รักเราจะลงเอยเช่นไร(รักอลเวง 2)

~ก๊อกๆๆ ~
แก้ว: โอ้ย นี่หัวชั้นน๊ะ ไม่ใช่ประตู
โทโมะ: อูย เค้าขอโทด แก้วคร๊าบ หายโกดโมะน๊าๆๆๆๆ โมะยอมแล้วแก้วจะทำอารายโมะยอมแล้ว
แก้ว: (อมยิ้ม) อิๆ จริงเหรอ อืมหายโกดก็ได้ แต่นายต้องไปทำเค้กช๊อกโกแล๊ดให้เค้ากิน เดี๋ยวนี้
โทโมะ: คร๊าบ รอเดี๋ยวน๊า
..................ผ่านไป 15 นาที....................
แก้ว: โอ้ยๆๆๆหิวแล้วน๊า เสร็จยังเนี่ย
โทโมะ: อา มาแล้วๆๆๆๆๆ อะนี่(ว่าแล้วก็ยื่นเค้กให้แก้วชิ้นนึง)
แก้ว: ป้อนมั่ง (อ้าปากรอ)
โทโมะ: อา...อ้ำ อาหร่อยปะ?
แก้ว: อ้ำ อืมช๊อกโกแล็ตอาหร่อยที่สุดเลย อะ ป้อนมั่ง (ว่าพลางเอาเค้กป้อนแก้ว)
โทโมะ: อา อ้ำ อ้าว (โทโมะจะกินแต่แก้วกลับเอาเข้าปากตัวเอง)
แก้ว: 555+ อยากกินก็แย่งดิ
โทโมะ: ท้าเหรอ
แก้ว: ช่ายมีอะ....
แล้วโทโมะก็จูบแก้วก่อนที่จะสอดลิ้นเข้าไปกินเค้กในปากแก้วก่อนที่จะถอนจูบ
แก้ว: ฮึ่ย ไอ้บ้า ย๊ากกก
ตุ๊บตั๊บโครมคราม 
โทโมะ: อุ๊ย โอ๊ย อ๊ากกกกกกกกกก
แก้วทั้งโมโหทั้งอายที่โดนโทโมะจูบจึงทั้งต่อยทั้งตบข่วนถีบ จนโทโมะร้องออกมาด้วยความเจ็บปวดเพราะระบมไปทั้งตัว ((หึๆ สมน้ำหน้า))
แก้ว: อุ๊ย โมะแก้วขอโทด พอดีแก้วเขินอะ ((โห...เขิน...))
โทโมะ: อูย อืม คร๊าบ โมะเข้าจาย...ตุ๊บ...คร๊อก...((น๊อกมืด 555+))
แก้ว: อะ อ้าว ไหนบอกว่าไหวไง อารายว้า แค่นี้เอง เฮ้อ....
ไงล้า นี่แหระ แม่แก้วเรา เป็นไงเม้นด้วยคร๊า