Kiss Me BaBY
9.9
To_oNg0909
แชร์นิยายฟิคชั่น
3) "นายติวเตอร์ตัวร้าย" TOMO KAEW I
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ“อ๊าก”
ร่างบางยกมือขี้ยหัวตัวเองอย่างหงุดหงิด ความจริงเธออยากจะทึ้งหัวตัวเองให้หลุดไปเลยด้วยซ้ำ ถ้าไม่ติดว่าไอ้
ความรู้ที่มีอยู่น้อยนิดมันจะร่วงหล่นหายไปด้วย
“โอ๊ย ไม่เอาแล้ว ฮือๆT^T”
ร่างบางฟลุบหน้าลงกับกองหนังสือด้วยท่าทีของคนใก้ลตาย เหลือบตามองชายหนุ่มหน้าหวานที่นั่งอ่านหนังสือ
การ์ตูนตรงหน้าเธอเคืองๆ
“โทโมะ นายมีหน้าที่สอนฉันไม่ใช่หรือไง”
‘โทโมะ’ ชายหนุ่มหน้าหวานงายหน้าจากหนังสือการ์ตูนขึ้นมามองหน้า ‘แก้ว’เซ็งๆ
“ก็สอนแล้วไง แต่เธอมันโง่เอง”
“กรี๊ส ไอ้บ้านายมาด่าฉันได้ไง”
แล้วไอ้การที่ตานี่สอนเธอแบบพูดๆรวดเดียวจบ ใครมันจะไปเข้าใจฟ่ะ เธอไม่ใช่พระเจ้านะจะได้เข้าใจอ่ะ T^T
“คอยดูนะ ฉันจะฟ้องแม่ว่านายอู้ ไม่ยอมสอนฉันเอาแต่อ่านไอ้การ์ตูนบ้าๆนั้น”
เมื่อทำอะไรไม่ได้ ก็ขู่ค่ะ ขู่มันเข้าไป ว่ะฮะ ฮ่าๆ (นางเองนู่เริ่งไปแล้ววววว)
“แล้วเธอคิดว่า....คุณน้าจะเชื่อใคร ยัยเด็กหัวเน่า”
“กรี๊สสสสสส”
ใช่ เพราะยังไงแม่ก็ต้องเชื่อ ไอ้เด็กข้างบ้านอย่างไอ้บ้าโทโมะ มากกว่าเธออยู่แล้ว ฮือ ที่จริงเธอเป็นเด็กเก็บมา
เลี้ยงใช่มั้ยเนี่ย
“ฉันจะสอนอีกรอบก็ได้ แต่ต้องมีค่าตอบแทน เอามั้นหล่ะ”
“ก็ไอ้ค่าจ้างที่แม่ฉันให้นายไง จะเอาอะไรอีก” แก้วกระชากเสียงถาม
“หึๆ”
หัวเราะในลำคอ ก่อนจะวางหนังสือการ์ตูนในมือลง อ้อมมานั่งซ้อนหลังแก้วแทน
“นะ นายจะทำอะไร”
“ก็ สอนตามที่เธอขอไง”
“ดะ เดี๋ยว”
แก้วถึงกับร้องเสียงหลง เมื่อโทโมะล้วงมือเข้าไปในเสื้อยืดตัวย้วยที่เธอใส่อยู่
“เธอก็เอา m มาแทนค่าของมวลแล้วก็......”
โทโมะวางใบหน้าของตัวเกยกับบ่าเล็กของคนที่อยู่ในอ้อมกอดกลายๆ ปากก็บอกวิธีแก้โจทย์ข้อที่เธอทำไม่ได้
หากแต่มือกลับไล้วนกับหน้าท้องของแก้วเล่น
“มะ ไม่ได้นะ”
“แน่ใจ เหรอว่าอยากให้ฉันหยุด”
เสียงทุ้มดังขึ้นข้างๆหู นิ้วเรียวลากขึ้นสูง ปลอดตะขอบลาเซียของแก้วอย่างชำนาญ
“ทีนี้ก็แก้สมาการ หาค่า X”
แก้วยื้อมือหนาที่กำลังบีบเคล้นหน้าอกตัวเองเล่นเอาไว้
“ไม่เอาแล้ว”
“อะไร ยังแก้สมการไม่ได้ซะหน่อย”
“แต่นายกำลังเอาเปรียบฉันอยู่นะ โทโมะ!!”
“อือ...”
ดูเหมือนการที่เธอหันไปต่อว่าเขาจะกลายเป็นการเปิดโอกาศให้ปิศาจจอมฉวยโอกาศอย่างโทโมะประกบปากบาง
ของตัวเองลงมาปากเธอมากกว่า ลิ้นหนาเกี่ยวกระหวัดเล็กเล่นอย่างหยอกล้อ
“มะ ไม่ได้ แม่ฉันอยู่บ้าน”
“หึ แปลว่าถ้าคุณน้าไม่อยู่ ก็ได้ซินะ”
“อ๊าย อิตาบ้าฉันไม่ได้หมายความว่าแบบนั้นซะหน่อย นายอย่ามาโมเมนะ” หันหน้าหนีสายตารู้ทันของโทโมะ
อย่างเขินอาย
“ว๊าย”
ต้องรีบกัดปากห้ามเสียงร้องของตัวเอง เมื่อโทโมะช้อนอุ้มเธอตัวลอยมาโยนลงที่เตียงนอนของเธอเอง
“โมะ ไม่ได้น้า อีกสองวันแก้วต้องสอบแล้วน้า”
“อืมม ผมเป็นคนติวจะกลัวอะไรล่ะครับที่รัก”
โทโมะบ้าจะติวหนังสือให้เธอ หรือจะติวอะไรกันแน่ >///<
จูบหนักหน่วงของโทโมะทำให้แก้วยอมคล้อยตามความต้องการของตัวเองได้ไม่ยาก แค่เพียงเขาลากปลาบนิ้ว
ลากผ่านโครงหน้าของแก้วเบาๆมันก็ทำเอาเธออ่อนยวบแล้ว
“อือ...โมะ”บิดร่างหนีสัมผัสรุกล้ำของคนด้านบน ที่ดูจะสนุกกับการเห็นเธอทรมานจากความต้องการของร่างกายที่
เขานั้นแหล่ะที่เป็นคนสร้างขึ้น
มือหนาไล่ปลดชุดของแก้ว ได้อย่างไม่ยากเย็น
“โมะ ไม่ได้นะห้ามทำรอยนะ” ร้องค้านทันที เมื่อโทโมะซุกใบหน้าหล่อลงกับซอกคอขาวของตัวเอง
ขืนแม่เห็นรอยคราวนี้มีหวังเธอโดนตีก้นลายแน่ ครั้งที่แล้วแก้ตัวว่าโดนแมลงกัดแม่ก็ไม่เชื่อแล้ว
“งั้นตรงนี้ได้ใช่มั้ย ครับ”
เอ่ยถามเจ้าเล่ห์ ก็จะตรงไหนหล่ะ ถ้าไม่ใช่ตรงขาอ่อนด้านในของเธอ
“อืออออ”
มือเล็กขยุ้มผ้าปูที่นอนแน่น เพียงแค่โทโมะแตะปลายลิ้นลงบนจุดอ่อนไหว ก็ดูเหมือนจะทำให้เธอขาดใจตามไป
ด้วยไม่อยาก
“อ๊ะ อ่า”
ยิ่งเธอส่งเสียงร้องคราวครางมากเท่าไหร่ โทโมะยิ่งเร่งจังหวะทรมานเธอมากเท่านั้น
‘ก๊อกๆ’
“แก้ว แก้วลูก ติวหนังสืออยู่รึเปล่าลูก”
❤ ❥´¯`·.¸·.>>–» «—<<·.¸¸.·´¯`·.¸¸.¤… ´¯`·.¸·.>>–» «—<<·.¸¸.·´¯`·.¸¸.¤… ❤ ❥
โอ๊โอ้ ใครอยากได้ ติวเตอร์ (หื่นๆ)แบบนี้บ้าง 55555
เจอกันตอนหน้าค่ะ ^^
ร่างบางยกมือขี้ยหัวตัวเองอย่างหงุดหงิด ความจริงเธออยากจะทึ้งหัวตัวเองให้หลุดไปเลยด้วยซ้ำ ถ้าไม่ติดว่าไอ้
ความรู้ที่มีอยู่น้อยนิดมันจะร่วงหล่นหายไปด้วย
“โอ๊ย ไม่เอาแล้ว ฮือๆT^T”
ร่างบางฟลุบหน้าลงกับกองหนังสือด้วยท่าทีของคนใก้ลตาย เหลือบตามองชายหนุ่มหน้าหวานที่นั่งอ่านหนังสือ
การ์ตูนตรงหน้าเธอเคืองๆ
“โทโมะ นายมีหน้าที่สอนฉันไม่ใช่หรือไง”
‘โทโมะ’ ชายหนุ่มหน้าหวานงายหน้าจากหนังสือการ์ตูนขึ้นมามองหน้า ‘แก้ว’เซ็งๆ
“ก็สอนแล้วไง แต่เธอมันโง่เอง”
“กรี๊ส ไอ้บ้านายมาด่าฉันได้ไง”
แล้วไอ้การที่ตานี่สอนเธอแบบพูดๆรวดเดียวจบ ใครมันจะไปเข้าใจฟ่ะ เธอไม่ใช่พระเจ้านะจะได้เข้าใจอ่ะ T^T
“คอยดูนะ ฉันจะฟ้องแม่ว่านายอู้ ไม่ยอมสอนฉันเอาแต่อ่านไอ้การ์ตูนบ้าๆนั้น”
เมื่อทำอะไรไม่ได้ ก็ขู่ค่ะ ขู่มันเข้าไป ว่ะฮะ ฮ่าๆ (นางเองนู่เริ่งไปแล้ววววว)
“แล้วเธอคิดว่า....คุณน้าจะเชื่อใคร ยัยเด็กหัวเน่า”
“กรี๊สสสสสส”
ใช่ เพราะยังไงแม่ก็ต้องเชื่อ ไอ้เด็กข้างบ้านอย่างไอ้บ้าโทโมะ มากกว่าเธออยู่แล้ว ฮือ ที่จริงเธอเป็นเด็กเก็บมา
เลี้ยงใช่มั้ยเนี่ย
“ฉันจะสอนอีกรอบก็ได้ แต่ต้องมีค่าตอบแทน เอามั้นหล่ะ”
“ก็ไอ้ค่าจ้างที่แม่ฉันให้นายไง จะเอาอะไรอีก” แก้วกระชากเสียงถาม
“หึๆ”
หัวเราะในลำคอ ก่อนจะวางหนังสือการ์ตูนในมือลง อ้อมมานั่งซ้อนหลังแก้วแทน
“นะ นายจะทำอะไร”
“ก็ สอนตามที่เธอขอไง”
“ดะ เดี๋ยว”
แก้วถึงกับร้องเสียงหลง เมื่อโทโมะล้วงมือเข้าไปในเสื้อยืดตัวย้วยที่เธอใส่อยู่
“เธอก็เอา m มาแทนค่าของมวลแล้วก็......”
โทโมะวางใบหน้าของตัวเกยกับบ่าเล็กของคนที่อยู่ในอ้อมกอดกลายๆ ปากก็บอกวิธีแก้โจทย์ข้อที่เธอทำไม่ได้
หากแต่มือกลับไล้วนกับหน้าท้องของแก้วเล่น
“มะ ไม่ได้นะ”
“แน่ใจ เหรอว่าอยากให้ฉันหยุด”
เสียงทุ้มดังขึ้นข้างๆหู นิ้วเรียวลากขึ้นสูง ปลอดตะขอบลาเซียของแก้วอย่างชำนาญ
“ทีนี้ก็แก้สมาการ หาค่า X”
แก้วยื้อมือหนาที่กำลังบีบเคล้นหน้าอกตัวเองเล่นเอาไว้
“ไม่เอาแล้ว”
“อะไร ยังแก้สมการไม่ได้ซะหน่อย”
“แต่นายกำลังเอาเปรียบฉันอยู่นะ โทโมะ!!”
“อือ...”
ดูเหมือนการที่เธอหันไปต่อว่าเขาจะกลายเป็นการเปิดโอกาศให้ปิศาจจอมฉวยโอกาศอย่างโทโมะประกบปากบาง
ของตัวเองลงมาปากเธอมากกว่า ลิ้นหนาเกี่ยวกระหวัดเล็กเล่นอย่างหยอกล้อ
“มะ ไม่ได้ แม่ฉันอยู่บ้าน”
“หึ แปลว่าถ้าคุณน้าไม่อยู่ ก็ได้ซินะ”
“อ๊าย อิตาบ้าฉันไม่ได้หมายความว่าแบบนั้นซะหน่อย นายอย่ามาโมเมนะ” หันหน้าหนีสายตารู้ทันของโทโมะ
อย่างเขินอาย
“ว๊าย”
ต้องรีบกัดปากห้ามเสียงร้องของตัวเอง เมื่อโทโมะช้อนอุ้มเธอตัวลอยมาโยนลงที่เตียงนอนของเธอเอง
“โมะ ไม่ได้น้า อีกสองวันแก้วต้องสอบแล้วน้า”
“อืมม ผมเป็นคนติวจะกลัวอะไรล่ะครับที่รัก”
โทโมะบ้าจะติวหนังสือให้เธอ หรือจะติวอะไรกันแน่ >///<
จูบหนักหน่วงของโทโมะทำให้แก้วยอมคล้อยตามความต้องการของตัวเองได้ไม่ยาก แค่เพียงเขาลากปลาบนิ้ว
ลากผ่านโครงหน้าของแก้วเบาๆมันก็ทำเอาเธออ่อนยวบแล้ว
“อือ...โมะ”บิดร่างหนีสัมผัสรุกล้ำของคนด้านบน ที่ดูจะสนุกกับการเห็นเธอทรมานจากความต้องการของร่างกายที่
เขานั้นแหล่ะที่เป็นคนสร้างขึ้น
มือหนาไล่ปลดชุดของแก้ว ได้อย่างไม่ยากเย็น
“โมะ ไม่ได้นะห้ามทำรอยนะ” ร้องค้านทันที เมื่อโทโมะซุกใบหน้าหล่อลงกับซอกคอขาวของตัวเอง
ขืนแม่เห็นรอยคราวนี้มีหวังเธอโดนตีก้นลายแน่ ครั้งที่แล้วแก้ตัวว่าโดนแมลงกัดแม่ก็ไม่เชื่อแล้ว
“งั้นตรงนี้ได้ใช่มั้ย ครับ”
เอ่ยถามเจ้าเล่ห์ ก็จะตรงไหนหล่ะ ถ้าไม่ใช่ตรงขาอ่อนด้านในของเธอ
“อืออออ”
มือเล็กขยุ้มผ้าปูที่นอนแน่น เพียงแค่โทโมะแตะปลายลิ้นลงบนจุดอ่อนไหว ก็ดูเหมือนจะทำให้เธอขาดใจตามไป
ด้วยไม่อยาก
“อ๊ะ อ่า”
ยิ่งเธอส่งเสียงร้องคราวครางมากเท่าไหร่ โทโมะยิ่งเร่งจังหวะทรมานเธอมากเท่านั้น
‘ก๊อกๆ’
“แก้ว แก้วลูก ติวหนังสืออยู่รึเปล่าลูก”
❤ ❥´¯`·.¸·.>>–» «—<<·.¸¸.·´¯`·.¸¸.¤… ´¯`·.¸·.>>–» «—<<·.¸¸.·´¯`·.¸¸.¤… ❤ ❥
โอ๊โอ้ ใครอยากได้ ติวเตอร์ (หื่นๆ)แบบนี้บ้าง 55555
เจอกันตอนหน้าค่ะ ^^
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
9.9 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
9.9 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
9.9 /10
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
