No money รักนี้จ่ายเท่าไหร่

  'ด้านฝ่ายช่าย'

         วันนี้มานวันอารัยกับครับเนี่ย  เจอเรื่องซวยๆทั้งวันเลย  ตั้งแต่เจอยัยทอมนั่น  อ๊ากกกกกกกกก  ชีวิตผมทำไมมันซวยอย่างนี้ว่ะTT ทำงัยดี

"ไอป็อบ ไอเขื่อน ไปหลังผับกันหน่อยดิ อยากสูบบุหรี่ระบายอารมณ์หน่อยว่ะ"โทโมะบอกเพื่อนทั้งสอง

"เออ ไปดิข้าก้อเซงๆเหมือนกันว่ะ  เจอแต่เรื่อง"เขื่อนพูดด้วยอารมณ์เซง

"ก้อดีว่ะ แต่ข้าว่านะพวกผู้หญิงพวกนั้นแปลกว่ะ"ป็อบปี้พูดขึ้น

"แปลกยังงัยว่ะ"เขื่อนถามกลับ

"ก้อถ้าเปนผู้หญิงคนอื่นคงกลัว  หรือไม่ก้อชอบเรา  แต่ยัยพวกนี้อ่ะดิกลับเกลียดแถมยังยืนด่าเราด้า่ยอีกอ่ะ"ป็อบปี้บอกตามที่ตนเองคิด

"นั่นดิ  แต่ยังงัยยัยทอมนั่นก้อพลักข้า ข้าไม่ยอมหรอก เดี๋ยวข้าจะแก้แค้นคืนให้สาสมเลย"โทโมะพูดด้วยความแค้น

"แต่นั่นก้อผู้หญิงนะ จะทำไรก้อคิดก่อนละกัน"หนุ่มเขื่อนพูดก่อนจะเดินนำไป

         ผมเดินมาจนถึงด้านหลังของผับ  ด้านหลังผับนี่เปลี่ยวโคตรเลยอ่ะ ท่ามีผู้หญิงคนไหนเดินมาตงนี้นะผมว่าคงเสร็จไอพวก โรคจิตแน่เลยอ่ะ

"กรี๊ดดดดดดดด ใครก้อด้ายช่วยด้วยยยย"หญิงสาวคนหนึ่งตะโกน

"เห้ย เสียงผู้หญิงร้องนี่หว่า ต้องมีเรื่องแน่เลย"เขื่อนบอก

"นั่นดิ  เสียงคุ้นด้วย"ป็อบบอก

"เห้ย นั่นมันยัยทอมนิ  ไปช่วยเร็ว"โทโมะพูดพร้อมวิ่งเข้าไปช่วยทันที

        ไม่น่าเชื่อเล้ย  ว่าคนอย่างยัยทอมจะโดนฉุด  แบนราบซะขนาดนั้น  พวกนั้นเอาไปได้ยังงัยว่ะ  แต่ต้องช่วยยัยพวกนี้ก่อนเดี๋ยวตายขึ้นมาจะซวยเรา  ถ้าช่วยได้นะข้าผู้นี้จะหาเงื่อไขมาแกล้งให้หนำใจเลย

"เห้ย! พวกมึงอ่ะทำไรผู้หญิงว่ะ"หนุ่มโทโมะรีบพูด

"แล้วมึงเสือกไรด้วยว่ะ อยากตายหรอไง ผู้หญิงพวกนี้ของกู"

"มึงปล่อยเดี๋ยวนี้! ผู้หญิงที่พวกมึงจับอยู่นั่นนะเมียกู!"ป็อบปี้พูด  ทำให้เพื่อนชายทั้งสองหันมามอง

"ไอป็อบ  ยัยพวกนั้นเปนเมียพวกเราตั้งแต่เมื่อไหร่ว่ะ"หนุ่มเขื่อนถาม  

"ตั้งแต่ตอนนี้แหละ"ชายหนุ่มพูด  พร้อมกับเดินเข้าไปปล่อยหมัดเข้าที่ชายฉกรรน5คนที่กำลังทำร้ายกลุ่มหญิงสาวที่กำลังโดนทารุน  ชายหนุ่มทั้งสามปล่อยหมัดออกไปไม่ยั้งมือ   ทำให้ชายฉกรรนนอนอาบเลือดกันเลยทีเดียว

    กลับมาที่ 'keaw' อีกครั้ง

     อ๊ากกกกกกกกก  เจ็บจังเลยอ่ะT^T เจ็บไปหมดแล้ว  เพราะไอพวกวิปริตนั่นแท้ๆเลย  เห้ยว่าแต่เราโดนทำมิดิมิร้ายยังว่ะ  เช็คก่อน  เสื้อผ้าก้อครบนี่สงสัยยังไม่โดน  ว่าแต่ที่นี่ที่ไหนกันอ่ะ  ไม่ใช่บ้านเรานิ  เเต่ที่นี่ก้อหรูดีเนอะ  เพิ่งเคยมาเปนครั้งแรกเลยนะเนี่ย  สวยอ่ะน่าอยูแต่ถ้าเช่าคงแพงน่าดูเลย  

  พรึ่บ~~~ 

     ฮึ่ย!อารัยว่ะอยู่ข้างๆ  อย่าบอกนะว่า..... ไอพวกโรคจิตอ่ะ  เห้ย  อย่าเอามือโสโครกมาโดนตัวช้านนะเว้ย  ออกไปปปปปปปปปปปปป   อย่างี้ต้อง....

"ย๊ากกกกกกกก  นี่แนะๆๆๆ  ไอโรคจิตออกไปนะ"แก้วพูดพร้อมทั้งเอาหมอนมาตีคนที่อยู่ข้างๆ

"โอ๊ยยยยยยยยย  ยัยบ้า เทอทำอารัยเนี่ยเจ็บนะเว้ย "ชายหนุ่มพูด

"แก๊ ไอโรคจิตออกไอเลยนะเว้ย "หญิงสาวพูดและตีแบบไม่ยั้งมือ

"นี่เทอ  ยัยแบนชั้นไม่พิศวาสเทอหรอกนะ  แล้วดูด้วยนี่ผู้ช่วยชีวิตเทอจากการโดนฉุดนะ"ชายหนุ่มพูดกับหญิงสาว

"ก้อด้าย  เห้ย! อีตุ๊ดดดดดดดด  นาย"สาวแก้วพูดด้วยความตกใจ

"ใครตุ๊ดกันห๊า  เดี๋ยวจำปล้ำเลยนิ"หนุ่มโทโมะพูดกลับ

"ลองนายปล้ำดิ  ชั้นจะเอาไม้หน้าสามมาตีให้ตายเลย"แก้วพูดกลับ  พร้อมหาอาวุธ

"นี่เทอ ทำกับผู้ช่วยชีวิตเทอแบบนี้หรอห๊า"

"ช่วยชีวิต  หมายความว่าไงอ่ะ"

"ก้อชั้นช่วยเทอจากพวกโรคจิต  แล้วนี่เทอยังมาทำร้ายร่างกายชั้นอีกนะ"

"นายช่วยชั้นจิงอ่ะ"

"ก้อจิงอ่ะดิ"

"งั้นก้อขอบใจ"

        รีบไปดีกว่าก่อนที่จะโดนนายนี่ทำร้าย  ไม่น่าไว้ใจเลยอ่ะ  เเล้วเราจะกลับยังงัยหละวะเนี่ย  เงินก้อไม่มีสักบาทหายไปหร้อมกับกระเป๋านักเรียน  เอางัยดี  เดินกลับก้อด้ายวะ

        แก้วลุกขึ้นเตรียมตัวเดินออกจากห้องนี้  แต่ทว่าหนุ่มโทโมะเรียกตัวไว้

"เดี๋ยวยัยทอม  เทอจะไปไหน"

"ก้อกลับบ้านดิถามได้"

"มานี่"

"มารัย"

"เดี๋ยวชั้นไปส่ง"

"ไม่น่าเชื่อว่านายจะเปนคนดีกับเค้าด้วย"

"นี่  ให้มันน้อยหน่อยเหอะ "

"ย่ะ แล้วที่นี้ที่ไหนเนี่ย"

"คอนโดของชั้นเอง  มีรัยไหม"

"ก้อป่าวนี่ เหอะ"

"ลืมไปคนจนอย่างเทอคงไม่เคยเข้าสินะ 555555"

"นี่นาย  ไอ@~@@##$#%#%"

"เลิกด่าแล้วรับตามมาได้แล้ว  จะกลับไหมห๊าบ้านเทอน่ะ"

"กร๊าซซซซซซซ  กลับย่ะ  เชอะ"

"ก้อแค่เนี้ย"

       หญิงสาวเดินออกจากห้องไปด้วยอารมณ์ที่ฉุนเฉียว  

"แต่เวลายัยนี่โกดก้อน่ารักดีนะ"โทโมะพูดกับตัวเอง'เห้ย  ไม่ด้ายๆยัยนั้นทำไรกะเราไว้เราต้องเอาคืน'โทโมะไรความที่มีต่อแก้วทิ้งไป

"นี่นาย"

"อารัย"

"ขอบใจนะที่ช่วย"

"พูดขอบคุนเปนด้วยหรองัย"

"ขอโทดทีนะ พอดีชั้นก้อมีมารยาทพออ่ะ ที่จะขอบคุนคนที่ช่วยชีวิต"

"ไม่เปนรัย  แต่ชั้นไม่ต้องการคำขอบคุนหรอก"

"แล้วนายต้องการอารัยหละ"

"หึหึ"