คุณหนูจอมซ่ากับบอดี้การ์ดสุดหล่อ

ตอนที่9คุณหนูจอมซ่ากับบอดี้การ์ดสุดหล่อนักเลง=อ้าวเฮ้ย น้องสาวพูดงี้อยากมีเรื่องหรอแก้ว=อะไรของแกฉันมีพี่ชายคนเดียวเว้ยไอ้บ้านักเลง=เฮ้ยพูดแบบนี้อยากเจอดีรึไงแก้ว=มาเลยดิว่ะไม่กลัวหรอกนักเลงกำลังจะทำร้ายแก้วแต่โทโมะเข้ามาทันเวลาโทโมะ=อย่าแตะต้องตัวคุณหนูไม่งั้นแกตายนักเลง=หึ มีบอดี้การ์ดซะด้วยคิดว่าฉันกลัวรึไงแก้ว=ฉันไม่กลัวแกหรอกเข้ามาดิๆ555(เมา)โทโมะ=คุณหนูกลับเถอะครับแก้ว=ไม่กลับ ฉันจะสู้กับไอ้หน้าแมวนี่นักเลง=ไอ้หน้าหล่อถ้าแกอยากเสียโฉมก็เข้ามาโทโมะ=คุณหนูหลบไปก่อนครับแล้วโทโมะก็สู้กับนักเลงแลกหมัดกันไปมาจนกระทั่งนักเลงคนนั้นถอยหนีไปแก้ว=55หนุกจังเลย ไปไหนแล้วล่ะมาสู้กันต่อดิโทโมะ=คุณหนูเมามากแล้วนะครับกลับเถอะครับแก้ว=ไม่เอาๆฉันไม่อยากกลับไปเจอพ่อฉันไม่อยากแต่งงาน!!โทโมะ=คุณหนูใจเย็นๆก่อนสิครับกลับบ้านก่อนเถอะแก้ว=ไม่ฉันไม่ไปฉันไม่กลับโทโมะ=งั้นคุณหนูจะไปไหนครับแก้ว=ไปไหนก็ได้ที่ไม่ใช่บ้านแล้วโทโมะก็พยุงแก้วไปที่รถโทโมะ=จะไปไหนดีนะเฮ้อ งั้นไปพักที่คอนโดเราก่อนแล้วกันจากนั้นโทโมะก็ขับรถไปคอนโดของตนเองโทโมะ=คุณหนูๆ หลับซะแล้วโทโมะจึงอุ้มแก้วไปที่ห้องของตนโทโมะ=เอาไงดีเนี่ยถ้าโทรไปบอกคุณท่านมีหวังคุณท่านต้องอาละวาดแน่ๆเลยแก้ว=อื้อโทโมะ=อ้าวคุรหนูตื่นแล้วหรอครับแก้ว=ที่นี่ที่ไหนอ่าโทโมะ=คอนโดผมเองครับแก้ว=อืมหรอ(สะลึมสะลือ)โทโมะ=เดี๋ยวผมไปเอาน้ำผึ้งมาให้ดื่มดีกว่านะครับจะได้ส่างเมาแล้วโทโมะก็ลุกไปชงน้ำผึ้งโทโมะ=นี่ครับแก้ว=อืมจากนั้นแก้วก็ดื่มจนหมดโทโมะ=เป็นไงบ้างครับรู้สึกดีขึ้นมารึยังแก้ว=อืมเริ่มหายมึนแล้วล่ะโทโมะ=ผมว่าคุณหรูกลับบ้านเถอะนะครับถ้าคุณหนูไม่กลับคุณท่านคงเป็นห่วงน่าดูแก้ว=ไม่กลับฉันไม่อยากกลับโทโมะ=คุณหนูอย่าดื้อสิครับกลับเถอะผมขอแก้ว=ไม่ ๆ ๆยังไงก็ไม่กลับฉันจะนอนที่นี่โทโมะ=ก็ได้ครับถ้าคุณหนูสัญญาว่าพรุ่งนี้เช้าจะต้องกลับบ้านแก้ว=เอ่อ ไว้คิดดูก่อนแล้วแก้วก็ลุกขึ้นกำลังจะไปนอนที่เตียงแต่สะดุดขาตนเองเลยล้มโทโมะ=คุณหนู เป็นอะไรมากไมครับไหนผมขอดูหน่อยแล้วโทโมะก็จับข้อเท้าแก้วขึ้นมาดูโทโมะ=ไม่เป็นไรแล้วนะครับแค่บวมนิดหน่อยทายาพรุ่งนี้เดี๋ยวก็หายแก้ว=อืม นี่นายฉันถามไรหน่อยสิโทโมะ=อะไรหรอครับแก้ว=ถ้าเราต้องรักกับคนที่เราไม่ได้รัก นายคิดว่ารักแบบนี้มันจะยั่งยืนมั้ยโทโมะ=ผมว่าความรักมันเกิดจากคนทั้งสองคนนะครับถ้าเข้าใจกันอยู่ไปก็รักกันเองแหละครับแก้ว=แต่ถ้าเกิดว่าเราไม่เคยรักเขาแต่มันมีเหตุให้เราจำต้องแต่งงานกับเขาล่ะโทโมะ=คุณหนูคงจะลำบากใจกับเรื่องการแต่งงานมากเลยนะครับแก้ว=ก็ใช่น่ะสิการแต่งงานมันเป็นเรื่องใหญ่สำหรับฉันนะไม่ใช่ว่าจะมาแต่งกัยคนที่เราไม่ได้รักได้นิโทโมะ=แล้วคุณหนูรักใครล่ะครับ(คำถามนี้ทำให้แก้วถึงกับเงยหน้าขึ้นมองโทโมะทั้งสองจึงสบตากัน)แก้ว=เอ่อ คือ ฉันโทโมะ=ว่าไงครับแก้ว=คือฉันแอบรักคนๆหนึ่งแต่มีเราว่าเขาจะรักฉันรึป่าวอ่ะ แล้วนายล่ะโทโมะ=ผมอยู่ใกล้เธอคนที่ผมรักตลอดเวลาแต่ถึงผมจะรักเธอคนนั้นยังไงมันก็เป็นไปไม่ได้หรอกครับที่เราจะมารักกันแก้ว=ทำไมล่ะโทโมะ=เพราะผมกับเธอมันต่างกันเกินไปไงล่ะครับแก้ว=ไม่จริงหรอกถ้าเธอคนนั้นรักนายและนายก็รักเธอความรักจะต้องชนะทุกอย่างโทโมะยิ้มกับความคิดแก้วแล้วก็มองหน้าแก้วโทโมะ=ผมว่านี่ก็ดึกมากแล้วคุณหนูไปนอนเถอะครับแก้ว=อืม แล้วโทโมะก็พยุงแก้วไปโทโมะ=ราตรีสวัสดิ์นะครับแก้ว=อืมแล้วโทโมะก็ผิดประตูห้องนอนให้แก้วจากนั้นโทโมะก็มานอนที่โซฟารุ่งเช้าแก้วตื่นเพราะได้กลิ่นหอมจากข้างนอกห้องนอนโทโมะ=ตื่นแล้วหรอครับคุณหนูแก้ว=อืมหอมจังทำไรอ่ะโทโมะ=ผมทำขนมปังไส้กรอก ไข่ดาว สปาเก็ตตี้ไว้ให้คุณหนูอ่ะครับไปล้างหน้าแล้วมากินกันครับแก้ว=อืม(แล้วแก้วก็เดินไปยังห้องน้ำทำกิจวัตรตนเองเสร็จก็เนออกมา)โทโมะ=เชิญทานเลยครับคุณหนูแก้ว=แล้วของนายอ่ะโทโมะ=เดี๋ยวผมไปทานในครัวครับแก้ว=นี่นาย นี่ไม่ใช่ที่บ้านนะถึงจะมาทำตัวแบบนั้นมากินด้วยกันเนี่ยแหละโทโมะ=แต่ว่าแก้ว=เหอนะน่ามาเถอะโทโมะ=ก็ได้ครับแล้วทั้งสองก้ทานกันจนเสร็จโทโมะ=ปะครับคุณหนูแก้ว=จะไปไหนโทโมะ=กลับบ้านไงครับแก้ว=ไม่ไปๆยังไงฉันก็ไม่ไปเด็ดขาดโทโมะ=คุณหนูครับแต่ป่านี้คุณท่านคงส่งคนมาตามตัวคุณหนูทั่วแล้วนะครับแก้ว=ตามก็ตามไปสิถ้าพวกนั้นไม่รู้ซะอย่างยังไงก็หาตัวฉันไม่เจอแล้วแก้วก้ลุกไปเปิดประตูโทโมะ=คุณหนูจะไปไหนครับแก้ว=ไปที่ๆไม่มีคุณพ่อโทโมะ=เดี๋ยวครับคุณหนู(แล้วโทโมะก็วิ่งตามแก้วออกไป)@เรื่องราวจะเป็นอย่างไรอย่าลืมติดตามกันนะ@