ชั่วนิรันดร์.......รอวันนั้นเพื่อรักของเรา

2-3 อาทิตย์ผ่านไป
แก้ว : ฟาง เฟย์ชั้นส่งแกเข้านอนแค่นี้นร๊
เฟย์ฟาง : อือ ขอบใจนร๊แก้ว ฝันดีนร๊
แก้ว : เออ ฝันดีเช่นกัน
สวนหน้ารีสอร์ต
แบม : ทำไมคิดถึงแฟนหรอคะน้องแก้ว
แก้ว : มันก้อมีบ้างค่ะพี่แบม
อาร์ม : คิดถึงก้อไปหาเค้าสิ
แก้ว : ไม่อ่าส์ แก้วไม่อยากเจ็บอีก
..... : ไม่อยากเจ็บ หรือหมดรักพี่แล้วแก้ว
แก้ว : แก้วยังรักพี่เสมอแต่พี่ทำร้ายจิตใจแก้วจนป่นปี้
..... : พี่ขอโทษ แก้วเรากับมาเป็นเหมือนเดิมได้มั้ยพี่ขอร้อง
แก้ว : พี่โทโมะ พี่มาที่นี่ได้ยังไง ใครบอกพี่ พี่อาร์มพี่หรอหรือพี่แบม
อาร์ม : ป่าวเว้ย พี่กับแบมพึ่งกับมาจากตัวเมืองเว้ยไปทำธุระมา
โทโมะ : ไม่เกี่ยวกับไอ้อาร์มมันหลอกแก้ว
แก้ว : พี่เลิกยุ่งกับแก้วซะที เรื่องของเรามันจบไปแล้ว
โทโม : แก้วจบคนเดียว แต่พี่ไม่ได้จบด้วยหนิ
แก้ว : พี่มาพี่ป๊อปกับเขื่อนก้อมานร๊สิ
หน้าห้อง309
ก๊อก ~ ก๊อก ~
ฟาง : ใครคะ แก้วหรือป่าว
เฟรม : แม่คะเด๋วเฟรมไปดูให้
ฟาง : จร๊ ฝากด้วยนร๊ลูก
แอ๊ดดดดดดดดดดด(เสียงเปิดประตู)
เฟรม : พ่อ มาแล้วหรอคะเฟรมรอพ่อตั้งแต่เช้า
ป๊อปปี้ : เบาๆสิเฟรม แม่เราหลับหรือยัง พ่อมาแต่เช้าแล้วอยู่ห้องตรงข้ามห้องหนูลูก
ฟาง : เฟรมใครมาลูก ถ้าไม่มีใครให้รีบมานอนซะ
เฟรม : ค่ะแม่
ป๊อปปี้ : เฟรมหนูไปนอนห้องพ่อไปลุกเด๋วพ่อมีเรื่องจะเคลียร์กับแม่เค้าลูก
เฟรม : ค่ะพ่อ ขอโทษนร๊คะแม่ ที่เฟรมทำไปเพราะเฟรมรักแม่นร๊
หน้าห้อง 308
เฟิร์น : แม่ค่ะเฟิร์นไปเดินเล่นข้างนอกนร๊ เฟิร์นไม่ค่อยง่วงถ้าแม่ง่วงก้อนอนไปก่อนก้อได้นร๊คะ
เฟย์ : จร๊ แต่อย่ากับดึกนร๊
เฟิร์น : ค่ะแม่ ขอโทษนร๊คะแม่เฟิร์นอยากให้ครอบครัวเราอยู่กันพร้อมหน้าพร้อมตากันอีกครั้ง
เฟิร์นออกไปซักพักเขื่อนก้อเข้ามา
แก๊ก ~ แก๊ก~ 
เฟย์ : เฟิร์นทำไมหนูกลับมาเร็วนักหละลูก หรือ ว่าลืมอะไรหรอป่าว
เขื่อนกอดเฟย์จากด้านหลัง
เฟย์ : เขื่อนปล่อย เฟย์เด๋วนี้ เราหย่ากันแล้วนร๊อย่าทำแบบนี้กับเฟย์ปล่อยเฟย์ไปเถอะ
เขื่อน : คุณยังไม่ลืมอ้อมกอดผมจิงด้วยเฟย์ เขื่อนขอโทษ นั้นมันอารมณ์ชั่ววู๊บของผู้ชายคนนึง ผมเสียใจเฟย์แต่คุณไม่สงสารน้องเฟิร์นมั้งหรอที่พ่อแม่ต้องแยกทางกันแบบนี้
เฟย์ : คุณต้องการอะไรกันแน่เขื่อน
เขื่อน : ที่ผมมาผมตั้งการคุณกับลูกแต่ตอนนี้ผมต้องการคุณเฟย์
....................................................................................................................
หวานเลี่ยน