ภารกิจหัวใจ 3

“ฉันมีข้อเสนอ”

แก้มจ้องหน้าโทโมะนิ่ง   ด้านชานหนุ่มเองก็พยายามที่จะระงับความโกรธมองหน้าแก้ว ก่อนจะเอ่ยซ้ำ

 

“ฉันจะจ่ายค่าจ้างให้เธอเป็น2เท่า แต่...”

 

“เธอต้องเลิกยุ่งกับพวกฉัน !!!”

 

‘2เท่า โอ้ 2เท่า กรี๊สสส ไนท์กี้ลูกแม่   เฮ้ย ! ไม่ได้ๆยัยหวายเป็นเพื่อนแกนะแก้วใจ เธอจะหักหลังมันไม่ได้(ที่

จริงกลัวโดนมันฆ่าเอามากกว่า’

 

“ไม่”

 

“เธอ”  โทโมะดูจะโกรธมากที่แก้วไม่ยอมรับข้อเสนอของเขา

 

“งั้น ฉัน.....”

 

“ไม่ ต่อให้นายเสนออะไรมาฉันก็คงรับไม่ได้”   

 

แก้วส่ายหน้าปฎิเสธจนคอแทบจะหักเป็นปลาทูแม่กลองอยู่แล้ว

 

“เธอมันโรคจิต”

 

“เฮ้ย ไอ้บ้าถอนคำพูดเลนนะ ฉัน- ไม่ใช่ –โรคจิต”

 

“ใช่ ชอบเห็นคนอื่นเขาทะเลาะกันโรคจิตชัดๆ”

 

“ฮึ่ย!  ฉันมีเหตุผลแล้วกัน”

 

‘ไนท์กี้ลูกรัก ฉันทิ้งให้ลูกต้องนอนหนาวอยู่บนชั้นโชร์ไม่ได้ แม่ขอโทษ  รอแม่ก่อนนะลูก T.T’

 

โทโมะได้แต่อึ้งไปกับใบหน้าเศร้าหมองของอีกฝ่าย แก้วใจคู่กัดตลอด2 ปีที่ผ่านมานับแต่วันที่เขา

 

เข้าใจว่าเธอเป็นผู้ชาย

 

 

‘หรือว่ายัยนี่ จะมีเรื่องจำเป็นต้องใช้เงิน   แม่ป่วย  พี่สาวพิการ  น้องปัญญาอ่อน’(มันคือนิยายนะเออ   โปรออย่า

 

คิดเป็นจริงไป)

 

“โธ่โว้ย!!”

 

โทโมะทรุดตัวลงนั่ง อย่างอับจนหนทาง เพราะเขาไม่อยากเลิกกับพิมตอนนี้ และเห็นใจในความจำเป็น(?)ของคน

ตรงหน้า

 

แก้วทรุดตัวลงนั่งตาม ตบบ่าชายหนุ่มเบาๆเป็นการปลอบใจ

 

“ฉันขอโทษจริงๆนะ แต่มันจำเป็น”

 

พูดจบก็ลุกขึ้นเดินหนีโทโมะออกมา ก่อนที่จะใจอ่อนยอมยกเลิกภารกิจ

 

‘เฮ้อ นี่ฉันกำลังทำบาปใช่มั้ย พระเจ้าได้โปรดอย่าลงโทษลูกเลยนะเจ้าค่ะ T^T’

 

“ที่รักค่ะ พิมไม่ไหวแล้วนะค่ะ”

 

แก้วชะงักไปกับเสียงและชื่อของหญิงสาวที่เฮได้ยิน ค่อยๆขยับเข้าไปใก้ลๆแอบมองดู ว่าจะใช่ ‘พิม’คนเดียวกับที่

 

เธอคิดรึเปล่า

 

“อืม...”

 

แหวกพุ่มไม่ตรงหน้าอย่างเบามือ เพราะกลัวคนด้านหลังพุ่มไม้จะรู้ตัวซะก่อน

 

‘เฮ้ย นี่มันแฟนไอ้หน้าหวานนี่น่า’

 

ได้อึ้งไปกับภาพของชาย-หญิงที่กำลังจูบกันนัวเนีย โดยไม่แคร์ว่านี่จะเป็นสถาบัญการศึกษา

 

‘นายนั้นโดนสวมเขาเหรอเนี้ย’

 

ค่อยๆหันหลังถอยออกห่าง แต่ต้องชะงักเพราะชนเข้ากับอกแกร่งของใครบางคน

 

แก้วหันกลับมามองคนที่เอชน เกิดอาการตัวแข็งทันที ที่เห็นว่าเป็นโทโมะ

‘อะไรมันจะบังเอิญ โลกกลมขนาดนี้ว่ะ’

 

กำลังจะลากร่างสูงให้ออกห่างจากสถานที่เกิดเหตุ

 

“อ๊ะ..อืม”

 

‘จะมาร้องอะไรนี้เนี้ย’

 

โทโมะหันไปมองทางต้นเสียงอย่างสงสัย เพราะเขารู้สึกคุ้นในน้ำเสีย ก้าวเท้าเดินเข้าไปใก้ลมาขึ้น จนมองเห็น

 

ภาพของทั้งคู่ที่ไม่ต้องมีคำบรรยายว่ากำลังทำอะไรกันอยู่  แก้วได้แต่ตบหน้าผากตัวเองดัง  ป๊าบ

 

“พิม”

 

ทั้งผละออกจากกัน เจ้าของชื่อหันกลับมามอง ตาโตทันที ที่เห็นว่าเป็นแฟนหนุ่ม

 

“โทะ.....โมะ ฟังพิมก่อนนะค่ะ คือ...”

 

แก้วได้แต่มองพิมอย่างไม่อยากเชื่อว่าเธอจะกล้าขอให้โทโมะฟังเธออธิบายภาพตรงหน้าอีก

 

‘เพิ่งทะเลาะกับไอ้หน้าหวานไปเมื่อกี้ ไม่ทันไรมาลัลล้ากับกิ๊ก โอ้ Sheช่างกล้าแฮะ’

 

“ยังมีอะไรที่ต้องอธิบายอีกเหรอพิม” โทโมะมองหน้าแฟนสาวนิ่ง

 

“โมะค่ะ คือ..”

 

“พอเถอะพิม เผอิญผมไม่โง่ ยังกินข้าวไม่ได้กินหญ้า”

 

“เราเลิกกัน”

 

พิมได้แต่อึ้งที่โทโมะเป็นฝ่ายบอกเลิกเธอก่อน ทั้งๆที ทุกครั้งเขาจะยอมเธอเสมอ ก่อนจะไปสะดุดกับใครอีกคนที่

 

ยืนมองเหตุการณ์ตรงหน้าเงียบๆ

 

“นี่แกพา โทโมะมาใช่มั้ย” ปาดเข้าหาแก้ว ที่ไม่ยอมขยับหนีเธอซักนิด    เงื้อมือขึ้นหมายจะตบหน้าร่างบาง

 

โทโมะเข้ามาจับข้อมือพิมเอาไว้แน่น ก่อนที่จะทันได้ฟาดลงมาบนหน้าของแก้ว

 

“หยุดนะพิม ถึงขนาดนี้คุณยังกล้าโทษคนอื่นอีกเหรอ”

 

“โมะ นี่คุณว่าพิมเหรอค่ะ”

 

“อย่ายุ่งกับแก้ว เพราะแก้วทำให้ผมตาสว่าง”  กดเสียงต่ำพูดกับพิม

 

สะบัดมือพิมทิ้ง ก่อนจะเดินหนีออกไป แก้วรีบวิ่งตามร่างสูงออกมา พลางกดมือถือโทรหาหวายไปด้วย

 

“ยัยหวาย เกิดเรื่องแล้ว”

 

เล่าเรื่องที่เกิดขึ้นให้คนปลายสายฟังแบบไม่หายใจหายคอ แต่ก็ยังเร่งฝีเท้าตามโทโมะไปติดๆ

 

“เดี๋ยวฉันโทรบอกอีกที ว่าพี่แกไปไหน เท่านี้นะ”

 

โดดขึ้นรถของโทโมะทันที ที่เห็นเขาเปิดรถ ชายหนุ่มไม่เอ่ยอะไรออกมา ได้แต่กระชากรถออกจามหาลัยไป

 

โทโมะเหยีบคันเร่งจนมิด แก้วได้แต่กำสายเซฟตี้แบลแน่น

 

‘ไนท์กี้รอแม่ก่อนนะลูก ถ้าแม่รอดตายไปได้ แม่จะไปพาหนูมาอยู่ด้วยกัน’

 

แอบเหลือบมองเข็มไมล์ที่ตอนนี้ชี้ไปที่ 160กม./ชม. ก็โวยวายออกมา

 

“นี่นายขับให้มันช้าๆหน่อยได้มั้ย”

 

โทโมะเงียบไม่ยอมตอบ แต่ก็ไม่ยอมผ่อนคันเร่งลงซักนิด

 

“ฉันยังไม่อยากตายพร้อมนาย เข้าใจมั้ย”

 

ตะโกนแหกปาก กรอกหูคนที่ดูจะสติหลุดออกจากร่างไปแล้ว โทโมะหันกลับมามองคนข้างกาย

 

ที่นั่งตัวเกร็งไปกับคววามเร็ว

 

ของรถ จึงยอมผ่อนคันเร่งลงเหลือแค่ 90กม./ชม.  จอดรถเข้าซองได้ด้วยการถอยเพียงครั้งเดียว ก่อนจะเปิด

 

ประตูลงไปทันที

 

“มาผับเนี้ยนะ”

 

กดโทรศัพท์โทรบอกหวายให้รู้ที่หมาย ก่อนจะเดินตามโทโมะเข้ามาด้านใน เข้ามาก็เห็นแก้ววางอยู่

 

ตรงหน้าชายหนุ่มไม่ต่ำกว่า 5แก้วแล้ว

 

‘เฮ้ย แค่ออกไปโทรหายัยหวายแปปเดียว พ่อคุณล่อไป 5แก้วแล้ว เวรเอ๊ย’

 

รีบเดินเข้าไปหาโทโมะก่อนจะ.............

 

^_____________________________________________^

 

อัพแล้วๆๆ  เป็นไงๆๆ

 

เจอกันตอนหน้าคร้า  ^^