เรือแห่งหัวใจดวงนี้คือเธอ

ตอนนี้จะมีเรื่องของเขาคนหนึ่ง และเขาจะจะอยู่ได้กี่ตอน
อันนี้คนเขียนก็ไม่รู้อิอิอิ
เริ่มเลยดีกว่า
แก้ว-ช่างเถอะ
โทโมะ-อืมๆ(โชคช่วยจริง)
......-อ้าวแก้วใช่ไหม
แก้ว-พี่ป้อง
ป้อง-ไง โตขึ้นนะเนีย(ลูบหัว)
โทโมะ-ใครอะแก้ว(โกรธนิดๆ)
แก้ว-พี่ป้องนะ(แจ่มใสได้เจอพี่ชาย)
โทโมะ- หวัดดีครับ
ป้อง-แก้วมาทำไรเนีย(เมินโทโมะ)
แก้ว-มาพักค่ะ มากับลุงแต่ตอนนี้ไม่อยู่
ทั้งสองคุยกับสนิทมาจนลืมไปว่ามีโทโมะอยู่ด้วย
โทโมะผู้ที่เกลือบจะได้เป็นแฟน  แต่เพราะไม่ยอมรับว่าจูบแก้ว
จะทำไงนะในเมื่อมีศตูรมาแล้ว
โทโมะ-แก้วกลับกันเถอะ
แก้ว-ทำไมละ ฉันยัง.....
โทโมะไม่รอช้ากระชากข้อมือแก้วแล้วพากลับกอง
แก้ว-นายเป็นอะไรเนียโทโมะ
โทโมะ-ฉันไม่ชอบหน้ามัน
แก้ว-มันไหนละ  แถวนั้นไม่มีมันมีแต่ทะเล
โทโมะ-ไอ้คุณพี่ป้องอะ
แก้ว-แต่ฉันไม่ได้เกลียดนี้น่า
โทโมะ-..........
แก้ว-พี่เขานิสัยดี  สูง  รวยด้วย
โทโมะ-...........
แก้ว-พี่เขายังบอกเลยนะว่าฉันน่ารัก
โทโมะ.-..........
แก้ว-พี่เขาเป็นคนพูดตรงๆด้วย
โทโมะไม่อยากฟังที่แก้วพูดต่อเขารีบปิดปากแก้วด้วยปากของเขาเอง
และนั้นไม่ใช่จูบที่อบอุ่นเหมื่อนที่แก้วได้รับเมื่อคืนก่อน
อาจเป็นเพราะโทโมะโกรธและเขาไม่รู้จะทำไงเลยทำกับแก้วแบบนี้
แก้ว-......(น้ำตาเริ่มไหล)
โทโมะ-ฉันจะบอกเธอเอง  เมื่อวาลคนที่อุ้มเธอคือฉัน จูบเธอก่อนนอนก็คือฉัน
แก้วตบหน้าโทโมะไปที่หนึ่ง  น้ำตาของสาวน้อยที่อดทนมานานเริ่มไหลริน
สาวที่ได้ชื่อว่า อดทน  เข้มแข็ง เป็นที่รักของทหารเรือ
แต่แล้วเธอก้ต้องมาเสียน้ำตาให้กับเขาอย่างไม่เต็มใจ
โทโมะ-แก้วฉันไม่ได้ตั้งใจ ขอโทดนะ
โทโมะขอโทด หลังจากที่เขารู้ตัวว่าทำให้แก้วร้องไห้
แต่คำพูดของแก้วก้ทำให้โทโมะเจ็บไม่ต่างกัน
แก้ว-ฉันคิดว่านายเป็นคนดี เชื่อในพรลิขิต ว่าการที่เจอนายเป็นเรื่องของพรลิขิต และเชื่อว่านายชอบฉัน รักฉันถึง      ได้จูบฉัน  แต่ฉันโง่เอง จูบเมื่อกี้ถือว่าล้างซวยละกัน
โทโมะ-ฉันชอบ....
โทโมะพูดไม่ทันจบแก้วก้พูดขึ้นก่อน
แก้ว-ฉันไม่รู้หรอกนะว่านายคิดไงกับฉัน  แต่ตอนนี้ฉันไม่ได้ชอบนายแล้ว
โทโมะ-เดี๋ยวก่อนแก้ว....ทำไมละ....บอกฉันหน่อยสิ
แก้ว-เพราะอะไรหรอก็....
ป้อง-แก้ว!  ใครทำอะไรแก้วบอกพี่สิ
แก้ว-เปล่าค่ะ  ไปเถอะพี่ป้องแก้วร้อน
ป้อง-แก้วแต่แก้วร้อนไห้นิ
แก้ว-ออ ช่างเถอะค่ะไปเถอะ
ป้อง-แก้ว(เป็นห่วงในใจ)
แก้ว- ^^(เจ็บแต่ก็ยังยิมได้)
ป้อง-ก็ได้ๆๆ  ไปเที่ยวกันก็แล้วกันนะ
แก้วกับป้องเดินคู่กันไป ทิ้งให้โทโมะที่ปวดราวในใจ
ละบายออกมาเป็น "น้ำตาของลูกผู้ชาย"
โทโมะ-  ฉันทำผิดตรงไหน  เพราะอะไร
            ทั้งๆที่เราก็ไปได้ดี  ถ้าฉันยอมรับเธอตั้งแต่แรกว่าจูบเธอ
            เธอจะยังชอบฉันไหม.......แก้ว
คำพูดของเขาที่พูดออกมาจะมีใครช่วยสื่อได้ไหม  ทำไหมชีวิตของเขาไม่สวยงาม
เหมื่อนหน้าที่การงานของเขาเลย  มันกลับเติมไม่ด้วยอุปสักต่างมากมาย
การเข้าใจผิด  การที่ตัวเขาไม่ไว้ใจในตัวคนที่เขารัก  เขาจะเริ่มต้นกับแก้วใหม่อย่างไงดี
 
แล้วถ้าเป็นคุณ  คุณจะทำไงกับคนที่คุณรัก
------------------------------------------------------------------------------
จบตอนค่ะ
ขอบคุณที่เม้นนะค่ะ  และขอบคุณที่ติดตามค่ะ