จำไว้!! ฉันไม่ยอม

บ้านโทโมะ
โทโมะเดินเข้าไปในบ้าน แล้วตรงไปที่บันไดและหวังว่าจะขึ้นไปบนห้องเพื่อที่จะอาบน้ำ แต่ทว่า....
"โทโมะ!!! เมื่อคืนลูกไปไหนมา" แม่ของโทโมะถามตะโกนเสียงดัง ทำให้โทโมะต้องเดินมานั้งตรงเก้าอี้รักแขก โทโมะนั้งตรงข้ามแม่ กับพิม
 
"ไปนอนบ้านเพื่อน" โทโมะเริ่มแสดงกริยาที่เก้าร้าวกับแม่และพิม
 
"นอนบ้านเพื่อนที่ไหนกับค่ะโมะขา แล้วเพื่อนของโมะขาเป็นผู้หญิงหรือผู้ชาย ถ้าเป็นผู้หญิงละก็พิมไม่ยอมจริงๆนะค่ะ"
 
"ใช่ แม่ก็ไม่ยอม"
 
"ทุกคนเลิกยุ่งกับผมซักทีเถอะ แค่ยัยทอมบ้านั้นผมก็จะคลั่งตายอยู่แล้ว"
 
"ทอมไหนค่ะ???" พิมถามโทโมะด้วยความสงสัย
 
"ไม่ต้องรู้ มันไม่เกี่ยวกับเธอ" โทโมะตะโคกใส่พิม เล่นทำเอาพิมเหวอไปเลย
 
"นี่โทโมะขอโทดหนูพิมเค้าเดี๋ยวนี้เลยนะ"
 
"ไม่"
 
"ก็ได้ แต่วันนี้แม่พาหนูพิมไปสมัครเรียนที่มหาลัยเดียวกับลูกแล้ว และหนูพิมก็จะมาอยู่ที่นี้ ในฐานะว่าที่ลูกสะใภ้"
 
"ละ ละ ลูกสะใภ้นี้แม่จับพิมแต่งงานกับผมหรอ"
 
"ใช่ เมื่อลูกกับหนูพิมเรียนจบเมื่อไรก็แต่งไปเลย หรือลูกอยากจะหมั่นก่อนก็ได้นะ แม่ไม่ว่า"
 
"ไม่เด็ดขาด ผมจะไม่หมั้นกับพิม ผมไม่ได้รักเค้า"
 
"ไม่เป็นไรค่ะโมะขา โมะขาไม่รักพิมก็ไม่เป็นไร แค้พิมรักโมะขาคนเดียวก็พอค่ะ หมั้นกับพิมเถอะนะค่ะ"
 
"แต่ถ้าลูกไม่รักหนูพิมแล้วลูกรักใครโทโมะ"
 
"คือว่า....ผมมีแฟนแล้วครับ"
 
"ฟะ ฟะ แฟน..." พิมกับแม่ของโทโมะประสานเสียงกัน
 
"นี่ลูกไปมีแฟนตั้งแต่เมื่อไรโทโมะ"
 
"คือเราคบกันมาได้ 2เดือนแล้วครับ"
 
"ใครๆๆๆค่ะโมะขา ทำไมพิมไม่รู้เรื่อง" พิมโชว์พลังเสียงแสบแก้วหูให้ทุกคนฟัง
 
"ไว้ผมจะพาเธอมาหาแม่ ตอนนี้ผมขอตัวไปอาบน้ำก่อน แล้วข้าวเย็นน่ะไม่ต้องนะครับ พอดีว่าผมไปกินกับแฟนของผมมาแล้ว หึหึ" โทโมะแสยะยิ้มให้พิมกับแม่ แล้วเดินขึ้นห้อง