No money รักนี้จ่ายเท่าไหร่

"นี่เทอจะขึ้นรถได้ยังเนี่ย"

"เออรู้แล้ว"

      เมื่อทั้งสองขึ้นรถ  ชายหนุ่มก้ออกรถด้วยความเร็วสูงเพื่อให้ไปถึงบ้านหญิงสาวให้เร็วที่สุด

ณ  บ้านแก้ว

"ขอบใจที่มาส่ง"

"ไม่เป็นรัย  เรื่องแค่นี้"

"ไม่น่าเชื่อว่านายจะมีน้ำใจมาส่งชั้น  คิดว่าเปนคนชอบหาเรื่องซะอีก"

"นี่เทอ คนอุตส่ามาส่งแล้วยังทำมาพูดอีกกนะ"

"ก้อมันจิงนิ"

       ทั้งสองเถียงกันไปเถียงกันมาสักพักก็มีเสียงหญิงสาววัยทองเรียก

"แก้ว  แก้วหรอลูก"

"จ๊ะแม่แก้วเอง"

"เมื่อคืนทำไมไม่กลับบ้านห๊  รู้ไหมว่าพ่อกับแม่เป็นห่วง"

"เอ่อ คือ...."

"แก้วติดทำรายงายที่บ้านผมครับ"

"อ่าวหรอจ๊  ทีหลังก้อโทรมาบอกแม่หน่อยนะ  นี่เพิ่งกลับมาพาเพื่อนไปกินน้ำในบ้านก่อนดีกว่านะลูก"

"ไม่เป็นไรแม่เดี๋ยวนายนี่ก้อกลับแล้ว  จิงไหม"หญิงสาวหันหน้าเพื่อรอคำตอบ

"ใช่ครับ  ผมลานะครับคุณน้า"แล้วชายหนุ่มก็ออกรถไป

"นี่แก้ววใครน่ะ  เพื่อนที่โรงเรียนหรอ"

"ใช่จ๊แม่"

"ดูเป็นผู้ดีคนรวยมากเลยนะ"

"ใช่แม่  บ้านหมอนี่รวย รวยมาก"

"แล้วเค้าชื่ออะไรหละ"

"อ๋อ ชื่อโทโมะ  วิศวะ ไทยานนท์ อ่ะเเม่"หญิงสาวตอบผู้เปนมารดา

"หรอ"ผู้เป็นแม่ตอบสั้นๆ'ไทยานนท์นี่เหมือนนามสกุลของมลนิ'

         เฮ้อ! ในที่สุดก็ถึงบ้านละ  โอ๊ย เมื่อยตัวจิงๆเลยอ่ะเดี๋ยวอีกไม่กี่ชั่วโมงก็ต้องไปทำงานอีก  เหนื่อยจิงๆเลยชีวิตชั้น  รีบไปอาบน้ำดีกว่า  เตรียมตัวให้พร้อมดีกว่า เดี๋ยวไปไม่ทันโดนหักเงินอีก เหอะ

  ณ เวลา18.30น.

"แม่แก้วไปแล้วนะ"

"จ๊ ลูกเดินทางดีๆนะ ระวังตัวด้วยพ่อกับแม่เป็นห่วง"

"พ่อกับแม่ก้อด้วยนะคะ  ระวังตัวด้วยแล้วก้ออย่าหักโหมมากเกินไปนะคะ"

"จ๊ลูก"

   ณ ผับแห่งหนึ่ง

"งัยเฟย์ ฟางรอนานป่าว"

"ไม่นานหรอก รีบเข้าไปทำงานเหอะเฟย์  แก้ว เดี๋ยวสาย"

"อื้ม"ทั้งสองสาวขานรับ

     ด้านชายหนุ่ม

"เห้ย โทโมะ  ป็อปปี๊  ทางนี้เว้ย"

"เออ"ทั้งสองหนุ่มขานรับ

"เป็นงัยเพื่อนเมื่อคืนช่วยยัยพวกตัวแสบไว้  ยัยพวกนั้นทำไรแกบ้างวะ"หนุ่มเขื่อนถามทั้งสองหนุ่ม

"ก้อไม่เท่าไหร่อ่ะ  ยัยนั่นนอนหรับเป็นตายเลยอ่ะ พอตื่นก็กรี๊ดอย่างเดียว ต้องให้อธิบายถึงจะเงียบ"หนุ่มป็อปบอกเพื่อนเขื่อน

"ส่วนชั้นนะหรอเหอะ  ยัยนั่นหลับก้อดีอยู่หรอก  พอตื่นขึ้นมานะทำร้ายร่างกายชั้นอย่างเดียว  ต้องอธบายถึงจะหยุด  เจ็บไปหมดละ  แล้วแกอ่ะวะ เขื่อนเป็นงัย"

"ก้อเหมือนไอป็อปอ่ะแหละ หลับเป็นตาย ตื่นมาก้อกรี๊ด"

"แล้ววันนี้  เรียกออกมามีรัยวะไอเขื่อน"

"ก้อเเค่เรียกมาดริ้งเท่านั้นแหละ"

"แกจ่ายนะ  ชั้นกะไอป็อปไม่จ่าย"

"เออน่า ครั้งนี้ฟรีเว้ย  ข้าเป็นเจ้าของร้านซะอย่างกลัวไร"

"เออนั่นดิ"ชายหนุ่มทั้งสองพูดพร้อมกัน

"วันนี้มีรัยดีบ้างวะ  จัดมาให้ข้ากะไอป็อปดิ"

"วันหรอวะ"

"เออ"ป็อปปี๊และโทโมะพูด

"รู้สึกมีเด็กใหม่เข้ามาว่ะ เดี๋ยวแปบ"

"เจ๊  วันนี้มีเด็กใหม่ปะ"

"มีสิจ๊  ยังสดยังซิงยุเลย "

"จิงอ่ะเจ๊ จัดมาเลยสามคน"

"มีใหม่สามคนพอดีเลย  เดี๋ยวเจ๊จะลากมาให้"

"หมายความว่าไงที่บอกว่าลากอ่ะ"หนุ่มป็อปถามขึ้น  ถึงแม้ว่าจะเสือผู้หญิงทั้งแกงค์แต่ถ้าผู้หญิงโดนบังคับละก้อเค้าจะไม่ชอบมาก  เพราะเหมือนกำลังรังแกผู้หญิง  ถึงพวกเค้าทั้งสามจะเปนแบบนี้แต่ความดีของเขาก้อมี

"อ๋อป่าวจ๊  ไม่มีอารัยหรอ"เจ๊กระเทยบอกกับชายหนุ่มทั้งสาม

"นี่เทอ  ไปเรียกเด็กสามคนนั้นมาสิ"เจ๊กระเทยสั่งเด็กสาวท่เดินผ่าน

"ได้ค่ะ"

       เฮ้อมาระบายอารมหน่อยก้อดี  ไม่ได้เข้ามานานละผับเนี่ย(จิงหรอยะ=memorylove)ก้อนิดๆหน่อยๆเอง อาทิตย์ละสามครั้งอ่ะ  วันนี้มีสาวใหม่ด้วย  สงสัยต้องลิ้มลองซะละ  ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆแถมยังสดอยู่เลย อิอิ  แต่เอะผู้หญิงที่เดินมานี่คุ้นๆแหะ เหมือนยัยทอมแก้วเลยอ่ะ

"เฮ้ย พวกแกสองคนคิดแบบเดียวกะชั้นป่าววะ"ป็อปปี๊ถามเพื่อนทั้งสอง

"คิด  ยัยนั่นใช่ยัยหมูอ้วนป่าววะ"

"ชั้นว่าไม่ต้องคิดหรอก  ชั้นว่าใช่เลยวะ"

   ด้านหญิงสาว

"เจ๊ทำไมให้พวกเราแต่ตัวแบบนี้อ่ะ เรามาสมัครเป็นพนักงานเสริฟนะ"

"ช่ายเจ๊  พวกเราไม่ด้ายสมัครทำงานนี้นะ"

"ตอนแรกเจ๊ ก้ออยากให้เป็นอยู่หรอกนะแต่ว่าพวกเทอสวยมากเลย  ชั้นคิดว่าพวกเทอต้องเรียกลูกค้าได้เยอะเลยหละ"

"ยังงัยก้อไม่เอาอ่ะเจ๊  พี่ฟาง เฟย์ไม่อยากทำงานนี้"

"พี่ก็ไม่อยากทำ"

"เอางี้ละกัน  เดี๋ยวเจ๊จะหาเด็กใหม่แทนนะ"

"เย่ๆๆๆๆๆๆ"เฟย์ฟางดีใจกันใหญ

"แต่..."

"แต่ไรอ่ะเจ๊"แก้วไม่รอช้ารีบพูดก่อนที่เพื่อนตอบตกลง

"พวกเทอต้องทำงานนี้ จนกว่าชั้นจะหาเด็กใหม่ได้"

"โห แล้วเมื่อไรอ่ะเจ๊  พวหหนูทำงานนี้ต่อไปไม่เสร็จไอพวกโรคจิตเลยหรอ"ฟางรีบท้วง

"เถอะนะเจ๊ขอ  วันนี้รายใหญ่เค้าสั่งมาเลยอ่ะ  เรื่องเงินไม่ต้องถามนะ  ได้หลายหมื่อนเลยนะ ถ้าเทอบริการดี"

"เจ๊แปบ"ทั้งสามสาวพร้อมใจกันพูด  แล้วรวมหัวกันปรึกษา

"แก้วเอางัยดีอ่ะ"ฟางถาม

"ไม่รุดิ  แค่ครั้งเดียวคงไม่เปนรัยหรอมั้ง"

"นั่นสิพี่ฟาง  ได้เงินเยอะกว่าเด็ดกเสริฟด้วย  แค่นั่งกินเป็นเพื่อนแขกคงไม่มีรัยหรอกมั้ง"

"'งั้นก้อ..."

"เจ๊ตกลง"เฟย์บอก

"เฮ้ย"

"แต่เฟย์มีข้อแม้นะ"

"ข้อแม้รัยหละจ๊"

"เราขอ70%นะ"

"ไดสิ"

        ทั้งสามสาวเดินไปที่โต๊ะแขกที่เรียกพวกเทอ  ถึงแม้จะไม่อยากทำสักเท่าไรนักแต่เพื่อนเงินพวกเทอทำได้ทุกอย่าง ถึงแม้ว่าจะต้องเสียแม้กระทั้งร่างกาย

"นี่เฟย์ว่าป่ะ แขกโต๊ะนั้นหน้าคุ้นเนอะ"

"พวกเทอสองคนไม่ต้องบอกว่าคุ้นหรอก  ชั้นว่าใช่เลยหละ"

"เจ๊เราบริการโต๊ะไหนหรอ"

"นั่นงัย  โต๊ะคุณเขื่อนไง"

"ห๊ โต๊ะไอน่าลิงอ่ะ"

"อย่าไปเรียกเค้าแบบนั้นสิ  เค้าเปนเจ้าของผับหลายแห่ง แถมยังเป็นนักธุระกิจด้วยนะ"

"บ้านรวยโคตรอ่ะ"

"ส่วนสองหนุ่มนั่นชื่อป็อปปี๊  กะโทโมะ  คุณป็อปปี๊เปนเจ้าของธุระกิจหลายพันล้าน  ส่วนคุณโทโมะเนี่ยเป็นเจ้าของที่ดินเกือบทั่วประเทศ แถมยังเปนนักธุระกิจชื่อดังด้วยนะ รวยป่ะหละ"

"รวยโคตร"ทั้งสามพูดพร้อมกัน

     ทั้งสามเดินจนมาถึงโต๊ะของชายหนุ่ม  ชายหนุ่มทำเป็นไม่เห็นทั้งสามสาว

"นี่พวกนาย"

"หวัดดียัยเตี้ยเทอมาทำอารัยที่นี้มิทราบ"ชายหนุ่มทั้งสามต่างมองทั้งสามสาวตั้งแต่หัวจรดเท้า ที่ทั้งสามสาวใส่ อึ้งกันเลยทีเดียว เพราะไม่เคยเห็นทั้งสามสาวใส่มันเป็นอารัยที่ล่อเสือป่าอย่างพวกเค้ามาก

"ก้อมาทำงานงัย โง่จิงเลยนะเพื่อนนายอ่ะ"เฟย์บอกกับเขื่อน

"นี่เทอมาว่าเพื่อนชั้นทำไมห๊  มาทำงานก้อช่วยบริการดีหน่อยสิ เดี๋ยวไม่ให้เงินเลยนิ"

     ทั้งสองคู่ต่างทะเลาะกันอย่างไม่ลดละจนทำให้แก้วและโทโมะที่มองเพื่อนของตนหมดความอดทน

"หยุดทะเลาะกันเดี๋ยวนี้"โทโมะและแก้วพูดขึ้นมาพร้อมกัน

"พวกเทอมาทำงานก็กรุณาช่วยทำงานด้วย ก่อนที่จะไม่ด้ายเงิน"โทโมะพูดด้วยความอดทน

"ช่าย  ชั้นอยากทำงานให้เสร็จเร็วๆ แล้วก้อไม่อยากโดนหักเงินด้วย  เข้าใจ๊"

"ขอโทษค่ะ/ครับ"

       ทั้งหกต่างก้อเงียบกันไป จนเขื่อนต้องทำลายความเงียบ ด้วยการชวนเพื่อนเล่นเกม

"นี่เรามาเล่นเกมกัน  ใครแพ้ต้องกินเหล้า นะเข้าใจ๊"

"พวกชั้นขอบายนะ"แก้วบอกกับเขื่อน

"พวกเทอ นี่ปล๊อดนี่หว่า"

"ใครปล๊อดไม่ทราบยะ  งั้นเรามาเล่นกันเลย"

"แก้ว!"ทั้งสองสาวพูดขึ้น

        ทั้ง6คนเล่นกันจนเริ่มเมา เหลือเพียงสามหนุ่มที่ยังมีสติ แค่มึนๆเท่านั้น

"นี่พวกเทอพอเหอะ ชั้นว่าพวกเทอเมาแล้วนะ"หนุ่มโทโมพูดขึ้น

"ม่ายมาว  พวกช้านม่ายมาวยังหวาย"สาวเฟย์พูด

"ขนาดไม่เมานะเนี่ย"หนุ่มเขื่อนพูด

"เรามาเล่นกันตาสุดท้ายนะ   ถ้าใครทำไม่ได้ต้องดื่มโอเค๊"

"โอเชชชชชช"ทั้งสามสาวตอบรับ

"งั้นชั้นขอให้..."หนุ่มเขื่อนคิดที่จะให้หญิงสาวทำตาม  จึงหันน่าไปทางโทโมะและแก้วที่นั้งข้างๆกัน อย่างมีเลศนัย 'อยากรู้นักจะเก่งได้สักแค่ไหน  ไอโมะ'

"งั้นชั้นขอให้ยัยแก้วจูบโทโมะ"พอชายเขื่อนพูดจบทำเอาสามสาวกะอีกสองหนุ่มอึ้งกันเลยทีเดียว

"ไอเขื่อนนี่แกเล่นรัยวะ"ป็อปถาม

"ข้าก้อแค่อยากเหนไอโมะมานเปนยังงัยตอนที่มานโดนยัยแก้วจูบ"

"รีบทำดิ  หรือว่าปล๊อด 5555555"หนุ่มป็อปพูด

"ชั้นไม่ได้ปล๊อดนะเว้ย"

"นี่พวกแกเลิกยุยัย..."ไม่ทันที่ชายหนุ่มจะพูดจบ  แก้วก้อขึ้นคร่อมและบรรจงจูบชายหนุ่มทันที  ถึงแม้ว่าหญิงสาวจะไม่เคยจูบมาก่อน  แต่เทอกะพยายามทำำให้ด้าย  ชายหนุ่มเหนว่าเทอทำไม่เปนจึงบรรจงจูบหญิงสาวเอง  และเริ่มเคลิมกับจูบหญิงสาวต่อ

"นานไปละเพื่อน"หญิงสาวจึงพละออกจากชายหนุ่มและหลับอยู่บนตัวของเขา

"นี่ยัยทอมลุกนะเว้ย"โทโมะเรียกแก้วให้ตื่น

"ชั้นว่าคงหลับไปแล้วว่ะ  เอางัยดี"

"สงสัยคงต้องเอากลับไปด้วยแล้วหละ"

     ชายหนุ่มทั้งสามจึงพากันอุ้มหญิงสาวขึ้นรถ  แล้วพาไปที่คอนโดของตน 

     ณ คอนโดแห่งหนึ่ง

    ยัยทอมเอ๊ย  เพราะเทอชั้นถึงต้องมานั่งแบกเทอเนี่ยถึงแม้ว่าเทอจะเบาก้อเหอะนะ  ต้องมานั่งลำบากชั้นอีก  ควรให้เงินเทอดีไหมห๊  ชั้นเปนลูดค้านะ

"เฮ้อ  เหนื่อยจิงเลย แต่จูบเทอนี่หวานดีนะ"

"งัมๆ งืม อืม"

"หลับเปนตายเลยนะยัยทอม  เดี๋ยวลักหลับซะหลอก"

"แต่เทอกล้ามากนะที่มาจูบชั้น  ชั้นต้องเอาค่าเสียหายคืนซะและ"ชายหยุ่มไม่พูดป่าว  ชายหนุ่มก้มน่าลงเลื่อยจนหน้าห่างหญิงสาวไม่ถึง2เซน  แล้วชายหนุ่่่มก้อเริ่มคิดบัญชีกับหญิงสาวทันที  

   จูบที่แสนเนิ่นนานในใต้แสงจันทร์ทำให้คืนนี้ชายหนุ่มนอนหลับสนิททั้งคืน