Secret เรื่องของเราอย่าบอกเขาเลย

 
Secret : เรื่องของเราอย่าบอกเขาเลย
 
 
 
 
ได้ยินว่าเขา ชอบโทรมาหาทุกคืน 
“ฮัลโหล อ้าว! พี่ป้องเองหรอคะ...”
‘โทรมา...อีกแล้วเหรอ’
แต่เธอก็มีเรื่องคุยกับเขาทุกวัน 
“ค่ะ  เรื่องจริงหรอคะเนี่ย...”
จะเรื่องอะไร ไม่เข้าไปถามแหละกัน เมื่อคิดว่ามันเป็นเรื่องของเธอ 
“แก้ว ไปกินข้าวได้แล้วนะ”
“ฮะ! เอ่อ...พี่ป้องคะ แป๊ปนึงนะคะ” หญิงสาวกล่าวกับคนในสายแล้วจึงหันกลับไปพูดกับแฟนหนุ่มของตนเอง
“มีอะไรเหรอโทโมะ”
“เปล่า แค่จะมาบอกว่าไปกินข้าวได้แล้วนะ”
“อ๋อ งั้นโทโมะไปก่อนเลยเดี๋ยวแก้วตามไป พี่ป้องคะ เอ..เราคุยกันถึงไหนแล้วนะคะ”
‘แก้ว...’
กับบางเรื่องที่ต้องลับ แต่วันนี้มันไม่ลับ 
(ใครหรอแก้ว)
“อ๋อ โทโมะไงคะ ทำไมเหรอ”
(เปล่าๆ ว่าแต่ตอนนี้แก้วอยู่กับโทโมะเหรอ ป้องจะรบกวนแก้วรึเปล่า...)
  “ไม่หรอกค่ะ อ๊ะ! จริงสิ แก้วยังไม่ได้เล่าเรื่องของโทโมะต่อเลย ก็ตอนนั้นอยู่ๆ โทโมะก็ต่อยกระจกจนต้องเข้าโรง’บาล แก้วเลยเล่าค้างเลย เอ...ว่าแต่ตอนนั้นแก้วเล่าถึงไหนแล้วนะ อ๊ะ! รู้แล้วๆ ก็ตอนนั้นน่ะโทโมะ...”
อ่ะเขาเป็นใครทำไมมีสิทธิ์ได้รู้
  (แต่ว่ามาเล่าแบบนี้ไม่เป็นไรแน่เหรอ)
  “ไม่เป็นไรหรอก แก้วกับพี่ป้องออกจะสนิทกัน...”
(แก้ว...พี่รักแก้วนะ)
“แก้วก็...รักพี่ป้องเหมือนกันค่ะ”
เจอะอย่างนี้ก็ต้องถาม ถ้าไม่ถามก็ไม่ไหว จะไม่ถามแต่ที่ไหนก็ลองคิดดู  คิดดู
 
“แก้ว!!!”
 
 
มันยังไม่สายเกินไป 
 
นี่เรื่องของเราไม่ใช่ของใคร 
บอกเค้าทำไมนะเธอ เริ่มกันที่เราจบก็ที่เรา 
หากเรายังเป็นเหมือนเคย 
เพราะฉันยังเห็นเธอไว้ใจเขาฉันยิ่งปวดใจ 
เพราะฉันไม่รู้จะวางใจเขาไปได้อย่างไร 
ถ้าเธอนะคิดว่าเธอยังรักฉันอยู่ใช่ไหม 
โฮ้ว ตัดเขาเหอะนะ 
 
                .
                .
                .
                .
                .
                .
“แก้วนี่มันหมายความว่ายังไง!!!”
 
 
 
To be continued : “ แก้วระหว่างโทโมะกับมันแก้วจะเลือกใคร !!!”
 

 
ขอโทษนะคะที่มันไม่สนุกเท่าไหร่ T^T แถมสั้นอีกตางหาก แต่ตั้งใจแต่งจริงๆนะคะ
แต่เรื่องนี้มันก็จบแล้วคะ มันสั้นๆตอนเดียวจบ แล้วจะมีเรื่องอื่นต่อ ขอโทษนะคะพยายามสุดๆแล้ว
17:26:5520
12-12-12