รัแท้ยังมีอยู่จิง

วันนั้นฉันได้บอกรักกับคนที่ฉันรักไปแล้วแต่นี่ทำไม เค้าถึงไม่รักฉันเลยหล่ะ ฉันไม่ดีตรงไหนทั้งที่ฉันทุ่มเทหัวใจให้เค้าทั้งดวงแต่สิ่งที่เค้าให้มามันคือความเจ็บ เจ็บล้วนๆเลย ฉันรักนายมากนะแบงค์ทำไมนายไม่เคยเหนถึงความรักฉันบ้างหล่ะหรือฉันมมันไม่มีค่าในสายตานายเลยใช่ไม๊ ฉันรู้ รู้ว่าฉันไม่ควรที่จะรักนายเลยด้วยซ้ำก้อคนมันรัไปแล้วหนิ่ จะให้ทำไงหล่ะ เจ็บเหลือเกินไม่อยากมีชีวิดอยู่ต่อไปอีกแล้ว  ตอนนี้ระหว่างที่ฉันเดินร้องไห้มาหลังจากที่ฉันได้ตัดสินใจสารภาพรักกับแบงค์คนที่ฉันชอบไปแล้วแต่สิ่งที่ได้กลับมาคือความเจ็บ ความว่างเปล่า และความเสียใจ เสียใจมากจนไม่อยากมีชีวิตต่อไปแล้วทำไมเขาถึงใจร้ายกับฉันอย่างนี้ฉันอยู่ไปก้อไร้ค่าไม่มีประโยชน์ตายยังดีกว่า ฉันกำลังจะกระโดดตึกเพราะคิดว่าตัวเองไม่มีค่าแต่แล้ว............
"แก้ว!!!! อย่าทำอะไรบ้าๆแบบนั้นนะ" โทโมะเพื่อนสนิทที่สุดของฉันวิ่งมาอุ้มฉันออกจากระเบียง"ปล่อย!!!  ปล่อยฉันนะโทโมะ ฉันบอกให้ปล่อยไง""ไม่ ฉันไม่ยอมให้เธอโดดลงไปหรอกอย่าคิดสั้นแบบนี้เลยนะแก้ว ฉันขอร้อง""โทโมะ  ฉันมันไม่มีค่าเลยใช่ไม๊เค้าถึงได้ดูถูกความรักของฉันแบบนี้""ป่าวเลยนะแก้ว เธอมีค่ามากมีค่าสำหรับฉัน""ฉันมันไม่มีค่าสำหรับใครหรอกโทโมะ""มีซิเธอมีค่าสำหรับฉันมากนะ""ไม่ ฉันจะตายฉันอยากตาย" ฉันพูดพร้อมกับหยิบมีดขึ้นมาจากกระเป๋า"อย่านะแก้ว""ปล่อยฉันไปเถอะโทโมะฉันขอร้องฉันเจ็บมามากพอแล้ว""ฉันนี่ซิเจ็บกว่าเธอเปนร้อยเปนพันเท่า""นายจะเจบได้ไงหล่ะ""ทำไมฉันจะเจบได้ในเมื่อฉันเหนคนที่ฉันรักที่สุดในชีวิตเจบ""นาย...นายหมายความว่ายังไง""ฉันก้อหมายความว่าฉันชอบเธอหน่ะซิแก้ว""นายอย่าพูดเพื่อเพียงให้ฉันไม่ฆ่าตัวตายเลยยังไงซะฉันก้อไม่มีวันเปลี่ยนใจหรอก""แต่ที่ฉันพูดมันคือความจริงทั้งหมดนะ""ไม่!!! ฉันไม่เชื่อนาย" ฉันพูดแล้วกระโดดลงจากตึก แต่.....โทโมะมาคว้ามือฉันไว้ทัน"อย่าทำแบบนี้เลยนะแก้วฉันคงอยู่ไม่ได้ถ้าขาดเธอ""ฮือๆๆ ปล่อยฉันไปเหอะนะโทโมะ ในเมื่อแบงค์ไม่รักฉันมันจะมีประโยชน์อะไรหล่ะ""แก้วทำไมเธอไม่มองคนที่เค้ารักเธอบ้างหล่ะ""แล้วใครหล่ะที่รักฉันไม่มีๆเลยซักคน""ฉันไงฉันโมะคนนี้จะรักและอยู่เคียงข้างเธอตลอดไป""ฉันไม่เชื่อ""เชื่อใจฉันไม่ได้เลยหรอแก้ว""ไม่ ปล่อย ปล่อยฉันบอกให้นายปล่อยไงหล่ะ" ฉันพูดและทุบมือโทโมะที่จับฉันไว้อยู่"ไม่ฉันไม่ให้เธอจากฉันไปหรอก แก้ว""นี่ปล่อยนะ" ฉันพูดแล้วหยิบมีดขึ้นมาอีกครั้ง
"โอ้ย แก้วเธอทำอะไรหน่ะ" ฉันใช้มีดกรีดไปที่มือโทโมะเพื่อที่จะให้เค้าปล่อยแต่ไม่เลย เค้าไม่ยอมปล่อย"นายก้อปล่อยฉันไปซิ""ไม่ฉันไม่ปล่อย โอ้ย""นี่พูดไม่รู้เรื่องหรือไงบอกให้ปล่อยไง""ฉันโอ้ย ฉันรักเธอมากนะแก้ว""นี่ปล่อยนะ นี่ฉันกำลังทำร้ายนายอยู่นะ""แล้วไง แผลเนี่ยไม่เท่ากับแผลใจที่ฉันได้รักหรอก""เฮือก" จังหว่ะที่ฉันกำลังตกใจเข้าใช้จังหว่ะนั้นดึงฉันขึ้นมา"อย่าไปเลยนะแก้ว ฉันจะดูแลเธอเอง" เขาพูดพร้อมกับกอดฉันไว้แน่น"นายไม่ได้รักฉันจริงๆใช่มั้ย""รักซิทำไมจะไม่รักหล่ะ""นาย ยอมทำขนาดนี้เลยหรอ""แก้วฉันรักเธอมากนะ ฉันอยากบอกเธอว่าเปนแฟนกันนะ""อืม ฉันเชื่อว่านายจะต้องดูแลชั้นได้ดีแน่""ขอบใจนะที่ช่วงชีวิตนึงเธอยอมให้ฉันดูแลเธอ""ฉันก้อขอบใจนะที่นายเกิดมาเพื่อฉันและรักฉัน""ฉันรักเธอที่สุดเลยแก้ว""ฉันก้อรักนายโทโมะ""แก้ว""หืม"
"แผลเนี่ยฝีมือใคร""อุ่ย เค้าขอโทดนะไม่ได้ตั้งใจเดี๋ยวทำแผลให้นะ""อืม เรวๆนะเจบเปนบ้าเลย"ระหว่างที่ทำแผลอยู่ผมได้แต่มองหน้าแก้ว
"นี่นาย มองไร""มองคนน่ารัก""บ้า" แล้วฉันก้อทุบอีตานี่"นี่ เจบอยู่นะ" พูดแล้วกอดแก้วแน่น"แรงเยอะขนาดนี้คงไม่เจบแล้วมั้ง""รู้ได้ไง""ก้อกอดฉันแน่นจนหายใจไม่ออกแล้ว""ฉันรักเธอที่สุดนะ""รู้แล้วน่า รักเหมือนกันแหละ"
แล้วเราทั้งคู่ก้อจูบกันอย่างเนิ่นนาน เราสันยาว่าจะรักกันตลอดไป