คุณหนูจอมซ่ากับบอดี้การ์ดสุดหล่อ

ตอนที่3 คุณหนูสุดซ่ากับบอดี้การ์ดสุดหล่อ
ณ บ้านแก้วกับเขื่อน
กริ่งๆ…..กริ่ง
แจ๋ว=ค่าใครมาเอ่ย
โทโมะ=สวัสดีครับผมมาพบคุณไกรภพครับ
แจ๋ว=หล่อบาดใจจริงๆ เชิญข้างในค่า
พ่อแก้ว=อ้าวมาแล้วหรอเชิญนั้งก่อนเลย
โทโมะ=ให้ผมเริ่มงานวันไหนครับ
พ่อแก้ว=สะดวกวันนี้เลยมั้ย
โทโมะ=ก็ว่างอยู่ครับวันนี้
พ่อแก้ว=งั้นเริ่มงานวันนี้ตกลงมั้ย
โทโมะ=ครับ
เขื่อน=พ่อครับคุยกับใครอ่ะ

พ่อแก้ว=ก็บอดี้การ์ดของพ่อไงลูกแล้วทำมั้ยวันนี้ออกไปทำงานสาย
เขื่อน=เมื่อวานนอนดึกไปหน่อยอ่ะครับ
พ่อแก้ว=อืมนี่โทโมะ บอดี้การ์ดพ่อนะเขาเคยเป็นตำรวจแต่ลาออกมาแล้วล่ะ
เขื่อน=อืม ยินดีที่ได้รู้จักนะเราเขื่อนลูกชายคนโตของบ้านหลังนี้เองแหละ(จากนั้นก็ยื่นมือไปจับเป็นการทักทาย)
พ่อแก้ว=ปะ พ่อก็จะไปบริษัทอยู่พอดี โทโมะตามผมมาเลยนะ
โทโมะ=ครับท่าน
ณ โรงพัก
จินนี่=ฉันมาประกันตัวน้องฉันน้องฉีนอยู่ไหน
จ่า=ห้องขังครับ
จินนี่=ปล่อยตัวน้องฉันได้แล้วอ่ะนี่เงิน
จ่า=เดี๋ยวสักครู่นะครับผมไปตามผู้กองมาก่อน
เคนตะ=ว่าไงมีอะไรหรอ
จ่า=มีคนมาประกันตัวกวินน่ะครับ
จินนี่=อ่ะนี่เงินหมื่นหนึ่งปล่อยตัวน้องชายฉันซะ
เคนตะ=คงจะไม่ได้เพราะผมไม่ได้เห็นแก่เงินขนาดนั้นนะคุณ
จินนี่=แล้วคุณต้องการอะไรน้องฉันไม่ได้ทำอะร้ายแรงขนาดนั้นซะหน่อยแค่มีเรื่องทะเลาะวิวาทแค่นี้เอง
เคนตะ=คุณไม่รู้จริงๆหรอว่าน้องชายคุณอ่ะใช้มีดแทงคนตายเลยล่ะ
จินนี่=ไม่จริง(ทรุดลงกับพื้น)น้องฉันไม่มีวันฆ่าคนได้หรอกไม่จริง!!!
เคนตะ=คุณใจเย็นๆคุณลองเข้าไปคุยกับน้องคุณก่อนดูสิ
ห้องขัง
จินนี่=กวินๆแกไม่ได้ฆ่าคนใช่มั้ยบอกพี่มา
กวิน=เอ่อ……..ผมไม่ได้ตั้งใจนะพี่พวกมันจะยิงผมผมก็แค่ป้องกันตัว
จินนี่=ฉันเตือนแกแล้วไม่ใช่หรอหะว่าอย่าไปมีเรื่องกับพวกอัธพาลแต่แกก็ไม่ฟังถ้าพ่อรู้เรื่องนี้แกตายแน่กวิน
กวิน=โธ่ พี่ งั้นพี่ก็รีบประกันตัวผมออกไปสิ
จินนี่=ถ้าฉันประกันได้ฉันทำไปนานแล้วล่ะแต่นี่คดีร้ายแรงฉันปรันตัวแกไม่ได้
กวิน=ไม่นะพี่ผมไม่อยากโดนจำคุกตลอดชีวิต
จินนี่=งั้นแกก็ต้องใจเย็นไว้อยู่นี่แหละเดี๋ยวพี่ตามพ่อมาเคลียร์ให้
กวิน=พี่เร็วๆนะ
ณ บ้านยายโทโมะ
หน้าบ้าน
ขนมจีน=คุณยายคะเราเปิดร้ายขายกล้วยปิ้งได้กำไรวันละแค่ร้อยกว่าบาทเอง หนมจีนว่าหนมจีนจะลองทำขนมครกเพิ่มอีกนะจ่ะยายว่าไง
ยายโทโมะ=อืมงั้นก็ดีเหมือนกันแต่ทำไหวน่ะหนมจีน
ขนมจีน=ไหวสิจ๊ะงั้นพรุ่งนี้หนมจีนจะทำขายนะวันนี้เราเก็บร้านก่อนดีกว่า
แปร๊ดๆ
ขนมจีน=นี่เสียมารยาทจะซื้อก็ลงมาซื้อดิมาบีบแตรทำมั้ยเนี่ยหนวกหู
ยายโทโมะ=ใจเย็นลูก
จองเบ=เอากล้อยปิ้งห้าไม้
ขนมจีน=ปิดร้านแล้วไม่ขาย
จองเบ=แต่มันยังเหลืออยู่นะเสียดายออกถ้าจะเอาทิ้ง
ขนมจีน=ฉันไม่ขายให้คนเสียมารยาทอย่างนายหรอก
จองเบ=นี่เธอคิดว่าตัวเองเป็นใครกันหะถึงได้พูดแบบนี้ใส่ฉัน
ขนมจีน=ฉันก็คือขนมจีนหลายยายทองอยู่บ้านหลังนี้อาชีพขายกล้วยปิ้งมีไรป่ะ
จองเบ=ทำเป็นอวดเก่งฉันน่ะเป็นลูกนักธุรกิจร้อยล้านชื่อจองเบ
ขนมจีน=แล้วทำมั้ยคิดว่านายอ่ะสูงส่งมาจากไหนหรอ
จองเบ=เดี๋ยวเธอก็รู้ตกลงจะขายไม่ขาย
ยายโทโมะ=หนมจีนลูกอย่ามีเรื่องกันเลยขายให้เขาเถอะนะ
ขนมจีน=อ่ะเอาไป
จองเบยื่อแบงค์ร้อยให้แล้วบอว่าไม่ต้องทอน
ขนมจีน=เอาตังค์ทอนนายไปฉันไม่ต้องการ
จองเบ=ฉันแค่ขี้เกียจรอแค่นั้นแหละถ้าเธอไม่เอาตังค์นี่ก็เอาไปทำบุญซะ
ขนมจีน=แหวะทำเป็นพ่อพระ เชอะ
ณ โรงพัก
พ่อจินนี่=ว่าไงครับคุณตำรวจจะปล่อยลูกผมได้รึยัง
เคนตะ=จ่าไปเอาตัวกวินออกมา
จ่า=ครับ
จินนี่=คราวนี้รู้แล่วสินะว่าใครมีอำนาจทีหลังจะจับลูกใครให้ดูดีๆด้วยล่ะ
(แล้วพ่อ กวิน จินนี่ก็กลับบ้าน)
จ่า=ผู้กองครับทำมั้ยถึงปล่อยไปง่ายๆล่ะครับ
เคนตะ=ก็เขาเป็นนักธุรกิจการตลาดพันล้านแถมยังเป็นผู้มีอิทธิพลในระแวกนี้ด้วยฉันไม่อยากมีเรื่อง
จ่า=โธ๋ เอ้ยที่แท้ก็พวกใช้เส้น
ณ บ้านแก้ว-เขื่อน
แจ๋ว=คุณหนูคะขึ้นไปนอนเหอะค่ะ
แก้ว=ไม่เราจะรอพ่อกับพี่เขื่อนกับมาก่อนเรามีเรื่องจะคุยถ้าพี่แจ๋วง่วงนอนแล้วก็ขึ้นไปนอนเหอะ
เวลา เที่ยงคืน
เขื่อน=อ้าวยัยแก้วทำมั้ยยังไม่ขึ้นไปนอนอีกล่ะ
แก้ว=แก้วมีเรื่องจะคุยกับพ่ออ่ะพี่
พ่อแก้ว=ลูกมีอะไรหรอ
แก้ว=คือเรื่องพี่ป๊อปอ่ะค่ะแก้วยังไม่พร้อม
พ่อแก้ว=อืมก็ไม่เป็นไรนิพ่อไม่ได้ให้แต่งปุ๊บปั๊บอะไรขนาดนั้น
แก้ว=คือมันไม่ใช่อย่างนั้นค่ะเอ่อ คือแก้วไม่ได้รักพี่ป๊อปนอกเหนือจากคำว่าพี่ชายเลยนะคะ
พ่อแก้ว=เดี๋ยวดูๆใจกันไปก็นักกันเองแหละลูก
แก้ว=ตะ แต่พี่คะ
พ่อแก้ว=ถ้าลูกยังจะพูดเรื่องนี้อยู่พ่อจะไปนอนแล้วนะ
แก้ว=พ่อ…..อ่ะ
เขื่อน=ยัยแก้วพี่บอกแกแล้วไงว่าคนอย่างพ่อพูดจริงทำจริงทำใจเหอะแก
(แล้วแก้วก็ออกไปเดินเล่นที่สวน)
แก้ว=นั่นใครน่ะ(แก้วเห็นเงาแวบๆแถวพุ่มหญ้า)
แก้ว=ฉันถามว่าใคร(แก้วคิดว่าโจร)
แล้วแก้วก็เดินเข้าไปแล้วก็ผลักผู้ชายตนนั้นอย่างแรงกำลังจะต่อยแต่ผูชายคนนั้นรวบมือเอาไว้แล้วอีกมือหนึ่งก็ปิดปากแก้ว
โทโมะ=นี่ผมเป็นบอดี้การ์ดของพ่อคุณ
แก้ว=ไม่ต้องมาโกหกพ่อฉันไม่เห้นเคยบอกว่ามีบอดี้การ์ดปล่อยฉันเดี๋ยวนี้นะ
โทโมะจึงปล่อยแก้วแล้วจ้องมองอยู่นาน
โทโมะ=นี่เธอ!!
แก้ว=นี่นาย!! แล้วนายเป็นตำรวจจะมาทำงานให้พ่อฉันได้ยังไง
โทโมะ=ผมลาออกมาแล้ว
แก้ว=ที่แท้ก็เห็นแก่เงินล่ะสินะ
โทโมะ=คุณไม่รู้อะไรอย่าพูดดีกว่าผมไปล่ะไม่อยากเถียงกับเด็
แก้ว=นี่นายว่าใครเด็กหะ!!!
เขื่อน=อ้าวแก้วรู้จักกับบอดี้การ์ดคนใหม่ของพ่อแล้วหรอ
แก้ว=ปล่าวค่ะแค่บังเอิญเจอเฉยๆงั้นแก้วไปและเหม็นขี้หน้าคนแถวนี้
เขื่อน=อ้าว ว่าพี่หรอ
@ติดตามตอนต่อไปนะจ๊ะ@