King&Queen รักวุ่นๆของเขาและเธอ

06:05 น. (ห้านาทีจะเลตไปเพื่อ)

~ทิ้งเขาซะ ทิ้งเขาซะ ถ้าไม่รักก็เกลียดเขาไป เกลียดเขาไป~

“โอ้ยหนวกหู” ฉันรีบคลายอ้อมกอดจากโรนิค(ตุ๊กตาที่ฉันได้เป็นของขวัญวันเกิดจากยันนิคญาติของเจสสิ) แล้วถลาไปปิดเสียงนาฬิกาปลุกที่แหกปากร้องเพลงโปรดของฉัน(ฉันชอบฟังอยู่หรอกน่ะแต่เวลามันก็เป็นสิ่งสำคัญ)

ก๊อก ก๊อก

“เข้ามาได้” ฉันตะโกนตอบเสียงเคาะประตู

แง๊ด~

ประตูค่อยๆเปิดออกมาเผยให้เห็นร่างเด็กหญิงวัยสี่ขวบผมดำขลับยืนกอดตุ๊กตาเฮโหลคิตตี้

“นิวเคลียร์เธอไปแปรงฟันกับฉันได้ไหม” ตามเคยยัยเด็กป๊อดเอ๊ย

“อืมได้แปปนึงฉันก็ต้องแปรงเหมือนกัน”

“โอเค~” เด็กหญิงคนนี้คือลีซ่าลูกสาวคนเล็กของพี่กุ้งเช้ามามักจะลากฉันไปแปรงฟันเป็นเพื่อนเสมอ

“ป่ะกัน” ฉันบอกลีซ่าเด็กหญิงพยักหน้ารับแล้วเดินนำไปทางห้องน้ำ

“แปรงเองน่ะฉันจะได้อาบน้ำเลย” ฉันบอกกับลีซ่าเธอพยักหน้ารับนิดๆแล้วก็เดินไปหยิบเก้าอี้เตี้ยๆมาวางข้างหน้าอ่างล้างมือแล้วเหยีบขึ้นไปยืนหยิบแปรงสีฟันรูปหมีพูห์แล้วก็ยาสีฟันรสสตรอเบอรี่มา ส่วนฉันก็ถอดเสื้อผ้าเตรียมที่จะอาบน้ำ

ซู่ ซ่า

ฉันขัดๆถูผิวกายจนมันสะอาดแล้วก็ปิดน้ำหยิบผ้าเช็ดตัวมาคลุมกาย

“นิวเคลียร์ฉันต้องล้างหน้าทาครีมไหม” ลีซ่าถามฉัน

“อืมล้างซิเช้ามาขี้ตงขี้ตาเต็มไปหมดนอนน้ำลายยืดด้วยรึเปล่าก็ไม่รู้”

“ฮ่าๆๆโอเค” ว่าแล้วก็วักน้ำล้างหน้าในขณะนั้นฉันก็เช็ดตัวทาครีมแล้วก็ใส่เสื้อผ้า

“ฉันเสร็จฉันออกไปหาแม่น่ะให้แม่ทำโอวัลตินให้กิน” ลีซ่าพูดพร้อมมองหน้าฉัน

“อืมไปซิเดี๋ยวฉันเสร็จก็ออกไปเองแหละ”

“โอเค” ว่าแล้วก็เดินออกไป

        ฉันแปรงฟันล้างหน้าแล้วก็ทาครีมหน้าแล้วก็ทาแป้งปัดแก้มนิดๆแล้วก็ทามาสคาร่าเมื่อเสร็จหมดทุกอย่างแล้วฉันก็เปิดประตูออกไปจากห้องน้ำเดินตรงไปที่ห้องนอนของฉันแล้วก็ทำเตียงเปิดผ้าม่านและปิดเครื่องปรับความร้อน

       ฉันเดินไปทางห้องครัวแล้วก็พบพี่สาวฉันพี่กุ้งน่ะเอง

“อรุณสวัสดิ์พี่กุ้ง”

“อืมอรุณสวัสดิ์”

“วันนี้หนูเอาขนมปังธรรมดาไปกินโรงเรียนน่ะไม่ต้องอบให้หนูหรอก”

“เออ เอาเหอะเรื่องของแก”

“อืม” ฉันหันไปเตรียมขนมปังของตัวเองแล้วจัดใส่ เปิดตูเย็นหยิบน้ำออกมาหนึ่งขวดแล้วหยิบถุงขนมปังมาด้วยฉันจัดน้ำกับขนมปังใส่กระเป๋า

07:15 น.

“พี่กับลีซ่าไปก่อนน่ะส่วนเราอีกสิบนาทีค่อยออกเดินทาง”

“อื้ม พี่กุ้งเตรียมซาร่าเสร็จแล้วใช่ไหม” ซาร่าลูกสาวคนโตของพี่กุ้งวัยเจ็ดขวบ

“ใช่ไม่ต้องกัดกันอีกล่ะ” ฉันกับซาร่ามักจะทะเลาะกันบ่อยๆเพราะฉันไม่ชอบที่ยัยเด็กบ้านี่มันเลียนแบบฉัน ฉันฟังเพลงอะไรมันก็ฟังตามฉันเต้นเพลงไหนมันก็เต้นตามถึงแม้ว่าจะทำไม่ได้อย่างฉันแล้วผลลัพท์ออกมาน่าตลก

“อืม” ฉันขี้เกียจตอบมากเดี๋ยวก็พาลมาทะเลาะกันอีกฉันเบื่อ

“งั้นพี่ไปล่ะ”

“อืมบายพี่ บายลีซ่า”

07:09 น.

“นิวเคลียร์เราจะไปกันตอนไหนหรอ” ซาร่าถามฉันพร้อมกับมองหน้าฉันซึ่งนั้นคืออีกสิ่งที่มักจะเกะกะลูกตาฉันเพราะยัยนี้มันไม่มองธรรมดามันมองแปลกๆแบบพิจารณาใบหน้าฉันหรืออะไรก็ไม่รู้ ;p

“เธอไปใส่เสื้อกันหนาวกับรองเท้าเหอะ”

“เราจะไปกันแล้วหรอ”

“ยังแต่เธอเตรียมตัวเลยน่ะดีแล้ว”

“ถ้าฉันไม่ถามเธอๆก็คงไม่บอกฉันว่าเราจะไปกันแล้ว”

“ฉันบอกให้เธอไปเตรียมตัวไม่ใช่มาย้อนยอกฉัน ฉันก็จะไปเตรียมตัวแล้วเหมือนกัน” พูดจบฉันก็ลุกขึ้นแล้วก็เดินไปที่ห้องของฉันทันที

07:26 น.

“ซาร่าเสร็จหรือยัง”

“เสร็จแล้วเธอช่วยเอาหมวกเสื้อกันหนาวฉันออกได้ไหม”

“ได้มานี่” ฉันตื่นเต้นจนทนไม่ไหวแล้วปิดเทอมมาตั้งสองอาทิตย์คิดถึงเพื่อนๆสุดๆ

              ฉันกับซาร่าเดินขึ้นมาทางโรงเรียนของเราทั้งสองซาร่าอยู่โรงเรียนประถมซึ่งตรงข้ามกับโรงเรียนของฉันซึ่งเป็นโรงเรียนมัธยมถึงโรงเรียนไอ้ตัวแสบนี่สักที ซาร่าวิ่งข้ามถนนไป(บนทางม้าลาย)พร้อมกับหันหลังมาโบกมือวิ้งๆให้ฉัน!!!

“บายๆ นิวเคลียร์”

“บาย” ฉันโบกมือตอบให้นิดนึงแล้วเดินต่อไปทันทีเลี้ยวเข้าโรงเรียนของฉัน >o< เพื่อนๆฉันมาแล้ว

            ฉันเปิดประตูเข้าไปในตัวอาคารแล้วก็เดินไปที่บอรด์ข่าว

12/b Math f.a.

13/c Englisch f.a. (ห้องของเจฟเวอร์สัน)

13/c Gesch f.a (ห้องของเจฟเวอร์สัน)

12/a Math f.a. (ห้องฉันโอ้ไม่น่ะวันนี้ฉันไม่มีคณิตเพราะครูป่วย)

12/a Deutsch f.a. (ห้องฉัน เย้ไม่มีภาษาเยอรมัน)

“เฮ้ห้องเธอกับห้องฉันสองชั่วโมงแรกไม่มีเรียน” เสียงเจฟเวอร์สันนี่ ฉันหันหลังไปมองคนข้างหลังทันที

“มาตั้งแต่เมื่อไหร่น่ะเจฟ”

“สักพักแล้วเธอไม่เห็นฉันเอง”

“อื้ม งั้นฉันขึ้นอาคารเรียนก่อนน่ะ”

“อืม” ว่าแล้วฉันก็แยกตัวขึ้นไปบนอาคารเรียนทันทีฉันจะเอากระเป๋าไปเก็บน่ะ

 ต๊อก แต็ก ต๊อก แต็ก ชั้นหนึ่ง

ต๊อก แต็ก ต๊อก แต็ก ชั้นสอง

ต๊อก แต็ก ต๊อก แต็ก ชั้นสาม

แฮ่กๆๆ อีกชั้นเดียว

ต๊อก แต็ก ต๊อก แต็ก ชั้นสี่ (โอ้ยการเดินขึ้นบันไดนี่มันทำให้เหนื่อยง่ายจริงๆ)

ฉันเดินต่อไปเรื่อยๆจนใกล้จะถึงห้องเรียนฉัน

“นิวเคลียร์” ร่างของผู้ชายที่ร่าเริงบ่อยจนเกินกระโดดลุกขึ้นจากมุมที่เขานั่งอยู่มาทางฉันทันทีและก็กอดฉัน(เป็นการทักทาย)แน่นพร้อมกับพร่ำๆว่า

“สองอาทิตย์ที่ไม่มีเธอขาฉันมันสวยขึ้นมากเลยน่ะไม่เชื่อดูสิ” เหอะๆไอ้นี่เป็นเอามากแค่ไม่โดนฉันเตะหน้าแข้งมาสองอาทิตย์ริจะมาโชว์ว่าขาสวย

“ฉันจะถือว่านั้นเป็นคำทักทายที่แปลว่าฉันคิดถึงเธอน่ะ” ฉันพูดพร้อมกับดิ้นออกมาจากอ้อมกอดของนิโคไลย์

Jessi Talk: เป็นไงกันบ้างบทที่สองใช้เวลาแต่งนานไปหน่อยเพราะไรเตอร์มีปัญหาทางบ้านอย่างไรก็ตามช่วยกันเม้นช่วยกันโหวตน่ะค่ะ <3