โกรธมั้ยถ้าตาม...ใจปากอยากบอกว่าชอบเธอ

..../ยัยหวายยยยยยยยมานี่ซิ
หวาย/รู้แล้วๆแปปนะพี่เวียร์
เวียร์/ไวๆละกัน
หวาย/เด๋วชั้นมานะแก้ว เธอนั่งตรงนี้ไปเลยละกันนะเด๋วมาห้ามไปไหนล่ะ พูดแล้วเดินไป
แก้ว/เฮ้ย เด๋วก่อนสิวหะ.. กำลังจะเดินไปแต่มีอะไรสักอย่าขวางอยู่เดินชนแล้วล้มลงที่โซฟา
.../นี่เธอเดินระวังๆสิไม่เห็นคนหรือไง
แก้ว/โอ๊ยยยยยยยย ดั้งจะหักมั้งเนี่ย นี่นายเดินมาแล้วยังไม่ขอโทดแถมมาด่าอีกนิสัยเสียสุดๆ พอเงยหน้าเพื่อจะว่าต่อก็ต้องตกใจเพราะเป็นแฟนเก่าของเธอนี่เอง
โทโมะ/นี่เธอยังจะมาว่าอีกแล้วนี่มานั่งที่ชั้นทำไม
แก้ว/ที่ของนายที่ไหน โอ๊ย..ยัยนั่นหายไปไหนแล้วเนี่ย
โทโมะ/ยัยหวายน่ะหรอ เดินออกไปแล้วรีบตามไปสิ
แก้ว/ขอบใจ พูดแล้วกำลังจะเดินไปแต่คิดขึ้นมาได้ นี่ที่นายบอกให้ชั้นไปเพราะนายจะมาแย่งทีชั้นนั่งใช่มะ?ไม่มีทางหรอก แบร่ พูดแล้วนั่งลง
โทโมะ/ถึงเธอไม่ไปชั้นก็จะนั่งแล้วถ้าเธอไม่ลุกกออกตอนนี้ชั้นจะโยนเธออกนอกที่นี่ก็ยังได้ ไม่พูดเปล่ายกแก้วขึ้นมา
แก้ว/เฮ้ยๆนายปล่อยชั้นลงเด๋วนี้กำลังจะไปแล้ว โทโมะปล่อยแก้วลงแล้วแก้วก็วิ่งไปหาหวาย
โทโมะ/เหอะ ยัยลูกแมวเอ้ย
แก้ว/เฮ้อหวายไปไหนแล้วเนี่ยกลับบ้านดีกว่า
ระหว่างเดินกลับบ้านแต่ไม่รู้จะกลับยังไงเลยเดินไปเรื่อยๆแล้วเจอโบทธ์เก่าๆที่แก้วเคยอยู่เลยเดินเข้าไป
แก้ว/คิดถึงที่นี่จังพระอาทิตย์ตกยังสวยเหมือนเดิม โทโมะที่กำลังกลับบ้านขับรถผ่านมาเห็นแก้วที่กำลังนั่งดูพระอาทิตย์ตกจึงเดินเข้าไปหา
โทโมะ/ที่นี่น่ะหรอที่เธอบอกว่าจะมานั่งกับคนที่เธอรักที่สุดน่ะ
แก้ว/ใครอ่ะ นี่นายเองหรอตามชั้นมาทำไม
โทโมะ/ใครตาม ชั้นขับรถผ่านมาเห็นต่างหาก
แก้ว/หวังว่านายจะไม่เอาผู้หญิงของนายมาที่นี่นะ นี่มันที่ของชั้น
โทโมะ/ไม่หรอกไม่เห้นจะโรแมนติกเลย
แก้ว/ดีแล้ว 
เกิดความเงีบยระหว่างบทสนทนาของทั้งคู่
แก้ว/....
โทโมะ/...
แก้ว/งั้นชั้นกลับก่อนนะ แก้วพูดขึ้นเพื่อทำลายความเงีบยแล้วลุกออกไปแต่ถูกดึงแขนไว้ก่อน
โทโมะ/กลับยังไง
แก้ว/เดินมั้ง
โทโมะ/เด๋วชั้นไปส่ง
แก้ว/อืม
บนรถ 
ต่างคนต่างเงียบจนมาถึงบ้านของแก้ว 
แก้ว/ขอบใจ
โทโมะ/... 
-------------------------------------
ไม่เม้นไม่อัพขอบอกกไว้ก่อนอาจจะสั้นไปหน่อยเพราะปวดหัวนะ