โกรธมั้ยถ้าตาม...ใจปากอยากบอกว่าชอบเธอ

..../ยัยหวายยยยยยยยมานี่ซิ

หวาย/รู้แล้วๆแปปนะพี่เวียร์

เวียร์/ไวๆละกัน

หวาย/เด๋วชั้นมานะแก้ว เธอนั่งตรงนี้ไปเลยละกันนะเด๋วมาห้ามไปไหนล่ะ พูดแล้วเดินไป

แก้ว/เฮ้ย เด๋วก่อนสิวหะ.. กำลังจะเดินไปแต่มีอะไรสักอย่าขวางอยู่เดินชนแล้วล้มลงที่โซฟา

.../นี่เธอเดินระวังๆสิไม่เห็นคนหรือไง

แก้ว/โอ๊ยยยยยยยย ดั้งจะหักมั้งเนี่ย นี่นายเดินมาแล้วยังไม่ขอโทดแถมมาด่าอีกนิสัยเสียสุดๆ พอเงยหน้าเพื่อจะว่าต่อก็ต้องตกใจเพราะเป็นแฟนเก่าของเธอนี่เอง

โทโมะ/นี่เธอยังจะมาว่าอีกแล้วนี่มานั่งที่ชั้นทำไม

แก้ว/ที่ของนายที่ไหน โอ๊ย..ยัยนั่นหายไปไหนแล้วเนี่ย

โทโมะ/ยัยหวายน่ะหรอ เดินออกไปแล้วรีบตามไปสิ

แก้ว/ขอบใจ พูดแล้วกำลังจะเดินไปแต่คิดขึ้นมาได้ นี่ที่นายบอกให้ชั้นไปเพราะนายจะมาแย่งทีชั้นนั่งใช่มะ?ไม่มีทางหรอก แบร่ พูดแล้วนั่งลง

โทโมะ/ถึงเธอไม่ไปชั้นก็จะนั่งแล้วถ้าเธอไม่ลุกกออกตอนนี้ชั้นจะโยนเธออกนอกที่นี่ก็ยังได้ ไม่พูดเปล่ายกแก้วขึ้นมา

แก้ว/เฮ้ยๆนายปล่อยชั้นลงเด๋วนี้กำลังจะไปแล้ว โทโมะปล่อยแก้วลงแล้วแก้วก็วิ่งไปหาหวาย

โทโมะ/เหอะ ยัยลูกแมวเอ้ย

แก้ว/เฮ้อหวายไปไหนแล้วเนี่ยกลับบ้านดีกว่า

ระหว่างเดินกลับบ้านแต่ไม่รู้จะกลับยังไงเลยเดินไปเรื่อยๆแล้วเจอโบทธ์เก่าๆที่แก้วเคยอยู่เลยเดินเข้าไป

แก้ว/คิดถึงที่นี่จังพระอาทิตย์ตกยังสวยเหมือนเดิม โทโมะที่กำลังกลับบ้านขับรถผ่านมาเห็นแก้วที่กำลังนั่งดูพระอาทิตย์ตกจึงเดินเข้าไปหา

โทโมะ/ที่นี่น่ะหรอที่เธอบอกว่าจะมานั่งกับคนที่เธอรักที่สุดน่ะ

แก้ว/ใครอ่ะ นี่นายเองหรอตามชั้นมาทำไม

โทโมะ/ใครตาม ชั้นขับรถผ่านมาเห็นต่างหาก

แก้ว/หวังว่านายจะไม่เอาผู้หญิงของนายมาที่นี่นะ นี่มันที่ของชั้น

โทโมะ/ไม่หรอกไม่เห้นจะโรแมนติกเลย

แก้ว/ดีแล้ว 

เกิดความเงีบยระหว่างบทสนทนาของทั้งคู่

แก้ว/....

โทโมะ/...

แก้ว/งั้นชั้นกลับก่อนนะ แก้วพูดขึ้นเพื่อทำลายความเงีบยแล้วลุกออกไปแต่ถูกดึงแขนไว้ก่อน

โทโมะ/กลับยังไง

แก้ว/เดินมั้ง

โทโมะ/เด๋วชั้นไปส่ง

แก้ว/อืม

บนรถ 

ต่างคนต่างเงียบจนมาถึงบ้านของแก้ว 

แก้ว/ขอบใจ

โทโมะ/... 

-------------------------------------

ไม่เม้นไม่อัพขอบอกกไว้ก่อนอาจจะสั้นไปหน่อยเพราะปวดหัวนะ