จำไว้!! ฉันไม่ยอม

"คุณแม่ขา พิมมีอะไรจะบอกอะค่ะ"

"อะไรจ๊ะหนูพิม???" แม่ของโทโมะถามด้วยความสงสัย

"คือว่า...โทโมะเค้าไล่พิมกลับบ้านอะค่ะ แต่คูณแม่ก็น่าจะรู้ว่า เรารักกัน แต่ทำไมพอพิมกลับมาจากเมืองนอกเนี้ย ทำไมโมะเค้าดูเปลี่ยนไปเยอะเลยค่ะ หรือว่าโมะเค้ามีคนอื่นค่ะคุณแม่ ถ้าเป็นอย่างนั้นจริงๆละก็ พิมไม่ยอมจริงนะค่ะคุณแม่ คุณแม่ต้องจัดการให้พิมนะค่ะ พิมไม่ยอมๆๆ" พิมพูดอย่างเอาแต่ใจ แล้วเขย่าแขนแม่ของโทโมะแรงขึ้นเรื่อยๆ

"แล้วพิมจะให้แม่ทำยังไงล่ะจ๊ะ"

"คนแม่ต้องยอมให้โมะเป็นของพิมค่ะ(อุ๊ย!!! ริดเตอร์ที่รักขา นี่เป็นแค่นิยาย อย่าถือสาพัพนะค่ะ:pupcake)"

"อะ เออๆ...จะดีหรอจ๊ะหนูพิม"

"ดีที่สุดแล้วค่ะ^^"

ตอนกลางคืน

"อิอิ โมะขา เสร็จพิมแน่ๆ คืนนี้" พิมพูดแล้วค่อยๆเดินไปใกล้ๆ ห้องของโทโมะ พิมเปิดประตูช้าๆ ค่อยๆเดินไปบนเตียง แล้วเข้าไปนอนกอดคนที่อยู่บนเตียงทันที

เช้าวันรุ่งขึ้น

"กรี๊ดๆๆๆ ไอ้บ้าปล่อยฉันเดี๋ยวนี้เลยนะ ปล่อยๆๆชาน~~~"

"อะไรกันครับ ใครเป็นอะไร"

"ไอ้บ้าบาส นายมานอนบนเตียงโทโมะ ของฉันได้ยังไงหะ"

"เออ..อ๋อคือคุณชายให้ผมขึ้นมานอนที่ห้อง คุณชายน่ะครับ ผมก็ไม่รู้ว่าทำไม แต่เตียงก็นุ๊มนุ่ม แต่เอ๊ะ แล้วคุณพิมมานอนบนเตียงกับผมได้ยังไงละครับ" บาส คนขับรถคนโปรดของบนนี้ ถามพิมด้วยความสงสัย

"กรี๊ด ไอ้บ้า แล้วโทโมะหายไปไหนหะ บอกฉันมาเดี๋ยวนี้เลยนะ" พิมตะโกนถามบาส อย่างโมโห

"เออ.. คือ คุณชายไม่ได้บอกเอาไว้ครับ ละ แล้ว...ผมก็ไม่ได้ถามด้วย"

"แล้วทำไมแกไม่ถามยะ!!!"

"คะ คือ... ผมลืมน่ะครับ"

"กรี๊ด!!! ไอ้โง่!!!"

Tomo talk

ตอนนี้ผมอยู่ที่บ้านของป๊อปปี้ ถึงเราพึ่งได้คุยกับเมื่อวาน แต่เราก็สนิทกันมากแล้ว เหตุผลที่ผมมานอนค้างบ้านของป๊อปปี้ ก็มี2เหตุผล เหตุแรกก็คือ ผมอยากที่จะสนิทกับป๊อปปี้มากขึ้น อยู่ที่นี้ก็สนุกดีมีเพื่อน และเหตุผลที่2ก็คือ การที่พิมมานอนค้างบ้านผม แถมยังนอนห้องแม่อีก ผมจึงคิดว่า2คนนี้ต้องมีต้องมีแผนการอะไรอยู่แน่ๆ ผมจึงให้ บาสไปนอนห้องผมแทน จะได้รู้ว่า2คนนั้นคิดจะทำอะไรอยูนั้นเอง

"โทโมะ แล้วแกจะติดรถไปกับฉันมั้ย มีเรียนเช้านิ ไหนๆก็ใส่ชุดนี้แล้วนิ(ชุดนักศึกษา)" ป๊อปปี้เอ๋ยถามเพื่อนที่ นั่งบนโซฟา แล้วทำท่าคิดอะไรอยู่

"เออ... ไม่ดีกว่า เดี๋ยวฉันขับรถฉันแล้วไปพร้อมแกแหละ ป๊อป" โทโมะหันไปตอบป๊อปปี้

"อืม งั้นก็ได้ แล้วข้าวเช้าเนี้ยที่บ้านฉันไม่มีอะไรให้กินเลยอะ ไว้ค่อยกินที่มหาลัยนะ"

"ได้ๆ ฉันไม่อยากรบกวนแกไปมากกว่านี้แล้วละ แค่นี้ก็ขอบใจมากแล้ว"

"ไม่เป็นไร ป่ะรีบไปกันเถอะ" ป๊อปปี้ออกปากชวน

"อืม"

บ้านโทโมะ

"เฮ้อ...ลูกคนนี้นี่ปิดเครื่องทำไมนะ ค่อยดูเถอะ ถ้ากลับบ้านมาละก็ จะจัดการให้ไม่กล้าทำแบบนี้อีกเลยคอยดู" แม่ของโทโมะบ่น พลางกัดโทรศัพท์โทรหาโทโมะไปเรื่อยๆ

"คุณแม่ค่ะแล้วจะทำยังไงดีค่ะ" พิมถามแม่ของโทโมะอย่างกังวน

"คงต้องรอตอนเย็นๆ ที่โทโมะกลับมาจากมหาลัยแล้วละจ๊ะหนูพิม"

"โทโมะนะ โทโมะ!!! ถึงทำกับพิมแบบนี้!"

ไม่ได้อัพนาน ปิดเทอมแล้วทางสะดวกแล้วค่ะ อิอิ