The who เพราะนายขี้โม้ ฉันเลยต้องรัก

จีโร่ เริ่มเครียด ที่โดน เข้าห้องปกครองเป็นครั้งที่2
เพราะเมื่อ2เดือนที่ผ่านมา ก็เอาที่ดักหนูมาว่าไว้ใต้โต๊ะอาจารย์ ทำให้อาจารย์ถึงกับร้องจ๊าก ก
เพราะความหวังดีดี้ของจีโร่[จิโร่ หวังดีกลัวหนูที่โอยะเพื่อนสุดสนิททำหายไปมากัดอาจารย์]
เเต่ได้ผลลัพธ์กลับกัน ซะงั้น!! ToT
...............
 
จีโร่เดินมาที่ห้องปกครองอย่างใจเเป่ว
เอ๊ เเล้วพี่เราไปรุ้จักยัยทึก นั้นได้ไง นะ จีโร่นึกในใจระหว่างเดินไปห้องปกครอง
เเต่ก็ต้องสะดุ้งเมื่อ อาจารย์ คิเรอะ อาจารย์ปกครองน่าตาโหดเหี่ยม ดุจนทุกคนเกรงกลัว เดินผ่านต้องวิ่ง เเถมไม่ชอบขี้น่าผมสักเท่าไร
ยืนเเว่นกลม อยุ่ตรงหน้า
ในใจผมตอนนี้ พุดตรงๆว่ากรรม จริงๆครับท่าน
อาจารย์ คิเรอะ ทีมีฉายาว่า ร๊อกไวเลต ซึ่่่งดัดเเปลงมาจากร็อกไวเร้อ นิดหน่อย ยิ้มเจื้อนๆให้จิโร่
ก่อนที่จะหุบยิ้มเเล้วมองด้วยตาขวางเทนอย่างรวดเร็ว
จิโร่พุดไม่ออกเมื่อเห้นน่าอย่างนั้น ได้เเต่ยิ้มเเหย๊ๆ ให้อาจารย์
 
จีโร่ คนที่เอากับดักหนุ มาไว้ใต้โต๊ะ อาจารย์ใช่มั้ย!
เออ...ครับ ผมเองครับ  เเฮ่ ๆ^^''
ไม่ต้องมา เเฮ่ๆ ฉันไม่ใช่เพื่อนหมา ของเธอ.. อาจารย์ทำหน้างุงิใส่จิโร่
เเละยื่นใบพักการเรียนให้จิโร่ ก่อนจะเดินหนีไปอย่างหน้าตาเฉย
ผมได้เเต่ยืนเอ่อ...เพราะผมทั้งงง ที่อาจารย์ตอบกลับมาอย่างที่ผมคิดต่อไม่ออกเเถมรุ้ตัวเเร้วว่ากลับไปผมต้องโดนเทศหนักเเน่ๆ
ทั้งๆ ที่เป้นเพียงอุบัติเหตุ เเต่กับไม่มีใครเชื่อ อะเค ผมซึ้้ง!!
 
..........................
.................................................................................
[เลตัส]
 เลตัสอุ้มเเฮมชีส มายังห้องพยาบาล!!
สาวๆในห้องพยาบาล ต่างตกตลึ่่ง เเละบางคนเผลอกริ้ด ออกมาดังลั้น!
เลตัส หั้นควั่บ มองน่าเธอคนนั้น อย่างหมดอารมณ์ก่อนที่จะเอาเเฮมวางบนที่นอน ก่อนจะปิดม่านรอบเตียงจนมิด
 
สาวๆที่ยัง งง อยุ่ ต่างซุบซิบ เเละพยายามจะสอใส่เกือก เเอบเปิดม่านนิดนึงเพื่ออยากรุ้อยากเห้น
เเต่เลตัสซึ่งตาไวอย่างกับอะไรดี เหลือบไปเห็นเเละจากที่จะวัดไข้ เเต่กลับหั้นน่ามามองก่อนจะพุดว่า  ไม่เปิดให้รอบด้านเลยล่ะ!!
สาวๆสุดเสือกวิ่งหนี ออกไปกันหมด จนเหลือเเต่เลตัสกับเเฮมชีส เท่านั้น..
เลตัสวัดไข้ เเละเช้ดตัวเเฮมชีสอย่างทะนุทะนอม 
ไม่ถึง20นาที เเฮมก็เริ่มรุ้สึกตัว
 
รุ้สึกตัวเเล้วหรอครับ
เเฮม ค่อยๆลืมตาก่อนจะกริ๊ดดังลั้น..เมื่อเห้นน่าไอ้คนที่เเกล้งฉัน
เออ คุณครับ เป้นไรหรอครับ ไม่ต้องตกใจ ผมไม่ทำไรคุณหรอก  เลตัสยิ้มหวานเยิ้ม!! เอาซะจน ใจละลายได้เลยล่ะ
เเฮมหยุดร้องก่อนจะจ้องหน้าเลตัส เเล้วค่อยลุกขึ้นนั่งง โอ๊ย ย!
เป้นอะไรหรือป่าวครับ เลตัสพุดพร้อมช่วยพยุงตัวเเฮมชีสขึ้น
ก้เพราะนายนั้นเเหละทำให้ฉันเป้นเเบบนี้ !!
เลตัสยิ้มให้ก่อนจะเอ่ยปากว่า น้องชายเเฝดของผมของไปทำเรื่องชั่วๆไว้อีกล่ะสิ
เอ๊ !! น้องชายเเฝดของคุณนะหรอ  อย่ามาล้อฉันเล่นนะ ฉันไม่โง่ให้คุณหลอกอีกครั้งหรอกนะ
ผมไม่ได้หลอก นะ จริงๆ เลตัสส่งยิ้มหวานอีกรอบ
ไม่เชื่อหรอก เเค่ขอโทษฉันคำเดียวก็โอเเล้ว ไม่ต้องมาตีหน้าใสๆใส่ฉัน [เเต่นายนี้หล่อโดนใจจริงเเหะ ยิ้มทีจะละลายเลย  เเฮมได้เเต่คิดหื่นๆในใจ]
 
................[เลตัสได้เเต่ยิ้มไม่พุดตอบ]
 
ปึ้ง !  ชึ้ก กกก
จิโร่เดินเข้ามาเเล้วเปิดม่านออก
เเฮม งงกับภาพที่เห้นตรงหน้า รีว่าจะจริงอย่างที่ตานั้นพุดนะ
อ้าว ยัยทึกฟื้นเเล้วหรอ !!
เหอะ! ให้ตายสิ ฉันขอสลบต่อดีก่า  ดีกว่าไอ้บ้านี่มาเรียกฉันยัยทึก เเฮมได้เเต่นึกในใจ เเละจ้องน่าอย่างหมดอารมณ์
 
ติดตามตอนต่อไปนะจ่ะ