมั้ง
“ได้ค่ะ ที่ไหนค่ะ” ฉํนหยิบปากากับกระดาษมาถือเตรียมจดที่อยู่
“ที่สนามกีฬา ...”
อ๊ะที่นั้น หนีไม่พ้นจริงๆซินะ ฉันได้แต่พ่นลมหายใจแรงๆให้กับความเซ็ง หลังจากรับปากจะไปส่งขนมให้คุณลูกค้า
ร่างบางหิ้วทุกขนมลงมากจากรถแท็กซี่ เบ้หน้าให้กับความร้อนอของอากาศ เธอเคยชอบนะ แต่ไม่ใช่ในวันที่
อากาศร้อนราวกับไฟไหม้ป่าแบบนี้
คราวที่แล้วถ้าไม่ใช่เพราะ พี่ป่านญาติสนิทหลอกให้ฉันไปเรียนเวคบอร์ค อย่าหลังเลยว่าคนอย่างฉันจะฉียดเข้า
มาใก้ลสถานที่แบบนี้ แต่ให้ตายใครจะรู้ ว่าฉันกลับต้องมาวนเวียนอยู่แถวนี้เพราะใครบางคนบ่อยๆถึงอีกฝ่ายจะไม่รู้
ก็เหอะลากขาเดินเข้าไปด้านใน โดยมีพี่ร.ป.ภ ยืนมองเฉยๆ ฮึ่ย ไม่คิดจะช่วยกันหรือไงนะ
แล้งน้ำใจชะมัด เห็นมั้ยว่าฉันเป็นแค่ผู้หญิงตัวเล็กๆนะ =_=”
“กรี๊สส เท่ห์อ่ะแก”
“จริงด้วย ฉันมาก็เพราะพี่เขาเนี่ยแหละ”
“ใช่ๆ ฉันก็ด้วย อ๊าย พี่ป็อป”
แค่เดินเข้ามา ฉันก็ได้ยินเสียงกรี๊ดของบรรดาพวกผู้หญิงที่ยืนดูลีลาการเล่นเวคบอร์คของใครบางคนอยู่
ชิ ทำเป็นเท่ห์ หมั่นไส้ มีไรม่ะ
“เอาขนมมาส่งค่ะ”
“อ้อ วางไว้บนโต๊ะโน่นเลย” ฉันวางถุงขนมลงบนโต๊ะตามที่ใครบางคนชี้บอกทาง อดเหลืบมอง
ไปทางสระน้ำไม่ได้
อ้าว หายไปไหนแล้ว สงสัยจมน้ำไปแล้วมั้ง -_-
“มองหาฉันหรือไง”
ร่างบางสะดุ้งไปกับเสียงทุ้มของใครบางคนที่เดินมายืนซ้อนหลังเธอตั้งแต่เมื่อไหร่ก็ไม่รู้
“ใคร ใครมองหานาย หลงตัวเองชะมัด”
นายป็อปปี้เพียงแค่ยิ้มมุมปาก ก่อนจะเดินไปค้นถุงขนมที่ฉันเพิ่งวางไว้เมื่อกี้ทั้งๆที่ตัวเปี้ยกโชก
“เฮ้ ไม่ได้นะ นายจะทำอะไร”
ฉันรีบไปขว้างหน้าเขาเอาไว้ ตานี่เสียมารยาทชะมัด ค้นของคนอื่นกินได้ไง
“ก็ฉันจะกิน”
“ไม่ได้ มันไม่ใช่ของนาย”
นายป็อปปี้ปรายตามามองฉัน ก่อนจะหยิบคัพเค้ดใส่ปากหน้าตาเฉย กรี๊สสส ไอ้บ้านั้นมันของลูกค้าฉันนะ
“ไปเล่นเจ๊ตกันป่ะ”
เขาเอ่ยชวนทั้งๆที่ยั่งง่วนอยู่กับกองขนมตรงหน้า
“ไม่”
“เดี๋ยวดิ”
ไอ้บ้านี่พุ่งมาขว้างหน้าฉันที่กำลังจะเดินออกจากโรงเรียนสอนเวคบอร์ดไปเอาไว้
“หลบไปนะ ฉันจะกลับแล้ว” ฉันเหวใส่หมอนี่เสียงแหลม
“เฮ้ เธอกลายเป็นแมวไปแล้วไง เสียงแหลมชะมัด”
เออ ใช่ ฉันล่ะอยากเอาเล็บข่วนหน้าตานี่ด้วยชะมัด โอ๊ย หงุดหงิด แบบหาสาเหตุไม่ได้ด้วย
“ฉันอุตสาห์หลอกเธอออกจากร้านมาได้ เรื่องอะไรจะให้กลับ”
ตานี่ยักคิ้วกวนๆใส่ฉัน ก่อนจะลากฉันออกมาที่ด้านหน้าสระน้ำ
ฉันรับรู้ได้ถถึงสายตาของพวกผู้หญิงที่ยืนดูนายนี่เมื่อกี้เลนอ่ะ ฮือ T^T ฉันจะโดนฆ่าหมกป่าแถวนี้มั้ยเนี่ย
ToP ♥ “เฮ้ เธอกลายเป็นแมวไปแล้วไง เสียงแหลมชะมัด” BY POPPY
~♬ ♫~♬ ♥ ~♬ ♫~♬ ~♬ ♫~♬ ♥ ~♬ ♫~♬ ~♬ ♫~♬ ♥ ~♬ ♫~♬ ~♬ ♫~♬ ♥ ~♬ ♫~♬
อัพแล้วน้า คือ ต่อจากวันนี้เราจะมาอัพแค่ วันพุธกับศุกร์น้าาาาาาา
เพราะติดงานนะ ขอโทษด้วยแต่จะอัพให้หลายๆตอนต่อครั้งแล้วกัน
เจอกันตอนหน้าค่ะ
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
