จำไว้!! ฉันไม่ยอม
8.9
pupcake
แชร์นิยายฟิคชั่น
6)
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ"มาแล้วหรอ พวกเธอ นั้งก่อนสิ จะยืนทำไม" เสียงอาจารณ์ใหญ่พูดอย่างน่ากลัว
"ค่ะ/ครับ" แก้วกับโทโมะพุดพร้อมกัน
"อาจารณ์จะเริ่มจากเธอก่อนนะจริญญา ทำไมละ อาจารณ์ไม่ข้าใจ ทำไมเธอ ต้องมีเรื่องกันเพื่อนตลอด อาจารณ์ไม่รู้ว่ายังไงกับเธอแล้วนะ" อาจารณ์ใหญ่พูดด้วยสีหน้าเศร้าๆ เพราะไม่รูรู้จะลงโทษแก้วยังไงแล้ว
"อาจารณ์ค่ะ อาจารณ์จะว่าแต่หนูได้ยังไง หนูไม่ได้ทำอะไรผิด ที่หนูทำไปก็เพราะว่าหนูป้องกันด้วยนะค่ะ นายนี้ต่างหากที่มาหาเรื่องหนูก่อน" แก้วพูดด้วยสีหน้าประท้วง
"หรอ แหมยัยทอมบ้าทำอะไรไม่ยอมรับ เธอต่างหากที่มาหาเรื่องฉัน" โทโมะพูดคนเดียวเบาๆ
"นี่นายว่าฉันหรอ ฉันทำอะไรฉันก็ต้องยอมรับสิ นี่แล้วฉันพูดกี่ครั้งแล้วหะว่าฉันเป็นผู้หญิง ไม่ใช่ทอม ถ้าฉันเป็นทอม นายก็เป็นตุ๊ดแล้วละ ไอ้ตุ๊ดขี้เก๊ก" แก้วตะคอกใส่หน้าโทโมะ อย่างแรงแล้วทำหน้าล้อเลียน
"ฉันไม่ใช่ตุ๊ดซะหน่อย ยัยทอมบ้า"
"โอ๊ย นี่พวกเธอถ้าไม่เห็นแก่อาจารณ์ ก็เห็นแก่สถานที่ศึกษาหน่อยสิ" อาจารณ์ทุกโต๊ะอย่างแรง ทำให้แก้วกับโทโมะตกใจ และเงียบในทันที
"จริญญา ที่เธอพูดเมื่อกี่อาจารณ์ก็พอที่จะเข้าใจนะ แต่เธอก็น่าจะยอมเพื่อนๆบ้างสิ" อาจารณ์ดุแก้ว
"แต่..."
"ไม่มีแต่ทั้งนั้นเรื่องของเธอพอเท่านี้ก่อน เอาละถึงตาเธอแล้วนะวิศวะ" แก้วก็ละจะแย้ง แต่ถูกอาจารณ์ดักไว้ซะก่อน
"ครับอาจารณ์ อาจารณ์มีอะไรกับผมครับ" โทโมะถามอาจารณ์ด้วยความสุภาพ
"ก็จะอะไรซะอีกละ ก็เรื่องของเธอกับจริญญานะสิ เธอด้วยนะไม่ควรไปทะเลาะกับจริญญาเค้า เป็นเด็กใหม่ควร
สงบเสงียบตัวซะบ้างสิ แค่ยัยจริญญาอาจารณ์ก็จะตายอยู่แล้ว อย่าให้มีคนที่2 เลยนะ" อาจารณ์พูดกับโทโมะ
"ครับ ผมจะพยายามไม่ยุ่งกับยัยนี่อีก" โทโมะรับปากอาจารณ์
"ดี แต่อาจารณืคิดว่าวันนี่เป็นวันแรกของเธอนะนายวิศวะ อาจารณ์จะไมทำโทษเธอ" อาจารณ์พูดกับแก้วและโทโมะ
"ขอบคุณค่ะ/ครับอาจารณ์"
"จ๊ะๆ ไปเรียนไป" อาจารณ์ไล่
"ค่ะ/ครับ ผม/หนูล่าละครับ/ค่ะอาจารณ์ สวัสดีค่ะ/ครับ" แก้วกับโทโมะพูด แล้วเดินออกจากห้องพร้อมกัน
"โอ๊ย" แก้วร้องออกมาด้วยความเจ็บปวด
"ขอโทษครับ เอ้าแก้ว"
"ไม่เป็นไรค่ะ เอ้าพี่พิชชี่ กลับมาจากอเมริกาตั้งแต่เมื่อไรค่ะ" แก้วพูดด้วยความตกใจ เพราะไม่ได้เจอพิชชี่มานานมาก
"อ๋อเมื่อวานนะ นี่พี่ไม่คิดเลยนะว่าจะมาเจอแก้วที่นี่" พิชชี่พูดกับแก้วพรางยิ้มให้แก้วไปด้วย
"รอค่ะ รู้งี่แก้วไปรับที่สนามบินดีกว่า" แก้วพูด แล้วเบะปาก
"ไปบินไรหรอกครับแก้ว ลำบากปล่าวๆ"
"หรอค่ะ"
"ครับ"
"นี่ยัยทอมแวเร็วๆ จะไปเรียนมั้ยเนี้ย" เสียงโทโมะตะโกนลงมจากชั้นบน
"เออๆ รู้แล้ว พี่พิชชี่ค่ะแล้วเจอกันใหม่นะค่ะ แก้วต้องไมเรียนแล้ว" แก้วพูด
"ครับ ^__^" พิชชี่ตอบแก้ว แล้วแก้วก็วิ่งขึ้นไปหาโทโมะ
"เอ้า ยัยแก้วมาแล้วอาจารณ์บอกว่าอะไรบ้าง" ฟางถามแก้ว ด้วยความเป็นห่วง
"แล้วได้ลงโทษอะไรบ้างรึเปล่าว" เฟย์ถามอีกคน
"ก็ไม่มีอะไรหรอ อาจารณ์บอกว่าวันนี่เป็นวันแรกก็เลยไม่ทำโทษอะ"
"เฮ่อ...ค่อยโล่งอกหน่อย" ฟางถอนหายใจดังๆ
"อืม นิยัยฟาง วันนี้ฉันขอติดรถกลับบ้านด้วยนะ" แก้วหันไปพูดกับฟาง
"เออ.. ขอโทษนะยัยแก้วคือว่าวันนี้ฉันไม่ว่างอะ พอดีต้องไปเรียนไวโอลินกับยัยเฟย์น่ะ ฉันขอโทดจริงๆ ไว้วันหลังที่ฉันว่างนะแก้ว ฉันสัญญาว่าจะไปส่ง"
"งั้นหรอ อืมๆ ไม่เป็นไร" แก้วพูดเสียงเบาๆ อย่างเสียใจ
แหะๆไม่ได้อัพนาน พอดีติดเรียน แต่จะค่อยๆมาอัพที่ละตอนนะค่ะ
"ค่ะ/ครับ" แก้วกับโทโมะพุดพร้อมกัน
"อาจารณ์จะเริ่มจากเธอก่อนนะจริญญา ทำไมละ อาจารณ์ไม่ข้าใจ ทำไมเธอ ต้องมีเรื่องกันเพื่อนตลอด อาจารณ์ไม่รู้ว่ายังไงกับเธอแล้วนะ" อาจารณ์ใหญ่พูดด้วยสีหน้าเศร้าๆ เพราะไม่รูรู้จะลงโทษแก้วยังไงแล้ว
"อาจารณ์ค่ะ อาจารณ์จะว่าแต่หนูได้ยังไง หนูไม่ได้ทำอะไรผิด ที่หนูทำไปก็เพราะว่าหนูป้องกันด้วยนะค่ะ นายนี้ต่างหากที่มาหาเรื่องหนูก่อน" แก้วพูดด้วยสีหน้าประท้วง
"หรอ แหมยัยทอมบ้าทำอะไรไม่ยอมรับ เธอต่างหากที่มาหาเรื่องฉัน" โทโมะพูดคนเดียวเบาๆ
"นี่นายว่าฉันหรอ ฉันทำอะไรฉันก็ต้องยอมรับสิ นี่แล้วฉันพูดกี่ครั้งแล้วหะว่าฉันเป็นผู้หญิง ไม่ใช่ทอม ถ้าฉันเป็นทอม นายก็เป็นตุ๊ดแล้วละ ไอ้ตุ๊ดขี้เก๊ก" แก้วตะคอกใส่หน้าโทโมะ อย่างแรงแล้วทำหน้าล้อเลียน
"ฉันไม่ใช่ตุ๊ดซะหน่อย ยัยทอมบ้า"
"โอ๊ย นี่พวกเธอถ้าไม่เห็นแก่อาจารณ์ ก็เห็นแก่สถานที่ศึกษาหน่อยสิ" อาจารณ์ทุกโต๊ะอย่างแรง ทำให้แก้วกับโทโมะตกใจ และเงียบในทันที
"จริญญา ที่เธอพูดเมื่อกี่อาจารณ์ก็พอที่จะเข้าใจนะ แต่เธอก็น่าจะยอมเพื่อนๆบ้างสิ" อาจารณ์ดุแก้ว
"แต่..."
"ไม่มีแต่ทั้งนั้นเรื่องของเธอพอเท่านี้ก่อน เอาละถึงตาเธอแล้วนะวิศวะ" แก้วก็ละจะแย้ง แต่ถูกอาจารณ์ดักไว้ซะก่อน
"ครับอาจารณ์ อาจารณ์มีอะไรกับผมครับ" โทโมะถามอาจารณ์ด้วยความสุภาพ
"ก็จะอะไรซะอีกละ ก็เรื่องของเธอกับจริญญานะสิ เธอด้วยนะไม่ควรไปทะเลาะกับจริญญาเค้า เป็นเด็กใหม่ควร
สงบเสงียบตัวซะบ้างสิ แค่ยัยจริญญาอาจารณ์ก็จะตายอยู่แล้ว อย่าให้มีคนที่2 เลยนะ" อาจารณ์พูดกับโทโมะ
"ครับ ผมจะพยายามไม่ยุ่งกับยัยนี่อีก" โทโมะรับปากอาจารณ์
"ดี แต่อาจารณืคิดว่าวันนี่เป็นวันแรกของเธอนะนายวิศวะ อาจารณ์จะไมทำโทษเธอ" อาจารณ์พูดกับแก้วและโทโมะ
"ขอบคุณค่ะ/ครับอาจารณ์"
"จ๊ะๆ ไปเรียนไป" อาจารณ์ไล่
"ค่ะ/ครับ ผม/หนูล่าละครับ/ค่ะอาจารณ์ สวัสดีค่ะ/ครับ" แก้วกับโทโมะพูด แล้วเดินออกจากห้องพร้อมกัน
"โอ๊ย" แก้วร้องออกมาด้วยความเจ็บปวด
"ขอโทษครับ เอ้าแก้ว"
"ไม่เป็นไรค่ะ เอ้าพี่พิชชี่ กลับมาจากอเมริกาตั้งแต่เมื่อไรค่ะ" แก้วพูดด้วยความตกใจ เพราะไม่ได้เจอพิชชี่มานานมาก
"อ๋อเมื่อวานนะ นี่พี่ไม่คิดเลยนะว่าจะมาเจอแก้วที่นี่" พิชชี่พูดกับแก้วพรางยิ้มให้แก้วไปด้วย
"รอค่ะ รู้งี่แก้วไปรับที่สนามบินดีกว่า" แก้วพูด แล้วเบะปาก
"ไปบินไรหรอกครับแก้ว ลำบากปล่าวๆ"
"หรอค่ะ"
"ครับ"
"นี่ยัยทอมแวเร็วๆ จะไปเรียนมั้ยเนี้ย" เสียงโทโมะตะโกนลงมจากชั้นบน
"เออๆ รู้แล้ว พี่พิชชี่ค่ะแล้วเจอกันใหม่นะค่ะ แก้วต้องไมเรียนแล้ว" แก้วพูด
"ครับ ^__^" พิชชี่ตอบแก้ว แล้วแก้วก็วิ่งขึ้นไปหาโทโมะ
"เอ้า ยัยแก้วมาแล้วอาจารณ์บอกว่าอะไรบ้าง" ฟางถามแก้ว ด้วยความเป็นห่วง
"แล้วได้ลงโทษอะไรบ้างรึเปล่าว" เฟย์ถามอีกคน
"ก็ไม่มีอะไรหรอ อาจารณ์บอกว่าวันนี่เป็นวันแรกก็เลยไม่ทำโทษอะ"
"เฮ่อ...ค่อยโล่งอกหน่อย" ฟางถอนหายใจดังๆ
"อืม นิยัยฟาง วันนี้ฉันขอติดรถกลับบ้านด้วยนะ" แก้วหันไปพูดกับฟาง
"เออ.. ขอโทษนะยัยแก้วคือว่าวันนี้ฉันไม่ว่างอะ พอดีต้องไปเรียนไวโอลินกับยัยเฟย์น่ะ ฉันขอโทดจริงๆ ไว้วันหลังที่ฉันว่างนะแก้ว ฉันสัญญาว่าจะไปส่ง"
"งั้นหรอ อืมๆ ไม่เป็นไร" แก้วพูดเสียงเบาๆ อย่างเสียใจ
แหะๆไม่ได้อัพนาน พอดีติดเรียน แต่จะค่อยๆมาอัพที่ละตอนนะค่ะ