ต่างขั่วหัวใจ

โทกิ - ม๊าครับใครอ่ะ
หวาย - ป๊าไงครับ พี่โมะลูกแฝด
คำหลังหันไปพูดกับชายหนุ่ม
โทโมะ - จริงอ่ะ
โมโกะ - ป๊าโมโกะอยู่นี่ค่ะ
แก้ว - โทกิมาหาม๊าก่อนมา
โทกิ - แต่ผมอยากหาป๊า
โทโมะ - มาครับ
แก้ว - งั้นแก้วไปทำงานก่อนนะเดี๋ยวแบบเสร็จคงได้พักยาว
หวาย - หอดอกไม้นะเว้ย
แก้ว - เออ
ป็อปปี้ - เด็กสองคนนี้คำพูดมันโตเกินวัยนิสัยเหมือนน้ามันเลย
หวาย - เห้ยหาว่าชั้นแก่แดดเหรอ
ป็อปปี้ - แล้วใครเป็นน้องสาวไอโมะก็คนนั้นแหละ
ฟาง - พี่ป็อปว่าหวายทำไม
หวาย - จัดการเลยฟาง
โทกิ - ป๊าไปไหนมาคร้าบ
โทโมะ - ม๊างอนป๊าอยู่ครับป๊าเลยอยู่กับพวกเราไม่ได้
โมโกะ - ถ้าม๊าหายงอนป๊าก็อยู่กับเราได้ใช่ไหม
โทกิจับมือของโมโกะวิ่งที่หอดอกไม้
หวาย - ทีเจ กวิน เริ่มแผนได้
กรี๊ดดดด
โทโมะ - แก้ว
ี่ทุกคนรีบวิ่งมาที่จุดเกิดเหตุ
ยอมให้จับนะ ยอมให้จับนะ
หวาย - ฮัลโหลว่าไง
เล่นอะไรอ่ะ หาคนมาแทนชั้นได้แล้วทำไมไม่บอก
หวาย - ไม่ใช่นายเหรอ
ไม่ใช่ชั้นยังยืนอยู่หลังพุ่มอยู่เลย
ตุ๊ด
หวาย - ฟางนั่นของจริงไม่ใช่ทีเจหรือกวิน
โทโมะ - แกเป็นใคร
คนร้าย - คุณหวายคุณจะรู้นะว่าใครส่งผมมา
หวาย - คนของรีสร์อต เอกแสงกล
แก้ว - แกปล่อยลูกชั้นเถอะ
โทกิ - ปล่อย
โมโกะ - แง้ๆๆ
หวาย - เกลแฟนเก่าพี่อ่ะพูดให้หน่อยสิ
โทโมะ - เกลเค้าไม่ได้ชอบพี่เกลชอบแก้ว
หวาย - ยัยเจ่อเป็นเลสเบี้ยน
โทโมะ - เออ
เกล -รู้ก็ดีแล้ว แกจะได้ขายที่ให้ชั้นสักที
แก้ว - เกล
เกล - แก้วเกลรักแก้วนะถึงแก้วจะมีลูกแล้ว
แต่แก้วก็สวยเหมือนเดิม
ฟาง - หยี๋
เกล - นังเตี้ยหุบปากไป
เฟย์ - นี่นังขาโต๊ะสนุ๊กปล่อยหลานกับเพื่อนชั้นนะ
เกล - ฝันไปแก้วต้องเป็นของชั้น
แก้ว - เกลแก้วมีลูกแล้วนะ
โทโมะ - เกลปล่อยแก้ว
เกล - แก้วมีลูกแล้วเหรอ
เขื่อน - ยัยนี่เข้าข่ายโรคจิต
หวาย - ชั้นยอมขายที่แล้ว
เกล - ชั้นไม่เอาชั้นจะเอาแก้วของชั้น
คนร้าย - แล้วเด็กสองคนนี้ล่ะครับ
เกล - ฆ่าทิ้ง
กวิน - หยุด
เกล - กวิน
ทีเจ - เอาเด็กออกไปก่อนดิ
เกลเอาปืนจ่อหัวแก้ว
แก้ว - ปล่อยน่ะเว้ย พี่โทโมะช่วยแก้วด้วย
ฟาง เฟย์
โทโมะ - แก้ว
ทีเจเดินหักข้อมือเกลแก้ววิ่งออกมาหาโทโมะ
แต่ปืนลั่น
ปังงงงงง
ฟาง - พี่ป็อป
ฟางล้มลงไป
ป็อปปี้ - ฟางง
แก้ว - ฟางง
โทโมะ - เธอออ
โทโมะเดินไปจับปืนออกแล้วโยนทิ้ง
เอาเชือกมัดไว้
ฟาง - ฟางเจ็บพี่ป็อป
ป็อปปี้ิ - ฟางอย่าหลับนะครับ
เฟย์ - พาไปโรงพยาบาลเร็ว
เขื่อน - เร็วข้าเตรียมรถแล้ว
ป็อปปี้อุ้มฟางขึ้นรภ
โรงพยาบาล
ฟาง - พี่ป็อป
ป็อปปี้ - จะถึงมือหมอแล้วนะ
พยาบาล - ญาติคนไข้ห้ามเข้านะค่ะ ตอนนี้ขาดหมอรอสักครู่นะค่ะ
ป็อปป้ี - ผมเป็นหมอครับ
พยาบาล - เชิญค่ะ
เวลาต่อมา
ป็อปปี้ - ฟางปลอดภัยแล้ว
ทุกคน - เย้
แก้ว - เออแก้วไม่ไหวแล้ว
แก้วลงไป
โทโมะ - แก้ว
ป็อปปี้ - มีแผลที่แขนนี่
โทโมะ - ไอป็อปช่วยแก้วนะนะ
ป็อปปี้ - เออ
โทโมะ - เป็นอะไรไม่เคยบอกกันเลย 
เวลาต่อมา
ป็อปปี้ - ปลอดภัยแล้ว
จงเบ - เฮ้ มา อยู๋ นี่ ดาย งาย
ป็อปปี้ - แกไอเบ๊ คนไข้เยอะหรือหมอตื่นสายว่ะ
จงเบ - คน ค่าย เย่อ
เขื่อน - ยิ่งฟังยิ่งปวดหัว
ตำรวจเดินมา
ตำรวจ - คุณครับเดี๋ยวเชิญให้ปากคำ
ทุกคน - ค่ะ/ครับ
ต่อมา
ห้องพักแก้ว
โทโมะ - แก้วตื่นได้แล้วคนดีของพี่
จับมือแก้วขึ้นมาแนบไว้ที่หน้า
โทโมะ - พี่รักแก้วนะรักตั้งแต่แรกเจอเลย
แก้วที่แกล้งหลับอยู่ก็ลืมตาขึ้น
แก้ว - ใครพูดอะไรนะ
โทโมะ - ไม่มี
โทกิ/โมโกะ - ม๊าาาา
แก้ว - เจ็บไหมลูก
โมโกะ - ไม่ค่ะ
โทกิ - ป๊าจะมาอยู่กับเรารึเปล่าครับ
โทโมะ - ต้องแล้วแต่ม๊า
แก้ว - ไม่ได้หรอก ป๊ากับไม่ได้รักกัน
โทโมะ - ออกไปกันก่อนนะครับ
โทกิ/โมโกะ - ค่ะ/ครับ