คุณหนูจอมซ่ากับบอดี้การ์ดสุดหล่อ

ตอนที่3 คุณหนูสุดซ่ากับบอดี้การ์ดสุดหล่อณ บ้านแก้วกับเขื่อนกริ่งๆ…..กริ่งแจ๋ว=ค่าใครมาเอ่ยโทโมะ=สวัสดีครับผมมาพบคุณไกรภพครับแจ๋ว=หล่อบาดใจจริงๆ เชิญข้างในค่าพ่อแก้ว=อ้าวมาแล้วหรอเชิญนั้งก่อนเลยโทโมะ=ให้ผมเริ่มงานวันไหนครับพ่อแก้ว=สะดวกวันนี้เลยมั้ยโทโมะ=ก็ว่างอยู่ครับวันนี้พ่อแก้ว=งั้นเริ่มงานวันนี้ตกลงมั้ยโทโมะ=ครับเขื่อน=พ่อครับคุยกับใครอ่ะพ่อแก้ว=ก็บอดี้การ์ดของพ่อไงลูกแล้วทำมั้ยวันนี้ออกไปทำงานสายเขื่อน=เมื่อวานนอนดึกไปหน่อยอ่ะครับพ่อแก้ว=อืมนี่โทโมะ บอดี้การ์ดพ่อนะเขาเคยเป็นตำรวจแต่ลาออกมาแล้วล่ะเขื่อน=อืม ยินดีที่ได้รู้จักนะเราเขื่อนลูกชายคนโตของบ้านหลังนี้เองแหละ(จากนั้นก็ยื่นมือไปจับเป็นการทักทาย)พ่อแก้ว=ปะ พ่อก็จะไปบริษัทอยู่พอดี โทโมะตามผมมาเลยนะโทโมะ=ครับท่านณ โรงพักจินนี่=ฉันมาประกันตัวน้องฉันน้องฉีนอยู่ไหนจ่า=ห้องขังครับจินนี่=ปล่อยตัวน้องฉันได้แล้วอ่ะนี่เงินจ่า=เดี๋ยวสักครู่นะครับผมไปตามผู้กองมาก่อนเคนตะ=ว่าไงมีอะไรหรอจ่า=มีคนมาประกันตัวกวินน่ะครับจินนี่=อ่ะนี่เงินหมื่นหนึ่งปล่อยตัวน้องชายฉันซะเคนตะ=คงจะไม่ได้เพราะผมไม่ได้เห็นแก่เงินขนาดนั้นนะคุณจินนี่=แล้วคุณต้องการอะไรน้องฉันไม่ได้ทำอะร้ายแรงขนาดนั้นซะหน่อยแค่มีเรื่องทะเลาะวิวาทแค่นี้เองเคนตะ=คุณไม่รู้จริงๆหรอว่าน้องชายคุณอ่ะใช้มีดแทงคนตายเลยล่ะจินนี่=ไม่จริง(ทรุดลงกับพื้น)น้องฉันไม่มีวันฆ่าคนได้หรอกไม่จริง!!!เคนตะ=คุณใจเย็นๆคุณลองเข้าไปคุยกับน้องคุณก่อนดูสิห้องขังจินนี่=กวินๆแกไม่ได้ฆ่าคนใช่มั้ยบอกพี่มากวิน=เอ่อ……..ผมไม่ได้ตั้งใจนะพี่พวกมันจะยิงผมผมก็แค่ป้องกันตัวจินนี่=ฉันเตือนแกแล้วไม่ใช่หรอหะว่าอย่าไปมีเรื่องกับพวกอัธพาลแต่แกก็ไม่ฟังถ้าพ่อรู้เรื่องนี้แกตายแน่กวินกวิน=โธ่ พี่ งั้นพี่ก็รีบประกันตัวผมออกไปสิจินนี่=ถ้าฉันประกันได้ฉันทำไปนานแล้วล่ะแต่นี่คดีร้ายแรงฉันปรันตัวแกไม่ได้กวิน=ไม่นะพี่ผมไม่อยากโดนจำคุกตลอดชีวิตจินนี่=งั้นแกก็ต้องใจเย็นไว้อยู่นี่แหละเดี๋ยวพี่ตามพ่อมาเคลียร์ให้กวิน=พี่เร็วๆนะณ บ้านยายโทโมะหน้าบ้านขนมจีน=คุณยายคะเราเปิดร้ายขายกล้วยปิ้งได้กำไรวันละแค่ร้อยกว่าบาทเอง หนมจีนว่าหนมจีนจะลองทำขนมครกเพิ่มอีกนะจ่ะยายว่าไงยายโทโมะ=อืมงั้นก็ดีเหมือนกันแต่ทำไหวน่ะหนมจีนขนมจีน=ไหวสิจ๊ะงั้นพรุ่งนี้หนมจีนจะทำขายนะวันนี้เราเก็บร้านก่อนดีกว่าแปร๊ดๆขนมจีน=นี่เสียมารยาทจะซื้อก็ลงมาซื้อดิมาบีบแตรทำมั้ยเนี่ยหนวกหูยายโทโมะ=ใจเย็นลูกจองเบ=เอากล้อยปิ้งห้าไม้ขนมจีน=ปิดร้านแล้วไม่ขายจองเบ=แต่มันยังเหลืออยู่นะเสียดายออกถ้าจะเอาทิ้งขนมจีน=ฉันไม่ขายให้คนเสียมารยาทอย่างนายหรอกจองเบ=นี่เธอคิดว่าตัวเองเป็นใครกันหะถึงได้พูดแบบนี้ใส่ฉันขนมจีน=ฉันก็คือขนมจีนหลายยายทองอยู่บ้านหลังนี้อาชีพขายกล้วยปิ้งมีไรป่ะจองเบ=ทำเป็นอวดเก่งฉันน่ะเป็นลูกนักธุรกิจร้อยล้านชื่อจองเบขนมจีน=แล้วทำมั้ยคิดว่านายอ่ะสูงส่งมาจากไหนหรอจองเบ=เดี๋ยวเธอก็รู้ตกลงจะขายไม่ขายยายโทโมะ=หนมจีนลูกอย่ามีเรื่องกันเลยขายให้เขาเถอะนะขนมจีน=อ่ะเอาไปจองเบยื่อแบงค์ร้อยให้แล้วบอว่าไม่ต้องทอนขนมจีน=เอาตังค์ทอนนายไปฉันไม่ต้องการจองเบ=ฉันแค่ขี้เกียจรอแค่นั้นแหละถ้าเธอไม่เอาตังค์นี่ก็เอาไปทำบุญซะขนมจีน=แหวะทำเป็นพ่อพระ เชอะณ โรงพักพ่อจินนี่=ว่าไงครับคุณตำรวจจะปล่อยลูกผมได้รึยังเคนตะ=จ่าไปเอาตัวกวินออกมาจ่า=ครับจินนี่=คราวนี้รู้แล่วสินะว่าใครมีอำนาจทีหลังจะจับลูกใครให้ดูดีๆด้วยล่ะ(แล้วพ่อ กวิน จินนี่ก็กลับบ้าน)จ่า=ผู้กองครับทำมั้ยถึงปล่อยไปง่ายๆล่ะครับเคนตะ=ก็เขาเป็นนักธุรกิจการตลาดพันล้านแถมยังเป็นผู้มีอิทธิพลในระแวกนี้ด้วยฉันไม่อยากมีเรื่องจ่า=โธ๋ เอ้ยที่แท้ก็พวกใช้เส้นณ บ้านแก้ว-เขื่อนแจ๋ว=คุณหนูคะขึ้นไปนอนเหอะค่ะแก้ว=ไม่เราจะรอพ่อกับพี่เขื่อนกับมาก่อนเรามีเรื่องจะคุยถ้าพี่แจ๋วง่วงนอนแล้วก็ขึ้นไปนอนเหอะเวลา เที่ยงคืนเขื่อน=อ้าวยัยแก้วทำมั้ยยังไม่ขึ้นไปนอนอีกล่ะแก้ว=แก้วมีเรื่องจะคุยกับพ่ออ่ะพี่พ่อแก้ว=ลูกมีอะไรหรอแก้ว=คือเรื่องพี่ป๊อปอ่ะค่ะแก้วยังไม่พร้อมพ่อแก้ว=อืมก็ไม่เป็นไรนิพ่อไม่ได้ให้แต่งปุ๊บปั๊บอะไรขนาดนั้นแก้ว=คือมันไม่ใช่อย่างนั้นค่ะเอ่อ คือแก้วไม่ได้รักพี่ป๊อปนอกเหนือจากคำว่าพี่ชายเลยนะคะพ่อแก้ว=เดี๋ยวดูๆใจกันไปก็นักกันเองแหละลูกแก้ว=ตะ แต่พี่คะพ่อแก้ว=ถ้าลูกยังจะพูดเรื่องนี้อยู่พ่อจะไปนอนแล้วนะแก้ว=พ่อ…..อ่ะเขื่อน=ยัยแก้วพี่บอกแกแล้วไงว่าคนอย่างพ่อพูดจริงทำจริงทำใจเหอะแก(แล้วแก้วก็ออกไปเดินเล่นที่สวน)แก้ว=นั่นใครน่ะ(แก้วเห็นเงาแวบๆแถวพุ่มหญ้า)แก้ว=ฉันถามว่าใคร(แก้วคิดว่าโจร)แล้วแก้วก็เดินเข้าไปแล้วก็ผลักผู้ชายตนนั้นอย่างแรงกำลังจะต่อยแต่ผูชายคนนั้นรวบมือเอาไว้แล้วอีกมือหนึ่งก็ปิดปากแก้วโทโมะ=นี่ผมเป็นบอดี้การ์ดของพ่อคุณแก้ว=ไม่ต้องมาโกหกพ่อฉันไม่เห้นเคยบอกว่ามีบอดี้การ์ดปล่อยฉันเดี๋ยวนี้นะโทโมะจึงปล่อยแก้วแล้วจ้องมองอยู่นานโทโมะ=นี่เธอ!!แก้ว=นี่นาย!! แล้วนายเป็นตำรวจจะมาทำงานให้พ่อฉันได้ยังไงโทโมะ=ผมลาออกมาแล้วแก้ว=ที่แท้ก็เห็นแก่เงินล่ะสินะโทโมะ=คุณไม่รู้อะไรอย่าพูดดีกว่าผมไปล่ะไม่อยากเถียงกับเด็แก้ว=นี่นายว่าใครเด็กหะ!!!เขื่อน=อ้าวแก้วรู้จักกับบอดี้การ์ดคนใหม่ของพ่อแล้วหรอแก้ว=ปล่าวค่ะแค่บังเอิญเจอเฉยๆงั้นแก้วไปและเหม็นขี้หน้าคนแถวนี้เขื่อน=อ้าว ว่าพี่หรอ@ติดตามตอนต่อไปนะจ๊ะ@