คุณหนูจอมซ่ากับบอดี้การ์ดสุดหล่อ

ตอนที่9คุณหนูจอมซ่ากับบอดี้การ์ดสุดหล่อ
นักเลง=อ้าวเฮ้ย น้องสาวพูดงี้อยากมีเรื่องหรอ
แก้ว=อะไรของแกฉันมีพี่ชายคนเดียวเว้ยไอ้บ้า
นักเลง=เฮ้ยพูดแบบนี้อยากเจอดีรึไง
แก้ว=มาเลยดิว่ะไม่กลัวหรอก
นักเลงกำลังจะทำร้ายแก้วแต่โทโมะเข้ามาทันเวลา
โทโมะ=อย่าแตะต้องตัวคุณหนูไม่งั้นแกตาย
นักเลง=หึ มีบอดี้การ์ดซะด้วยคิดว่าฉันกลัวรึไง
แก้ว=ฉันไม่กลัวแกหรอกเข้ามาดิๆ555(เมา)
โทโมะ=คุณหนูกลับเถอะครับ
แก้ว=ไม่กลับ ฉันจะสู้กับไอ้หน้าแมวนี่
นักเลง=ไอ้หน้าหล่อถ้าแกอยากเสียโฉมก็เข้ามา
โทโมะ=คุณหนูหลบไปก่อนครับ
แล้วโทโมะก็สู้กับนักเลงแลกหมัดกันไปมาจนกระทั่งนักเลงคนนั้นถอยหนีไป
แก้ว=55หนุกจังเลย ไปไหนแล้วล่ะมาสู้กันต่อดิ
โทโมะ=คุณหนูเมามากแล้วนะครับกลับเถอะครับ
แก้ว=ไม่เอาๆฉันไม่อยากกลับไปเจอพ่อฉันไม่อยากแต่งงาน!!
โทโมะ=คุณหนูใจเย็นๆก่อนสิครับกลับบ้านก่อนเถอะ
แก้ว=ไม่ฉันไม่ไปฉันไม่กลับ
โทโมะ=งั้นคุณหนูจะไปไหนครับ
แก้ว=ไปไหนก็ได้ที่ไม่ใช่บ้าน
แล้วโทโมะก็พยุงแก้วไปที่รถ
โทโมะ=จะไปไหนดีนะเฮ้อ งั้นไปพักที่คอนโดเราก่อนแล้วกัน
จากนั้นโทโมะก็ขับรถไปคอนโดของตนเอง
โทโมะ=คุณหนูๆ หลับซะแล้ว
โทโมะจึงอุ้มแก้วไปที่ห้องของตน
โทโมะ=เอาไงดีเนี่ยถ้าโทรไปบอกคุณท่านมีหวังคุณท่านต้องอาละวาดแน่ๆเลย
แก้ว=อื้อ
โทโมะ=อ้าวคุรหนูตื่นแล้วหรอครับ
แก้ว=ที่นี่ที่ไหนอ่า
โทโมะ=คอนโดผมเองครับ
แก้ว=อืมหรอ(สะลึมสะลือ)
โทโมะ=เดี๋ยวผมไปเอาน้ำผึ้งมาให้ดื่มดีกว่านะครับจะได้ส่างเมา
แล้วโทโมะก็ลุกไปชงน้ำผึ้ง
โทโมะ=นี่ครับ
แก้ว=อืม
จากนั้นแก้วก็ดื่มจนหมด
โทโมะ=เป็นไงบ้างครับรู้สึกดีขึ้นมารึยัง
แก้ว=อืมเริ่มหายมึนแล้วล่ะ
โทโมะ=ผมว่าคุณหรูกลับบ้านเถอะนะครับถ้าคุณหนูไม่กลับคุณท่านคงเป็นห่วงน่าดู
แก้ว=ไม่กลับฉันไม่อยากกลับ
โทโมะ=คุณหนูอย่าดื้อสิครับกลับเถอะผมขอ
แก้ว=ไม่ ๆ ๆยังไงก็ไม่กลับฉันจะนอนที่นี่
โทโมะ=ก็ได้ครับถ้าคุณหนูสัญญาว่าพรุ่งนี้เช้าจะต้องกลับบ้าน
แก้ว=เอ่อ ไว้คิดดูก่อน
แล้วแก้วก็ลุกขึ้นกำลังจะไปนอนที่เตียงแต่สะดุดขาตนเองเลยล้ม
โทโมะ=คุณหนู เป็นอะไรมากไมครับไหนผมขอดูหน่อย
แล้วโทโมะก็จับข้อเท้าแก้วขึ้นมาดู
โทโมะ=ไม่เป็นไรแล้วนะครับแค่บวมนิดหน่อยทายาพรุ่งนี้เดี๋ยวก็หาย
แก้ว=อืม นี่นายฉันถามไรหน่อยสิ
โทโมะ=อะไรหรอครับ
แก้ว=ถ้าเราต้องรักกับคนที่เราไม่ได้รัก นายคิดว่ารักแบบนี้มันจะยั่งยืนมั้ย
โทโมะ=ผมว่าความรักมันเกิดจากคนทั้งสองคนนะครับถ้าเข้าใจกันอยู่ไปก็รักกันเองแหละครับ
แก้ว=แต่ถ้าเกิดว่าเราไม่เคยรักเขาแต่มันมีเหตุให้เราจำต้องแต่งงานกับเขาล่ะ
โทโมะ=คุณหนูคงจะลำบากใจกับเรื่องการแต่งงานมากเลยนะครับ
แก้ว=ก็ใช่น่ะสิการแต่งงานมันเป็นเรื่องใหญ่สำหรับฉันนะไม่ใช่ว่าจะมาแต่งกัยคนที่เราไม่ได้รักได้นิ
โทโมะ=แล้วคุณหนูรักใครล่ะครับ(คำถามนี้ทำให้แก้วถึงกับเงยหน้าขึ้นมองโทโมะทั้งสองจึงสบตากัน)
แก้ว=เอ่อ คือ ฉัน
โทโมะ=ว่าไงครับ
แก้ว=คือฉันแอบรักคนๆหนึ่งแต่มีเราว่าเขาจะรักฉันรึป่าวอ่ะ แล้วนายล่ะ
โทโมะ=ผมอยู่ใกล้เธอคนที่ผมรักตลอดเวลาแต่ถึงผมจะรักเธอคนนั้นยังไงมันก็เป็นไปไม่ได้หรอกครับที่เราจะมารักกัน
แก้ว=ทำไมล่ะ
โทโมะ=เพราะผมกับเธอมันต่างกันเกินไปไงล่ะครับ
แก้ว=ไม่จริงหรอกถ้าเธอคนนั้นรักนายและนายก็รักเธอความรักจะต้องชนะทุกอย่าง
โทโมะยิ้มกับความคิดแก้วแล้วก็มองหน้าแก้ว
โทโมะ=ผมว่านี่ก็ดึกมากแล้วคุณหนูไปนอนเถอะครับ
แก้ว=อืม
แล้วโทโมะก็พยุงแก้วไป
โทโมะ=ราตรีสวัสดิ์นะครับ
แก้ว=อืม
แล้วโทโมะก็ผิดประตูห้องนอนให้แก้ว
จากนั้นโทโมะก็มานอนที่โซฟา
รุ่งเช้า
แก้วตื่นเพราะได้กลิ่นหอมจากข้างนอกห้องนอน
โทโมะ=ตื่นแล้วหรอครับคุณหนู
แก้ว=อืมหอมจังทำไรอ่ะ
โทโมะ=ผมทำขนมปังไส้กรอก ไข่ดาว สปาเก็ตตี้ไว้ให้คุณหนูอ่ะครับไปล้างหน้าแล้วมากินกันครับ
แก้ว=อืม(แล้วแก้วก็เดินไปยังห้องน้ำทำกิจวัตรตนเองเสร็จก็เนออกมา)
โทโมะ=เชิญทานเลยครับคุณหนู
แก้ว=แล้วของนายอ่ะ
โทโมะ=เดี๋ยวผมไปทานในครัวครับ
แก้ว=นี่นาย นี่ไม่ใช่ที่บ้านนะถึงจะมาทำตัวแบบนั้นมากินด้วยกันเนี่ยแหละ
โทโมะ=แต่ว่า
แก้ว=เหอนะน่ามาเถอะ
โทโมะ=ก็ได้ครับ
แล้วทั้งสองก้ทานกันจนเสร็จ
โทโมะ=ปะครับคุณหนู
แก้ว=จะไปไหน
โทโมะ=กลับบ้านไงครับ
แก้ว=ไม่ไปๆยังไงฉันก็ไม่ไปเด็ดขาด
โทโมะ=คุณหนูครับแต่ป่านี้คุณท่านคงส่งคนมาตามตัวคุณหนูทั่วแล้วนะครับ
แก้ว=ตามก็ตามไปสิถ้าพวกนั้นไม่รู้ซะอย่างยังไงก็หาตัวฉันไม่เจอ
แล้วแก้วก้ลุกไปเปิดประตู
โทโมะ=คุณหนูจะไปไหนครับ
แก้ว=ไปที่ๆไม่มีคุณพ่อ
โทโมะ=เดี๋ยวครับคุณหนู(แล้วโทโมะก็วิ่งตามแก้วออกไป)
@เรื่องราวจะเป็นอย่างไรอย่าลืมติดตามกันนะ@