Love beat ปิ๊งรักหมดจัยยัยเซี้ยวซ่า

 
 

 
 
ณ.มหาลัย
แก้ว:“เฮือก นายมาได้ไง!”แก้วเดินไปห้องเรียนแต่ว่าเธอเห็นโทโมะนั่งยิ้มอยู่ (ปกตินายนี่นั้งอยู่คนเดียว)
โทโมะ:“ผมอยู่ห้องนี้ ทำไมหรอ
แก้ว:“นายอยู่ห้องนี้ฉันไม่ว่า แต่ทำไมนายต้องนั่งข้างฉันด้วย”แก้วเดินไปหาโทโมะ
 
โทโมะ:“คุณต้องการความอบอุ่นไม่ใช่หรอที่รัก”
แก้ว:“ที่รัก อะไรห่ะ กล่าวมั่วๆฉันไม่ใช่ที่รักนาย”แก้วเริ่มโมโห
โทโมะ:“เฮ้อ น้อยใจผมหรอ มามะ มาหอมให้ชื่นใจหน่อยเร็ว”โทโมะทำมาจู๋
 
ฟาง:“อ่าว  แก้วมาแล้วหรอ โทโมะสวัสดีจ้ะ”ฟางยิ้ม
 
ป๊อปปี้:“ไอ้เขื่อน มาแล้วหรอทำไมน่าซีดว่ะเพื่อน”
 
เฟย์:“เค้า กลัวจิ้ง…”เขื่อนปิดปากเฟย์
 
แก้ว:“เฮ้ๆๆ เพื่อนฉันนะ นายทำอะไรนะ”แก้วเดินไปหาเรื่องเขื่อนแต่ถูกโทโมะดึงมา
 
โทโมะ:“ไง ยัยแสบยุ่งเรื่องของคนอื่น เรื่องเรายังไม่เคลียเลยนะ”โทโมะกระซิบที่หูแก้ว
 
แก้ว:“อะไร ปล่อยนะ ปล่อยๆๆๆๆๆๆ”แก้วดิ้นไปดิ้นมายิ่งเธอดิ้นเท่าไหร่โทโมะก็กอดเธอแน่นกว่าเดิม
 
ฟาง:“น่ารักจริงเชียว อิจฉาอ่า”ฟางยิ้มกรุ้มกริ่ม
 
หวาย:“โทโมะค่ะ เดินเข้ามาพร้อมสมุนอีก2คน
 
โทโมะ:หวาย!!!”เฟย์/เขื่อน/ฟาง/ป๊อปปี้/แก้ว/โทโมะ
 
หวาย:“ไง พวกหล่อนสามคนมาเกาะแกะอะไรกับแฟนฉันห่ะ”(หวายเอา 3 คนเลยนะ)
 
“อื้ม”หวายเดินมายังหน้าฟาง
 
เพี้ยะ!!!
 
หน้าฟางไถลตามแรงตบของหวาย เลือดซึมออกมานิดๆที่มุมปากของฟาง
 
เพี้ยะ!!!
 
ฟาง:“นี่กล้าตบฉันหรอ”ฟางเห็นฝ่ายตรงข้ามล้มก็คร่อมแล้วตบไปมาอย่างเหลืออด
 
เพี้ยะ! เพี้ยะ! เพี้ยะ! เพี้ยะ!เ พี้ยะ!
 
ตอนนี้หน้าของหวายมีรอยมือของฟางเต็มไปหมด
 
ป๊อปปี้:“ฟางหยุดเถอะ”ป๊อปร้องห้าม
 
ฟาง:“อื้มได้ แต่ขอตบครั้งสุดท้ายนะ”ตอนที่ฟางคุยกลับป๊อปปี้ก็เสียหลักโดนหวายขึ้นคร่อมเธอบ้าง
 
เพี้ยะ! เพี้ยะ!เพี้ยะ!
 
หวาย:“ทำฉันแสบมากนะ แต่ตบไม่เลวดีนี่”
หวาย:“ตาแกแล้วยัยแก้ว”หวายดึงเสื้อแก้วแล้วตบแก้ว
 
หวาย:เพี้ยะ! โทษฐานนั่งตักแฟนฉัน
 
แก้ว:เพี้ยะ! โทษฐานที่ฉันเกลียดหน้าแก!!!
แก้ว:เพี้ยะ! โทษฐานทำแก้มขวาฉันแสบ
 
แก้ว:เพี้ยะ! โทษฐานทำเพื่อนฉัน
 
แก้ว:เพี้ยะ! โทษฐานที่ฉันเกลียดหน้าเธอยิ่งกว่า!!!
 
หวาย“ฝากไว้ก่อนนะแก้ว! เธอจะโดนดีแน่!”หวายจับแก้มตัวเองแล้วพยุงตัวขึ้นแล้วออกจากห้องไป
คิดว่าแปลกไหมว่าหวายไม่ตบเฟย์เพราะแฟนเฟย์หน้าลิง555+แก้ว:เป็นห่วงฟางจัง
โทโมะ:“อย่าห่วงคนอื่นห่วงตัวเองดีกว่ามั้ย!”โทโมะแย้งขึ้นแล้วดึงแก้วไปห้องพยาบาล
 
ป๊อปปี้:“เจ็บไหมฟาง เลือดออกนิดๆด้วย”ป๊อปปี้เอาผ้าเช็ดหน้ามาซับเลือดให้
 
ฟาง:“แค่นี้ จิ๊บๆ ซีดส์ๆเบาๆหน่อยสิป๊อปเจ็บนะ”ฟาง
 
ป๊อปปี้:“ไหนบอกว่าจิ๊บๆ”ป๊อปปี้ยิ้ม
 
ฟาง:“ชิ โอ๊ยเจ็บ!”ฟางจับมุมปากตัวเอง
 
ป๊อปปี้:“เจ็บตรงนี้หรอ เอามือออกก่อนเดี่ยวเจ็บกว่าเดิม”ป๊อปปี้ยิ่นหน้ามาใกล้ฟาง
 
ฟาง:“เอ่อ”ฟางหัวใจเต้นเร็วผิดปกติ  เธอ มองป๊อปปี้ไม่ละสายตา  เธอทำตัวไม่ถูกที่มีป๊อปปี้อยู่ข้างๆเธอ
 
ป๊อปปี้:“เป็นอะไรไปหรอ”ป๊อปปี้เงยหน้าขึ้นมา
 
ฟาง:“ป่าวจ้ะ ไม่สบายนิดหน่อยขอตัวก่อนนะ”ฟางลุก แล้วเดินออกจากห้องไป
 
ห้องพยาบาล…
แก้ว:“อะไรกัน ปล่อยสิเดี๋ยวต่อยหงายท้องเลย!”แก้วกำมือแน่นแล้วง้างขึ้นมา
 
โทโมะ:“เก่งจริงเชียวยัยแห้ว!”โทโมะเอ่ย
 
แก้ว:“ใครกัน นายโดโซะมั่วนิ่มใครชื่อแห้ว!”แก้วแย้งขึ้นมา
 
โทโมะ:“เฮ้อ ทะเลาะกันบ่อยๆเดี๋ยวก็รักกันเองหล่ะ”โทโมะพูด
 
แก้ว:“โทษทีนายเข้าใจผิดรึป่าว”แก้วกอดอก
 
โทโมะ:“ชั่งมันเถอะ ซ่าดีนักได้แผลมา ซ่าบ่อยๆระวังโดนแบบเมื่อคืน”โทโมะจับแก้มแก้วขึ้น
 
แก้ว:“ยุ่งน่า เอามือนายออกไปซะ”แก้วปัดมือโทโมะออก
 
โทโมะ:“รักษาแบบไหนดีนะ แบบธรรมดาหรือว่าแบบผมดี”โทโมะยิ้ม
 
แก้ว:“อะไรแบบนาย!”งง..
 
แก้ว:“จะเอาแบบไหนดีหรอ เอาแบบธรรมดาดีที่สุด!”แก้วเอ่ย
 
โทโมะ:“เอาแบบผมดีกว่ามั้ยรักษาหายขาดเลย”โทโมะบอก
 
แก้ว:“จริงเหรอ มียาดีอะไรล่ะ”แก้ว
 
จุ๊ฟ
แก้ว:“นายโทโมะ!!!”
 
โทโมะ:“ไง ยารักษาแบบดีไม่มีที่ไหนในโลก”
 
แก้ว:“นายหอมฉัน นายตายยย!”คนเขียน ทำแบบไม่เคยนะ
โทโมะ:“ไง  ซ่าส์ดีนัก เดี๋ยวโดนแบบเมื่อคืน
แก้ว:ไอ้บ้า0///0
ก็ขอบคุณคำแนะนำของทุกคนแต่ทำได้แค่นี้จริงๆ