นิยายเพลง ทีเค TK

เมื่อ 2 เดือนที่แล้ว
‘เราเลิกกันเถอะ’ ชายหนุ่มร่างโปร่งนามว่า ‘คยองเท’ บอกกับหญิงสาวหน้าหวาน
‘ทำไมละคยองเท เราไม่ดีตรงไหน ฮึก’ หญิงสาวหน้าหวานนามว่า ‘แก้ว’ ถามชายหนุ่ม
‘แก้วดีทุกอย่างนะ แต่เรารักคนอื่น ขอโทษนะ ลาก่อน’ ชายหนุ่มตอบแล้วจากไป
‘ฮึก ฮึก ฮือออ‘ หญิงสาวร้องไห้จนทรุดลงไปกับพื้น
ปัจุบัน
ณ ด่านฟ้า
‘ เฮ้อ ก็ผ่านไปสองเดือนแล้วสินะ ‘ แก้วพูด พร้อมน้ำตาที่เอ่อล้นขึ้นมา
แก้วเดินไปเรื่อยๆจนถึงขอบของด่านฟ้าแต่แล้วก็มีมือหนึ่งมาจับแก้ว
ฟึ่บ ! ด้วยความแรงทำให้ทำให้ตัวของร่างบางกระทบกับอกแกร่งของใครบางคน
‘ อะไรของนายเนี่ยมาดึงฉันไว้ทำไม ‘ แก้วต่อว่าชายหนุ่มผู้นั้น
‘ ก็เธอจะฆ่าตัวตาย ฉันไม่อยากให้โรงเรียนนี้มีคนตายหรอกนะ ’ ชายหนุ่มตอบกลับ
‘ นายบ้าหรือป่าวเนี่ยคนอย่างฉันเนี่ยนะจะฆ่าตัวตาย ฉันไม่โง่ขนาดนั้นหรอกนะ ‘ แก้วเถียงอย่างไม่ลดละ
‘ ก็เธอยืนซะริมขนาดนั้น แถมร้องไห้อีกตังหากใครจะไปรู้ แล้วเธอชื่ออะไรอะ‘ ชายหนุ่มถาม
‘ ชั้นชื่อแก้ว ถามไปทำไม ‘ แก้วถามด้วยความสงสัย
‘ ก็อยากเป็นเพื่อนเธออ่ะ ชั้นโทโมะ ’ โทโมะตอบ
หลังจากวันนั้น  3 เดือน
ทั้งสองก็กลายเป็นเพื่อนสนิทกัน ไปไหนก็ไปด้วยกัน กินข้าวด้วยกัน นั่งโต๊ะใกล้กัน
ไปเที่ยวด้วยกัน กลับบ้านด้วยกันจนหลายคนหนึ่งว่าเป็นแฟนกันไปแล้ว
แต่ใครจะรู้ว่าสองคนนั้นคิดกันเกินเพื่อน
Keaw Talk
                ก็แปลกเนอะฉันกับโทโมะตอนแรกเป็นคนที่ไม่รู้จักกันเลย หลังจากครั้งนั้นที่นายนั่นมาขอฉันเป็น
เพื่อน เจอกันครั้งแรกก็มาหาว่าฉันจะฆ่าตัวตายซะและ  หึ่ย… คิดแล้วน่าโมโหแต่ช่างเถอะ แต่ตอนนี้ฉันกับเขาก็
กลายเป็นเพื่อนสนิทกันไปซะแล้ว แล้วมีความรู้สึกบางอย่างเปลี่ยนไป อะๆๆ อยากรู้ละสิก็ได้บอกรีดเดอร์ คนแรก
เลยนะก็ฉันชอบเขาน่ะสิ เฮ้อออ แต่ฉันกลัวว่าถ้าบอกฉันไปกลัวว่าเขากับฉันจะไม่เหมือนเดิม และฉันกลัวจะเป็น
เหมือนครั้งนั้น….ฉันกับคยองเท หลังจากที่ฉันคิดอะไรเรื่อยเปื่อยก็มีเสียงหนึ่งทำให้หลุดจากความคิดนี้
เป็นใครไปไม่ได้นอกจาก...........
‘แก้วโมะอยากไอติมอะ พาไปหน่อยยสิ’ โมะพูด โอ๊ะท่านรีดเดอร์คงจะงงสิว่าทำไมโทโมะถึงเป็นอย่างนี้ไปได้
ก็นะหลังจากสนิทกับเขาได้ เกือบเดือนเขาบังคับให้ฉันแทนตัวเองว่าแก้ว เรียกเขาว่าโมะ
‘ ไปสิโมะ มาๆ เร็ววว‘ ฉันจับมือเขาแล้ววิ่งไปร้านไอติมแถวหน้าโรงเรียน
Tomo Talk
                สวัสดีค้าบบบ ผมโทโมะคับ ผมรู้สึกดีจังที่แก้วจับมือผม อยากให้เป็นอย่างนี้ตลอดไปจัง ก็อย่างที่
พวกคุณคิดละคับ ใช่ผมชอบแก้ว ก็แก้วน่ารักขนาดนี้ นิสัยก็ดี แต่ผมไม่กล้าบอกเธอกลัวว่าทุกอย่างจะไม่เหมือน
เดิม แต่ผมตัดสินใจแล้ววันเกิดเธอผมจะบอกชอบเธอ ตอนนี้ผมกำลังมองเธอกินไอติมอย่างเอร็ดอร่อย
‘ โมะ ไหนบอกอยากกิน พามาก็ไม่กิน ไอติมละลายหมดแล้วน้า ถ้านายไม่กินฉันกินเองนะ’
แก้วพูดดูทำหน้าสิน่ารักจัง
‘งั่มม งั่มมม อร่อยจัง ‘ แก้วพูด ไอติมเลอะบอกด้วย
‘แก้วก็กินเป็นเด็กไปได้เลอะแล้ว ’ ผมพูด เธอรับเอามือเช็ด เช็ดเท่าไรก็ไม่โดนสักที
‘ มะ โมะเช็ดให้ ‘ ผมพูดพร้อมเอือมมือไปเช็ดที่ปากแก้วอย่างเบามือ ผมสังเกตหน้าของแก้ว
หน้าแก้วแดงด้วยละ สงสัยเขินละมั้ง -//- จะว่าไปผมก็เขินนะ
Keaw Talk
                โอ้ยยย นายทำใจฉันสั่นไปหมดแล้ว ชอบทำให้หวั่นไหวอยู่เรื่อยเลย
เฮ้อหลังจากกินไอติมเสร็จเขาก็เดินมาเป็นเพื่อนฉันมาส่งที่หน้าบ้าน
‘ บ๊ายบาย ฝันดีนะ โมะ ’ ฉันพูดพร้อมโบกมือบ๊ายบายเขา
‘ ฝันดีเหมือนกัน แก้วใจ…ของชั้น’ เอ๊ะ คำสุดท้ายเขาพูดอะไรนะ
ขณะที่ฉันกำลังคิดว่าเขาพูดว่าอะไร  เขาชิงหอมแก้มฉัน จุ๊บ ! แล้ววิ่งไปเลย
ฉันคิดว่าหน้าฉันตอนนี้หน้าฉันต้องแดงเป็นลูกตำลึงแน่ๆเลย -///-

โปรดติดตามภาคต่อไป เสี่ยงไหม (Risk)  
สวัสดีค้า ขอรู้จักไรเตอร์ในชื่อมี่ละกันนะ อยู่ ป.6 เราเคยลองแต่งนิยายมาแล้ว ได้ตอนเดียวก็ตันแล้วอะ T^T
คราวนี้เลยมาลองแต่งนิยายเพลง ในที่สุดก็สำเร็จ เย้ เย้ <<<<<< บ้า ฮ่าๆๆๆ <<<<<< บ้ากว่า ;]
เหตุที่มาแต่งได้เนื่องอันมาจากว่าง ฮ่าๆๆๆๆ และเปิดเทอมแล้ว การบ้านก็มีนะ แต่ เอิ่มม…ขอไม่บอกเหตุผลละกันฮ่าๆๆๆ
ฝากติดตามผลงานด้วยนะ (จะมีใครตามไหมน้อออ) พยามยามจะอัพบ่อยๆนะ 
สำหรับภาคต่อไปของเพลงนี้ ขอสัก 15 เม้นได้ปล่าวว ถ้าไม่ได้ก็ สัก สี่ห้าโมงละกัน
สุดท้าย ขอบคุณค่ะ บ๊ายบายยยยยยย