ภารกิจหัวใจ 3
To_oNg0909
5) จะจีบล่ะนะ
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความเช้าวันรุ่งขึ้น
"อืม..."
โทโมะลืมตาตื่นขึ้นมาก็ต้องเจอเข้ากับอาการ แฮงค์เข้าอย่างจัง สะบัดศีรษะไล่อาการมึกหัว ก่อนจะรับรู้ได้
ถึงความรู้สึกอุ่นจนร้อนที่มีใครบางคนกุมมือเขาไว้จนร้อนนั้นเอง มองไปที่เจ้าของมือบางที่กุมมือเขาไว้ทั้งคืน
'แก้ว'
กวาดตามองดูอุปกรณ์ต่างๆที่แก้วเอามาใช้ดูแลเขาตลอกทั้งคืน
'ทำไมต้องใจเต้นแรง ด้วยว่ะ กับแค่มีผู้หญิงมาดูแล ยัยหวายก็ดูแลเราออกบ่อย'
ค่อยๆดึงมือตัวเองออกจากเกาะกุมของหญิงสาว เพราะไม่อยากให้เะฮต้อวตื่นเพราะเขา ตัดสินใจ
อุ้มร่างบางขึ้นมานอนบนเตียงแทนที่ตัวเอง จัดท่าให้เธอได้นอนสบายๆ ส่วนตัวเองลุกขึ้นไปอาบน้ำ ก่อนจะ
ต่อสายหาน้องสาวสุดที่รัก
"ยัยหวายทำไมแกทิ้งพี่"
"โอ๊ย พี่โมะ หวายเพิ่งจะได้นอนเองนะ " โวยมาตามสาย
"แก กล้าทิ้งฉันไว้กับ ยัยแก้วใจได้ไง ห๊ะ"
"ห๊า อย่าบอกนะว่าพี่เมาจนปล้ำเพื่อนหวายอ่ะ"
"ยัยบ้า ฉันไม่ได้ทำอะไรเพื่อนแกโว้ย" 'ถึวจะอยากก็เหอะ เฮ้ยไม่ใช่แล้ว'
"แหะๆ เออใช่ พี่พายัยแก้วไปซื้อร้องเท้าไนท์กี้ด้วยนะ"
"ทำไมว่ะ" ถามน้องสาว งงๆ
"ก็หวายบอกมันไว้ นั้นแหละ เท่านี้นะ งว่ง!!" กดตัดสายหนีไปทันที
"ไอ้น้องบ้า "
"แล้วทำไม ต้องซื้อรองเท้าให้ยัยนั้นด้วยว่ะ" (ยังสงสัยไม่เลิกแฮะคนเรา)
"ก็ค่าจ้างที่ฉันพานายมาส่งไง"
"เฮ้ย"
โทโมะร้องออกมาเสียงหลง ที่แก้วพูดขึ้นมาเงียบๆ
"ตกใจหมด ยัยบ้า"
"ไปซื้อได้ยังอ่ะ ฉันอยากนอนกอดลูกฉันแล้วนะ"
ลากมือโทโมะที่ยังทำหน้า งงๆไม่หาย ให้ออกจากห้องตรงไปที่ห้้างด้วยกัน
ณ ห้าง....
ชายหนุ่มได้แต่เดินตามแรงกึ่งลากกึ่งจูง ของคนตัวเล็กกว่า ที่ออกอาการดีใจมากกกกก
พอเดินมาถึงร้านเป้าหมายเจ้าตัวก็สะบัดมือเขาทิ้งก่อนจะวิ่งเข้าไปหาเจ้ารองเท้าแบนร์โปรดแบบลืมเขาไปเลย
"ฉันเอาคู่นี้"
หลังจากผ่านไปเกือบชั่วโมง เธอก็วิ่งยิ้มหน้าบานกลับเข้ามาหาคนจ่ายตังค์ ยืนคู่ที่อยากได้โชร์ชายหนุ่ม
ราวกับเด็กเล็กที่ต้องการจะอวดของถูกใจ ทำให้โทโมะยิ้มตามออกมา
"อืม เร็วๆเลยฉันหิวจะตายอยู่แล้ว"
พูด ก่อนจะเดินนำไปที่เคาเตอร์จ่ายเงิน
"เท่าไหร่ครับ"
"29,875 บาทครับ ^^"
"ฮะ" ได้แต่ตกใจกับตัวเลข
'รองเท้าบ้าอะไรฟ่ะ เกือบสามหมื่น ถ้าใส่แล้วจะบินได้เปล่าว่ะเนี้ย'
"น้า โมะซื้อให้แก้วเหอะน้า (*^*)"
เข้ามาเกาะแขนออดอ้นชายหนุ่ม โทโมะถึงกับลมหายใจสะดุดไปกับกลิ่นหอมที่ลอยออกมาจากกายของ
ร่างบาง แล้วไหนจะสายตาออดอ้อนที่เธอส่งมาให้อีก โทดมะรีบควักบัตรเคริตให้พนักงานรูดจ่ายค่ารองเท้า
แทบไม่ทัน (หลงยัยแก้วใจเข้าแล้วไง)
"อิอิ ลูกรักของแม่"
ผละจากแขนชายหนุ่มโผเข้าหาถุงรองเท้าที่พนักงานยื่นให้ พนักงานในร้านต่างอมยิ้มไปกับท่าทางของทั้งคู่
"ไปกินข้าวได้แล้ว ยัยต๊อง"
ลากร่างบางที่ยังลูบคลำรองเท้าสุดที่รักไม่เลิกเข้าร้านอาหารไป ก่อนที่เขาจะต้องกินรองเท้าแทนข้าว
เมื่อทานอาหารกันเสด็จเรียบร้อย โทโมะก็อาสาพาร่างบางมาส่งที่บ้าน
"ขอบคุณนะที่มาส่ง แล้วก็...ขอโทษด้วยที่ทำให้นายมาเจอเรื่องแย่ๆ"
เอ่ยกับโทโมะ อย่างจริงใจ โทโมะสบตาเธอนิ่ง ไปก่อนจะเอ่ยออกมาในที่สุด
"ไม่ใช่ความผิดของเธอหรอก ฉันมันโง่เอง"
"ทั้งๆที่ เพื่อนฉันเตื่อนแล้ว แต่ฉันไม่เชื่อ พอมาเจอเองมันเลยช็อคนะ"
"โอ๋ๆ ไม่ต้องเศร้าน้า ฉันจะอยู่เป็นเพื่อนนายเอง"
"แล้ว จะเป็นมากกว่าเพื่อนได้ป่ะ ^^"
"อ๊ะ ได้ข่าวนายเพิ่งเลิกกับแฟนนะ =="
ฮ่าๆ เอาเถอะ เธอนเข้าบ้านไปได้แล้ว"
"อืม"
แก้วโบกมือให้ชายหนุ่มที่ออกรถไปแล้ว
หลังจากวันนั้น โทดมะก็มักจะโทรมาชวนเธอ ให้ออกไป กินข้าว ดูหนัง เดินเล่นเป็นเพื่อนเขาบ่อยๆ
จนแม้แต่หวานยังเก็บเอามาแซวเวลาที่เจอเธอเลย เหมือนกับวันนี้ที่เขาขับรถพาเธอมาเที่ยวชายทะเล
"แก้ว ฉันจีบเธอได้ป่ะ"
"ห๊ะ" เจอคำถามแบบนี้ก็ทำเอาสาวมั่นแบบเธอไปไม่เป็นกันเลยทีเดียว
"ได้ป่ะ" โทโมะหันกลับมาสบตาคนข้างกายตรงๆ
"ถามทำไมเล่า"
"ก็อยากรู้"
"แล้วที่นายทำอยู่ มันไม่เรียกว่าจีบหรือไง >//<" แก้วย้อนอีกฝ่ายเขินๆ
"ก็ถ้าเป็นแค่เพื่อนกันมันทำแบบนี้ไม่ได้นี่น่า"
โน้มหน้าเข้ามาหาร่างบาง ก่อนจะประทับจูบหวานที่ปากบางชองอีกฝ่าย
"อือ..."
'ทำไมเธอรู้สึกตัวเบาๆ เหมือนจะลอยได้เลยนะ'
โทโมะถอนจูบออกมา แต่ยังไม่ยอมผลออกห่าง
"ฉันจะจีบเธอล่ะนะแก้วใจ"
ประทับจูบลงมาที่ปากบางอีกครั้ง แต่ครั้งนี้เขาทำให้มันหวานมากกว่าเดิม สอดลิ้มเข้ามาชิมความหวานในโพล่ง
ปากนุ่ม แก้วเผลอตัวยกมือบางขึ้นโอบต้นคอของชายหนุ่มให้เข้ามาใก้ลมากกว่าเดิม เผลอไผล้ไปกับสัมผัส
แปลกใหม่ที่เขาปรนเปรอให้เธอได้ลิ้มลอง
"อือ แฮ่กๆ พะ พอก่อน แก้วหายใจไม่ทัน"
โทโมะยอลผละออกจากปากบาง แต่กลับพรมจูบลงมาตามซอกคอขาวที่มีกลิ่นหอมชวนลุ่มหลงของเธอแทน
"อ๊ะ...โมะ ทะ ทำอะไรอ่ะ"
แก้วร้องถามอย่างตกใจที่โทดมะ ทำรอยคิสมาค์ที่คอฌะออย่างแสดงความเป็นเจ้าของแบบคนเอาแต่ใจ
"ผู้ชายอื่นเขาจะได้รู้ไงครับ ว่าแก้วนะมีคนจองแล้ว"
"ตาบ้า >///<" ต่อว่าเขินๆ ที่โดนรุกหนักขนาดนี้
"กลับเถอะ มือแล้ว"
รีบชวนชายหนุ่มกลับ ก่อนที่อะไรๆมันจะเลยเถิดไปมากกว่านี้ แค่นี้เธอก็จะห้ามใจตัวเองไม่ไหวแล้วนะ
^_____________________________________________________________^
อัพแล้วน้า เม้นบอกกันด้วยน้าเป็นไงบ้าง
เจอกันตอนหน้าคร้า ^^
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
