เรายังคงรักกัน....ใช่มั๊ย ?!

Part : 2
‘ แก้ว ‘ หรือ จริญญา สาวน้อยไฟแรง นักดีไซน์เนอร์ชื่อดัง ประกาศกร้าว ขอลาออกไปเรียนต่อ ปัดข่าวเรื่อง เป็น หวานใจ ‘ โทโมะ ‘ หนุ่มนักร้องชื่อดัง และไม่มีการเกี่ยวข้องใดๆทั้งสิ้น
ตื๊ด
“ ฮึ ปล่อยไปแบบนี้ ดีแล้วแหละ “ หญิงสาวกล่าวก่อนลากกระเป๋าใบโตก่อนออกจากห้องไป
……………………………………………………………………………………………………………………………
6 ปี ผ่านไป
‘ กลับมาแล้ว ‘แก้ว’ ดีไซน์เนอร์ชื่อดัง พร้อมกับ ใบปริญญา จากมหาลัยนอก พร้อมกล่าวบอกว่า กำลังหางานทำอยู่  โอ้โห เล่นอย่างนี้ ใครหน้าไหนจะกล้าปฏิเสธรับเข้าทำงานล่ะเนี่ย.. อ่านต่อ หน้า 27 ‘
“ พี่ไก่คะ นี่แก้วนะคะ แก้วต้องการคุยกับบอสหน่อยค่ะ คือ แก้วจะขอสมัครงานน่ะค่ะ “
( รอแปปนะคะ น้องแก้ว ดีใจจังน้องแก้วกลับมาแล้ว )
“ ค่ะ “
( ฮัลโหล แก้วหรอ )
“ ค่า ^^ บอส แก้วจะขอสมัครงานน่ะค่ะ ตำแหน่งไหนก็ได้ค่ะ แหะๆ“
(โอเค พรุ่งนี้เข้า เริ่มงานเลยนะ)
“ ค่า >< “
ติ๊ด
“ หึ นายทำอะไรไว้ได้รับคืนแน่ โทโมะ...”
…………….
Tomo : say
* มันทรมานเมื่อฉันต้องขาดเธอ มันจะตาย ลมหายใจจะหมด
น้ำตาไหลหลั่ง หลั่งไหลเป็นทาง
ทรมานชีวิตที่ขาดเธอ ต้องอยู่กับลมหายใจแผ่วแผ่ว
หมดแล้วเดิน ต่อไม่ไหว ~
ผม ทรมานมาหกปีแล้วสินะ ที่เธอจากไปโดยไม่บอกกล่าว คำนั้น ผมจำได้ดี
‘ ออก – ไป – จาก – ชี – วิต – ฉัน – ซะ !!!! ‘
หัวใจผมจะแตกสลาย...
ตึก
“ ขะ ขอโทษครับ ผมไม่ได้ทันระวัง  “ ผมพูดขณะ ก้มเก็บของให้คนที่ผมชน
“ มะ ไม่เป็นไรค่ะ ขอบคุณค่ะ อ๊ะ นาย “
“ กะ แก้ว “
“ เดี๋ยว ! “
“ ปล่อยฉันนะ “ และผมก็ลากเธอเข้ามาที่คอนโดผม
“ นะ นาย พาฉันมาที่นี่ทำไม “
“ แก้ว เธอหนีฉันไปทำไม “
“ แล้วจะทำไม “
“ อื้อ~ “ ชายหนุ่มประกบปากหญิงสาว จูมพิษอันอ่อนโยน อ่อนหวาน ถูกเร่งให้เร้าร้อนขึ้นเรื่อยๆ ทำให้รู้สึก อุณหภูมิในห้องร้อนระอุขึ้นมา จูบอันอ่อนหวาน เนิ่นนาน...
“ ฉะ ฉันคิดถึงเธอ “ ชายหนุ่ม ถอนจูบออก
“ นะ นายไม่ต้องมาคิดถึงฉันหรอก เพราะ ฉันไม่เคยคิดถึงนายเลย “
“ แก้ว ? “
“ มีอะไร “
“ โมะ ขอโทษ “
“ ขอโทษ อะไร เราไม่เคยเกี่ยวข้องกันนิ “
ไม่มีเธอก็ไม่อยากหายใจ ~
หน้าจอ ไอโฟนเครื่องสวยปรากฏชื่อ “ เบลล์ “
“ นายกลับไปหาคนของนายไป “
ติ๊ด
ชายหนุ่มกดปิดเครื่อง
“ หึงหรอ “  ชายหนุ่มถาม
“ ปะ เปล่า ใครจะ หึง นายกัน เราไม่ได้เป็นอะไรกันสักหน่อย -////-  “  
“ เบลล์ น่ะ คือ น้องสาวแท้ๆของฉัน รู้ไว้ซะ ยัยบ๊อง ที่เธอแอบฟังวันนั้นน่ะ แค่น้องฉัน โดนแฟนทิ้ง แล้วจะไปเรียนเมืองนอกน่ะ “
อ้าว นี่ฉันเข้าใจผิดหมดเลยหรอ ?
“ แล้วใครอยากรู้ ? ไม่ทราบ “ ฟอร์มไว้ก่อน ยัยแก้วใจ
“ ฉะ ฉันจะกลับบ้าน ถ้าจะมาบอกแค่นี้ ปล่อย อร๊าย O////O  “
หญิงสาวล้มลงบนเตียงนุ่มของชายหนุ่ม ชายหนุ่มที่จับและดึงหญิงสาวแรงๆทำให้หน้าของกันและกันห่างไม่ถึง เซนติเมตรเท่านั้น
ชายหนุ่ม ค่อยๆโน้มใบหน้าขาวสะอาดลงมา และบรรจงจูบเธออย่างอ่อนหวาน อ่อนโยน หญิงสาวยอมรับจูบของเขาโดนไม่ปฏิเสธอะไร จูบอันอ่อนหวาน เคลิบเคลิ้ม สติหลุดลอยออกไป ทำให้หญิงสาวไม่รู้ถึงการกระทำของชายหนุ่ม
ชายหนุ่มซึ้งตอนนี้ ได้ใช้ปากเม้มอาภรณ์ของหญิงสาว ค่อยๆถอดอาภรณ์ออกไป อะ ฉับ ฉับ ฉับ จะมาต่อนะคะ >< ตอนหน้าจบแล้วน้า ขอบคุณที่ติดตามค่า ><