ต่างขั่วหัวใจ

โทกิ - ม๊าครับใครอ่ะ

หวาย - ป๊าไงครับ พี่โมะลูกแฝด

คำหลังหันไปพูดกับชายหนุ่ม

โทโมะ - จริงอ่ะ

โมโกะ - ป๊าโมโกะอยู่นี่ค่ะ

แก้ว - โทกิมาหาม๊าก่อนมา

โทกิ - แต่ผมอยากหาป๊า

โทโมะ - มาครับ

แก้ว - งั้นแก้วไปทำงานก่อนนะเดี๋ยวแบบเสร็จคงได้พักยาว

หวาย - หอดอกไม้นะเว้ย

แก้ว - เออ

ป็อปปี้ - เด็กสองคนนี้คำพูดมันโตเกินวัยนิสัยเหมือนน้ามันเลย

หวาย - เห้ยหาว่าชั้นแก่แดดเหรอ

ป็อปปี้ - แล้วใครเป็นน้องสาวไอโมะก็คนนั้นแหละ

ฟาง - พี่ป็อปว่าหวายทำไม

หวาย - จัดการเลยฟาง

โทกิ - ป๊าไปไหนมาคร้าบ

โทโมะ - ม๊างอนป๊าอยู่ครับป๊าเลยอยู่กับพวกเราไม่ได้

โมโกะ - ถ้าม๊าหายงอนป๊าก็อยู่กับเราได้ใช่ไหม

โทกิจับมือของโมโกะวิ่งที่หอดอกไม้

หวาย - ทีเจ กวิน เริ่มแผนได้

กรี๊ดดดด

โทโมะ - แก้ว

ี่ทุกคนรีบวิ่งมาที่จุดเกิดเหตุ

ยอมให้จับนะ ยอมให้จับนะ

หวาย - ฮัลโหลว่าไง

เล่นอะไรอ่ะ หาคนมาแทนชั้นได้แล้วทำไมไม่บอก

หวาย - ไม่ใช่นายเหรอ

ไม่ใช่ชั้นยังยืนอยู่หลังพุ่มอยู่เลย

ตุ๊ด

หวาย - ฟางนั่นของจริงไม่ใช่ทีเจหรือกวิน

โทโมะ - แกเป็นใคร

คนร้าย - คุณหวายคุณจะรู้นะว่าใครส่งผมมา

หวาย - คนของรีสร์อต เอกแสงกล

แก้ว - แกปล่อยลูกชั้นเถอะ

โทกิ - ปล่อย

โมโกะ - แง้ๆๆ

หวาย - เกลแฟนเก่าพี่อ่ะพูดให้หน่อยสิ

โทโมะ - เกลเค้าไม่ได้ชอบพี่เกลชอบแก้ว

หวาย - ยัยเจ่อเป็นเลสเบี้ยน

โทโมะ - เออ

เกล -รู้ก็ดีแล้ว แกจะได้ขายที่ให้ชั้นสักที

แก้ว - เกล

เกล - แก้วเกลรักแก้วนะถึงแก้วจะมีลูกแล้ว

แต่แก้วก็สวยเหมือนเดิม

ฟาง - หยี๋

เกล - นังเตี้ยหุบปากไป

เฟย์ - นี่นังขาโต๊ะสนุ๊กปล่อยหลานกับเพื่อนชั้นนะ

เกล - ฝันไปแก้วต้องเป็นของชั้น

แก้ว - เกลแก้วมีลูกแล้วนะ

โทโมะ - เกลปล่อยแก้ว

เกล - แก้วมีลูกแล้วเหรอ

เขื่อน - ยัยนี่เข้าข่ายโรคจิต

หวาย - ชั้นยอมขายที่แล้ว

เกล - ชั้นไม่เอาชั้นจะเอาแก้วของชั้น

คนร้าย - แล้วเด็กสองคนนี้ล่ะครับ

เกล - ฆ่าทิ้ง

กวิน - หยุด

เกล - กวิน

ทีเจ - เอาเด็กออกไปก่อนดิ

เกลเอาปืนจ่อหัวแก้ว

แก้ว - ปล่อยน่ะเว้ย พี่โทโมะช่วยแก้วด้วย

ฟาง เฟย์

โทโมะ - แก้ว

ทีเจเดินหักข้อมือเกลแก้ววิ่งออกมาหาโทโมะ

แต่ปืนลั่น

ปังงงงงง

ฟาง - พี่ป็อป

ฟางล้มลงไป

ป็อปปี้ - ฟางง

แก้ว - ฟางง

โทโมะ - เธอออ

โทโมะเดินไปจับปืนออกแล้วโยนทิ้ง

เอาเชือกมัดไว้

ฟาง - ฟางเจ็บพี่ป็อป

ป็อปปี้ิ - ฟางอย่าหลับนะครับ

เฟย์ - พาไปโรงพยาบาลเร็ว

เขื่อน - เร็วข้าเตรียมรถแล้ว

ป็อปปี้อุ้มฟางขึ้นรภ

โรงพยาบาล

ฟาง - พี่ป็อป

ป็อปปี้ - จะถึงมือหมอแล้วนะ

พยาบาล - ญาติคนไข้ห้ามเข้านะค่ะ ตอนนี้ขาดหมอรอสักครู่นะค่ะ

ป็อปป้ี - ผมเป็นหมอครับ

พยาบาล - เชิญค่ะ

เวลาต่อมา

ป็อปปี้ - ฟางปลอดภัยแล้ว

ทุกคน - เย้

แก้ว - เออแก้วไม่ไหวแล้ว

แก้วลงไป

โทโมะ - แก้ว

ป็อปปี้ - มีแผลที่แขนนี่

โทโมะ - ไอป็อปช่วยแก้วนะนะ

ป็อปปี้ - เออ

โทโมะ - เป็นอะไรไม่เคยบอกกันเลย 

เวลาต่อมา

ป็อปปี้ - ปลอดภัยแล้ว

จงเบ - เฮ้ มา อยู๋ นี่ ดาย งาย

ป็อปปี้ - แกไอเบ๊ คนไข้เยอะหรือหมอตื่นสายว่ะ

จงเบ - คน ค่าย เย่อ

เขื่อน - ยิ่งฟังยิ่งปวดหัว

ตำรวจเดินมา

ตำรวจ - คุณครับเดี๋ยวเชิญให้ปากคำ

ทุกคน - ค่ะ/ครับ

ต่อมา

ห้องพักแก้ว

โทโมะ - แก้วตื่นได้แล้วคนดีของพี่

จับมือแก้วขึ้นมาแนบไว้ที่หน้า

โทโมะ - พี่รักแก้วนะรักตั้งแต่แรกเจอเลย

แก้วที่แกล้งหลับอยู่ก็ลืมตาขึ้น

แก้ว - ใครพูดอะไรนะ

โทโมะ - ไม่มี

โทกิ/โมโกะ - ม๊าาาา

แก้ว - เจ็บไหมลูก

โมโกะ - ไม่ค่ะ

โทกิ - ป๊าจะมาอยู่กับเรารึเปล่าครับ

โทโมะ - ต้องแล้วแต่ม๊า

แก้ว - ไม่ได้หรอก ป๊ากับไม่ได้รักกัน

โทโมะ - ออกไปกันก่อนนะครับ

โทกิ/โมโกะ - ค่ะ/ครับ